Skæsleg og errileg kerling hún Þórhildur Sunna

Helvíti er hún nú skæsleg og errileg kerling hún Þórhildur Sunna. Í dag lætur hún að því liggja að hún vorkenni kjúkrunarfræðingum heil ósköp og slær um sig með digurmælgi um kynjuð fjárlög. Það mætti halda að hún væri að bera Bjarnaben á brýn að haf borið fram kynvillt fjárlög. Hvenær hafa fjárlög haft kyn, fyrir utan þetta hvorugkyn í málfræðilegum skilningi. En samt verðum við að segja, að Þórhildur Sunna er misheppnaður skemmtikraftur, munurinn á henni og virkilegum skemmtikrafti er ámóta og munurinn á tréspíritusi og spíritusi.

Svo rjúka Klausturkarlarnir fram á gólf og þykjast bera hag kjúkrunnarfræðinga fyrir brjósti. Ja, allur andskotinn er nú til. Þeir voru ekki svo þriflegir í garð nafngreindra kvenna og kvenna yfirleitt í upptökunum af þeim að Klaustri hér um árið. Í stað þess að flýja land í ofboði og aldrei láta sjá sig meir á Íslandi eftir málþing þeirra að Klaustri breiddu endemin bara meira úr sér og viðbúið er að þeir fari að játa frú Sæland, ungfrú Albertínu og jómfrú Alfredós opinberlega ást sína, bæði andlega og holdlega. Þeim er ekki fisjað saman ólánsmönnunum.

Eftir tímamótafundinn á Klaustri boðaði frú Ingveldur Sigmund Davíð á sin fund og rassskellti hann á nauðaberan ósómann að viðstöddu fjölmenni. Sigmundur Davíð svaraði með því að grenja hástöfum og tauta um misskilning upp úr ekkasogunum, en frú Ingveldur svaraði á móti að ef hann hætti ekki þessum öskrum mundi hún afhenda hann Brynjar Vondulykt til meðhöndlunar. Það er auðséð að rassskelling frú Ingveldar á ólánsgemlingnum hefir ekki virkað sem skyldi, því húsmaurarnir í Miðflokksklaustri hafa ekki betrast við að foringi þeirra væri flengdur, heldur sperra þeir sig og segjast elska kvennastéttina kjúkrunarfræðinga. Það er margt kyndugt í rassinum á Pokurnum, sagði hann Ólafur heitinn bóndi stundum áður enn smalahundurinn Snati hratt honum fyrir björg.

Gagnrýndi Bjarna og vísaði til kökuskreytinga

Meiri mannsbragur að afstöðu Sólveigar Önnu en giljagauranna sem hlupu fyrir borð

Það er meiri mannsbragur að afstöðu Solveigar Önnu til gildandi kjarasamninga á vinnumarkaði en þeirra er hlupu fyrir borð hjá ASÍ í gær. Þess utan eiga giljagaurarnir brotthlaupnu ekkert með að rýra gerða kjarasamninga einhliða; því er nefnilega þannig varið að það eru verkalýðsfélögin, það er að segja fólkið í félögunum, sem samþykkir gerða kjarasamninga og á þar með síðasta orðið, þrátt fyrir rembing og stórkallalæti einstakra formanna félagsmanna í aðdraganda samninga. Ef Skaga-Villi og Ragnar í VG vilja færa atvinnurekendum og auðvaldinu gjafir, þá skulu þeirra gefa af sínum persónulegu eigum en ekki láta sér detta í hug að gefa þeim af réttindum annars fólks að því forspurðu.

Það verður því að gefa gefa þeim sem stóðu í lappirnar í stjórn ASÍ heilmikið hrós fyrir að hafa ekki látið ótínda giljagaura á óljósri vegferð afvegaleiða sig með hótunum og hurðaskellum. Og auðvitað eiga giljagaurarnir ekki að láta við sitja að segja sig úr stjórn Alþýðusambandsins, heldur ættu þeir að hafa vit á að segja sig frá öllum trúnaðarstörfum innan verkalýðshreyfingarinnar, því svona fólk er ekki traustsins vert.

Það er ljóst að gaspurbylgjunni og tilrauninni með ,,nýju verkalýðsforustuna" er lokið. Þeir sem eftir sitja ættu af því tilefni að setjast niður litla stund og endurskoða stöðuna og eitt og annað í framgangsmáta forustunnar. Það er hægt að ná fram kjarabótum hjá verkalýðnum án þess að formennirnir séu með sífellt gaspur og ruglandi, sitjandi á herðum hins almenna verkamanns. Skaga-Villi og formenni Verslunarmannafélags Reykjavíkur hafa sett sjálf sig í sóttkví frá verkalýðshreyfingunni og vandséð að þau eigi þaðan afturkvæmt öðruvísi en segir í kvæðinu, sem sé ,,með klofinn hjálm og rifinn skjöld, brynju slitna, sundrað sverð og syndagjöld". 

Gefi ekki afslátt af kjörum félagsmanna

Alvarlegra mál er að ókunnug kona veittist að Máríu Borgargagni inni í búð

Jájá, okkur er nokk sama hvað Swandeesy Fjoola og Laufey Roon voru að aðhafast; það kemur okkur andskotann ekki neitt við. Alvarlegra mál er að ókunnug kona brá Máríu Borgargagni um losta þegar þær voru staddar í verslun á jólaföstunni síðustu. Vissulega hrökk Máría við er hún heyrði hina ribbaldalegu aðdróttun ókunnugu konunnar og vék að henni dálitlu höggi með krepptum hnefa hægri handar. Ekki var að sökum að spurja: dónalega kvendið slengdist utan í vöruhillu, sem fór á hliðina, en konan missti meðvitund við höggið og leið líka út af eins og skotin.

Fáum mínútum síðar voru útsendarar Hálfdáns Varðstjóra mættir í búðina, en þá var Máría Borgargagn öll á bak og burt, svo lögregluprjónarnir létu sér nægja að hafa ókunnugu konuna með sér og færðu hana Hálfdáni Varðstjóra, sem fór þegar í stað með kerlu inn í fangaklefa og píndi hana þar um stund með harðri hendi svo skelfingarhryglurnar í frúnni heyrðust greinilega út á götu. Sjálfur fnæsti Hálfdán og kumraði af sérkennilegri ánægju um leið og hann handfjatlaði fangann. Svo kom Hálfdán fram en lokaði konuna inni í klefanum og snöri sér að því að finna út hvaða kona þetta væri og hvað hún hafði gert af sér, því réttvísin og lagagreinarnar verða að hafa sinn gang.

Þegar Hálfdán Varðstjóri hafði verið leiddur í sannleikann hver konan væri og hvaða glæp hún hafði framið ærðist hann og sló saman hnefunum svo undirsátar hans urðu dauðskelfdir og ekki var örgrannt um að einn þeirra eða tveir hefðu gert í buxurnar af ótta. Og Hálfdán Varðstjóri vóð eins og mannýgt naut inn í klefann til hins glæpsamlega kvendis og orgaði ókvæðisorðum framan í hana og fýlan út úr honum, blanda af ýldu og áfengi, hafði næstum riðið konunni að fullu því hún missti jafnvægið og valt útaf í gólfið. Svo reif Hálfdán pilsið og aðra garma utan af hinni óhamingjusömu frú og ýtti henni hálfnaktri á undan sér niður stigana á lögreglustöðinni og vísaði henni að svo búnu út á strætið þar sem strákar komu auga á hana og sproksettu hana með undarlega fjálglegu klámi og öðru ósiðlegu orðbragði. En Hálfdán rauk aftur upp á varðstofu sína, kallaði undirsátana fyrir sig og húðskammaði þá fyrir að draga aðra eins kéllíngardræsu inn á stöðina.

Svandís ein á Preikestolen

Hér segir af ástandinu á ASÍ-skútunni, Miðflokknum og af heimili frú Ingveldar og Kolbeins

Þessi gerðarlegi rafmagnspiltur þarf ekki að hafa fyrir að vera undrandi þótt þrír taðhvalir hafi bylt sér fyrir borð á ASÍ-skútunni; ég held hann megi vera feginn. Fyrir skömmu síðan var fjölmennt og góðmennt við stjórnarborðið en nú er þar fámennt og illmennt. Hnútukast gengur langs og þvers við það borð og æ fleirum stendur til boða að verða fleygt útbyrðis. Brátt verður forsetan ein eftir, ásamt famkvæmdastjóru sinni, við stjórnarboð Alþýðusambandsins, en þá verður mannvalið líka orðið einstaklega fámennt og illmennt og andskotann ekkert skárra en í því greni sem þau skoffín og skuggabaldur búa ein við eilíft urg, arg og íllsku.

Af Skaga-Villa og Ragnari í VR,og varamenni hans, er nýjast, að þau eru öll á barmi þess að ganga í Miðflokkinn og taka klausturvígslu, en það jafngildir útskúfun úr mannlegu samfélagi. Miðflokkurinn er að vísu trúflokkur og trúarstofnun með klausturhaldi og messuvíni, en því miður þykir helgihaldið þar á bæ ekki siðuðum mönnum bjóðandi. Og nú hefir yfirklausturhaldarinn, Sigmundur Davíð, sem bæði er Frelsarinn endurborinn og Framsóknarmaddaman í öðru veldi, bætt ,,frá Hriflu" við nafnið sitt og heitir því héðan í frá Sigmundur Davíð frá Hriflu, einnig kallaður heilagur Sigmundur Davíð frá Hriflu, eða St. Sygemound David from Hrifla.

Að heimili sæmdarhjónanna, frú Ingveldar og Kolbeins Kolbeinssonar, hefir vistin verið ærið dauf upp á síðkastið. Á sunnudagkveldið síðasta var kókónukóvídveiran nærri búin að deyða Indriða Handreð, sem ásamt fleirum dvelst í einangrunarsóttkví að heimili sæmdarhjónanna. Karlanginn komst þá upp í fjörutíu og tveggja gráðu hita á Celsíus og búist var við að hann skildi við þá og þegar. Þegar hitinn var kominn upp í fjörutíu og þrjár gráður hringdi frú Ingveldur í Gottfreð lækni og bað hann koma í vitjun og hafa dánarvottorðseyðublað með sér. En um það bil sem frú Ingveldur og Máría Borgargagn ætluðu að veita Handreði nábjargirnar þá fór karl að hressast, eftir að hafa drukkið handþvottaspritt. Um morguninn var Indriði Handreður úr allri lífshættu og söng hástöfum ,,Hífopp æpti karlinn, inn með trollið inn" og ,,Víst ertu Jésús kóngur klár, og líkamshitinn kominn niður í þrjátíu og sjö gráður en púls og blóðþrýstingur eins og best verður á kosið.

 

Brotthvarfið kom á óvart

Hin taugabilaða nýja verkalýðsforusta stökkur fyrir borð í felmturröskunarkasti

Þá hrökkva þeir um borð, hvur um annan þveran, byltingarfrömuðirnir úr ,,nýju verkalýðsforustunni" í Alþýðusambandi Íslands og ef fer sem horfir verður skútan mannlaus eftir fáeina daga. Um skeið hefir verið kunnugt, að ,,nýja verkalýðsforustan" hefir öðlast háan sess sem vonarpéníngur ,,nýsosialistaflokks Gunnars Smára". En nú er endanlega úti um allar vonir tengdar ,,nýju verkalýðsforustunni" enda brátt hálf skipshöfnin hlaupin fyrir borð og sokkin til botns.

Það hefir verið einkennandi fyrir ,,nýju verkalýðsforustuna" hve taugaveikluð hún er. Þessir meintu forustusauðir rjúka upp eins og nöðrur, ef einhver dirfist að mótmæla þeim, að ekki sé talað um að gera grín af þeim, og froðufella þá eins og bestíur. Í fyrra var hin nýja hjörð komin í heljarinnar kjarasamningaham og allt ofan í smátelpur farnar að öskra og æpa um að taka helvítis auðvaldið og gera það höfðinu styttra, þetta vesalings auðvald væri karllægt svínarí, sem hefði sérstakt yndi af að kvelja og smána vinnukonurnar, sem malaði því gull með ógnar þrældómi. En þá vildi svo illa til að sápukúluflugfélag hr. Mogensen fór á hausinn og nýja verkalýðsforustan fór yfrum á taugum og skrifaði hálfrænulaus í felmtursröskunarkasti undir samninga, sem auðvaldið rétti að þeim, í hendingskasti. Eftir sat svo auðvaldið í hláturskasti.

Löngu seinna fór ,,nýja verkalýðsforustan" aftur á stúfana og fór í verkfall til að berjast fyrir verkakonurnar á leikskólum Reykjavíkur. Og aftur fór allt út um læri og maga, því að djöfulleg drepsótt fór allt í einu að herja á heiminn með þeim afleiðingum að hinni fémínsosialisku ,,nýverkalýðsforustu" tókst ekki að ljúka verkefni sínu að fullu, en þá guggnuðu stórmennin í Eflingu af ofsahræðslu við kóvíd19 og skildu verkamenn í leikskólum í nágrannafélögum Reykjavíkur eftir samningslausa. Og eins og allt hafði nú gengið í lukkunnar velstandi með vinavæðingar ,,nýju verkalýðsforustunnar" í vellaunaðar framkvæmdastjórastöður vítt og breitt um verkalýðskontórana, þá brast þessi uppúrspilaða forusta í taugaveiklunarkast so ofboðslegt, að Skaga-Villi er flúinn undir vængi klausturherrana í Miðflokknum en formaður VR valt lémagna út fyrir borðstokkinn og hvarf. Og eftir sitja fémínkrataaularnir í sosialistaglensi Gunnars Smára agndofa á áhorfendapöllunum og glápa á eftir vonarpéníngum sínum týna tölunni.

„Versta leiðin var valin, að gera ekki neitt“