Gold plated plastic figure

With a plastic figure in the coat of arms, they step onto the field.
Now the working animals must be slaughtered, decapitated and filleted.
Who can live with rebellious wretches?
Not gold-plated plastic cylinders with a hollow ring inside.

After a grand maneuver in the grand deceptions of class cooperation
the mainstays of society do not stand in any bullshit.
The strike of the working world, my friends, should be called for the office workers.
Let's be brave, employers, and show the steel blue.

Symbolically we hang and shoot the infernal rebel fools,
chop and shred them in economic engines and competitive centrifuges.
We are not blue water or wet lambs when playing; we invite you to shut up, be ashamed of yourself and continue to slave.
We are the holders of the dominant national structure and tolerate no objections.
We are the way, the truth and the life. Ours is power, both on earth and in heaven, forever. Thanks Mammon. 

Greiða atkvæði um verkbann á VR

In parliament, tongues are spoken about tit and chicken glue ...

Chickens are considered stupid birds,
loud, cruel and smelly.
To put such a terrible creature in his mouth
is a dirty crime of the worst kind.

Then these birds hold their hen party
and jump and shout round after round
and lay many nestlings, which are causing a lot of trouble -
cause numbness and tingling.

The Speaker of the House is a castrated dry bird,
deceitful, false and given to confusion.
But rule-hens and roosters gargle,
idle as the mouths of wolves.
But after centuries historians say:
these scumbags should have kept quiet.

Kristrún: „Auðvelt að auka bara útgjöldin“

Heimilisófriður leiddur til lykta. (Þýð. Páll Grímsson)

Páll Grímsson skáld í Hvammi hefir meðfram öðrum ritstörfum lagt haga hönd að þýðingum á ljóðum úr fornnorrænu. Þýðingar Páls eru afar nákvæmar og honum tekst með undraverðum galdri að fanga þann anda sem í ljóðunum býr. Gott dæmi um vald Páls á viðfangsefninu er þýðing hans á sálmabálkinum ,,Indenlandske stridigheder bragt til ophør" eftir Nikulás frá Mörk í Þrændarlögum, sem uppi var á tólftu öld, en þar er að finna eftirfarandi vers í sjöunda bálki:

Den gamle mand, der døde.
Kvinden stak ham med en kniv i et anfald af ondskab. Så hentede en præst - det syntes hun bedst.
Og den gamle præst løb, Han fik en alkoholisk drik - på vejen.
Han var i stand og var på vej mod sin destination, -
kaldte på Gud og bad mange bønner.
Han hylede salmer over manden, der døde;
trak kniven fra en mands bryst
og tørrede det af på buksebenet.
Så lagde sig til hos enken og forkælede hende. (Søde verden)
Hun var holdt op med at være vred
og i seng med præsten kravlet,
så lad dem gå.
Den gamle mand, der døde, blev hurtigt glemt.

Í snilldarþýðingu Páls, ,,Heimilisófriður leiddur til lykta", hljóðar versið á þessa leið:

Gamli karlinn sem lést.
Konan stakk hann með hnífi í illskukasti.
Sótti svo prest - hún hugði það best.
Og gamli presturinn hljóp;
hann fékk sér sér áfengisdóp - á leiðinni.
Hann var kominn í ástand og stuð á áfangastað, -
ákallaði Guð og margar bænir bað.
Hann grenjaði sálma yfir karlinum sem lést;
dró hnífinn úr brjóstinu á karli
og þukraði af honum á buxnaskálminni.
Lagðist svo með ekkjunni og lét dátt að henni (Blítt lætur veröldin).
Hún var hætt að vera reið
og upp í rúm með prestinum skreið,
svo hleyptu þau á skeið.
Fljótt gleymdist Gamli karlinn sem lést.

Er hámarkið 50 hælisleitendur eða 500 á ári?