Nú hefur hún kallað biskupinn yfir Íslandi á sinn fund til örvunar og hughreystingar

Ekki er minnsta ástæða fyrir síra Davíð að láta fræðimenn og farísea af nöðrukyni stöðva sig. Og hvort sem í hlut á fyrrum heitkona eða biskup, þá er farísei farísei og naðra naðra. En Helvíti er hinumegin, hræðilegra en nokkur veit. Það að halda hlífiskildi yfir ódæðismönnum, fjárglæframönnum og bófum er illur gjörningur og Guði óboðlegur. Aftur á móti er Djöflinum, sem einnig heitir Sathan, ljúft að horfa upp á þegar illhryssingum er dillað og þeim gefið ríkisstjórnarlegt leyfi til að fá útrás fyrir græðgi sína og íllsku.

Svo hefir nú frú Ingveldur boðað biskupinn yfir Íslandi á sinn fund til að stappa í hana stálinu og hvetja hana til að gjöra aðra og áhrifaríkari aðför að Laugarnesklerki. Í rafbréfi sem frú Ingveldur sendi biskupi fyrir stundu, rifjar hún upp söguna af Jóni Gerrekssyni biskupi og hvernig sannir Íslendingar settu hann í strigapoka, bundu fyrir og köstuðu í Brúará. En segja má að með þeim aðgerðum bænda hafi umsvifum herra Jóns Gerrekssonar verið lokið. Frú Ingveldur tók þó fram, að með þessari dæmisögu væri ekki þar með sagt að hún væri að leggja til við biskup að hún pokaði Davíð Þór og færi með hann inn til Elliðaár eða niður að Tjörn. Nei nei, hún væri ekki leggja það til, hitt væri það, að biskup ætti að sýna á sér embættislegt rögg og slíta hempuduluna af manninum og reka hann úr starfi.

Síðast liðið fimmtudagskveld hvarf Kolbeinn Kolbeinsson skrifstofustjóri og framsóknarmaður, eiginmaður frú Ingveldar, og gaf sig ekki fram fyrr en að mánudagsmorgni. Þá sást á honum að hann var orðinn sturlaður af trúarofstæki. Þegar betur varð að gáð, þá var greinilegt að hann var kominn með Skrauthólaveikina, því hann lét heldur dólgslega, var hálfberrassaður og hafði með sér sveppakakó á brúsa. Gottfreð læknir var kallaður til að líta á sjúklinginn og staðfesti hann að um Skrauthólaveiki væri að ræða og upplýsti frú Ingveldi um leið að slík veiki væri ekkert skárri en hjarðsveinasjúkdómur. Síðan sprautaði Gottfreð Kolbein í rot og tók honum blóð til skimunar. En Kolbeinn lá eins og fordæmdur syndaselur í dái í einn og hálfan sólarhring af hinni vænu innspýtingu læknisins.  

Lætur tiltalið ekki stöðva sig og gagnrýnir áfram

Morgunafrek bysskubbs fór, þegar til kom, illilega út um þúfur

Þau voru drjúg morgunverkin að þessu sinni hjá blessaðri bysskubbsskepnunni okkar. Það sást til hennar árla mjög á þeysispretti inn í Laugarneskirkju til að fremja aðkallandi embættisverk á prestinum í þar. Það stóð helblár logi aftan úr kérlíngu hvar hún þeyttist eins og byssubrennd yfir stræti, torg, garða og bifreiðar. Inni í musteri Laugnesingar þrif byssgubb illilega til sóknarprestsins og hugðist veita honum verðuga ráðningu á bert rassgatið að beiðni ríkisstjórnarinnar. Því miður varð bysskubbunni heldur á í messunni að þessu sinni, því hinn seki illræðisklerkur brást til varnar, vildi ekki láta buxur sínar lausar og reif kjól bysskubbs upp fyrir höfuð henni og hnýtti fyrir. Síðan stjakaði hann boðflennunni út, nokkuð óblíðlega og lokaði kirkjudurum fast á eftir henni með skelli.

Það var ekki sjóna að sjá veslings bysskubbinn okkar skakklappast til baka, flækta í pilsum sínu og sá hvorki daginn né veginn. Ýmsir áhorfendur voru dauðhræddir um að hin stórfenglega embættiskona mundi villast í blindu sinni og verða undir strætisvagni á Kringlumýrarbraut, aðrir voru enn hræddari um að hún mundi hverfa ívið lengra frá réttri leið og steypast í hafið fram af Skarfakletti. Þetta leit mjög illa út á tímabili, allt þar til henni var bjargað upp í bifreið sem kom aðvífandi. Menn voru öldunis ekki á eitt sáttir á hvers vegum þessi bifreið væri; sumir sögðu hana vera senda af ríkisstjórninni, en aðrir að þetta hefðu verið drykkfelldir togarakarlar á fylliríi. 

Nú er síra Baldvin, prestur og prófastur til Gemsufallaþinga, væntanlegur hvað úr hverju til höfuðborgarinnar þeirra erinda að veita bysskubbi formlegt tiltal og áminningu fyrir ávirðingar hennar í garð prestsins í Laugarnesi. Síðast, þá síra Baldvin heimsókti Bysskubbsstofu, greip um sig slík skelfing embættismanna og starfsliðs þar, að allt fór á hvolf. Síðan hafa innanstokksmenn þar verið með sífellda steinsmugu af áfallastreituröskun, sem aungin áfallahjálparmeðferð hefir unnið á. Auk þess er talið að síra Baldvin hafi skilið eftir vom á stofunni, sem fær hárin á starfsliðinu að rísa þegar hann exítérast því. Einn bysskubbsritarinn hefir látið hafa eftir sér, að vomur þessi sé fengin að láni hjá Sathani sjálfum og hafi síra Baldvin kúgað hann af Myrkrahöfðingjanum til æra liðsmenn bysskubbsstofu. 

Fékk formlegt tiltal biskups fyrir „harkaleg“ skrif

- Hver kenndi yður að skjóta sendiboða guðsríkis?

Í stað þess að velta um borðum víxlaranna og braskara íhaldsins og moka þeim eins og pöddum út úr musterinu, eða hafa endaskipti á elskhugum mannvonskunnar, lætur bysskubbsnefnan okkar sér nægja að hnýta enn einn grýluhnútinn á sokkaböndin sín. Það er vandséð að pokabysskubb af slíkri stærðargráðu hljóti nokkurn tíma náð fyrir augum Drotins Alsherjar, hvað þá Jésú syni hans. Og í stað þess að fagna skýrum og kristilegu boðskap síra Davíðs Þórs þá snýst þessi svifaseini bysskubb gegn honum og hvæsir eins og naðra: - Þú stangast á við siðareglur Davíð Þór, þú verður settur í sérverkefi á Bysskubbsstofu í þrjú á og síðan rekinn hægt og hljótt úr þjónustu hins alvalda konungs hymins og jarðar. Já!

Er ekki brátt komið að því að fylgismenn litla sósíalistans frá Nazaret beri bysskubb þenna út af bysskubbsstofu? Hvað hefði Jésús Máríuson sagt um ríkisstjórn á norðurhjara veraldar, sem hefði ráðist að sínum minnstu bræðrum að hætti fúlmenna og fóla og rekið þá úr landi, jafnvel út í opinn dauðann, eins og hunda með hundaæði? Jú, ætli hann hefði ekki sagt eitthvað á þessa leið: - Þér nöðrukyn! Hver kenndi yður að koma fram við landflótta menn, aldraða og öryrkja eins og svín og sora jarðar? Hver sem rekur stríðshrjáða og örvinglaða af landi brott verða umsvifalaust reknir burt úr ríki föður míns um leið og þeir birtast.

Og við bysskub vorn mundi hann segja: - Hver kenndi yður að skjóta sendiboða guðsríkis, þér hræsnari? Varst þú meðal þeirra sem æptu og öskruðu ,,krossfestið hann" þegar Pílatus spurði lýðinn hvað hann ætti að gera við þennan Jésú sem kallaðist Kristur? Þér blindu leiðtogar, sem síið mýfluguna en svelgið úlfaldann, en látið yður réttvísina, miskunnsemina og trúmennskuna í léttu rúmi liggja. Þér höggormar, þér nöðruafkvæmi! Hvernig ættu þér að geta umflúið dóm helvítis? Þér fórnið mannorði yðar fyrir yfirdrottnun íhaldsstefnunnar. 

Orð Davíðs stangist á við siðareglur

Hann bannfærði fyrrum heitkonu sína og íhaldshyski hennar

Mikið óskaplega var það vel að verki staðið hjá síra Davíði Þór Jónssyni að bannfæra fyrrum heitkonu sína, Katrínu Jakobsdóttur og íhaldshyski hennar. Slík bannfæring merkir að sjálfsögðu að Katrín og ríkisstjórn hennar eru hvorki kirkjuhæf né kirkjugræf og verður því það fólk allt urðað utangarðs í fyllingu tímans og því búinn samastaður í eilífðinni hvar Sathan ríkjum. Það er sannarlega gleðilegt að síra Davíð Þór hafi nú gengið rösklega til verks, fetað í fótspor hins mikla kirkjuhöfðingja, Síra Baldvins prest og prófasts til Gemsufallaþinga, og sett ríkisstjórn Íslands út af sakramenntinu og falið hana Sathani í Helvíti.

Nú á vordögum bannsöng síra Baldvin tvær óartarpersónur, karl og konu sem orðið höfðu hórnum að bráð, sem sé bæði gift en því miður ekki hvort öðru. Sjálfur hafði síra Baldvin staðið þessar skepnur að verki í hrörlegum og yfirgefnum skúr frammi á sjávarabakka. Við það tækifæri lagði hinn mikilvirki kennimaður höndur á aumingjana og kaghýddi þau á staðnum. Sunnudaginn næsta á eftir lýsti síra Baldvin úr predíkunarstóli við sérstaka hámessu þessar ólánsmanneskjur óalandi og óferjandi, Sathani merktar en Drotni viðbjóður. Bauð hann og að umræddum vandræðaskjátum verði útvistað úr mannlegu samfélagi almennt og þær flæmdar frá mannabyggðum og með því móti forðað að þær smiti út frá sér hinu vondslega eðli, sem dró þau lostanum á vald í einu hrörlegu skúrgreyi. 

Og nú má ljóst vera að ríkisstjórn Katrínar Jakobsdóttur er í vanda stödd, - trúlega meiri vanda en herjað hefir á nokkra íslenska ríkisstjórn frá landnámsöld, - því sjálft framhaldslíf hennar eftir dauðann er í uppnámi. Fjandinn er svo á sínum stað og gefur að öllu gætur og tilbúinn að læsa klóm sínum í hin óhamingjusömu ráðherrarassgöt og einhenda þeim í eldsofna Vítis og brennisteinspotta. Þetta getur vesöl og ófyrirleitin ríkisstjórn haft upp úr því að haga sér óguðlega og í trássi við Hymmnaföður Almáttkan.  

Segir sérstakan stað í helvíti fyrir VG

Á öðrum degi upp reis hann eins og Þorgeirsboli

Karl rörið, sem í dag nefnir sig Árna Þór en hér áður Árna Mór, var mikill stríðsmaður hér fyrrum og barðist um bitlingae fyrir sjálfan sig eins og soltinn pardusleon. Hans frægasta orrusta Dómkirkjubardaginn, sem háður var millum Dómkirkjunnar og Alþingishússins, en ár áttust við hamslaus skríll gegn fyrirmennum þjóðríkisins, en Árna Mór tilheyrið auðvitað fyrirmennunum og gekk fylktu liði með þeirri deild gegn hinum óarga lýð. Þennan dag gekk Árna Mór í gullofnum nærbuxum og tali sig mann með mönnum. En skjótt bregður sól sumri, því Árna litla varð fyrir fyrsta skotinu sem hleyp var af í þessu stríð og féll samstundis eins og stagkálfur ofan í grjótharða gangstéttina. Svo báru þeir hann í burtu dauðan.

En á öðrum degi upp reis hann eins og Þorgeirsboli og hét nú ekki lengur Árna Mór sem ein vafasöm kvinna heldur Árni Þór og var orðinn píslavottur og helgur maður. Skömmu síðar var hann orðinn sendiherra Ísland og fékk horn í utanríkisráðuneytinu til umráða; maðurinn gerði lengi vel ekki neitt nema vera áskrifandi af dágóðum launum, sem vor eins og sárabót fyrir hafa fallið fyrir þjóð sína í brávallabardaga við Alþingishúsið. Svo sendu þeir kauða til Rússlands og sendu honum áskriftarlaunin þangað. Sem betur fer hefir ekkert frést til þessa frækna stríðsmanns úr Flokkseigendafélagi VG langalengi; raunar svo lengi að hann hefði annaðhvort fallið aftur í orrustu eða verið sendur til Síberíu og þaðan í Gúlageyjaklasann til tyftunar.

Nú hefir Árni Þór, ex Árna Mór, rofið þögnina og mælt til þjóðar sinnar eins og Guð Ísraelsmanna gerði stundum hér í eina tíð. Boðskapurinn var innantómur sem áður, kerfakarlastagl, leirborið, borið fram af aungri sannfæringu. Æ, það er ósköp dapurlegt hlutskipti að hafa alla tíð verið baggi á bjargvættum sínum, Flokkseigendum VG, og njóta þar að auki engrar virðingar obbans af liðsmönnum VG. En þegar Árni Þór féll fyrir dyrum úti við Austurvöll var það mikið fall, sem að sögn endaði ekki fyrr en austur þar í Gúlaginu. Þegar Hrunið okkar góða varð fóru allir péníngarnir og fjárfestingarnar til hymmnaríkis Mammóns, en Árni Þór steig upp á hænsnaprik í horni utanríkisráðherra í boði mektarhunda VG. 

Komið hefir í ljós að meinleg gjörð leikkonu á sér hliðstæðu hérlendis

Okkur er öllum innilega fjandans sama um öll spjöll einhvers Einars og Dóru Bjartar. Við lítum á allar slíkar hundakúnstir sem einkamál viðkomandi hjúa og skiptu okkur ekkert af þeim. Hitt er aftur verra með leikkonuna í útlöndum sem gjörði sér hægt um vik og skítti bláköld í rúmið hjá eiginmanni sínum. Þessháttar framferði köllum við bölvaðan sóðaskap og hirðuleysi.

Annars er hin meinlega gjörð leikkonunnar ekki einsdæmi, - ekki alveg. Við munum eins og gerst hafi í gær þegar frú Ingveldur kom heim til sín um miðnætti eftir annasaman dag og komst þá að því, eftir hún var komin í náttkjólinn en farin úr nærbuxunum, að það var gerðarlegur manni í hjónarúmi þeirra Kolbeins. Þegar frú Ingveldur uppdagaði þennan fráhrindandi aðskotahlut í hvílu sinni var Kolbeinn frammi á baði og þóktist vera að bursta í sér tönnurnar. Frú Ingveldur snöri strax máli sínu að Kolbeini og ásakaði hann um að hafa skitið í rúmið, en Kolbeinn neitaði því harðlega og ýjaði að því frú Ingveldur hefði sjálf skilið eftir sig lortinn í bælinu. Hafði þá frú Ingveldur ekki fleiri orð og barði Kolbein eiginmann sinn og sprautaði úr tannkremstúpunni af krafti upp í blessaðan bláendann á Kolbeini svo honum lá við sturlun. Um nóttina svaf Kolbeinn á klósettgólfinu með buxur um ökklaliði og leið illa.

Morguninn eftir hóf frú Ingveldur formlega rannsókn á tilurð kukksins í rúminu. Eftir stutta eftirgrennslan komst hún að því, að það hafði verið Máría Borgargagn sem gert hafði stykkin sín í hjónarúm frú Ingveldar og Kolbeins eftir að hafa drýgt hór með Kolbeini í sama rúmi meðan frú Ingveldur var allan daginn úti á akrinum að berjast fyrir Sjálfstæðisflokkinn, en þeirri merku vinnu lauk með stórfyrirlestri frú Ingveldar og fundi í Hvöt, félagi sjálfstæðiskvenna í Reykjavík. Eftir að Kolbeinn hafði viðurkennt brot sitt fyrir frú Ingveldi og skítverk Borgargagnsins í rúminu tók frú Ingveldur leigubifreið að heimili Máríu Borgargagns og veitti henni þá ráðningu sem hún hafði unnið fyrir.  

Persónulegt og pólitískt spjall við Einar