Er Fjallkvendi valdastéttarinnar nákomið skyldmenni Þorgeirsbola, Móra og Skottu ?

Áratugum saman hafa fjölmargir Íslendingar velt vöngum yfir því hvaða ekkisens uppátæki og uppáfindnig þetta Fjallkonukvendi eiginlega er. Auðvitað hefur enginn komist að nokkurri niðurstöðu, allra síst vitrænni, hvaða bölvaður uppvakningur þer er á ferð sem Fjallkonan atarna. Af hverju við höfðum ekki Þorgeirsbola, Móra eða Skottu fyrir sona þjóðbilunarfígúru er öllum hulið, líka þeim sem tefla þessu óféti fram snemmsumars á hverju ári.

Á Austurvelli, þegar stertimenni auðvaldsins koma saman á 17. júní, er fastur liður að leiða ,,Fjallkonu" eins og kvígukálf á svið og láta hana klæmast á mærðarvoðarlegum ljóðmælum einhvers þeirra skálda, sem auðvaldsspírurnar sætta sig við og teljast jafnvel til þeirra. Kveðskapur sannarlegra þjóðaskálda á borð við Þórberg Þórðarson, Stein Steinarr, Halldór Kiljan og Megas eru að sjálfsögðu víðsfjarri hátíðardagskrám á þjóðhátíðardaginn, en embættismennirnir Bjarni Thorarensen, Matthías Jocc, Hannes Hafstein, ásamt Matta Jó á Mogganum, eru þuldir af Fjallkvendum vítt og breitt um landið, tilheyrendum til ómældra leiðinda.

Auðvitað veit enginn hvar og hvenær þetta Fjallkvendi var vakið upp, en skyldleikinn við Þorgeirsbola og Glám hinn svenska er augljós. Máske hefir Fjallkonuauminginn komið upp fyrir misgrip hjá Galdra-Lofti þegar hann freistað þess að særa upp Gottskálk biskup grimma til að hafa af honum Rauðskinnu, en af því riti mun vera hægt að læra galdur sem kenndur var forðum í Svaraskóla. Þess ber að geta, að áður en Galdra-Loftur gerði sig til við að ná Gottskálki biskupi upp á yfirborðið hafði hann tekið þjónustustúlku foreldra sinna, járnað hana, lagt við hana beisli, og riðið henni síðan út og austur, heiman og heim. Ennfremur hafi Loftur barnað vinnukonu að Hólum og sálgað henni, er hann varð vís ásigkomulags hennar, með djöfullegum galdri. Má vera, að Fjallkonan eigi uppruna sinn í öðru eða báðum þessum fórnarlömbum Galdra-Lofts og hafi sloppið laus við áður frágreinda uppvakningartilraun Loft í Hólakirkju og orðið að engli í hugarheimi uppskrúfaðra valdsmanna, sem ráða öllu og eiga allt.      

„Bókin er greinilega að rjúka út“

Ný tegund af vitleysu fundin

Hér fyrrum var flokkur á þingi, ógn líkur Píritíflokknum, sem hafði til siðs að mæta alltaf drukkinn til eldhússdagsumræðna. Moldfullir jusu þeir úr skálum visku sinnar yfir þingheim þannig að ekki stóð steinn yfir steini. Þetta var álitið léttvægt skítapakk og var enda oftast til vandræða. Svo tók Drotinn, sem oft áður, í taumana og sló þennan flokk til jarðar og hann hvarf blessunarlega út af þingi.

Það var eitt með öðru hjá þessum systur- og bróðurflokki Píríta, að þar gerðu menn oft æsing út af klósettferðum þingmanna Framsóknar, vildu meina að Framsóknamenn misnotuðu aðstöðu sína til salernisferða og héldu heilu og hálfu dagana til við skítverk og hlandaustur; þessa framkomu Framsóknarmanna kölluðu Pírítar spillingu og gjörspillinu. Einhverju sinni brutu tveir þingmenn Píríta upp klósetthurðina í Alþingishúsinu og drógu þaðan út manngarm með buxurnar á hælunum. En þar stungu Píríta fingri í rangan þumal: Maðurinn sem þeir drógu við heldur óvenjulega kringumstæður af salerni í þingsal var ekki Framsóknarmaður heldur róni af götunni, sem hafði laumast í þinghúsið til að hægja sér, því hann hafði satt best að segja verið að skíta í sig.

Og í gærkveldi kunngjörði þingmenni úr Pírataflokknum, sem er sem kunnugt er systur- og bróðurflokkur gömlu Pírítana, eitthvað sem það kallar ,,nostalgíustjórnmál" og engir aðrir en þeir vita hvað er og enginn hefir áður heyrt minnst á. Þessi sérstaka tegund stjórnmála, nostalgíustjórnmálin, ku að sögn þingmennisins, felast í því ungt fólk hafi vaknað á kjördag í forsetakosningunum og kosið, en þessháttar hefir aldrei gerst í sögu Pírata, sem hugsa sér gott til glóðarinnar því þeir telja að illa lögráða óvitar séu mjög líklegir til að kjósa Pírata ef svo óspilunarlega vill til að þeir vakni á kjördag og vafri á kjörstað.  

Ungt fólk hafnaði nostal­g­íu­stjórn­mál­um

Munum við ekki öll eftir Veitingastaðnum Struensee við Amtmannstorg?

Við munum öll eftir því þegar allt tiltækt lögreglulið var kallað að veitingahúsinu Struensee  við við Amtmannstorg til að stöðva meinta mannakjötssölu, sem viðskiptavinir töldu sig hafa orðið vara við. Þetta var ekkert andskotans aumingjalegt mansalsbrask, heldur fullkomin sala á matreiddum mannaafurðum, hrygg, lærisneiðum og slátri. Allt starfsfólki og rekstaraðilarnir voru handteknir á einu bretti og stungið inn, utan einn þorpari sem reyndi að stinga af frá vettvangi, en á þann óforsjála náunga tókst Hálfdáni Varðstjóra að koma á skoti og fella hann.

Um nokkurt skeið hafði legið í lofti grunur og orðrómur um einkennilegi eldabrögð í veitingahúsinu Struensee, ketið þókti framandi að bragði og áferð og súpurnar og sósur grunsamlegar. Loks var matreiðsludómarinn Sjúrður Sckrall frá Færeyjum fenginn til að panta sér máltíð á Struensee, það voru grísalund, lærisneið í raspi og garðaslátur. Er skemmst frá að segja, að Sjúrður meitreiðsludómarai trompaðist við borðið og gaf málsverðinum þá einkunn að hann væri viðbjóðslegt drullubras úr einhverju ókennilegu hráefni. Ekki þókti Sjúrði borðvínið betra, því hann staðhæfði um leið og hann rauk í fússi frá borði, að þá skyldi hann hundur heita, tíkum .... og skít éta, ef vínið atarna væri ekki þvag úr manni, rosknum karlmanni með einhver sjúkdóm.

Svo var Hálfdán Varðstjóri og allur hans her kallaður til. Það verður lengi í minnum haft, og fært í letur á annála, að þegar Hálfdán og nokkrir röskir, vopnaðir sveinar undir hans stjórn, drógu vertinn, kokkana, þjónana og uppvaskarana út í járnhlekkjum og höfðu á brott með sér. Þetta var mikið sjónarspil og mörgum sinnum litskrúðugra en þó einhver déskotans grikkur sé tekinn úr umferð fyrir að geyma þrælinn sinn í kjallaranum og láta hann vinna fyrir fæðinu á daginn og kveldin. Hvað varð um veitingastaðinn Struensee og aðstandendur hans veit enginn með vissu, en vertinn og yfirkokkurinn hafa ekki sést síðan, en fullyrt er, að á þessum stað hafi mannakjöt og mannaslátur iðulega verið borið fyrir gesti.  

Grunur um mansal ástæða lögregluaðgerða

Nonnýboy í stuði í dag, en Jólatréð fallið og Flokkseigendafélagið með

Það er bara stuð á Nonnýboy í dag og nú er hann alveg í keng yfir meintri ósvífni! Og við sem héldum að karlskröggurinn væri svo mikið gefinn fyrir ósvífni, ekki síst við öreiga og börn á flótta. Nú er það Jólatréð sem er að ergja hinn siðavanda Nonnýboy og það svo mjök, að hann er við það að leggjast í rúmið undan álaginu sem ósvífninni fylgir.

Samt þorði Jólatréð ekki öðru en að láta undan freka karlinum í Hvalstöðinni og leyfa honum að sarga líftóruna úr á annað hundrað stórhvelum með fallstykkjum sem Stjáni í hvalnum skýtur úr skutlum í langreyðarnar, sem drepast síðan einhvern tíma eftir dúk og disk, - ef þær drepast þá nokkuð. En frú Ólsen í jólatrénu er skíthrædd við Stjána í hvalnum, hún er líka djöfull, logandi dauðhrædd við vesíra á borð við Nonnýboy, Brynjar, Diljá og Gölle, og veit ef hún gerir þeim ekki til geðs fær hún ekki að vera með í glimmerheiminum og jólaskrautsveröldinni. En því miður, frú Ólsen í jólatrénu og skrautinu mistókst herfilega að gera vesírunum til geðs í dag og er búin að vera.

En það er líka gaman að sjá hvernig íhaldslarfarnir í Sjálfstæðisflokknum eru búnir að éta undanrennuungana og gamla Flokkseigendafélagið VG upp til agna og ganga nú um með vellíðunarropum, stangandi tægjurnar úr tönnunum á sér með hvalbeinastönglum. Niðurlæging VG-ingar er náttúrlega algjör, þar liggur allt hvað innan um annað í valnum, meðlimir Flokkseigendafélagsins, sem og undanrennuungarnir, og síðast en ekki síst málefnin sem þetta fallna stóð þóktist standa fyrir. Svo vappar Brúarlandsundrið kringum hræið af VG-gumsinu og muldrar um rætur og eitthvað ,,lengra til vinstri", sem hann veit auðvitað ekkert hvað er. 

Jón orðlaus yfir ósvífni ráðherra

Mikill er Sathan en verri eru flatlendingar á Hollandi

Ekki mun þetta í fyrsta skipti sem Rotterdammur við Másfljót hefir reynst Íslendingum ofjarl. Jón hérna okkar frá Rein á Hvalfjarðarbökkum fór líka flatt á Hollendingum í þessum voðalega stað og mátti þakka fyrir að halda lífi eftir viðskipti sín þá djöfla.

Fótboltalandsliðið okkar var svo sem eins og timbraður útigangshundur í kveld og því létt verk og löðurmannlegt fyrir Hollendinga að yfirspila og kaghýða veslings drengina okkar, niðurlægja þá og smána og gjöra þá að algerðu athlægi um gjörvöll Niðurlönd. Fyrr má nú vera að rassskella piltana, nýbúna að troða Englendinga undir fótum sér, fjégur núll, og sennilega ræna af þeim gjaldeyrinum sem vesalingar ætluðu að gjöra sér glaðan dag með á vertshúsum með kvennaþjónustu.

En allt um það, þá er út af fyrir sig allt í lagi fyrir unga stráka að gera í sig í erlendum höfnum og lítið við því að gera, fyrir nú utan að þessháttar útreið er svo sem ekki einsdæmi. Hvernig fór ekki fyrir fulla drengnum sem tók misgrip á húsum og kom út með buxurnar á hælunum og blóðrauða þjóhnappana? Hann skreið upp í hjónarúmið og fór í algjörum misgripum að eiga við húsbóndann þarna undir sænginni. Karlinn brást við reiður, hlustaði ekki á neinar afsakanir, en reif niðrum okkar pilt og misþyrmdi honum með ofbeldisflengingu, og kérlíng hans stóð hjá og hló og hvatti karldjöfulinn, sem þurfti þó ekki því þessi húsbóndi naut þess innilega að handfjatla aumingja strákinn sem fór húsavillt á heldur misheppnaðri skemmtigöngu sinni.  

Holland reyndist ofjarl Íslands í Rotterdam

Settur flokksformaður kastar skít í nýráðinn starfsmanns sinn

Ekki bregst Brúarlandsundrið beinlínis gáfulega við orðum Sunnu Valgerðar, sem hann er réttbúinn að ráða í launaða vinnu hjá VG, þó svo orðin séu dagsönn, svo sem allir mega sjá. Jú, ég held að Mummurinn hafi verið látinn ganga í VG mjög fljótlega eftir stofnun þess flokks, en hann kom ekki til starfa svo um munaði þar á bæ fyrr hann var gerður, upp úr þurru, að ráðherra í hægristjórn Katrínar og Bjarnaben. 

Nú, en fyrr ekki, rumskar þessi drengstauli með andfælum eftir að Kata er flúin og fylgið nánast upp urið, aðeins þrjú prósent landsmanna telja sig hafa lyst á að styðja ,,róttæka félagshyggjuvinstriflokkinn" hans Stenngrims og hennar Árfheiðar og Swabbófamilíunnar. Og ekki er settur formaður VG, Mummi frá Brúarlandi, fyrr búinn að rifa glyrnunnar, en hann hefst handa við að kasta skít í nýráðinn framkvæmdastjóra sinn á VG kontórnum. Já, hvílík reisn yfir einum settum formanna gjaldþrota loddaraflokks; hann er vís með að reka Sunnu Valgerðardóttur og hýrudraga hana fyrir ólystilegt kjaftbrúk á opinberum vettvangi, þótt hún hafi bara verið að segja satt.

En það er víst sama hvað Mummi, Álfheiður, Swandeesý og undanrennuungarnir þeirra kvaka um hvað þau séu þau nú búin að færa sig ofurlangt til vinstri og orðin sannkölluð guðsbörn í vinstri róttækri félagshyggju, eins og hann Stenngrimur talaði svo oft um í blábyrjun VG, þá trúir þeim ekki nokkur einast maður. Enda er þetta ólánslið fyrst og fremst gríðarlega hámenntað og langskólagengið efrimillistéttar fémínístaskekti, háborgarlegt og snobbar niður fyrir sig af áfergju. Það býst enginn við neinu vitrænu, hvað þá vinstrisinnuðu, úr þeirri átt.  

Guðmundur: Sunna ber ábyrgð á eigin orðum

Frú Ingveldur verður kærð fyrir kynbundið ofbeldi

Undir morgun dró til tíðinda á heimili frú Ingveldar og Kolbeins Kolbeinssonar og skömmu síðar kom sjúkrabifreið sem sókti húsbóndann og ók honum undir ljósum og sírenublæstri beint á Landspítalann, þar sem hann gekkst þegar í stað undir aðgerð. Þarna var augljóslega um gróft heimilisofbeldi að ræða, sem varð til upp úr því að Kolbeinn, framsóknarmaður og skrifstofustjóri, talaði óvarlega um sigurvegara forsetakosninganna, en eiginkona hans, frú Ingveldur, er einarður stuðningsmaður frú Höllu Tómmassardóttur og sálufélagi. (Til glöggvunar skal þess getið að Halla þessi er dóttir Tómmassar Jónssonar, sem í eina tíð varð að kjallaraíbúð í Hlíðunum.)

Á Landspítalanum kom í ljós, sem menn grunaði, að leyndarlimur hins slasaða var tvíbrotinn, en um tíma var haldið að frú Ingveldur hefði hreinlega slitið liminn af, slíkur var atgangurinn og ofsinn. Ekki tjóaði að handtaka frú Ingveldi við þetta tækifæri fyrir ofbeldisverkið, en hún er sem kunnugt er hamrömm og einstaklega harðhent þegar út í snarpan leik er komið. Þegar Kolbeinn hafði verið í burtu borinn, og lögreglan létt umsátrinu um hús frú Ingveldar, snöri hún sér að Máríu Borgargagni, sem varð sem kunnugt er sjötug á dögunum, og klæddi hana viðstöðulaust úr hvurri spjör að eiginmanni hennar, Indriða Handreði, og Brynjari Vondulykt ásjáandi. En strákar lágu á gægjum á stofuglugg frú Ingveldar og horfðu á aðfarirnar, sem kættu þá verulega.

Þegar læknar höfðu gert að sárum Kolbeins og hann kominn úr bráðri lífshættu, sendu þeir hjúkrunarkonu með hann upp á stofu 21. þar sem honum var haldið sofandi fram eftir degi. Þegar hann rankaði við sér, rétt í þessu, spurði hann fyrst af öllu hvar ,,andskotans kérlíngarnybban" væri, því hann ætlaði sér að leggja fram kæru á það ómenni við fyrsta tækifæði, þar eð ekki væri nóg með að hún væri ofbeldissvín, heldur væri hún fullkomin óvætti, sem ekki ætti að fá að ganga laus í siðaðra manna samfélagi. Hann bætti því við, að ofbeldisverk frú Ingveldar væri kynbundið ofbeldi, byggt á fyrirlitningu á kynfærum karlmanna og því hefði farið sem fór í morgun. 

„Heiður lífs míns“

Uppreist æra nýfrjálshyggdólga, hrunfara og Viðskiptaráðs

Forsetaembættið sigldi loksins í friðarhöfn Sjálfstæðisflokksins í Valhöllu í morgun undir styrkri stjórn Viðskiptaráðs, nýfrjálshyggjudólga og hrunfara. Á bryggjunni stóð blandaður kór peníngagéðsjúklinga, braskara, gamblara og sjónhverfingamanna og söng: ,,Þetta land á ærinn auð ef menn kunna að not´ann", en lúðrasveit þeirra sem öllu ráða og allt eiga lék undir.

Það er eflaus sálfræðilega gott fyrir auðvaldið að hafa loksins náð að koma hreinræktuðu afbrigði úr sínum eigin illgresisgarði á Bessastaði og verði því að góðu. Og leikaraskapur Sjálfstæðisflokksins, í aðdraganda forsetakosninganna, með ræfilstuskuna hana Katrínu var óborganlegur, þaulhugsaður og miskunnarlaus. Ja, sú á nú eftir að taka út sín verðlaun í Valhöllu; hún verður ugglaust verðlaunuð með því að fá að feta í fótspor Swabbó eitins Sendiherra og Árna Þórs og verða ambassadör í einhverri fínni borg í fínu landi.

En hvað ætli kjánarnir í VG séu að hugsa þessa stundina, eftir hrakfarir Katrínar og VG í höndum Sjálfstæðisflokksins? Sennilega ekkert, það hefir nefnilega ekki örlað á neinni hugsun, hvað þá hugsjón í VG síðustu tuttugu árin, nema þeirri göfugu hugsjón að koma sér vel við auðvaldið, smjaðra fyrir því og verða stofuhæfar fígúrur og trúðfífl við hirðina. Það verður samt forvitnilegt að fylgjast með því hvernig þessar fáu hræður sem eftir eru í VG bregðast við þeirri kostulegu meðferð Sjálfstæðisflokksins á þeim og Katrínu. Nú síðast fréttist af því að eitt af flokksfélögum VG hafi verið lagt niður og eignir þess seldar.     

Halla Tómasdóttir kjörin forseti Íslands

Nú ríkir gleði á gamla Mogga, Valhöllu og í gjörvöllum Sjálfstæðisflokknum

Í dag er glatt í döprum hjörtum á gamla Mogga, Valhöllu, gjörvöllum Sjálfstæðisflokknum og í svæsnustu auðvalds- og arðræningjafélögum landsins. Það sem veldur hvað mestri gleði meðal hinna döpru hjartna á þessari stundu er að nú hafi þeim loks tekist að tvítryggja auðvaldinu forsetaembættið á Bessastöðum með því að koma hlutunum þannig fyrir að annað hvort verði Katrín Jakkó forseti eða Halla Tomm, sem óumdeilanlega er næsti bær við Katrínu og Bjarnaben.

Þá gleðjast Sjálfstæðisflokksmólúkkar ákaflega yfir því að hafa á mjög auðveldan hátt fengið Katrínu Jakkó, Stenngrim Johoð, Álfheiði Inga og Swabbófjölskylduna til liðs við tærasta auðvaldið sem öllu ræður allt á. Með þessum frábæra leik telja þeir að þeim hafi tekist að leggja alla sósíalíska óra á Íslandi endanlega í rúst og þar með sé arfleifð Einars, Brynjólfs, Eðvarðs og Magnúsar Kjartanssonar steindauð. Það er bara verst að Katrín, Stenngrimur, Álfheiður og Swabbómenningin vor bara aldrei neinir sósíalistar, heldur einungis kjöftugir loddarar, snobbhænsn og eiginhagsmunaseggir af því sem kallað er ,,síðustu sort".

Alla kosningabaráttuna hefur Moggi gamli og auðvaldið haldið Katrínu fram sem sínum forsetaframbjóðanda, en núna á kjördag er engu líkara en að þessir aðilar séu búnir að taka Höllu Tomm fram yfir Katrínu og að þegar allt kemur til alls, þá sé Halla Tomm hinn raunverulegi frambjóðandi Sjálfstæðisflokksins, Mogga og auðvaldsins. Það læðist að sá grunur, að þeir sem hafa hampað Katrínu Jakobsdóttur hvað mest síðustu vikurnar, líti í raun á hana sem hlálega fígúru og viljalaust verkfæri sem hægt sé að nota í neyð, því hún sé hégómagjörn og hugsjónalaus og auðvelt að spila með hana þegar þörf er á.   

Líður eins og sigurvegara nú þegar