Grafarbakkadans á ruslahaugi Flokksins, aktívísmi á heimsmælikvarða

Sko gamla hróið, forkvendi félags gamalmenna, bara komin í prófkjör hjá Sjálfstæðisflokknum! Ætlar hún að reyna að breyta viðhorfi Sjálfstæðismanna almennt gagnvart öldungum, eða heldur hún, eins og margir aðrir, að það sé svo fínt fyrir borgaralega sjálfhverfu og ágirnd að fara í framboð fyrir hin afkáralegu og brotagjörnu samtök sem Sjálfstæðisflokkurinn er? Það er alls óvíst að hún viti það sjálf. Alla tíð hefir Sjálfstæðisflokkurinn verðið gamalmennum mótdrægur og kappkostað að koma málum þannig fyrir að þau hafa mátt lepja svartan dauðan úr skel síðustu æviárin og lognast að síðustu út af úr ófeiti án þess að eiga fyrir útförinni.

En nú ætlar forkvendi hinna öldruðu borgara í Reykjavík og nágrenni(RON), að hefja upp grafabakkadans á ruslahaugi Sjálfstæðisflokksins við undirleik harmónikkusveitar frú Ingveldar. Því verður ekki neitað, að þarna er um merkilegt frumkvöðlastarf að ræða, enda kjörþokki Ingibjargar, náfrænku frú Ingveldar, ótvíræður og heillandi. Og ef frúin á nóg af drögtum, varalit og steinkvatni mun hún hafa árangur sem erfiði og þeytast í loftköstum á öldufaldi auðvalds- og arðræningjaflokksins inn á Alþingi. Á Alþingi getur hún haldið áfram að hoppa grafarbakkadansinn og klípa litlu sætu auðvaldspiltana í rassinn, pí pí, í hvert sinn sem þeir troða sér fram hjá alþingisborði hennar.

Prófkjörsbaráttan er að vísu eftir, og þar mun frænka frú Ingveldar eiga í höggi við ekki minni lykilpersónur en frú Andersen og G. a. Þórðarson, svo einhver sannkölluð stórmenni séu nefnd. Vér væntum þess að formenni hinna afgömlu skara sé nú þegar búin að koma sér upp öflugri rógsvél til að hafa að minnsta kosti æruna af meðframbjóðendunum, ef um einhverja æru er að ræða, og koma þeim helst á kaldan klaka. Vér höfum hlerað, oss til óblandinnar ánægju,að frú Ingibjörg hafi gjörst aðgerðasinni og aktívísti á nútímavísu, og hafi afráðið að fá til liðs við sig þrjúhundruð aflóga gamalmenni sem hún hyggst klæða í óhreina og stagbætta leppa og láta þá ráfa út og austur um fjölförnustu leiðir höfuðborgarinnar með hressileg skilti í bak og fyrir, henni til stuðnings. Þessi ógnarmikli aktívísmi mun eflaust ráða baggamuninn í baráttunni um borgina og verða til þess að hin aldraða frú munihafa frú Andersen og G. a. Þórðarson undir. 

Ingibjörg vill í 4.-5. sæti hjá Sjálfstæðisflokki

Menningarverðmæti Flokksins, Mangú Gýr, fremur óviðjafnanlega list

Þá hefir menningarverðmætið Magnús Geir Þórðarson loks kveðið upp úr með að Matthías Jochumsson hafi verið nashyrningur. Þótt seint sé, er fagnaðarefni að hið fágaða menningarverðmæti Sjálfstæðisflokksins, fyrrnefndur Magnúr Geir, hafi upplýst þjóðina um hið sanna varðandi Matthías og verðu vér honum ævinlega þakklát fyrir. Þó má vera að vandist málið þegar farið verður að segja útlendum stertimennum, sem hægrisinnuðu elíta Íslands smjaðrar mjög fyrir, frá því að höfundur ljóðsins sem sungið er við þjóðsöng Íslendinga sé nashyrningur, asísk eð afrísk dýrategund, sem hefir orð á sér fyrir að vera ógn hvumpin og skapstygg.

Og Magnús Geir, sem gegnir listamannsnafninu Mangú Gýr Toddýos, bætti um betur í listrænni sköpun sinni á Matthíasi Nashyrningi Jochumssyni og kastaði brotum af fyrrum postulínsfígúu á þann stað sem stytta að séra Matthíasi hefir staðið í Þjóðleikhúsinu. Fyrir þennan óviðjafnanlega gjörning verður Mangú Gýr heiðraður af menningarlegum elítum borgarastéttarinnar. Hverju þessi eftirlætis listakynjakvistur Sjálfstæðisflokksins tekur upp á næst er ómögulegt að geta sér til um. Væri ekki tilvalið hjá honum að taka með sér nokkur Heimdallsbörn að styttu Jónasar Hallgrímssonar og stinga listaskáldinu góða, sósíalistanum úr Öxnadalnum, á höfuðið ofan í næsta blómabeð? 

Fyrir nokkrum árum voru Indriði Handreður og Brynjar Vondalykt handteknir fyrir að pissa á stöpulinn undir Jóni Sigurðssyni á Austurvelli. Þeir vörðu sig á lögreglustöðinni með því að þeir hefðu verið að framkvæma, fyrir borgun út í hönd, listrænan gjörning fyrir Flokkinn. Einnig reiknuðu þeir sér til refsilækkunar að þeir hefðu ekki pissað á Jón sjálfann, aðeins stöpulinn sem allir hundar míga utan í hvort eð er. Þeir hefðu heldur ekki farið að eins og dóttir Péturs Sjómanns, en sú kvinna gengur um og lýgur því að fólki að hún sé sósíalisti, þegar hún svívirti styttuna Jóns með því að klifra eins og lágfóta upp á hana vefja styttuna með nærbuxnableiku efni sem hún hafði saumað saman úr dónalegum flíkum. En Hálfdán Varðstjóri lét þá félaga ekki bíða lengi eftir dómsniðurstöðu, því hann vatt sér að dólgunum Handreði og Vonudulyktinni og rak þeim sitt undir hvorn og sagði þeim að hypja sig heim og skammast sín.

Engin menningarverðmæti orðið fyrir hófdýrum

Heill sé yður frú Andersen í Mammons nafni

Skelfilegt hvað hún frú Andersen er orðin mikil sprúttkvinna á síðari árum. Hér fyrrmeir mátti hún ekki heyra minnst á áfengi öðruvísi en að missa stjórn á sér, gaddfrjósa og gubba út um allt. Í þá daga var hún líka öldungis mótfallin því að ríkið verslaði með áfengar vörur og hefði á því einkaleyfi, en þá var hún líka þeirrar skoðunar að sprúttvísindi og sala áfengra drykkja væru með öllu harðbönnuð á Íslandi. Nú er hún orðin þess mjög fýsandi að okkar ástsælu auðvaldsfyrirtæki fái að ein að höndla með brennivín ásamt veljulegum sprúttsölum af gamla skólanum. Það er nefnilega nauðsynlegast af öllu að einkagróðinn sé sem allra mestur að drykkjuskap þegnanna, því þá mun drykkjumenning batna og billegra verður fyrir drykkjurúta og gardínufyllibyttur að staupa sig.

Frú Andersen er hugsjónakona og einnig hugsjónamaður. Hún trúir ekki á cóvíð nítjánda fremur en dómsmálaráðherra, ekki heldur á samneyslu og samkennd, nema auðvitað samkennd samherja á auðvaldsmélinu. Hún er það sem menn segja: Aldeilis heilbrigður stjórnmálamaður, sem hefir heilbrigða, heilaga samkeppni og hina guðlegu og ósýnilegu hönd markaðarins að evangélískri trúarsetningu. Hennar guð er Mammón og í hans skjóli skal Bacchus vera frjáls í höndum sprúttara og péníngagróðamanna. Enda er kérlíng prestur og trúboði við helgisetur Mammóns.

Í næstu ríkisstjórn skipulögðu Mammonstrúarsamtakanna verður frú Andersen dóms- og kirkjumálaráðherra. Og seinna meir, þegar búið verður að koma Bjarnaben fyrir poletiskt kattarnef, verður vegur hennar svo mikið og flug hennar svo hátt að hún verður gjörð að formenni skipulögðu g-samtakanna. Í hennar tíð verður þjóðkirkjuræfillinn einkavædd og hún látin standa undir sér á markaðsvísu, sprúttsala verður gerð að sérstakri dyggð og heilbrigðiskerfið lagt í rúst svo péníngalæknar og fjárfestar megi græða pénínga á sjúkdómum. Ef einhvers sjúkdómur sendur ekki undir sér á kapítaliskum rekstrarforsendum verður sá sjúkdómur fjarlægður af skrá yfir sjúkdóma en vald og refsingar verða upphafnar til meiri vegs og virðingar en áður hefir þekkst og Stóridómur endurreistur, sem og húsagatilskipunin og gamla góða vistarbandið. Heill sé yður frú Andersen í Mammons nafni.

„Frá Búrgundí í Bústaðahverfið“

Undanrennukjúklingur frá Stenngrimi og Álfheiði sýður upp afsökun fyrir uppgjöf og misheppnuðum frama

Meira voðalegt fórnarlambið þessi Proppur undanrennukjúklingur frá Stenngrimi og Álfheiði. Hvaða erindi þetta átti á þing, annað en að sleikja sig upp við Sjálfstæðisflokkinn, Engeyinga, samherja Samherjanna og leggja með því sitt óheiðarlega lóð á vogaskál skipulagðra glæpasamtaka. Og nú gefst hann upp á prófkjörsforvalsendaleysu númer tvö á þessu vori og ber fyrir sig öllum ókunna framkomu sína við enn ókunnari og óskilgreindari kvenpersónur. Þetta er ódýr og frámunalega skítsleg undankomuleið hjá lítilfjörlegum lukkuriddara og loddara úr vopnabúri Flokkseigendafélags VG, sem meira að segja flokksbundnir leppalúðar í VG hafa skammast sín fyrir nú bráðum í heilt kjörtímabil.

Það hefði verið nær fyrir þennan Propp að segja sig frá þátttöku í prófkjörsforvali vegna poletiskra svika við kjósendur, þá ekki síst gagnvart þeim mörgu sósíalistum sem tóku þátt í að gera VG að stjórnmálaflokki. En nei, garmurinn slengir fram dularfullri typpakomplexískri uppsuðu, sem enginn getur kunnað nein skil á, sem afsökum fyrir uppgjöf á misheppnuðum stjórnmálaferli. Þar með skjögrar Proppur, vonarpéningur Stenngrims og Álfheiðar af vettvangi með öngulinn á bólakafi í þefvondum afturendanum og slitna brynju, sundrað sverð og svikagjöld.

En þetta er auðvitað allt í lagi, aunginn héraðsbrestur verður af brotthvarfi Propps, aðeins langþráður léttir. Nú væri best ef VG gerði okkur þann greiða að fara sömu leið Proppur, því sannarlega er okkur mörgum, sem komum að stofnun þessa skelfilega flokks, að horfa upp á hann í andstyggilegum og lostablautum samförum við glæpakindurnar í Sjálfstæðisflokknum og hina lauslátu og öldruðu Framsóknarmaddömu. Það er kominn tími til að Júdasarlíkararnir í VG lendi leiksbróður sínum hjá eftir forhertar ódygðir sínar og svik.

„Mér þykir leitt hvernig ég hef hagað mér“

Óttalegur transbrúsi er Gala hánið hans ...

Æ, greyið, sem varla veit hvað lykt er, hefur ekki hugmynd um hvað gamaldags hugsunarháttur er. Við verðum víst að sitja uppi með allskonar fáfræði, sem vellur eins og tjara upp úr þeim skaðmenntuðu. 

Svo vað það hann Ólafur, Ólafur Sckans, 
sá var nú heldur en ekki trans.
Transistor suðaði í tómum kolli;
ja, transis það er víst galinn skolli.
Ólafur, Ólafur, Ólafur Sckans,
óttalegur transabrúsi er Gala hánan hans.

Þér eruð naut, þér eruð naut,
þannig hóf hán tölu.
Ólafur skaut, Ólafur skaut
í angatrans á Gölu.
Ólafur, Ólafur, Ólafur Sckans,
géðslegt helvítis gelgjurassgat
er Göluskessið hans.

So, so fór Gala Trans, hánið hans Ólafs Sckans í þessa líka brjóstnámsaðgerð að geðlæknisfræðilegu ráði og fékk ekkert kaup á meðan.

„Lyktar mjög af gamaldags hugsunarhætti“

Sprúttsalar nútímans

Það hefur löngum verið mikil hugsjón að vera sprúttsali. Sá sem bæði er landabruggari og sprúttsali er það sem kallað er lukkunnar pamfíll. En það er líka talsverður stíll yfir sprútturum, sem sprútta með einhverskonar bjórhland og görótt berjavínssull út um lúgu á verðbúð úti Granda. Fyrir uppundir hálfri öld var okkur piltunum boðið upp á svona rammt berjagums og hlandöl á vertshúsi í Norðvegi. Ekki leist okkur beinlínis vel á blikuna svo að einn okkar hljóp niður í bát á sókti góðan slurk af þessu líka eðla níutíu og fimmprósenta fínspritti sem við höfðum keypt í próvíantinum í Hirtshals. Þegar búið var að endurbætta hið görótta hlandsull með fínsprittinu mátti með herkjum slæða því í sig, en þó ekki meira en svo.

Nútíma áfengissprúttarar á Grandagarði virðast þó eiga aðra hugsjón til hliðar við sprúttið, en það er að rífa alla brennivínssölu í landinu úr höndunum á Áfengis- og tóbaksverslu ríkisins, og þar með úr höndum fólksins í landinu eigendum ÁTVR. Já, ræningjar, sem sérhæfa sig í ránum af ríkinu, þ.e. íslenskri alþýðu sem í sameiningu eiga til dæmis ÁTVR og fleira og njóta í sameiningu ágóðans af sameignunum, þykja gripdeildir af þessum toga bara sjálfsagðar, ja svona eins og leika af skemmtilegri fagmennsku á hrekklausa útlendinga í fjarlægum og fátækum löndum. Hvað kallast þeir aftur sem sérhæfa sig í að hafa arð af alþýðu manna, sem svo sannarlega skapar arðinn með höndum sínum? Svo tala þessir gróðamenn og péníngagéðsjúklingar fyrir sínum stórbrotnu hugsjónum og spekúlasjónum með því að höfða stöðugt til hinna lægri hvata mannskepnunnar, það er stórmannlegt, er það ekki? 

Allt er þetta auðvitað ömurlegt og sorglegt, en við verðum bara að leyfa ,,einkaframtakinu" að njóta sín og græða pénínga fyrir sig og aftur sig. Svo er afar mikið frelsi fólgið í að lifa á sprútti, af þessháttar verða frelsissprúttararnir feitir og gljándi. Og þó svo að  einhverjir drekki sig í hel vegna umsvifu þeirra, kemur það auðvitað frjálsum sprúttsölum ekki við. Og allt er þetta dálítið eins og ránið á fiskveiðiauðlindinni, lágkúrlegt og subbulegt, ef ekki hreinlega glæpsamlegt? 

Bjórinn er 25% ódýrari í nýrri netverslun

Þetta gengur sorglega illa, satt er það. En kannski er gelding í æsku rétta svarið

Það má nú segja að illa gangi að sarga gredduna úr bölvuðu karlkyninu; þetta andstyggilega kyn lætur sér ekki segjast þótt það barið með lurkum og naglaspýtum, allaf skal það standa upp aftur í óskiljanlegu villudýrseðli sínu og halda áfram þar sem frá var horfið eins og ekkert sé sjálfsagðara. Það hefir nú verið meiri handvömmin hjá honum Guði þegar hann skapti manninn og konuna, annað þeirra uppfullt af heimsku, skapbrestum, óþverraskap og djöfullegum öfuguggahætti, hitt kynið þrungið guðlegri náttúru, mildi, jafnlyndi og staðfastri góðsemi allsendis lausri við ofbeldi.

En nú vonum vér, að Katthrin Jaggó, Stenngrimur og Swandeesý semji við Kára í Erfðagreiningunni um að finna upp ráð við karlanáttúrunni, sem skafi úr þeim bansetta grettuna og brenglunina eins og spik af selskinni. Það hlýtur bara að vera til eitthvert meðal eða þerapíja sem gagnast á þessa andskota. En Katthrin, Stenngrimur og þeirra slekti verða að hafa hraðar höndur við að semja við Kára, því þau verða kosin burt í haust.

Frú Ingveldi er löngu ljós skaðsemi karlkynsins og þekkir innræti og kenndir Kolbeins, Brynjars Vondulyktar, Indriða Handreðs og Óla þ. Apakattar eins og handabökin á sér. Máría Borgargagn gerir sér líka fulla grein fyrir skaðræðinu, því hún setti Handreð sinn í viku öfuguggastraff, en það tók svo á Handreðinn að hann var næstum genginn af vitinu. Þær eru og samdóma um, að hið eina sem dugi á karlmannavandamálið sé gelding í æsku og vísa til reynslu af slíku hjá fressköttum; fresskettir vanaðir í kettlingsbernsku hagi sér ævinlega mun betur en þeir ógeltu, sem laumast allar nætur um garða og húsasund, úfnir og óhreinir, í leit að læðu sem þeir geti nú forfært og smánað. 

Segir dapurlegt að við séum ekki komin lengra

Skítabragð skelfir hreppsnefndarmenn og veldur þeim heilsubresti

Alveg er nú skelfilegt að hann Manni, þessi bráðgáfaði og áferðarfallegi drengur skuli af og til fá skítabragð í kjaftinn á sér og það meira að segja af heldur lítilfjörlegum tilefnum. Ég man eftir Brynka Taðætu og skil vel að hann hafi kynnst skítabragði af eigin raun, en mér er alveg fyrirmunað að skilja að Manni hreppstjóri í Kópavogi þekki soleiðis bragð í eigin velburstaða skolti. Og tilefnið sem Manni nefnir og hafi valdið taðbragðinu hjá honum og fleiri fínum eðalpersónum í hreppsnefndinni er heldur ekki af dýrari gerðinni því það er góð malbikunarstöð í Reykjavík sem ætlar að lappa upp á krókastígana og vegaslóðana í Kópavogi.

Í liði með Manna er ein nýsmíðuð taðfrú, sem engist um af óbragði, skítabragði og háborgaralegri andarteppu af því að Kópavogsbúum áskotnaðst ódýrt malbik hjá malbikunarstöð sem er í eigu Reykjavíkurborgar. Það er nefnilega ófyrirgefanlegur höfuðglæpur, guðlast og öfuguggaháttur, frá bæjardyrum hinnar frjálshyggjuþvættuðu efrimillistéttar- og yfirstéttarmeðlimum, að versla við ríki, sveitarfélög og samvinnufélög, sem gera hlutina alltaf ódýrari en gráðugur braskaralýður einkaframtaksins. Þetta óbragðslið er vissulega mjög brjóstumkennanlegt, því það virðist ekki hafa eiginleika til að átta sig á að fyrirtæki í eigu almennings, svo sem ríkis, sveitarfélaga og og annarra samvinnufélaga í eigu fólksins, eru mikið ódýrari og líklegri til að veita eigendum sínum hlutina á raunvirði.

Ef taðsöfnuðurinn á bæjarkontórnum í Kópavogi hefir svona mikla óbeit á fyrirtækjum í eigu almennings að þau verða fyrir heilsuspillandi líkamlegum áhrifum af þeim, svo sem eins og römmu skítabragði í litlu sætu munnunum á sér, þá eiga þau auðvitað að segja af sér á stundinni, því þau eru ekki fær um að starfa fyrir almenning. En svo aftur sé vikið að Brynka Taðætu, þá þoldi hann skítabragðið vel og bætti sér það stundum í munni til hátíðabrigða með því að vöðla neftóbaki, hvannarótarbrennivíni og kremkexi saman við taðið sem hann tuggði og át. Aldrei var Brynka meint af skítabragðinu og varð hundrað ára. Brynki þessi var afi hin fræga manns, Brynjar Vondulyktar, og má á því sjá að sterkir stofnar standa að Vondulyktinni okkar, sem að sjálfsögðu eru í sama Flokki og Manni.    

Samþykktu tilboð „með óbragð í munni“

Handreður kennir lærisveinum og draumur frú Ingveldar

Við sem kunnum deili á Indriða Handreði í gamla daga vissum vel að hann ætti til að vera óþrifnaðarmeindýr. Eitt sinn komum við að kauða þar sem hann sat á elhúskolli í miðju herbergi og var að kenna, því átta eða tíu umglinsslánar sátu hringinn í kringum hann, slefandi af undrun. Í þetta sinn var Handreðurinn að segja frá bólförum sínum, sem að sumu leyti minntu á nautaat eða slagsmál villidýra. Sumt í máli Handreðsins var þó sorglegt og grátlegt og gekk fram af lærisveinunum, en það voru helst samskipti Indriða við sína heittelskaða eiginkonu sem þá var. -Og, sagði hann og horfði mjög alvarlegur á áheyrendur um leið og hann lauk máli sínu, - þegar ég var í góðu stuði, þá gat hún ekkert annað en hoppað á öðrum fæti eftir knallið.

Þannig var það hjá Indriða Handreði. Síðast liðna nótt dreymdi frú Ingveldi sjálfa, að henni var boðið í ferðalag sem hún þáði. Það var farið með hana í einhverju ókennilegu farartæki alla leið til ríkis Erki-Djöfulsins, það er að segja Helvítis. Þar var hún leidd um ganga með rimlabúr á bæði borð og þar sá hún fyrst allra frægra, Margrétu Thatcher ásamt með dónalega klæðlitlum Rónaldi Reagan og hjá þeim störfuðu litlir og ógéðslegir púkaskrattar við pota glóandi stautum í afturendann á hjúunum. Einkennilegast þókti þó frú Ingveldi, að frú Thatcher, sem hún hefir alltaf dáð og elskað, var orðin stórhyrnd, með hringlaga hrútshorn á hausnum og fnæsti eins og eiturslanga. Aftan úr Rónaldi hafði auðsjáanlega aftur á móti vaxið hrossatagl svo mikið og sítt að það náði á hylja berandann á karlskepnunni. Svo varð frú Ingveldi afar ómótt og henni þyngdi fyrir brjósti þar til hún hrökk upp í sathanísku svitabaði.

Þennan merkilega draum hefir frú Ingveldur ráðið á þann veg, að bæði Kolbeinn eiginmaður hennar og Indriði Handreður verði vistaðir í Helvíti að jarðvist lokinni, um það geti aunginn nokkru eða neinu breytt, nema náttúrulega Erki-Djöfullinni, en hann mun samt mjög ólíklegur til að gjöra nokkrar breytingar þar á. Þegar frú Ingveldur sagði síra Baldvini, laust eftir hádegi, frá draumnum, hvatti hann hana eindregið til að hefjast handa við undirbúning að burtsofnun nefndra dánumanna, því aldrei mætti það gerast að slíkir þrjótar og þorparar fengju legstað í vígðri mold; grjóturðir eða fúafen hæfðu ódámum eins og þeim betur. Nú undir kveld var frú Ingveldur farin að hugsa upp ráð til að taka þá Kolbein og Handreðinn hreinlega af lífi og senda þá þar með þangað sem þeir eiga heima í raun og veru. 

 

Yfirlið algengari hjá yngri kynslóðum

Þetta er allt komið á hliðina hjá henni

Þar fór aumingja Swandeesý alveg með sig. Nú ku hún komin með þá grillu í höfuðið, að nú sé rétt að þjóðin dópi sig út úr kóvíð nítjánda og komi þar með hjólum kapítalismans á skrið. Svo kemur upp úr dúrnum, það sem aungvann gat grunað, að til stendur að fylla buxnavasa æskulýðsins, allt ofanan í unglingskrakka, sem ekki mega drekka brennivín,áquavíti og séníver, en eru samt orðin átján, af allrahanda nautnadóti. Allt lítur þetta mjög illa út og ungmennin strax farin ráfa rammskökk og illa til reika um göturnar, sum búin að gera á sig í fíkniefnafrelsinu. Og ekki þarf að spurja að Píratahjörðinni, en hún er strax lögst í eina kös í neysluskammtafrídóminn.

En þetta með Swandeesý greyið er sannarlega sorglegt, því garmurinn stóð sig svo vel framan af í kóðviðsstyrjöldinni. En svo komu auðvitað frú Andersen og Bjarniben og kipptu fótunum undan kéllíngaranganum, af því þau héldu að VG væri að fá fylgi í skoðanakönnunum út á kóvíðsbardagann. 

Til viðbótar hafa einhverjir óráðssíumenn tekið upp á að auglýsa Swandeesý og þau hin í VG, ekki síst slánann hann Proppa, sem sérstaka áhugamenn um sölu Íslandsbanka. Þetta er auðvitað óheppilegt og Proppur litli er sagður orðinn kolóður út í þá sem auglýsa og er jafnvel talið víst að fátt annað liggi fyrir honum en vist inn við Sundin blá, svo geggjaður er hann vegna þessara sölu. Það stefnir því allt í krassandi strand hjá þessu fólki, sem aunginn kann að sjá fyrir endann á.

Sammála sérfræðingum um áfengi en ekki fíkniefni