Síra Baldvin minntist Talíbana í morgunmessu sinni og tók sóknarbörn sín til altaris

Einn þeirra sem fylgst hefir af áfergju með endurkomu Talíbana er síra Baldvini, prestur og prófastur til Gemlufallaþinga. Í morgun söng hann messu, athöfnin hófst stundvíslega klukkan tíu í höfuðmusteri hans. Það var hátíðar guðsþjónusta með miklum klukknahringingum og bænakalli. Samkvæmt venju þyrptust sóknarbörnin að eins og hræddar pútur í musterið og stóðu þar skjálfandi upp á endann uns hinum mikla kennimanni og spámanni þóknaðist að birtast þeim út úr skrúðhúsinu. Í sóknum síra Baldvins er skyldumæting í messur og vei þeim er skrópar í þessháttar helga stund því þeim refsar síra Baldvin á þann hátt að skrópagemlingurinn lætur aldrei hvarfla að sér meir að vanrækja guðsþjónustu hjá hinum mæta kirkjuhöfðingja.

Og síra Baldvin lauk upp munni sínum og tilkynnti lýð sínum að nú væri aldeilis lag á Læk í Afganistan, því þar væru Talíbanar snúnir aftur til að koma á röð og reglu og typta skrílinn fyrir lausung og óeðli. -Núna, til dæmis, sagði síra, -verða konukindurnar, ef þær fara út, að vera fylgd karlmanns, það er skohh til að koma í veg fyrir að þær verði hórnum að bráð, eins og hendir kvenpéníng hér til lands. Vér munum heldur ekki komast hjá að gera atlögu að lauslæti og óforskömmuðum drykkjulátum kvennastéttarinnar. Vér munum og geta lært eitt og annað nytsamt af fylgismönnum Múhámeðs spámanns, það get ég sagt ykkur. Og vér verðum fegin, þá þar að kemur, að sækja í reynslu og hugsjónir Talíbana þegar oss verður endanlega nóg boðið og látum til skarar skríða í að koma skikk á málin í voru bersynduga og þjakaða samfélagi. Sem er skohh ekkert samfélag því þér gangið öll í Sathani eins og aðrir landar yðar.

Þegar síra Baldvin hafði lokið prédikun sinni, hóf hann kaleikinn á loft og skipaði sóknarbörnum sínum til altaris að neyta hinna heilögu náðarmeðala. Í kaleiknum var að venju abelsín frá ,,Ölgerðin Egill Skallagrímsson h/f", því síra Baldvin tekur fólk ekki til altaris upp á áfengi. Af messubrögðum stórklerks Gemlufallaþinga má ljóst vera vera að hann er nú um það bil að hefjast handa við að flétta andlegar áherslur róttækustu Múhámeðstrúarmanna í Afganistan saman við þá guðskristni sem hann hefir komið á í sóknum sínum. Síðast liðið Jónsmessukveld að sumri, efndi síra Baldvin til hátíðar á rúmgóðu engi, sem hann kallaði ,,Sathansbrennu" og fólst í því að hann hlóð upp bálkesti og brenndi útskorið líkneski af Sathani með hornum hala og lafandi tungu. Um leið kunngjörði musterishöfðinginn söfnuðinum, að þessi hátíð mundi í framtíðinni verða árviss viðburður og á hann væri skyldumæting allra sóknarbarna.      

Málað yfir myndir af konum í Afganistan

En að gilja greip sína (í Giljaskóla?) er geysi mikil fúlmennska

Eitthvað meir en lítið gruggugt hefir verið þarna á ferð, það skjátlast mér ekki. Bara nafnið á ódæðinu, ,,Rúnk og réttindi í Giljaskóla", setur að mann hroll svo um munar. Af hverju heitir þessi menntastofnun ,,Giljaskóli"? Er það vegna þess að þar læra piltar að gilja kvenmann, eða bara hvurn annan? Hver andskotinn gengur eiginlega á þarna? Og ,, Rúnk og réttindi"? Hvað er nú það? Þarf nú orðið réttindi til að stunda rúnk, gilja greip sína, kippa í'ann? Eru þetta máske réttindi sem fólk fær eftir háskólanám, sona eins og hjúkrur og lögreglumenni? Ja,seisei, allur fjandinn er nú til, eins og kérlíngin sagði þegar hún fann dauðan róna í rúminu sínu þegar hún kom heim til sín að áliðnu kveldi.

Í gamla daga lærðum við strákarnir vers, þar sem eftir farandi stóð: ,,en að gilja greip sína er geysi mikil fúlmennska", en höfundur versins var sagður ekki minni maður en þáverandi forseti íslenska lýðveldisins. Við ungu mennirnir reyndum eftir föngum að kryfja þennan myrka kveðskap, þar sem gefið var í skyn, að rúnk væri svívirðilegt óeðli, pervertismus, og trúlega glæpur. Já. Sá yðar sem syndlaus er, kasti fyrsta steininum. Við vorum lengi gersamlega bæði lang- og þverskuðarmát yfir þessari skuggalegu ljóðlínu og hver hugsaði sitt. Okkur var hugsað til manns nokkurs, Valdimars Runólfssonar, sem kallaður var Valdi Rúnk, og við héldum að héti þetta af því að hann þætti gilja greip sína ótæpilegar en nokkurt vit væri í. Og þó átti Valdi kérlíngu, vissulega forljóta og herfilega, en kérlíng var hún samt. Og í eldgamla daga var skellt undan dónum eins og Valda ef upp um þá komst.

Löngu síðar fréttum við piltarnir, þá orðnir fullorðnir menn, af Indriða nokkrum Handreði. Það gaf augaleið hvernig nafn þess náunga var til komið; hann hlaut að hafa öðlast frægð sína fyrir að hafa reð sinn óþarflega mikið í höndunum. Og þegar hann tók saman við Máríu Borgargagn setti okkur hljóða. Í þeirra tilfelli var heldur betur saman komið meira klám og uppspretta dónalegs þankagagns en góðu hófi gegndi. Enda hefir komið á daginn, að þau Handreðurinn og Borgargagnið eru ötulir styrktaraðilar ,,Giljaskóla" og tíðir gestakennarar þar og um kennsluefni þeirr þarf ekki að fullyrða neitt, það liggur í augum úti hvernig það er. 

Ath: Efri myndin er að föður sem er að hegna syni sínum fyrir rúnk. En neðri myndin sýnir hvernig dónakarlar, með annars greipagiljarar voru embættaðir allt fram í byrjun tuttugustu aldar. 

Kynfræðsluáfangi lagður niður á Akureyri

Uppþornaðar, hvítar miðaldra plús kvennalistakerlingar og samsvarandi hvítir krataeðliskarlar

Þá hefir Gunnarsmári kunngjört alla framboðslista sína spaugilega og hlálega ósósíalíska, þó svo hann kalli fyrirtækið ,,Sósíalistaflokk Íslands", en það er nú bara gálgahúmör af hálfu einkaþotukarlsins. En það er skemmst frá a segja, að í efstu sætum listanna eru þrjár hvítar, miðaldra plús kerlingar og þrír hvítir, miðaldra plús karlar; en öll eiga þau sameiginlegt að vera lukkuriddarar. Það er og auðséð að flokksgarmurinn er sambland af uppþornuðum kvennalistakerlingum, rammfölskum krataeðlisslepjungum, og orðlögðum tækifærifærissinnum með grænmygluðu pírataívafi, ættuðum úr Borgarahreyfingunni sálugu, sem andaðist í poletiskri barnæsku og varð engum harmdauði.

Með þennan líka félaga hóp andlegra öreiga og kroppinbaka ætlar einkaþotukarlinn Gunnarsmári sér í víkingaferð, sem á að skila honum inn á Alþingi Íslendinga, því maðurinn er atvinnulaus blaðamaður og á af þeim sökum fjarska bágt. Að vísu hefir Gunnarsmári undirbúið sig nokkuð fyrir víkingaferðina, komið sér upp sósíalísku tungutaki, sem er talsvert frábrugðið orðbragði útrásarvíkinga nýfrjálshyggjunnar og sótsvörtu íhaldi kaldra karla. Og að sjálfsögðu mun foringinn fleygja búrtíkum sínum, blóðgrimmum og hálfvitlausum, útbyrðis þegar hann hefir notað þær.

Á þessari stundu veit enginn hvernig flokki Gunnarssmára mun reiða af fram af kosningum, en nokkuð er víst að mikið verður um hróp og köll úr þeim herbúðum ásamt skyldugu lýðskrumi og loforðasúpu. Þó er vitað fyrir víst, að flokkur þessi er ekki á móti inngöngu Íslands í ESB, hefir ekki úrsögn úr blóðfélaginu NATÓ á dagskrá auk þess sem afstaðan til hins illræmda kvótakerfis í fiskveiðum óljós mjög, á reiki, óskiljanleg. Sama má segja um stefnuna í öðrum málefnum, enda er hún slembivöld og formennið slembivaldur. Saga flokks Gunnarssmára fram til þessa er saga undirföruls og slóttugs krataeðlis, sem tekið hefir höndum saman við hálfvitlaust fólk, loddara og uppþornaðar, hvítar fémínístakérlingar.En inn á Alþingi á þessi fénaður auðvitað ekkert erindi og er fólk vinsamlegast beðið að greið því ekki atkvæði í kosningunum í næsta mánuði.  

Listi Sósíalistaflokks í Norðvesturkjördæmi

Hvítar miðaldra kerlíngar sækja fram undir Gunnarismára

Þá hefir Gunnarismára þóknast að birta lista sinn fyrir kjósendur Norðausturkjördæmi. Þar en nú heldur hver stórkanónan upp af annarri. Í fyrsta sæti er afdankaður samfylkingarspjátrungur með ESB-ið á hreinu. En í öðru sæti er dóttir Sjálfstæðisflokksins, hvít miðaldra kvinna, sem Gunnarsmári flutti hreppaflutningi að sunnan, af því hún vildi ekki vera á lista með Þór Saarí í Suðvesturkjördæmi. Þar á móti kemur að frambjóðandinn er titlaður verkakona, en reyndar vita menn ekki enn í hverju sú verkakvenska er fólgin; kannski skúrar hún hjá Gunnsasmára og frú á föstudögum.

Eins og sjá má er þetta ekki beint efnilegt hjá sosialistum Smárans. Athygli vekur samt sú gleðilega staðreynd, að hvítar miðaldra kerlingar, útbrunnar að vísu, hafa sókt mjök á hjá nýsosialistum. Í suðvestrinu og Reykjavík suður leiða svona dáindisfínar kerlingar, hvítar og miðaldra, og nú bætist enn ein við, vel hvít, miðaldra og öfgafémínísk. Allt er þetta eftir bókinni, enda er sosialistahrúgald sótsvarta íhaldsins úr fjölmiðlabransanum vel klíkuvætt og afar fyrirsjánlegt. Það besta við þessa huggulegu lukkuriddarasamkonu er að hún er öldungis ósósíalíséruð; þarna ægir saman hálfvitlausum endemum, öfga-efrimillistéttarfémínístum, slóttugum lukkuriddurum af klassískri gerð, og vitgrönnum öskuröpum.

Nú á Gunnar Smári aðeins eftir að birta lista sinn í Norðvesturkjördæmi. En í fyrsta sæti á þeim lista, ef lista skyldi kalla, verður nær örugglega hvít miðaldra kerlingarbora með eitthvað kostulegt í farteskinu. Þegar allt kemur til alls er fyrirbærið, sem opinberlega heitir Sósíalistaflokkur Íslands, mikill sigur fyrir öfgafulla efrimillistéttarfémínísta, sem aðrir flokkar höfnuðu, og hálfvitlausa lukkuriddara. En þrátt fyrir sósíalistanafnbót þessarar kyndugu klíku, er hún raunverulegum sósíalistum með öllu óviðkomandi og vonandi verður auðvelt fyrir þá þvo þessa óværu af sér.     

Sósíalistar kynna lista í Norðausturkjördæmi

Megum vér bjóða yður Brýgíttu og Saarí í bláleitri sosialgæru?

Það eru einungis fífl og andlegir öreigar sem kaupa þá fjarstæðu að Þór Saarí og Brýgýtta Jónsen séu sósíalistar. En nú hefir mannvitsbrekkunni Gunnarismára hugkvæmst, sökum gáfna sinna, að bjóða hina víðfrægu tækifærissinna og flokkaflakkara, Brýgýttu og Saarí, kjósendum til kaups, klæddum morauðar sauðagærur, sem Gunsi segir að séu sosialiskar. Jú, einmanna sálir, þjakaðar af leiðindum og sálarmökkva, virðast ein og ein, ætla að kaupa varning Smárans, þótt óhrjálegur og enn ótrúverðugri sé, í von um betri tíð, sem auðvitað kemur ekki. Um Saarí og Brýgýttu þarf ekki að fjölyrða, þau eru afar ósósíalísk og unnu fyrir sitt leyti, sem frægt varð, að því að láta ,,búsáhaldabyltinguna", sem auðvitað var engin bylting, sullast úr um læri og maga, engum til gagns. Allra síst höfðu hjúin áhuga á að beina uppreisnartilburðunum í kjölfar Hrunsins í sósíalískan farveg; hvað það varðaði voru þau sammála borgaralegum leppalúðum eins og Gunnsasmára.

Já, nýsosialistarnir Brýgýtta og Saarí voru ekki róttækari en svo í róttæknibylgjunni eftir Hrunið að þau ruku til með loddurum og lukkuriddurum og stofnuðu borgaralegan flokk, Borgarahreyfinguna! Skýrara gat það varla verið. Og eftir að hafa verið vikið úr vitfirringasamkundu Pírata þykjast þessi furðufyrirbæri vera orðnir sosíalistar í sosoialistaflokki, sem er ekki sósíalistaflokkur fyrir fimmaura, þókt hann heiti það. Það er áreiðanlega kominn tími til að sporna við sjúklegri ásókn hálf- og alvitlauss fólks í að leggja undir sig stjórnmálaflokka á fölskum forsendum og olnboga sig alla leið inn á Alþingi.

Ég hefi fyrr drepið á, að ókræsileg klíka af einkennilegum mönnum og konum, virðist hafa fengið þá flugu í höfuðið, að sósíalismi sé  einhver endemis sorpstía sem hægt að fleygja öllum andskotanum í og kalla sósíalisma. Allt í einu eru víðfrægir höfuðsóttargemlingar orðnir sósíalistar og komið fyrir á bekk með Einari Olgeirssyni og Brynjólfi Bjarnasyni! Og hrokafullar yfirgangskerlíngar af öfgafémínísku þráhyggjukyni, sem eru vart með réttu ráði, orðnir sósíalistar? Og allir sem einhvern tíma hafa unnið launaða vinnu eru orðnir verkamenn! Hverskonar ekkisens fávitagang eru mannvitsbrekkurnar í 101 Reykjavík farnar að bjóða almenningi upp á? 

Fagnar því að Þór og Birgitta hafi fundið vettvang

Ruslakista gömlu sósíalistunum til háðungar

Það er engu líkara en umskiptingurinn og lukkuriddarinn Gunsismári og hálfvitlausa klíkan kringum hann hafi komist að því fyrir sína parta að sósíalismi væri subbuleg ruslakista sem tilvalið væri að kasta í hvaða hroða sem er. Þessu ömurlega liði virðist þykja það hin besta skemmtun, að hæðast að umhverfi sínu með því að setja upp framboðslista í nafni sósíalisma þéttskipaða af öfgafémínístum, endurnýttum lukkuriddurum og illa þefjandi krataeðlisslepjungum. Trúlega finnst Gunsasmára og þeim hálfvitlausu í klíkunni þetta tilvalin leið til að hæðast að gömlu sósíalistunum á Íslandi, Einari og Brynjólfi, Eðvarði og Guðmundi J. með því að stja fram afkáralega lista undirmálskrataslepjunga og öfgafullra efrimillistéttarfémínísta. Svona saurmettaðar aðfarir bilaðra apakatta í 101 Reykjavík í nafni sósíalisma fara auðvitað fyrir brjóstið á okkur sem erum raunverulegir vinstrisósíalistar, en við þessu er lítið að gera, annað en að vekja athygli á og upplýsa fólk um hverskonar hörmungar leikrit er þarna í boði sótsvarta íhaldsins Gunnarssmára, sem aldrei hefir verið hægt að treysta fyrir næsta húshorn.

Ég og fleiri munum vel þegar Smárinn og hin gölnu endemi hans settu flokkinn með sósíalistanfnbótinni á laggirnar með gífurlegu tali um verkalýð og verkalýðshreyfingu og hvílík nauðsyn það væri fyrir vinnulúið verkafólk að eiga sinn eigin stjórnmálaflokk, því aðrir stjórnmálaflokkar vildu ekkert af þessum gleymda hópi vita, hópi sem þó telur nokkra tugi þúsunda verkafólks. Jújú, það mátti svo sem taka undir þetta verkalýðshjal út af fyrir sig, en andskoti voru þó raddir þessara nýsosialista holróma strax í upphafi, vantrúverðugar og lukkuriddaralegar og þær voru líka fljótar að þagna. Enda hefur komið á daginn að meintur sósíalistaflokkur Gunnarssmára er enn einn fémínístaflokkurinn, að mestu skipaður háfvitlausum öfgafémínístum og lukkuriddurum úr 101 Reykjavík og hefði þó einhver haldið að nóg væri að þessháttar skítabixi fyrir.

Nú er mála sannast, að fémínísminn er býsna kraftmikið ópíum fyrir fólkið og hefir borgarastéttin náð að úða þessari ólyfjan af röggsemi yfir vinstri væng íslenskra stórnmála með þeim áhrifaríku afleiðingum að hann er nánast alveg úr leik. Að sama skapi á fémínísminn enga samleið eða skyldleika við sósíalismann, ekki fremur en olía og vatn. Í tilfelli Gunnarssmára og hans klíku, upphófu núorðnir frambjóðendur, Katrín Baldurs, Máría listamaður og fleiri andlegir öreigar upp söng um einhvern óskiljanlegan andskota, sem þær kalla ,,sósíalískan fémínísma", ,,sosialfémínísma", eða eitthvað í þá áttina, og þær geta með engu móti skilgreint eða útkýrt; þær hafa heldur ekki ennþá dottið niður neina trúverðuga lygi um mun á þessum sosifémínísma sínum og venjulegum efrimillistéttarfémínísma, enda er hann víst ekki fyrir hendi. Nei, Gunsismári og aðrir lukkuriddarar og loddarar: Til að verða sósíalisti er ekki nóg að bölva Sjálfstæðisflokknum og Framsókn opinberlega og eftir kúnstarinnar reglum og gráta krókódílatárum yfir verkalýð, sem er fyrir ykkur eins og óskiljanlegur og fjarlægur þjóðflokkur út við endamörk eilífðariannar. Hrokafullar og húmorslausar fémí-frenjur af báðum kynjum, með hjartað hægrmegin og óanægju með hlutskipti sitt í lífinu, munu aldrei geta stofnað sósíalistaflokk, hvernig sem þau fara að.    

Katrín leiðir sósíalista í Reykjavík suður

Þegar Kolbeinn og Brynjar vógu að náunga sínum úr launsátri

Á sínum yngri árum sérhæfðu Kolbeinn Kolbeinsson og Brynjar Vondalykt sig í að vega að samborgurum sínum með óhefðbundnum vopnum. Þeir söfnuðu hlandi frá sjálfum sér og þegar nóg var í kollunni færðu þeir þvagið yfir í blöðrur, sem þeir köstuðu síðan inn um opna glugga íbúðarhúsa. Einnig drógu þeir þunga keðju yfir hús gamalla hjóna og notuðu hestinn Grána til að aðstoða við verkið. Gömlu hjúin ærðust, ekki bar á öðru, og karlsveskjan rauk morguninn eftir, fyrir allar aldir, á fund sýslumanns og kærði ónæðið. En kerlingin lét sé nægja að ráfa út að götu og hrína þar; hljóðin líktust kveini í soltinni tík og þókti þeim er á heyrðu hálf hlálegt að hlusta á kerlu.

Þá kom það tímabil í lífi Kolbeins og Vondulyktarinnar þegar þeir beittu einkum saur fyrir hrekkjavagninn og voru, sem vonlegt var, næstum búnir að gera útaf við sitt nærumhverfi. Til að bera hönd fyrir höfuð sér gerðu íbúarnir út þrjá vana byssumenn til að sitja fyrir óþokkanum, hver sem hann væri. En Kolbeinn og Brynjar Vondalykt sáu við varnartilburðunum, af sannri herkænsku, sneiddu hjá skyttunum og herjuðu að frá óvæntri hlið. Þeir skutu sem sé pílum í rassgatið á launmorðingjunum, sem köstuðu frá sér byssunum og lögðu á flótta. Upp úr því var fólki allar bjargir bannaðar.

Svo kom að því að fóru að gjöra sér að leik að sprauta bensíni á þvott, sem hékk til þerris á þvottasnúrum, og kveikja í. Við eina slíka íkveikju náði grimm húsfreyja í hnakkadrambið á Kolbeini og barði honum við húsvegginn og sendi hann blóðugan og marinn heim til sín, nefbrotinn og tannbrotinn. En þá var komið að þætti gamla Kolbeins Kolbeinssonar kaupfélagsstjóra, en hann er sem flestir vita, landsfægt illmenni og fóli. Hann kom að vondu kerlingunni, hvar hún var að huga að snúrum sínum og þvotti eftir íkveikjutilraunina, hafði endaskipti á henni og lét hana hlaupa nakta upp og niður götuna og rak sjálfur á eftir henni með stafinn á lofti.

 

Þrír skotnir með pílum í Köln

En það má rassaklíkan eiga ...

Ber nú allt að sama brunni hjá í Sosialistaflokksklíku Gunnarssmára. Í fyrradag kom í ljós að hann hafði slegið skjaldborg um tækifærissinnann herra Þór Saari og í dag tilkynni annar og ekki síðri tækifærissinni inngöngu sína í þennan líka félega sosialistaflokk, sjálf Brýgýtta Jónsen. Það má því segja að miklir hvalrekar hafi skilað sér á land upp á síðkastið í undirmálsnýlendunni 101 Reykjavík. En með leyfi að spyrja: Hvar var sósíalismi þessa mikilvæga fólks í Hruninu? 

Nú ætti varla að vefjast lengur fyrir fólki, að það getur aldrei orðið sósíalistaflokkur úr samsafni af krataeðlisslepjungum, lukkuriddurum, tækifærissinnum, hálfvitlausu fólki, fémínístum og freðnum undirmálsvofum, flestum til heimilis í 101 Reykjavík. Svona drulluslabb getur í hæsta lagi orðið aukaútgáfa af píratakjánaskapnum eða tilraun Samfylkingarinnar til að búa til Trójuhest til höfuðs raunverulegum sósíalisma. Og fyrst Brýgýta Jónsen er gengin í tækifærissinnasöfnuð Gunnarssmára er vart langt að bíða þess að Margrét Tryggvadóttir, Þráinn Bertelsen og Gunnar Sigurðsson Litlilúður gangi til liðs við Smárann. 

En það má þó rassaklíkan kringum Sosismárann eiga, að hún hefur afhjúpað hvað krataeðlissjúklingar, lukkuriddarar og tækifærissinnar eru tilbúnir að ganga langt í tilgangslausum blekkingarleikjum og andlegum öreigahætti. Og hvað sem segja má um sósíalismann, þá á hann ekki skilið sótsvart íhald eins og Gunnarsmári fari um hann skítugum auðvaldsklóm og njóti aðstoðar herra Saari og hálfvitlausra tækifærissinna við þá sóðaiðju. En við þessu er auðvitað ekkert að gera; við velunnarar verkalýðs og sósíalisma verðum bara að bíða þolinmóðir og vona að sósíalisminn losi sig sem fyrst við þessa óþverraóværu, sem nú hefir skriðið ofan í hálsmálið á honum; þessi andskoti virkar eins og kláðamaur. Á meðan sjálfvirka réttlætislögmálið vinnur sína vinnu við að hreinsa sósíalismann af sníkjudýrum og pöddufans, reynum við sósíalistarnir að aðstoða trúgjarnar sálir við að sjá í gegnum sjónhverfingar apakattanna í 101. 

Birgitta gengin til liðs við Sósíalistaflokkinn