Donkíkódíískur Amríku-Viddi í Kastljósi

Var það erindi Amríku-Vidda og Bandaríkja-Sollu inn í Eflingu að fara í stríð við skrifstofufólkið þar? Ég get ekki að því gert, en mér þókti málflutningur Amríku-Vidda óttalega eitthvað Donkíkódíískur í Kastljósinu í kvöld og greinilegt að maðurinn er ekki alveg upp á rönd. Að kenna fáeinum kontóristum um að hann og Bandaríkja-Sólveig hafi skitið í sig og út um öll gólf, eru blátt áfram brjóstumkennanlegar viðbárur, sem minna helst á óráðshjal langdrukkins manns.

En það var svo sem ekki við öðru að búast en að svona færi. Fólk sem leggur upp í ferð með hrokann og yfirlætið sem leiðsögumenn endar oftast fyrir heimsku sinnar sakir ofan í djúpri mógröf þar sem menn hafa áratugum saman fleygt hundsskrokkum í. Það var til dæmis ekki beint vísindalegt, hvað þá heimspekilegt, hjá Bandaríkja-Sollu að ráða vinkonu sína sem skrifstofustjóra á Eflingarkontórinn og reka hana stuttu síðar og senda hana heim með níu mánaða starfslokasamning upp á vasann; það er líklega hátt í tíu millijonir króna, og ætla svo að leyna gjörningum fyrir stjórn félagsins. Enn hrapalegri mistök af hálfu Sólveigar var að hafa Amríku-Vidda með sér í þessa ferð og gera hann að einhverjum yfirkommissar á kontórnum. Það góða við þetta allt saman, er að nú fá þau bæði, Bandaríkja-Solla og Amríku-Viddi dýrlega starfslokasamninga hjá stjórn Eflingar fyrir að gefast upp með blautan botninn og svíkja fólkið sem gerði miklar væntingar til Sollu; Viddi var ekki kosinn af neinum, enda aldrei komist svo hátt á þroskabrautinni að dýfa hendi í kalt vatn.

En nú er þessu ömurlega ævintýri lokið og búið að strika nafn Bandaríkja-Sollu út úr bókum Starfsgreinasambandsins og Alþýðusambands Íslands. Það er enginn smá-árangur og upphefð að liggja í svaðinu fyrir örfáum afgömlum glugghrossum á skrifstofukontór og grénja og barma sér undan þeim. Það hefði eitthvað orðið lítið úr þessum byltingarhetjum hefðu þær fyrir tilviljun mætt þeim Gunnari, Gretti, Glámi og Skarphéðni, að viðbættum Agli Skallagrímssyni. Næsta vers er svo að taka Sósíalistaflokk Íslands af fémínístagroddunum, Gunnsasmára, Bandaríkja-Sollu og Amríku-Vidda og skila honum til sósíalistanna. Það dugar ekki að hafa Sósíalistaflokk Íslands í klístruðum lúkunum á hálfvitlausu fólki. Nei, það dugar sko ekki. 

Segir ofbeldismenningu þrífast innan Eflingar

Hláturmildir verkalýðsforkálfar hlægja að Sólveigu, Amríku-Vidda og Eflingu

Það er aldeilis hláturgalsinn í eignunum á myndunum sem fylgja fréttinni um fund Starfsgreinasambandsins og vondu stöðuna sem kom upp í Eflingu. Það mætti halda að formennin, sem þar sjást, séu öll að hlægja sig lémagna að veslings Sólveigu Önnu og hæðast að vopnaviðskiptum hennar við Gvend á gröfunni og kontóristana á skrifstofu Eflingar, er um gott skemmtiefni að ræða. Meira að segja Bjössi Framsóknarmaður og formenni starfsgreinanna glottir við tönn og spýtir ofan í kaffifantinn sinn, svo sem sjá má á einni myndinni. Sjálfur er Björn Framsóknarmaður einn ógurlegur Framsóknarmaður, eins og nafnið bendir til, samvinnumaður með endemum og stundar harðvítuga samvinnu við samherja þessa lands og annað auðvald. Já, drengir mínir, hann sko, fanen gal mæ, ingen smá kalli hann Bjössi Framsóknarmaður og líkur SigInga ráðsmanni Framsóknarmaddömunnar í blessuðu Framsóknarfjósinu.

Nú, þegar Bjössi og þeir eru lausir við grénjið og fórnarlambskveinið í Sólveigu, geta þeir farið að semja í rólegheitunum í ljúfri samvinnu við Samherjana, Engeyingana og Ríó Tintó um hagkvæma kjarasamninga vinnuskrílinn, samninga sem verða þægilegir fyrir ríkisstjórnina, gömlu geðveiku Famsóknarmaddömuna og Sjálfstæðisflokkana, sem er og verður Flokkur Flokkanna. Svo fer Bjössi litli að sofa þegar hann verður búinn að semja og slafra í sig gumsinu í kaffifantinum og vaknar ekki aftur fyrr en við lúðraþytinn á hinum efsta degi, þegar hann þarf að draugast til að sinna samvinnuhugjón sinni með Samherjunum og búa til samning fyrir ólæsan og lúsugan skrílinn. Það er nefnilega ekkert smáembætti að vera Björn Framsóknarmaður.

En svo er það þetta vandamál með hana Sollu aumingjann og hann Amríku-Vidda á skrifstofunni. Þau minna á flugeldinn sem skotið er með neistaflugi og brestum upp í heiðríkjuna og fellur að fáeinum sekúndum liðnum til jarðar, sótugur og steindauður. ,,Þa ont þear dona staa gémur up-pupp", segir Bjössi Framsóknarmaður og formenniskálfar Starfgreinasambandsins taka bakföll og baula af kæti og láta blaðaljósmyndara taka myndir af sér í Moggann og Vísi. Þetta minnir mig á þegar við vorum í Þórshöfn í Færeyjum og kapteinninn okkar sagði við færeysku stúlkurnar sem komu um borð í boði okkar sjódrengjanna: ,,nei, eru ekki génturnar komnar til að leyfa strákonum að mogga!" og ein telpan svaraði að bragði, næj, vi er ekki soleiðis géntur". Hefðum við þorað, þá hefðum við strákarnir handsamað karlinn og lokað hann inni í klefa hjá sér. Það er ekki sama Mogginn og að mogga á færeysku, nei nei. Mikið assgoti getur verið gaman að fylgjast með bráðfjörugum og hláturmildum verkalýðsforkálfum eins og honum Bjössa Framsóknarmanni og henni Bandaríkja-Sollu.  

Vont þegar svona staða kemur upp

Heiðarleiki og sannleikur er allt sem þarf

Það er eitthvað í þessu máli sem ekki kemur heim og saman. Sólveig Anna er kosin af félagsmönnum Eflingar, ekki af skrifstofufólkinu eingöngu, þannig að hún þarf ekki að hlíta vilja kontóristanna að neinu leyti. Séu þessir endemis skrifstofusjakalar að ljúga upp á Sóveigu Önnu, ættu að vera hæg heimatökin fyrir hana að upplýsa þá lýgi og reka ofan í lygarann eða lygarana. Það er til dæmis borið á hana að hafa brotið kjarasaminga á einhverjum starfsmönnum Eflingar, þessháttar óþverraáburð ætti að vera auðvelt að afsanna með því að opna bókhald félagsins. Og að ásakanir um ,,dauðalista" og ,,ógnarstjórn" þarf bara að rannsaka eins og hvern annan ófyrirleitinn róg og leiða til lykta.

En hverjir eru þessir trúnaðarmenn á skrifstofu Eflingar, sem talað er um? Hverra trúnaðarmenn eru þeir? Eru þeir trúnaðarmenn verkalýðsfélagsins Eflingar, eða bara trúnaðarmenn sjálfra sín; eru þeir ef til vill sértakt stéttarfélag? Mér skilst að þessir trúnaðarmenn hafi skrifað undir plagg, fyrir hönd starfsfólks á skrifstofu Eflingar, og sent Sólveigu Önnu og einhverjum örðum. Hvaða öðrum? Stjórn félagsins? Af máli Sólveigar er ekki ljóst á hvern skjalið er stílað. Ef það hefur verið sent stjórn Eflingar á að taka það fyrir á stjórnarfundi; ef það hefur verið ætlað Sólveigu sem formanni félagsins bar henni að leggja það fyrir stjórn. Ef þetta hefur verið einkapóstur til hennar er varla hægt að gera tilkall að hún afhendi það nokkrum öðrum. Ég ætla að vona að Sólveig hafi ekki leynt þessu bréfi fyrir stjórnarmönnum, því það væri óhæfa. En hvað um það, þetta er dularfullt mál, þar sem mörgum spurningum er ósvarað.

Ef það er svo, að starfsmaður eða starfsmenn á skrifstofu Eflingar, hafi af einbeittum vilja staðið gegn formanni og stjórn félagsins og beitt til þess ærumeiðingum, rógi og lygum, á stjórnin einfaldlega að segja viðkomandi starfsmönnum upp og láta þá hætta strax; þannig lýð er ekki hægt að hafa á fóðrum hjá verkafólki deginum lengur. Mér þykir mjög miður, ef Sólveig Anna stendur við það segja af sér formennskunni, því hún hefur að mörgu leyti staðið sig vel í stafi, þótt eitt og annað megi af málflutningi hennar finna. Þess vegna hvet ég hana og stjórnina að upplýsa félagsmenn og fólk almennt um alla þætti þessa máls og kanna af fullum þunga hverjir það eru sem stjórna skæruliðastarfsemi kontóristanna á skrifstofunni. Það er í það minnsta með öllu ótækt að formaður verkalýðsfélags segi af sér vegna rógs og lyga einhverra starfsmanna félagsins. Heiðarleiki og sannleikur er allt sem þarf til leysa þessa leiðindauppákomu

Meirihluti stjórnar styðji Sólveigu