Raunir frú Guðrúnar Kjörríss

Svo kérlíngargörnin er þá sona öldungis í klessu út af gengi Sjálfstæðisflokksins í síðustu skoðanakönnunum. Og þó er Sjálfstæðisflokkurinn með fimmtán prósent í þeirri síðustu, sem er einum tíu prósentum yfir því sem eðlilegt getur talist. Þessu skoðanakannanagengi Íhaldsins við Guðrún í Kjörísnum svara en enn grófari hægristefnu og hefir þó Sjálfstæðisflokkurinn látið vaða á súðum nýfrjálshyggju og dólgahægris í vel yfir fjeregtíu ár. Þegar menn eru farnir að tala um meiri og harðari hægristefnu eru þeir komnir út fyrir öll mörk velsæmis og lágmarks skynsemi.

Það er samt ósköp gaman að því að Kjörísdrottningin, sem nú er orðin útlendingavandamálsráðherra og hælisleitenda, skauta eins og bremsulaus telputuðra framhjá þeirri staðreynd, að Sjálfstæðisflokkurinn er marghöfða ófreskja, illþefjandi og magaveik. Það verður að vera í alveg sérstöku sálarástandi til að gleyma því að á Sjálfstæðisflokknum heitir einn hausinn Miðflokkur, annar Viðreisn, þriðji Flokkur fólksins, fimmti Framsóknarmaddaman, sjötta Krataeðlissjúkdómurinn, sjöunda Nýfrjálshyggjan, áttunda Fasisminn, níunda Auðvaldið, tíunda Arðræningjastóðið. Já, Sjálfstæðisflokkurinn er sérlega einkennilegt kvikindi, flókið og viðbjóðslegt. Einhvern tíma reyndi Darwin að kryfja bölvað Sjálfstæðisflokksendemið, en hann gafst upp. Aftur á móti tókst þeim félögum Marx og Engels að varpa ljósi á miltað, eistun og taugahnútinn sem er í aðalhausnum í heilastað á Íhaldinu; það var herfileg sjón sem við þeim félögum blasti.

Nú, þegar til þess er litið að frú Kjörríss hefir verið með fáeina hælisleitendur á fullri ferð í að reka þá úr landi í sömu andrá og ríkisstjórnin hennar hefir bæði sent Úkraínu-selezkiyunum byssur og færanlegt sjúkrahús og dregið lappirnar gagnvart barnamorðum Síónísta í Palestínu, þá má segja að gassagangurinn í henni og flokkssystkinum hennar sé skiljanlegur, því Sjálfstæðisflokksmenn halda að töff ruddaskapur skaffi þeim ókjör af atkvæðum, hvort heldur er í skoðanakönnunum eða alvörukosningum. Í þokkabót hefir hið opinbera blásið skelfilega út, að mati hælisleitendaráðherra, og Bjarniben er óánægður líka. Svona útbláselsi hafa Sjálfstæðisflokksmenna alla tíð logið að kjósendum að væri sérstakt merki um vinstripoletik, eins og útþensla af þessu tagi atriði í stefnuskrá einhverra vinstriflokka. Sannleikurinn er auðvitað sá, að ríkið á Íslandi hefir til þessa verið eign auðvaldsins og arðræningjanna, sem eiga líka Sjálfstæðisflokkinn - þar af leiðandi er meintur útblástur og útþensla ríkisins alfarið á ábyrgð Sjálfstæðisflokksins, frú Guðrúnar, herra Bjarnaben og allra auðvaldskrúnganna sem eiga öll hlutabréfin í Valhöllu.  

Guðrún um könnun Maskínu: „Þetta er agalegt“

Bysskubb krossfestur og verður að heilögum píslarvætti

Ósköp er gott til þess að vita, en þó um fram allt ljúft, að Aggnés kérlíng skuli ljúka sínum byskubbsdómi með því að gjöra sjálfa sig að píslarvætti og að bölvað kyrkjuþingið, skipað eintómum fræðimönnum og faríséum, hafi krossfest hana eins og hvurn annan þúfutittling upp á hlöðuvegg. Þetta er afar gott hjá Aggnési og stórt skref í þá átt að verða tekin í heilagra manna tölu og gjörð að dýrlíngi.

Þá kemur í ljós, þókt seint sé, að Aggnés gengur á Gvuðs vegum, - eða það segir hún að minnsta kosti sjálf. Þessu er síra Baldvin öldungis ósammála og segir að frú Aggnés hafi hingað til ráfað um merkingarlausa götuslóða, foruga og endasleppa. Fyrir sína parta bannfærði síra Baldvin frú Aggnési fyrir mörgum árum og rak hana burt með harðri hendi er hún af einhverjum álkuskap freistaði inngöngu í musteri hans. - Hér er hvárki staður né stund fyrir guðlast og eigi skuluð þér freista Andskotans, mælti síra Baldvin við þetta tækifæri og bauð meðhjálpurum sínum, kardínálum og organista að fjarlægja frú bysskubbinn með handafli frá kyrkjudyrunum.

Í framtíðinni, þegar framtíðarbörnin fara að tigna og tilbiðja helga dóma Aggnésar, svona eins og gömlu munkarnir féllu á kné frammi fyrir meintum þumalfingri Jóhannesar skírara, þá mun þau kveikja á kertum og gaula saltara og krossskólasálmana og anda að sér heilögum anda, sem munu eflaust umlykja þá rammheilögu dóma frú bysskubbs. En hvernig meðlimir kyrkjuþings fara að í framtíðinni eftir hina hispurslausu stórhýðingu frú Aggnésar um bakhluta þeirra svera og rjóða; þeir verða allstaðar afhrópaðir og börnin munu taka fyrir nefin sín ef þessir andstyggilegu meðlimmar verða á vegi þeirra. En nú ku vera kominn annar frú bysskubb, ekki síður drjúg með sig og drýldin en hin krossfesta Aggnés.

Skilar skömminni til kirkjuþings

Skínandi framtak og ágeng spurning

Þrátt fyrir að Guðrún þræti fyrir að unglingafangelsi sé í bígerð, þá er öllum ljóst að ekki verður lengur undan því vikist að stofna til stjórnmálamannafangelsis. Vel má vera að unglingarnir séu glæpahneigðir, drykkfelldir, dópgjarnir og kolvitlausir, en verri eru stjórnmálamennirnir og þá ekki síður stjórnmálakérlíngarnar en karlarnir. Mér sagt af kunnugum mönnum, að þegar að því kemur að réttað verði yfir stjórnmálalýðnum, þá muni þessi kvæ bera fyrir sig greindarskorti, géðrofum og firringu í vörn sinni, og þá ekki síður að framliðnir ólánsmenn hafi sest um þá og villt fyrir þeim með því meðal annars að éta, drekka og dreyma í gegnum þá. 

En sem betur fer er Guðrún ráðherra í þann veginn að opna hælisleitendafangélsi, þar sem leiðinlegir útlendingar með óviðeigandi litarhaft verða hafðir á járnum þar til einhver nennir að fara með þá til útlanda fyrir lítið meðlag. Þetta skínandi framtak ráðherra er afskaplega lofsvert og tímabært. Hins vegar gjörist nú æ ágengari spurningin hvort þau í Kjörís hafi útlendinga í vinnu, og ef svo er hversvegna. Allt er þetta að vísu mjög flókið og mikil áskorun að sjá fram úr sonalöguðu. En með samtali við kjósendur og hæfilegri skautun ætti að vera hægt að leiða vandann í jörð þannig að allir verði ánægðir.

Annar er það af unglingunum að segja, að þeirra gleði liggur nú orðið öll í að sýna af sér réttláta ofbeldishegðun. Að berja foreldra sína að jafnaði þrisvar sinnum í rot í hverri viku ber auðvitað vott um karlmennsku og sjálfstæði, gott ef ekki Sjálfstæðisflokk og að hrinda skólastjóra eða kennurum niður stiga með þeim að ásetningi að hálsbrjóta þá er hins vegar sönnun þess að að fari ákveðin og framtakssöm persóna. Að setja slíkan vonarpéníng í unglingafangelsi er firra og heimska af síðust sort og illa farið með gjörvilega æsku landsins. En hins vegar mega útlendingarnir í vissum rjómaísfabrikkur eiga von á að verða færðir í dýflissuna von bráðar undir öruggri handleiðslu Hálfdáns Varðstjóra og manna hans.

Engin áform um sérstakt unglingafangelsi

Eitt annálað kirkjurán sem við munum öll eftir

Jú, vissulega munum við eftir því þegar Brynjar Vondalykt framdi voðalegt kirkjurán og allir héldu að nú væri loks komið að því að sá illræmdi náungi færi í verðskuldaða fangelsisvist. En það var öðru nær, því skömmu eftir kirkjuránið var Vondulyktinni falið að stýra nefnd fyrir dóms- og kirkjumálaráðherra sem átti að kanna spillingu innan Þjóðkirkjunnar. Vissulega braust helvítis ódámurinn hann Brynjar inn í kirkjuna og stal þaðan átta lítrum af messuvíni og kaleiki kirkjunnar  svo hann hafði eitthvað til að drekka úr, því honum óaði við drekka messuvínið beint af stút, en það taldi kirkjuræninginn ósæmilegt athæfi sem ekki sæmdi vígðum drukk.

Brynjar Vondalykt komst óhultur af ránsstað með feng sinn og vóð með góssið beint heim til frú Ingveldar og Kolbeins Kolbeinssonar. Hann áði að vísu á leiðinni á bekk á Austurvelli, hellti sér víni í kaleikinn, blessaði yfir og drakk í botn. Síðan hellti hann aftur á kaleikinn og bauð nokkrum útigangsmönnum er þar voru nálægir að taka blessum Guðs Almáttugs með því að súpa á lífsins vatni. Að svo búnu setti hann tappann á kútinn og stakk kaleiknum í barm sér og skundaði á braut. Það var ekki laust við að gustaði frelsaralega af okkar manni um leið og hann hvarf fyrir hornið á Reykjavíkurapóteki á leið sinn á næsta áfangastað.

En hvað um það, Brynjari Vondulykt var tekið opnum örmum á heimili frú Ingveldar og Kolbeins og þar fór fram dásamleg helgistund, sem lauk ekki fyrr en síðasti dropinn var tæmdur af hinu heilaga víni úr kirkjuráninu. Jújú, kirkjuvörðurinn hringdi um leið í lögregluna þegar hann komst að því að brotist hefði verið inn í musterið og farið þar þjófshöndum um eigur kirkjunnar. Innan nokkurra mínútna var Hálfdán Varðstjóri kominn á vettvang og hafði með sér lögreglunema, telpukorn úr Heimdalli. Þegar Varðstjórinn sá að enn var talsvert eftir að messuvínsbirgðunum lét hann ekki bjóða sér tvisvar annað eins tækifæri og settist þegar að drykkju með telpunni úr Heimdalli. Þegar kirkjuvörðurinn gerði athugasemdir við framgang lögreglunnar í kirkjunni svörðu Hálfdán og telpan honum að bragði með því að leggja hann í járn á hönum og fótum og troða honum síðan inn í einhverja sóðakompu inn af skrúðhúsinu. Þannig fór nú um sjóferð þá.

Innbrot og þjófnaður í kirkju í Vesturbænum

Svik og svik? Hvenær byrjaði VG að svíkja, Lilja Rafney?

Jahérna hér. Ég veit ekki annað en forusta VG hafi stundað gengdarlaus svik við sína eigin sjávarútvegsstefnu allt frá upphafi. Og hvar haldið þið drengir mínir að hún Lilja Rafney hafi staðið í baráttunni á ríkisstjórnarárum Steingríms og Jóhönnu, þegar Jón Bjarnason var að berjast við að reyna a brjóta upp kvótakerfið í sjávarútvegi? Jú, hún stóð einörð með kvótasinnanum og auðvaldsþrælnum Steingrími J. Sigfússyni á móti Jóni og Ögmundi Jónassyni. Meðan Jón stóð í sinni baráttu frétti maður af Lilju Rafneyju hringjandi út um víðan völl í þeim erindagjörðum að rægja og bölva Jóni í sand og ösku, fyrir eitthvað sem erfitt var að átta sig á hvað var. Sama gerði reyndar snillingurinn Ólína Kérúlf Þorvarðardóttir, sem einnig þóttist vera að berjast gegn kvótakerfinu og útgerðarauðvaldinu.

Það eina sem liggur eftir Lilju Rafneyju þegar stjórnmálaferill hennar er gerður upp, er að hún var leiðtamt verkfæri í höndunum á Steingrími og Flokkseigendafélagi VG sem er nú á barmi þess að ganga endanlega frá VG og ef til vill sósíalískri hreyfingu á Íslandi í leiðinni. Enda gerðu Steingrímur, Svavarsfjölskyldan og Álfheiður Ingadóttir allt sem í þeirra valdi stóð til að koma í veg fyrir að Lilja Rafney missti 1. sætið hjá VG í Norðvesturkjördæmi, þó svo það mistækist hrapalega að lokum. Það er ósköp skiljanlegt, á sína vísu, að Lilja Rafney segi sig úr svika- og loddaraflokknum VG, það er aðeins tímasetningin á þessu brölti hennar sem vekur athygli, en um leið kátínu og Þórðargleði. Af þessum hlálegu björgunaraðgerðum Flokkseigendafélagsins eru til athyglisverðar sögur og kúnstugar.

Ekki er það heldur beinlínis stórmannlegt af Lilju kérlíngu að yfirgefa flokkinn á þessari stundu þegar hann er í andaslitrunum; hún hefði átt að vera innanborð allt til enda og síðan sjálfkjörin, ásamt sínum líkum, til að urða hræið af dýrinu. Hefði ekki verið nær fyrir hana, ég tala nú ekki um heiðarlegra, að segja aðild sinni að VG upp fyrir löngu síðan, þegar sýnt var að flokkurinn var hvorki vinstri né grænn og í reynd ofurseldur og undir stjórn kvótasinna í sjávarútvegi? Og þegar við bætist að hin raunverulega stjórn VG, flokkseigendurnir, vann með framferði sínu, sennilega vísvitandi, að því að afvegaleiða sósíalísku hreyfinguna á Íslandi, ugglaust með það að markmiði að koma henni fyrir kattarnef, - þetta lá ljóst fyrir ekki síðar en á ríkisstjórnarárum Steingríms, - þá hefði hún átt að segja sig úr flokknum. Nei, Lilja Rafney, það þýðir ekkert fyrir þig að koma núna og segjast vera svo ógurleg ,,prinsippmanneskja" og gráta undan þeim sem þú hefur stutt alla tíð innan VG, það tekur varla nokkur mark á þessháttar leikþætti.

Lilja Rafney yfirgefur VG vegna svika flokksins

Hann brotnaði í tvennt eins og spýtukall

Svo bregðast krosstré sem aðrir raftar, en þessi málsháttur sannaðist nú síðast á raunarlegan hátt um hádegisbil í dag þegar vonarpéníngurinn Nonnýboy brotnaði í tvennt eins og spýtukall þegar hann brást væntingum sinna manna við atkvæðagreiðslu um vantraust á matvæluráðherra VG. Þó höfðu velunnarar Nonnýboy trúað því um skeið að hann væri gerður úr marghertu járngrýti, sem ekkert gæti unnið á.

En nú er sem sé komið í ljós, að garpurinn Nonnýboy er búin til úr einhverju bölvuðu frauðkexi, sem molnar í klessu við það eitt að heldur lítilfjörlegt Jólatré úr svikamyllu Stenngrims Johoðs blæs dulítið á hann. Það hefði verið meiri reisn yfir Nonnýboy hefði hann setið á einhverjum barnum í grennd við Alþingishúsið meðan á atkvæðagreiðslunni stóð í stað þess að bera vafasaman manndóm sinn í þingsal með hjásetu. Aumingja karlinn.

Sennilega fara nú að renna tvær grímur á saklausa Sjálfstæðisflokksmenn úti í bæ þegar þeir sjá hverskonar liðleskjur þeir hafa stutt til þingmennsku á hinu háa Alþingi. Ég veit um góða og gegna Sjálfstæðismenn sem er orðin fullkomin raun af því að horfa upp á kosna ríkisstarfsmenn sína eins og fyrr margnefndan Nonnýboy, Óla Björn, Vilhjálm úr Grindavík, Diljá, Áslaugu, Reykfjörð og Gölle a. Auðvitað skilur maður líðan þessara Sjálfstæðismanna og kvöl þeirra við að hafa þessa einstaklinga sínkt og heilagt galandi og gortandi fyrir augunum í fjölmiðlum og inni á þingi.   

Vantraust fellt: Jón sat hjá

Það vinnur enginn sitt dauðastríð

Eins og við var að búast er fátt um varnir hjá undanrennuungunum í VG þegar kemur að því að verja flokkssmánina þeirra frá útrýmingu í næstu alþingiskosningum. Þegar Katrín hin burtflúða Jakkó er gagnrýnd heitir sú gagnrýni ,,kvenfyrirlitning" á máli undanrennulýðsins, væntanlega á það sama við þegar Swandeesý, Jólatréð og Álfheiður eru teknar til bæna. Og sennilega á hið sama við þegar gemlingurinn Stenngrimur Johoð er tekinn í gegn eins og hann hefir til unnið. Já, kæru félagar, þá Stengrimur er gagnrýndur er það kvenfyrirlitning, en ekki að hann hafi orðið uppvís um svik eða afglöp.

Reyndar er Jódís í undanrennunni allra skemmtilegasta fyrirbrigði og undur lík Álfheiði, Kolbrúnu Halldórs og Swandeesý. Ef svo ólíklega vill til að VG takist hið ómögulega, að vinna dauðastríð sitt, og fái að líkum sæti við hlið Frelsarans við hástól Drotins, má búast við því að Jódís fái í framtíðinni aðild að gullsölum gamla Flokkseigendafélagsins, sem á og rekur þrotabúið.

En að fela sig bak við orðið ,,kvenfyrirlitning" í hvert skipti sem eitthvað bjáta á er ósköp svona lítilmótleg, eiginlega asnalega hlálegt, ófyrirleitið og barnalegt. En þeir sem nota þetta orð, og aðra álíka orðaleppa, verða náttúrlega að eiga það við sjálfa sig, að með þessháttar framferði eru þeir í leiðinni að smána sjálfa sig og niðurlægja. Gagnrýni fyrrum flokksmanna í VG og annarra sósíalista á Katrínu Jakobsdóttur á nefnilega fullan rétt á sér og á ekkert skylt við kvenfyrirlitningu og obbinn af gagnrýni annarra á þá konu er á sama veg.
Það væri ugglaust best fyrir Jódísi og aðra undanrennuunga á svikatjörn Stengrims, Katrínar og Álfheiðar, að átta sig á því að enginn vinnur sitt dauðastríð, ekki heldur VG.    

Orðræða um Katrínu einkennst af kvenfyrirlitningu

Viðureign Hálfdáns Varðstjóra við mótmælendur í vetur leið

Það urðu djöfull mikil slagsmál í bænum þegar þegar Heimdellingar og ungir jafnaðarmenn tóku sig saman og mótmæltu banni við hvalveiðum í vetur leið. Þá vildi svo illa til að Hálfdán Varðstjóri var á vakt og kom hann að vörmu spori til að skakka leikinn, sem var þó ekki auðvelt verk. Því þegar Hálfdán og menn hans mættu á svæðið höfðu þó nokkrir fullorðnir sjálfstæðismenn og framsóknarkratar bæst í hóp mótmælenda og voru drukknir.

Eins og hendi væri veifað laust varðsveit Hálfdáns mótmælenda saman. Hálfdáni Varðstjóra varð þá fyrst fyrir að rífa upp nokkuð gilda trjáhríslu, sem hann brúkaði fyrsta kastið sem barefli á óþjóðalýðinn. Heimdallsbörnin veinuðu upp yfir sig og tróðust hvurt um annað þvert, en ungu jafningsmennirnir fóru strax að grénja og lögðust ofan í blómabeðin á Austurvelli - þeim var ekki við bjargandi fremur en venjulega. Hins vegar voru fullorðu sjálfstæðismennirnir, sumir þeirra þingmenn og gott ef ekki einhverjir ráðherrar, og framsóknarkratarnir verri viðureignar; þeir steyttu görn og blésu af fólsku, svo Hálfdán mátti grípa til sterkara meðala til hemja þessi skaðræðis villudýr.

Gjörðist þá í skjótri svipan að menn Varðstjórans sprautuðu bæði táragasi og kósangasi í lítratali í glyrnurnar á framsóknarkrötunum og voru þeir þá þar með úr sögunni. Hins vegar greip Hálfdán Varðstjóri sjálfur og með eigin hendi til eins sjálfstæðisfloksstuddans, það var langur sláni, luralegur, með belginn yfirfullan af sterkum bjór. Og Hálfdán hafði aungvar vöbblur á að þessu sinni, heldur jafnhattaði sjálfstæðisdurginn og kastaði honum sem heypoki væri yfir tveggja metra háa girðingu. En handan við girðinguna tók skríllinn við sjálfstæðismanninum og flengdi; er mælt að önnur eins húðstrýking hafi átt sér stað á Austurvelli síðan Gvendur Fjósarauður var böðull og rassskellti menn og konur, sem gert höfðu eitthvað af sér, fyrir valdstjórnina. Skömmu síðar var orrustunni og mótmælunum lokið með fullnaðarsigri Hálfdán Varðstjóra.  

Blæs á fullyrðingar mótmælenda

Samanburður á ölvunaraksti Timburlaka annars vegar og Kolbeins hins vegar

Svo þeir tóku þá þennan andskotans Timburlaka draugfullan við akstur bifreiðar! Þvílíkur bölvaður ódráttur sem þessi mannaumingi er. Það er ekki nema ár síðan Kolbeinn Kolbeinsson skrifstofustjóri og framsóknarmaður ók Rangeróver bifreið sinni, blinda- augafullur, út í skurð, eða öllu heldur ofan í gryfju, sem áður geymdi fjóshaug en hefir um langt skeið verið hálffull af einhverri skuggalegri leðjudrullu, samblandi af mold, leir, kúaskít og dauðum hundum. Kolbeinn taldi að honum væri heimilt að aka um ölvaður eins og honum lysti, af því að hann er framsóknarmaður og góðkunningja ráðherra.

En Timburlaki söngmaður á sér aungvar málsbætur; hann settist af ráðnum hug undir stýri í óviðunandi ástandi og ók á brott í loftköstum. Það má þykja happ að þessi lúðulaki skuli ekki hafa keyrt yfir fjölda manns í þeirri ökuferð er hann stofnaði til með Bacchusi gamla konungi. Kolbeinn okkar skrifstofustjóri drap heldur aungvann þegar hann missti Rangeróverinn ofan í kúaskítsgryfjuna utan við Framsóknarfjósið. En þó allt hafi farið vel að lokum hjá þeim Timburlaka og Kolbeini má þó segja að hurð hafi skollið nálægt hælum.

Í eftirmála af fjóshaugskeyrslu Kolbeins kom í ljós hve vel hann var varinn og tryggður af ráðherrum og þingmennum í gömlu Framsóknarmaddömunnar, því þókt lögreglan kærði hann fyrir ölvunarakstur þá slapp hann frá valdstjórninni án þess svo mikið sem að borga örlitla sekt. Hins vegar má búast við því að Timburlaki verði leiddur til rafmagnsstólsins í New York og grillaður fyrir framlag sitt til ölvunaraksturs. Svona getur nú borgað sig að vera vel varinn af aldurhniginni Framsóknarmaddömu og húskörlum og griðkum hennar.  

 

Justin Timberlake handtekinn

Hverjum og einum ber að axla sinn kross

Hann slær ekki slöku við, karlauminginn hann Gwðne hérna Th. í að útdeila fálkaorðum og riddarakrossum þó svo hann sé að flæmast frá Bessastöðum. Í dag virðist sem karlinn hafi farið hamförum við útbýtinguna og hengt krossa villt, en aðallega þó galið, á brjóstið á allrahanda mönnum, án nokkurs skipulags eða reglu.

Má vera að þetta fitl orðujukk sé í megindráttum gott og blessað. Og þó. Það er eitthvað sjúkt við þennan andskota, fáránlegt eða ónormal. Það er til dæmis einkar hlálegt að sjá kross hengdan utan í Þór nokkurn Sigfússon, svo ekki sé meira sagt. Sennilega hefur nefndur afreksmaður verið krossaður fyrir óeigingjörn störf að tryggingamálum. Það er nú það.

En mest er þó óskiljanlegt, í ljósi þess að Gwöðni Th, er að hrökkast úr embætti, að hann skuli ekki hafa tekið sig til og krossað Bjarnaben í annað sinn í dag, það hefði verið svo vel við eigandi. En ugglaust bætir frú Halla Tomm fyrir mistök Gwðne í sínu fyrsta fálkaorðublætiskasti og skelli góðum og efnismiklum timburkrossi á bakið á Bjarnaben svo honum skiljist að honum ber að axla sinn kross eins aðrir menn.   

Sextán fengu fálkaorðuna