Grindvíkingar illa sviknir, bæði af jarðskjáftadeildinni og spákonunni í hraungjótunni

Og enn mega Grindjánar bíða eftir eldgosinu, sem búið er að lofa þeim síðan um áramót, ef ekki lengur. Auðvitað hefir reynt á þolinmæði fólksins þar suðurfrá og margir telja sig illa svikna. Upp á síðkastið hefir og þyngst áróður meðal Grindjána um að stofna samtök gegn jarðskjálftadeildinni á Veðurstofu Íslands, en helvísk Kóvíd nítján veiran hefir heldur sett strik í þann reikning. Umræddum samtökum, verði þau að veruleika (,,raungerist" eins og stjórnmálaeðjótin taunglast á nú til dags, - það er nú meir andskotans raungerðin það), er ætlað að viða að sér vopnum og verjum, steðja síðan inn í Reykjavík og gera út af við jarðskjálftadeildina í einu snöggu áhlaupi.

Í Grindavík býr ein afgömul og margfróð völva, spádómsfróð svo af ber og náskyld ömmu frú Ingveldar. Kerling þessi, sem aunginn maður á Reykjanesskaga veit hve gömul er, hefir fyrir margt löngu helgað sér hraungjótu í útnorður frá Grindavík og þar gengur hún til funda við yfirnáttúrleg öfl, jafnvel púkastóð úr varðsveit Erki-Djöfulsins í Helvíti. Allir Grindjánar eru skíthræddir við gömlu konuna og dæmi eru um margfræga aflaskipstjóra og sjóhunda, sem hafa glúpnað frammi fyrir þeirri gömlu og pissað í sig af skelfingu.

Ekki hefur svo sem staðið á kérlíngu að spá fyrir um stórsprengingar undir Þorbirni, eldspýting yfir Grindavíkurþorp og gereyðingu þess ásamt tilheyrandi hörumungum fyrir blessað mannfólkið. Fyrr í vetur kvað svo rammt að spádómum hennar og bölbænum, að bæjarstjórnin í Grindjánavík sá sig tilneydda að leita á náðir frú Ingveldar til að fá hana til að reyna þagga niður í frænkunni áður en henni tækist að sturla alla íbúa verstöðvarinnar. Reyndar fer heldur litlum sögum af árangri frú Ingveldar við að temja kellíngarnörðuna. Og Grindjánar eru illa sviknir á alla lund; ekkert gos ennþá, ekkert fjör, bara slítandi hjartveiki út af spádómum völvunnar.  

Jarðskjálfti við Grindavík

Í prófastsdæminu er bannað að hafa yfir bölv, ragn og klámsyrði

,,Þó leynist lús með saumi
láttu vera að klóra þér."

Sona orkti þjóskáldið á elleftu stundu í lífi þess. Síðan hafa menn deilt um hvort þjóðskáldið muni hafa farið til Fjandans eða sitji nú við hægri hönd Guðs og hjálpi honum við að dæma lifendur og dauða. Þetta góða þjóðskáld, ljúflingur allra er meta kunna bunulæki og brekkusóleyjar í mistrandi lýrík hins upphafna anda,er samt sem áður eilíft deiluefni geðvondra listunnenda. Og þrátt fyrir að menn séu ekki lúsugir þurfa þeir all sekki að heita Lúsífer, það sama á við um þá lúsugu.

Og þó svo Íngólfur Arnarson nútímans segi fjölmiðlum að hann sé í Kyrkju Sathans, þá rannsaka fjölmiðlungarnir auðvitað ekki hvort maðurinn eigi sannarlega innangengt í musteri Pokursins. Mannanafnanefnt áttaði sig strax á þessari brotalöm í umsókn Íngólfs Arnarsonar og bað hann vinsamlegast vel að lifa. En eins og við manninn mælt, rauk Sathan litli upp eins og naðra og talar um mannréttindabrot og stjórnarskrárbrot, eins og hann viti hvað soleiðis lagað er. Fyrir utan að hér á Íslandi höfum vér aungva stjórnarskrá, hvorki gamla né nýja.

Í Gemlufallaprófastsdæmi hefir síra Baldvin, prestur og prófastur til Gemlufallaþinga, bannað fyrir sitt leyti sóknarbörnum sínum að hafa um hönd bölv, ragn og klámsyrði. Þar með eru öll nöfn Pokursins bönnuð í prófastsdæminu. Sagt er að síra Baldvin hafi með eigin hendi drekkt þeim síðasta í læk, er vitað erum að haft hafi Fjandann og framgangsmáta hans í flimtingum svo aðrir heyrðu í þar í héraði. Er til þess vitnað, að síra Baldvin hafi mátt hlaupa á eftir sathansunganum upp á fjöll til að handsama hann; og þá síra Baldvin náði djöfli vildi svo vel til að þar féll ofurlítill bunulækur skammt frá, þannig að síra Baldvin þurfti ekki að halda á manninum spriklandi til byggða og embætta hann þar.  

Ósáttur við höfnun Lúsífers

Ábyrgðarleysið og sauðshátturinn verður í minnum uppi um aldur og eilífð

Það dugar nú, skal ég segja ykkur, aungin vatnsgrautarmiskunnsemi við slíkt glæpakvendi, sem svindlar sig með fölskum pappírum inn á bráðveik gamalmenni til þess eins að éta upp lyfin þeirra. Vér erum stórhneyksluð á lögreglunni á Vestfjörðum fyrir að hafa sleppt svo illa hættulegri manniskju úr fangelsinu eftir aðeins örfárra klukkustunda vist. Gera þeir sér ekki grein fyrir hvaða vá stafar af konunni? Ha? Eða eru þetta alveg ábyrgðarlausir sauðir? Það er eins víst að næst verður glæpakvendið stórtækara í gjörðum og lætur sér ekki nægja að éta stöffið gamla fólksins, heldur er hún eins líklegt til að éta það sjálft með ullarsokkunum og öllu saman.

Auðvitað átti að flytja kvendið suður með þyrlu og fela það í höndur Hálfdáns Varðstjóra. Ja, sá hefði nú verið fljótur að reka hinn illa glæpaanda úr konunni og verka hana sjálfa samkvæmt Lögreglubókinni, en sú bók er biflía lögregluþjóna, enda samin af Hálfdáni Varðstjóra sjálfum. Í framhjáhlaupi er skylt að geta þess, að annað kvendi, stútungskellíngarrass um fimmtugt, át svo mikið af lyfjum veika fólksins á deildinni þar sem hún vann, að hún stökk út um gluggann á sjöundu hæð, því að hún hélt hún væri orðin leðurblaðka og hugist skjótast allra snöggvast á kránna niður í bæ og fá sér ölsopa, því hana þyrsti. Kona þessi hafði skömm á vatni, taldi það eiturdrykk og aumingjagutl, þar af leiðandi lét hún vatn ekki inn fyrir sínar varir. En hún flaug ekki oftar eftir ferðina út um gluggann á sjöundu hæð. Nei nei, það gerði hún ekki.

En ástandið á eftir að versna þar fyrir vestan fyrst þeir slepptu glæpakvendinu lausu. Ekki kæmi á óvart, að dómsmálaráðherra, sem hefir legið á bæn í allan dag og drukkið messuvín með, þurfi að kalla út landher vegna Vestfirðinga, því glæpakvendið hefir ekki ekki látið af störfum, ef vér þekkjum það rétt. Það er þó ekki víst að það dugi, því þókt dómamálaráðherra sé trúuð kona og staðföst og geti þegar sómi liggur við neitað sér um hvítvín og látið sér messuvín duga á föstudaginn langa, þá mun kona sú er lagst hefir á verstfirs gamalmenni verða henni erfiður ljár í þúfu. Sleifarlag lögreglunnar á Vestfjörðum í glæpakvendismálinu verður aftur á móti lengi uppi með þjóðinni, sem ófagurt dæmi um ábyrgðarleysi og sauðshátt.

Bakverði sleppt að lokinni yfirheyrslu

Nú er allt farið úr böndunum og gamalmenni vaða uppi eins og naut

Um kveldmatarleytið, núna rétt áðan, var Hálfdáni Varðstjóra færður grunsamlegur ferðalangur, sem lögreglan hafði stöðvað á leið út úr borginni. Ferðalangurinn varð auðvitað ofsahræddur, hreint brjálaður, þegar hann var dreginn fyrir Varðstjórann, sem var í essinu sínu í dag. Fyrir tilviljun var fólk úti á götu í grennd við lögreglustöðina, sem heyrðu hin válegu neyðaróp ferðalangsins þegar Hálfdán Varðstjóri hóf að handfjatla hann. Þetta fólk ber, að önnur eins hörmungahljóð heyrist hvurgi annars staðar en í Helvíti þegar Djöfullinn er að refsa ótugtarsálum með brennisteini, vítissóda og fémínístahlandi.

En allt um það, þá hefir ekkert fréttst af Máríu Borgargagni og Indriða Handreði, sem flúðu eins og rottur úr sóttkví og einangrun af heimili frú Ingveldar og Kolbeins undir hádegi í dag. Standa og allar vonir manna nú til þess, að Handreðurinn geispi golunni fljótlega, en ef hann lifir kóvídið af á hann yfir höfði þér þrjátíu ára fangelsisvist, þar af fimmtán ár upp á vatn og brauð. Borgargagnið á líka margra ára betrunarvist í vændum, en kunnugir segja að réttara væri að hengja hana þegar hún næst í stað þess að glutra niður péníngum úr ríkissjóði í fangavist fyrir jafn ótérlega manniskju. Já, þú last rétt kunningi: manninskju.

Svo er það farlama gamalmennið, sem óx svo ásmegin við að fá kóvíd nítján, að það vóð beinlínis upp úr körinni og fór að haga sér ósæmilega. Meðal annars braut gamalmennið lög um allsherjarreglu þegar það fór út á götu og pissaði þar í viðurvist fjölda manns, þar á meðal barna. Gamalmenni þetta býr á dvalarheimili aldraðra og hefir frá því að reis upp á afturlappirnar gjört öðrum íbúum dvalarheimilisins, sem og starfsfólki, gramt í geði með óviðeigandi framkomu og munnsöfnuði. Til marks um óráðsbænir þessa afgamla fóls má geta þess að það hótaði að barna konu eina á níræðisaldir auk þess að segja henni að halda kjafti. Ekkert ræðst við gamalmennið og sjá þeir er fyrir það líða fram á dimma daga, fulla með þreytu, sorg og særða blygðunarkennd, því alsendis óvíst er hvunær Drottinn tekur í taumana og tekur gamalmennið til sín, eða afhendir það Fjandanum til eignar.

Umferðin þyngri í Reykjavík

Þau eru mörg lífin ...

Ef Bjarniben hefði efni á að fórna lífi og heilbrigði fólks, hvað mundi hann þá gera? Ha? Þar liggur efinn, vinir mínir, þar liggur alltso efinn. Jamm. So talaði hann dularfullt og myrkt mál ,,vægari aðgerðir", sem mundu ekki koma Íslandi fyrr í mark! Hvurn sjálfan déskotann er maðurinn að tala um? Á þessum síðustu og langverstu dögum í lífi þjóðarinnar, síðan í Móðuharðindunum þá Íslendingar dóu næstum út, er densilegur andskoti að fá annað eins draumórarugl í andlitið.

So er það þetta efnahagslíf, sem stórir strákar með rasköt mala so mikið um. Ætli það sé í ætt við móðurlíf eða eitthvað soleiðis? Eða Dalalíf? Já, sennilega er sokallað efnahagslíf tengt bókmenntum og listum. Bókaflokkurinn Efnahagslíf, eftir Guðrúnu frá Lundi, lítur ansans ári vel úti á prenti, sérstaklega utan á bókarkápu; metsölubækur leyna oftast á sér eins og könguló undir dívani.

Og fyrst minnst hefir verið á líf er ekki úr vegi að nefna uppáhald allra efrimillistéttarfémínísta á Íslandi þ.e. kynlíf, eða kinlýf, eins og þeir segja á feisbúkkinu. Hér fyrr á árum var fræg bók í miklum metum, ekki síst í ranni fémínísta, en það var fræðiritið ,,Kynlíf" eftir vísindamanninn Fritz Kahn. Á þessa vinsælu bók lærðu börn á Íslandi allt um að gera dodo og öll vandamál tengd dodo voru leyst í bókinni góðu eftir hann Fr. Kahn; með öðrum oðrum þá gerði doktor Fritz út af við alla typpakomplexa og hlandsteinsóra. Það var ekki fyrr en nú á síðari árum að sænskmennuð útfrymi komu frá námi í Lundi eða Uppsölum, að kynlíf varð að óleysanlegu vandræðamáli. Hinir sænskmenntuðu þóktust sem sé hafa komist að því að Íslendingar, einkum ungdómurinn, væri svo hryllilega úti á túni í kynferðismálum að til hreinnar hörmungar mætti telja. Eftir það hefir þjóðin verið kynóð í vanþekkingu sinni á að gera dodo, eins og geðslegt að það hljómar.

Höfum ekki efni á að fórna lífi og heilbrigði fólks

Laust fyrir hádegi í dag hurfu hjónin úr strangri einangrunarssóttkví og er þeirra nú leitað

Það var svo sem auðvitað að lýðurinn færi á stjá um leið og sást til sólar, sóttvarnarséffinn lofaði rénun á drepsóttinni og páskaskröllin guðsblessunarlega í nánd. Einnig smó Máría Borgargagn ásamt Indriða Handreði út um herbergisglugga á heimili frú Ingveldar og Kolbeins, þar sem þau voru í strangri einangrun og sóttkví, enda verri pestargemlingar en þau ekki fundnir nokkurs staðar á byggðu bóli hérlendis. Nú, þetta ólánsfólk stakk sem sé af úr einangrununni og hvarf á braut.

Svo sást til þeirra í áfengisútsölunni í Borgarnesi, nú laust eftir hádegi, og þaðan drógu þau, að sögn trúverðugra manna, heldur en ekki björg í bú. Þrjá kassa að Stalínískum volka settu þau í farangursrými bifreiðar sinnar, sem og ókjör af hvítvíni með humrinum, rauðvíni, púrtara og bjórglundri. Það er því auðsætt í hvaða standi þetta djöfuls pakk verður á krossfestingardag Frelsarans og upprisu hans á páskadagsmorgun. Nú leitar lögreglan þeirra hjóna, því þau hafa brotið sóttvarnarlög á óskammfeilin hátt og Hálfdán Varðstjóri bíður með óþreyju að fá þau í sínar höndur.

Á þessari stundu veit aunginn hvar Borgargagnið og Handreðurinn halda sig, en líklegt má telja að bækistöð þeirra sé ekki allfjarri áfengisútsölunni í Borgarnesi. En þar eð Handreðurinn hefir verið mjög sjúkur að kóvídi nítján undanfarna daga, leikur grunur á að Máría Borgargagn hafi blásið miklu magni amfetamíns upp í nasaborur Handreðsins, svo miklu að venjuleg stóðhross, tíu til tuttugu talsins, mundu öll hafa steindrepist á stundinni við að fá sama magn amfetamíns í nefið. Nú stendur frú Ingveldur með hlaðna haglabyssu yfir hinum þrjótunum á heimili hennar og varnar þeim að komast úr í athafnafrelsið. 

Umferð að aukast um Borgarnes

Niðursetningi fengið nýtt, en þó gamalt, heimili

Jæja, það er gott að góðir menn hafi fundið aumingjanum litla annað heimili; hann var alltaf eitthvað svo utangátta sem niðursetningur á Alþingi. Sumir hafa verið hneykslaðir á að hafa þennan volaða dreng á framfæri ríkisins, en þar kemur á móti að honum auðnaðist ekki að gera neitt afgerandi mikið af sér þann tíma er hann var niðursetningur á þingi. 

En ósköp er nafnið á bænum, sem hann fer á núna, eitthvað ljótt og illhryssingslegt. Hornsteinn minnir mann á horngrýti, illa innrættar hornkerlingar og jafnvel einhvern óttalegan kima í heimkynnum hins vona í neðra. Já, kæru vinir og velunnarar poletiskra niðursetninga, Hornsteinn er vondur bær og þangað fer aunginn nema í refsingarskyni. 

En hvað hét nú aftur félagið góða sem forkvendi Viðreisnar átti snjalla aðild að? Getur ekki verið að það hafi verið kallað 7 hægri, ha? Sjö hægri, það er nú dularfullur söfnuður sem aðhyllist það merka félag og fáir sem fá þar aðgang. So segja kaldlyndir gárungar, að nú sé svo komið að ekkert sé eftir af 7 hægri annað en sköllóttur pungurinn og eyrun, skjátan sé uppurin, en eftir lifir minningin um farsælt félag, sem hafði undur göfugan tilgang og þjónað og þénaði félagsmönnum sínum framúrskarandi vel. En Sementsverksmiðjan á Skaga dó og strompur hennar sprengdur í loft upp eins og skotmark í heimstyrjöld.  

Þorsteinn tekur við Hornsteini

Það getur ekki verið að þeir hafi hlaupið úr miðstjórn ASÍ vegna lífeyisframlaga

Það bara getur ekki verið að Skaga-Villi og VR-Ragnar hafi stokkið úr miðstjórn ASÍ fyrir það eitt að hafa lent í minnihluta varðandi hugmyndir þeirra um tímabundna lækkun framlags atvinnurekenda til lífeyrissjóða starfsmanna. Þeir hafa ekki sagt félagsmönnum ASÍ alla söguna og enn síður hefur Drífa, sem vill endilega láta kalla sig jómfrú Snædal, komið hreint fram. Þeir félagar Villi og Ragnar hafa verið svo þungorðir í garð Drífu, að þar býr meira að baki en hugmynd um tímabundna lækkun lífeyrissjóðsgreiðslna. Það læðist að manni illur grunur um að þarna sé verið að tefla einhverja skítapoletik, sem Drífa eigi jafnvel mun meiri þátt í en þeir karlagarmarnir.

Hvernig var það annars, var Drífa ekki framkvæmdastjóri VG, sem sé á spena ríkisstyrkja til stjórnmálaflokka? Og fór þaðan inn á skrifstofu Starfsgreinasambandsins og gerðist skrifstofusjakali þar og sjálfskipaður talsamur verkafólks á Íslandi? Þaðan flaut hún svo á sínu geðslega efmillistéttarfémínístaróli upp í stól forseta ASÍ án þess að hafa unnið verkamannavinnu svo vitað sé. Og laun forseta ASÍ eru sko aungin verkamannalúsarhörmung. Ónei, laun forseta ASÍ eru þau sömu og ráðherrar hafa. Það vakti athygli þegar jómfrú Snædal þóktist hafa sag sig úr samherjaflokknum VG þegar VG fór í ríkisstjórn með tveimur helstu auðvaldsflokkum landsins og setti fyrir sig að hún vildi ekki eta skít í heilt kjörtímabil. Hinsvegar lagði Katrín litla forsætisráðherra Höllu nokkra Gunnarsdóttur á ríkisspenann í ráðuneyti sínu, sem ráðgjafa í kynjamálum, eða kynferðismálum, en laun Höllu þessarar, sem er hagvön ráðuneytisspenum frá fyrri VG tíð, eru auðvitað trúnaðarmál sem aungum varðar neitt um.

Fyrir mjög skömmu síðan bregður svo kynlega við, að jómfrú Snædal, sem gortar af því að vera í afar góðu og miklu talsambandi við ríkisstjórn Íslands, ræður Höllu kynjaráðgjafa Katrínar í framkvæmdastjórastöðu á skrifstofu ASÍ, væntanlega upp á örlítið hærri laun en verkamannataxtar segja til um. Nú er spurningin: Er Halla búin að fá nóg af skítáti hjá VG í forsætisráðuneytinu, eða var frú Snædal sjálf aldrei jafn fráhverf skítskapnum hjá Stenngrími Johoð og efrimillistéttarfémínístunum og hún vildi vera láta? Og muna menn ekki andartakið sæla þegar Solveig Anna Eflingarforstjóri og Katrín Jakobsdóttir forsætisráðherra féllust í faðma eins og elskendur, sem ekki hafa sést í heilt ár eða meir, í húsakynnum Ríkissáttasemjara rétt eftir að Solveig hafði samþykkt kjarasamninga fyrir verkafólk á almennum markaði, sem hún þóttist líka vera á móti? Það vantar meira en lítið upp á, að þetta endemis efrimillistéttafémínístajukk sé sjálfu sér samkvæmt og orð og athafnir þeirra fari fari saman. Hvurn fjárann vill þetta efrimillstérfémínistaslekti með að riðlast eins og draugamor á verklýðnum og verkalýðshreyfingunni? Er ekki nóg fyrir það að pönkast eins og andskotinn í VG með Stenngrimmi Johoð, Álfheiði Ingadóttur og Swabbó Sendiherrafjölskyldunni? En hvort sem þið heitið jómfrú Snædal, Villi á Akranesi eða Ragnar í VR, þá eigið þið að gjöra svo vel að segja almenningi satt um gjörðir ykkar innan verkalýðshreyfingarinnar. Ef þið getið ekki gert það er best fyrir ykkur að segja af ykkur trúnaðarstöðum innan hreyfingarinnar og hafa með ykkur á brott þessa hálaunuðu klíkuframkvæmdastjóra, sem inngróin spillingarárátta og einkavinavæðingarást bauð ykkur að setja á há laun hjá fátæku fólki.  

Ekki tilefni til að grípa til heildstæðra aðgerða

Það hefir ævilega haft íllt í för með sér að hóta heilögum persónum

Það er þokkalegur andskoti ef rétt er eftir haft, að einhver dusilmenni séu að hóta heilögu fólki. Þótt Íslendingar séu ekki kattólikkar nema að ósköp litlu leyti, þá er talið næsta víst að hið þríheilaga þríeyki verði formlega tekið í heilagramanna tölu, áður en árið er á enda runnið, og þau dýrlingar kallaðir bæði af hinni pápísku kirkju sem og Þjóðkirkjunni á Íslandi, sem er bara kirkja og hvorki evanígélisk lúhersk eða kattólsk. Aftur á móti veit aunginn hvaða afsöðu Babtistakirkjan hefir til Víðis, Þórólfs og frú Möller, enda hefir aunginn hérlendur maður áhuga á að vita nokkuð um þessháttar vitleysu.

Að hafa í hótunum er út af fyrir sig stóralvarlegt mál. Að vísu ku hótunarmenning vera nokkuð vinsæl meðal stjórnmálamanna og samherja þeirra, stórgrósséranna. Hitt er næst óþekkt fyrirbrigði á Íslandi að hóta þríheilögu fólki, sem bíður þess eins að fá dýrlingsvígslu hjá þar til bæru embætti, dauða, djöfli, barsmíð og öðrum þeim ófögnuði sem geggjuðu fólki kann að detta í hug. Í Brennu-Njáls sögu segir frá því þegar þorparinn Víga-Hrappur tók sig til og vóð inn í goðahús sæmdarmanna í Noregi og rúði þar þrjú goð öllum gersemum, dró þau berrössuð út og brenndi að því búnu goðahúsið til ösku. Síðar, þegar leikurinn hafði borist til Íslands, hjó Helgi Njálsson af Víga-Hrappi aðra höndina, en Grímur Njálsson fullkomnaði verkið og rak spjót gegnum belginn Hrappi, sem laut þegar dauður í gras. Þessi litla saga segir oss, að það að hafa hótanir eða svívirðu í frammi við goð eða sannkristna dýrlinga dregur gjarnan dilk á eftir sér fyrir ódæðismanninn, sem fær þá að launum rauðan belg fyrir gráan.

Það verður að teljast til happs fyrir þann eða þá sem haft hafa í hótunum við hin þríheilögu, að langt er síðan þeir Njálssynir vóru inni brenndir að Berþórshváli, þannig að þeir eru ekki líklegir til að valda hóturunum svöðusárum, hvað þá leggja til þeirra spjóti eða jafnvel atgeiri. Hitt er eins víst, að þessum körlum mun hefnast fyrir hótanir sínar og djöfulsskap; þar verður hið sjálfvirka réttlætislögmál náttúrunnar að verki. Að lokum skulum vér lúta höfði í þökk fyrir þann farsæla kennimann, séra Atgeir p. Fjallabakssen, sem tekið hefir að sér að leggja ólán svart á hótunardólgana.

Hafa lítið velt sér upp úr hótun

Föðurhús hennar eru tvíein og skófirnar eru úr soðpotti Pokursins

Hvað ætli þetta geti kynnt ,,aðgerðir" eftir páska? Fnuhh piff sveiattan. Nei, þetta getur hvorki kynnt aðgerðir fyrir eða eftir páska, hvað þá á páskunum sjálfum. Sona fret eins og í sokölluðum forsætisráðherra dæma sig sjálf og er hér með vísað til föðurhúsanna. En þau föðurhús eru bæði heim hjá honum Stenngrimmi og í Valhöllu Bjarnaben. Sjálf er Katrín sú, sem opinberlega er sagt að sé forsætisráðherra, efrimillistéttarfémínísti hægra megin á hinu poletiska litrófi, eins og allir hinir fémínístarnir. Fyrir skömmu fann eitthvert gáfnaljósið upp sosialfémínísm, sem enginn hefir hingað til útskýrt. Efrimillistéttafémínístunum finnst þetta með sosialfémísmann sniðugt, en alþýðan grettir sig, eins og verulega viðbjóðslega lykt hafi slegið fyrir vitin, í hvurt sinn sem hún heyrir sosialfémínísmið nefnt.

Þó svo forsætisráðherrann okkar sé núll og nix frá náttúrunnar hendi þá eru fyrrnefndir föðurhúsaforingjar hennar það ekki. Nei ó nei. Þeir eru Samherjar og þeir kunna vel að sigla undir fölskum flöggum. Frú Ingveldur hefir mikið dálæti á þeim drengjum og þeir kyssa hana ævinlega sonarlega á kinnina í hvurt skipti sem þeir mæta henni. Já, þar ríkir fjölskyldueindrægnin ofar öðrum dyggðum.

Nú um hríð hefir frú Ingveldur, eiginmaður hennar og helstu vinir verið í sóttkví, einangrun. Ofan á það ólán, sem í sjálfu sér er ærið, bætist hinn þungi kross að hafa Indriða Handreð nærri dauðan úr kóvídi nítján í nær hálfan mánuð, liggjandi inni í miðstöðvarkompunni. Mitt í miðjum ófarnaðinum fer efrimillistéttarfémínístinn í forsætisráðuneytinu svo að gaspra um sótsvartar aðgerðir eftir páska! Nei, vinir mínir, henni er ekki sjálfrátt, kérlíngarborunni, enda fordjörfuð af efrimillistéttarfémínísm, sem sagt er að séu skófirnar úr soðpotti Andskotans í Helvíti.

Kynna frekari aðgerðir eftir páska