Froðufundur dáðlausra smáborgara.

Það hefur lítil alvara verið að baki þessum fundi fyrst ekki kom fram tillaga um að banna helstu ofbeldissamtök landsins, Sjálfstæðisflokksins.

Öll fundarhöld um afnám ofbeldis eru hjóm eitt ef menn hafa ekki manndóm í sér til að ráðast að rót vandans og krefjast þess að hinn alræmdi merkisberi kapítalismans og ágirndarinnar, Sjálfstæðisflokkurinn á Íslandi, verði lagður í rúst með einu áhrifaríku áhlaupi, sem geri útaf við þessi öfgasamtök í eitt skipti fyrir öll.

Það er greinilegt á öllu að fundur verslunareigenda og Íbúasamtaka miðbæjarins í kvöld hefur verið ein allsherjar froða um froðu, rétt eins og fjármálagjörningar peningaperverta Sjálfstæðisflokksins sem ollu efnhagshruninu 2008. 

En umræddir verslunareigendur og miðbæjaríhöld mega svo sem mín vegna stinga hausum sínum eins djúpt í sandinn og þau geta, eða míga uppí vindinn eins og þau lystir allt þar til þau drukkna í eigin froðufrussi. Ég syrgi þau ekki, fari þau vel.

„Samstarfsverkefni okkar allra“

Áhrifaríkasta aðgerðin til að afnema ofbeldi liggur í augum uppi.

Það eru víst allir sammála um að ofbeldi sé einhver versti viðbjóður sem hugsast getur í mannlegu samfélagi. Þrátt fyrir það hefur andskotann ekkert miðað í þá átt að ósk almennings um ofbeldislausan heim verði að veruleika. Sem kunnugt er hefur fjölskrúðugt ofbeldi verið stundað sleitulaust á Íslandi frá því fyrstu landnámsmönnunum skolaði hér á land og eru Íslendingar síst eftirbátar annarra þjóða í þeim efnumþ

Nú ber svo við að verslunareigendur við Laugaveg og íbúar miðborgar Reykjavíkur vilja ofbeldið burt. Fljótt á litið er helst að skilja að umræddir borgarar vilji reka svokallað ofbeldismenn og konur burt úr sinni landareign eins, og hverja aðra garðára, yfir á tún nágranna sinna og heimta að yfirvöld ríkis og borgar aðstoði þá við reksturinn.

En vilji íbúar þessa lands leggja sitt að mörkum til eflingar heimsfriðar og afnáms ofbeldis verða þeir að gera sér grein fyrir að slíkt er ekki mögulegt nema því aðeins að Sjálfstæðisflokkurinn verði aflagur með lögum og öll starfsemi í hans anda bönnuð á sama hátt og hver önnur illvirki sem óleyfilegt er að stunda. Að hinum ókræsilegu samtökum, sem af mannfjandsamlegri hótfyndni sinni, kenna sig við sjálfstæði skuli leyft að valsa og dandalast óáreitt jafnast á við fátt annað en að stórþjófnaðir og aðrar gripdeildir, ásamt mannáti og pyntingum, verði gerðar leyfilegar með lagasetningu frá Alþingi.

Því er það skylda núverandi stjórnvalda að bregðast við kröfu verslurnareigenda við Laugaveg og íbúa miðborgar Reykjavíkur með því að ráðast að rótum vandans í eitt skipti fyrir öll og banna Sjálfstæðisflokkinn sem og allar aðrar kapítalískar tilfæringar. Ef einhver efast um að slík sjálfsögð aðgerð sé lýðræðisleg, er því til að svara, að mikill meirihluti þjóðarinnar vill afnema ofbeldi og í því ljósi er það lýðræðisleg skylda stjórnvalda að afmá ofbeldissamtök eins og Sjálfstæðisflokkinn algjörlega burt úr þjóðlífi Íslendinga. 

 

Ofbeldið burt

Mörður sigraði öfgaliðið 14-0 í Silfrinu í dag.

Það er með hálfum huga að ég geri þá játningu að hafa vanið mig á þann lágkúrulega ósið að horfa og hlusta á Silfur Egils á Sunnudögum. Fyrir vikið má með sæmilegum rökum saka mig um lágmennsku og tilfinnanlegan skort á því sem stundum er kallað ,,menningarviðleitni."

En allt um það, þá varð ég vitni að því í Silfrinu í dag þegar Mörður Árnason tók fulltrúa Stjálfstæðisflokks, Framsóknarflokks og þann skrýtna Gunnar Smára Egilsson á kné sér og rassskelti vel og vandlega uppúr vitleysunni sem runnið hafði frá þremenningunum eins og flaumur útum gat á biluðu skólpröri.

Það var satt að segja alveg mögnuð lífsreynsla í því fólgin að heyra Unni Brá, aðal þingmann Sjálfstæðisflokksins nú um stundir, emja eins og upptekktan jólasvein um að Swandeesý Svavars ætti að segja af sér embætti fyrir engar sakir, sérstaklega í ljósi þess að þingflokkur Sjálfstæðisflokksins er gegnsósa af sóðalegri spillingu og hrunsstarfsemi, án þess að þar á bæ hafi nokkur lifandi sála sagt af sér. Þá var fulltrúi Framsóknarflokksins ekki síður athyglisverður hvað varðar forherðingu og öfga í heimskulegri stórvirkjunarafstöðu sinni, sem segir okkur að lítið hafa kroppinbakarnir í Fjósi gömlu Maddömunnar lært af hroðalegum djöfulskap Halldórs, Finns og Valgerðar. Um Gunnar Smára þarf ekki að fjölyrða, en það er samt alltaf dálítið einkennilegt að hlusta á illgjarna spillingarpésa hnoðast við að reyna að vanda um fyrir fólki; tala niður til almennings eins og þeir einir viti allt, en allir aðrir séu fáráðlinga og nautheimskir glæpajúðar, og til að kóróna fáránleikan, botna þeir ekkert í hvernig á því stendur að þeir séu ekki almáttugir eins og Guð. 

Það þótti í frásögur færandi þegar Danir sigruðu Íslendinga 14-2 í fótbolta. Í dag bætti Mörður Árnason um betur og tók Unni Brá, Hall Magnússon og Gunnar Smára 14-0 í Silfri Egils.

Segi mútur og skrifa mútur

Miskunsami Samverjinn í öðru veldi starfar á meðal vor.

Ekki trúi ég að stórsósíalistarnir í bæjarstjórn Kópavogs, Óli góði og varastýra hans, Guðný Dóra Svavarssystir á Gljúfrasteini, hafi verið með í að sparka öðlingnum Jónasi Ingimundarsyni eins og illa þefjandi hundskvikindi frá störfum fyrir Kópavogsbæ og draga hann síðan inn aftur lemstraðan og forugan.

Óli góði, stórsosíalist og Svavarssystirin á Gljúfrasteini eru nefnilega heilagir hámenningarsinnar (sumir segja skinheilagir) og taka ekki þátt í að ausa merkileg menningarljós kamarafurðum og ýldu. Ekki hefur enn að minnsta kosti heyrst að Guðný Dóra, staðarheldari og bitlingsþegi að Gljúfrasteini í Mosfellsdal, hafi nokkru sinni tekið í hornin á Haldóri Laxness og sveiflað honum öfugum útum stofugluggann á Gljúfrasteini. Og um menningarást og listelsku Óla góða þarf ekki að fjölyrða: hann er sjálfstætt listaverk útaf fyrir sig og af honum slær björtum bjarma sannarar menninga svo fólk fær ofbirtu í augun hvar sem hann ber fyrir.

Það liggur því í augum uppi, að það vóru Guðríður (ekki Tyrkja-Gudda) og bæjarstjórinn á bílnum sem lögðu höndur á tónlistarráðunautinn og vörpuðu honum fáklæddum útá strætið. En Óli góði og Gvöðný Dóra báru hann inn aftur eins og miskunsami samverjinn í öðru veldi, vöskuðu hann upp, hátt og lágt, með grænsápu, kreólíni og helvítissteini, bundu um sár hans og settu hann loks niður við píanóið og buðu honum að leika Hamraborgina.

Á þessu má sjá hverjir það vóru sem reyndust náungar Jónasar þegar í harðbakkann sló. 

Uppsögn Jónasar afturkölluð

Þegar afturúrsiglarar gera sig að enn meiri fíflum

Hvaða bölvaðir ekkisens hlandaular og afturúrsiglarar eru það eiginlega sem hafa látið sér til hugar koma að dóttir frægs og ástsæls sendiherra og samningamanns fari að segja af sér útaf einum skitnum hæstaréttardómi, eða öllu heldur Sjálfstæðisflokksréttardómi. Það eru þó ljótu vitleysingarnir sem láta sér dreyma þvílíka reginheimsku um hábjartan dag.

Nei, hún Swandéesý okkar lætur ekki einhverja labbakúta, auðvaldsperverta og stóriðjuöfgadólga hræða sig og mun ótrauð halda áfram að velgja þessháttar dusilmennum undir uggum með skeleggri framgöngu og stórbrotnum ræðuhöldum í kansellístíl, sem löngum hafa verið mjög í tísku hjá flokkseigendaelítu VG. Hún mun taka þá einn af öðrum á kné sér og flengja þá stórhýðingu eins og ódæla smásveina, - sem betur fer.

Annars væri allmörgum stjórnmálauppskafningum Sjálfstæðisflokksins nær að huga að eigin afsögnum en gera sig að fíflum með því krefjast digurbarkalega afsagnar Swandeesar. Þeim hlotnaðist, sem maður segir, sá góði heiður og vitnisburður, að verða kallaðir menn að meiri ef þeir létu sig hverfa orðalaust af vettvangi stjórnmálanna. 

Svandís segir ekki af sér

Raunir Bjarnhéðins bryta og vélabrögð Andskotans

Þetta er því miður ekki í fyrsta skipti sem menn lenda í vandræðum í með potta, þá andstyggilegu uppáfindningu Satans.

Við sem órum skipsfélagar Bjarnhéðins bryta, hér fyrir margt löngu, munum eins og gerst hafi í gær þegar hann komst í mestu ógöngur með potta sína. Tildrög þess máls voru á þá leið að Bjarnhéðinn hafði þá um nokkurt skeið verið býsna öfgafullur í áfengisneyslu, var eiginlega orðinn óreglumaður sem átti það til að gleyma að gefa okkur að éta á venjulegum matmálstímum; átti til að hafa stórsteikur á boðstólum klukkan hálfsjö á morgnana og eldaði þá gjarnan ekkert næstu 1 - 2 sólarhringana á eftir.

Svo kom að því dag einn að Bjarnhéðinn kom afar áhyggjufullur að máli við mig, kvaðs alveg ráðalaus með helvítis pottana því honum tækist ekki með nokkru móti að koma svo mikið sem einum vatnsdropa ofaní þá, hvað þá meir. Ég brást vel við erindi míns ástkæra yfirfóðrara og gekk með honum fram í eldhús. Þar sá ég tvo potta á rauðglóandi eldavélinni og sneru báðir botnumum upp. Ég bað matreiðslumeistarann sýna mér í hverju vandi hans væri fólginn og tók hann þá þegar að ausa vatni á pottana, sem rann auðvitað beint útaf þeim og ofaná eldavélina þar sem það varð samstundis að gufu með háværu hvissi og snarki. - Helvítis vatnið tollir með engu móti í pottunum, sagði Bjarnhéðinn, svo gjörsamlega mát að hann átti ekki fóður undir fat. - Nú, þeir snúa öfugt, svaraði ég og sneri pottunum á réttan kjöl. Þegar Bjarnhéðinn sá eftir dágóða umhugsun að ég hafði lög að mæla þakkaði hann mér innilega fyrir og varð svo glaður að hann sauð okkur í snarheitum kekkjótta aspassúpu, sem hann fullyrti að væri heimsins besta súpa og dásamlegur matur.

Eftir að hafa leyst vandamál Bjarnhéðins bryta hefi ég haft hálfgerða skömm á pottum og jafnan talið þá lymskufyllri vélabrögðum Andskotans. Enda kvað Andskotinn upphaflega fundið pottinn upp til að sjóða í sálir vondra manna og kvenna.

Pottur gleymdist á eldavél

Frægur fyrir að læsa sig úti á alltof litlum nærbuxum

Það telst vart til tíðinda á vissum bæjum að húsráðandinn læsi sig úti á nærbuxunum. Til dæmis þekki ég vinsælan viðskiptafræðing, sem einnig er gott tónskáld, sem hefur hvað ofaní annað staðinn að því að vappa í alltof litlum nærbuxum fyrir framan læstar útidyrnar hjá sjálfum sér.

Eitt sinn læsti þessi frumlegi viðskiptafræðingur og tónskáld, GJH, sig frammi á gangi á virðulegu hóteli. En í stað þess að leita umsvifalaust til starfsfólk hótelsins með vandræði sín óð hann um ganga eins og uppvakningur, meig þrívegis í blómapotta sem stóðu á göngunum og einu sinni í öskubakka í lyftunni.

Í annað skipti sprangaði GJH um götur heimabæjar síns á hinum sígildu alltof litlu nærbuxum eftir að hafa læst sig úti. Þetta var að morgni dags og krakkar komnir út að leika sér. Skipti engum togum, að þegar börnin sáu nærbuxnakarlinn koma aðvífandi, hófu þau þegar í stað að grýta hann með moldarkögglum og hrossataði og tóks með því að hrekja hann á flótta.

Í enn eitt skiptið af mörgum birtist umræddur GHJ á alltof litlu nærbuxunum á eldhúsgófinum hjá kvenmanninum B.B, Bjútý eftir að hafa anað óforvandis uppúr rúminu og útá stétt og læst útihurðinni kyrfilega á eftir sér. Kvenmaðurinn B.B. Bjútý rak samstundis upp gegnumnístandi ramavein þegar hún sá komumann, því henni datt ekki annað í hug en nú væri komið að einhverju afar ósiðlegu af hans hálfu, svo hún smeygði sér útum stofugluggann í hendingskasti og leitaði á náðir lögreglunnar.

Og svona mætti áfram telja útí hið óendanlega þau tilfelli sem viðskiptafræðingurinn og tónskáldið, GJH, hefur læst sig úti og vakið í framhaldi af því skelfingu samborgara sinna með tiltektum sínum.

Læstist úti í óveðri á nærbuxunum

Nú fær Karl á Hóli í Flóa miljonir á miljonir ofan. Húrra fyrir því.

Hann heitir Karl og er frá bænum Hóli í Flóanum. Hvers son hann er veit ég ekki, en faðernið mun, að því sagt er, vera á reiki, en Karli er víst nákvæmlega sama um það og trúir því að hann hafi, hvað sem öðru líður, hafa erft lífsgleðina frá föðurnum, hver svo sem hann er.

Það kom nefnilega snemma í ljós að Karl frá Hóli í Flóa var sérstakur gleðinnar maður og fór snemma að stunda böllin á Suðurlandi þar sem hann dansaði, drakk og hló öllum öðrum meira. Og þótt hann færi hratt yfir á dansleikjum og væri ekki beinlínis gáfulegur, laðaðist hvenfólk að honum eins soltnir úlfar að feitu holdanauti. Fyrir vikið eignaðist Karl fjölda karlkyns óvildarmanna, sem reyndu að ná sér niður á honum með því að uppnefna hann Flóafíflið. En Karli var alveg sama um uppnefni og rógburð um sig og hélt sínu striki, enda var enginn á landinu konum eins kær og Karl á Hóli í Flóa og þakkaði hann þeim fyrir með því gera eins mörgum af þeim og hann gat glatt í geði í hinum og þessum skúmaskotum, að nóttu sem degi.

En þegar Svandís kerling Sendiherradóttir setti upp stertinn og bannaði Flóamönnum að gera Flóann að einu allsherjar stöðuvatni til að búa til rafmagn fyrir útlenda álbræðslukarla og nokkra innlenda auðvaldsperverta, rann Karli á Hóli heldur betur blóðið til skyldunnar og kærði Svandísi kerlingu fyrir stjörnusýslumanninum Stones á Selfossi, Héraðsdómi Suðurlands og Hæstarétti, - og hafi frækinn sigur.

Nú sér Karl á Hóli, sem núorðið hefur það orð á sér að vera kaldasti karlinn í Flóanum, fram á að geta losað sig við helvískan Hólinn fyrir hundrað milljónir, en í staðinn fá álbræðslukarlarnir og auðvaldspervertarnir að sökkva Hólnum niður á 50 metra dýpi með því að gera volduga stíflu svo gott sem í túnfætinum hjá honum Kalla, sem alltaf hefur að öðru leyti kunnað best við vínföng og kvenfólk. 

Mun staðfesta skipulagið

Fólskuleg og tilefnislaus árás á frelsið

Sú merka kona, Máría borgargagn, sagði eitt sinn: -Ef einhver dirfist að setja útá eða banna mér að ganga nærbuxnalaus þegar mér sýnist er það gróf aðför að frelsinu. Enn fremur mælti Máría borgargagn af munni fram í fjölmenni: Ég hefi sérstaka vanþóknun á fólki sem þykir eitthvað athugavert við vinskap okkar hjóna við hjónin frú Ingveldi og Kolbein Kolbeinsson skrifstofustjóra. En hins vegar viðurkenni ég fúslega að ótrúlegustu karlar og kerlingar hafa verið að stíga í vænginn við mig síðustu mánuði  og ég hefi leyft mér fullt frelsi til að afgreiða það vængjatraðk að eigin geðþótta í hverju tilviki. Ég er nefnilega sönn frjálshyggjukona. Og ef ég vil reka eiginmann minn, Indriða handreð, af höndum mér, hvað svo sem gömlu geitinn, mömmu hans, finnst um það.

Því er svo við að bæta, að það var áminnst móðir Indriða handreðs, þá rétt og slétt jómfrú, sem orkti fræga vísu um lífið um borð í síðutogara meðan verið var að landa úr honum:

Í togurum er gleði og gaman, hopp hopp hopp.

Þar toppa allir og skoppa saman, flopp flopp flopp.

Og guðaveigum gerum skil

uns geyspum við golunni hér um bil.

Hopp hopp hopp. 

 

Ingimar Karli sagt upp á Stöð 2

Glæsilegur stuðningur LSS og þögn hlandprestanna á ASÍ-kontórnum

Glæsilegt hjá Landssambandi slökkviliðs- og sjúkraflutningamanna að lýsa af krafti yfir fullum stuðningi við verkfallsboðun verkamanna í loðnubræðslum meðan skrifstofusjakalahjörð ASÍ undir forystu Gylfa Arnbjörnssonar þegir þunnu hljóði eins og fýlugjarnir hlandprestar.

Það virðist sem Gylfi og hans vesældarlið ætli að haga sér á sama hátt gagnvart yfirvofandi kjaraátökum og þeir gerðu þegar búsáhaldabyltingin var gerð: skríða ýlfrandi og skjálfandi undir borð af hræðslu, bæði við fólkið og auðvaldið.

Sem betur fer virðist vera að skapast jarðvegur fyrir uppreisn gegn auðvaldsmafíum eins og samtökum atvinnurekenda sem og auðvaldsþýinu og verkalýðsdragbítunum í ASÍ sem haldið hefur verkalýðshreyfingunni í gíslingu til fjölda ára.

Meðfylgjandi mynd er af sællegum ASÍ-sjakala að reyna að fela sig fyrir fólkinu sem borgar honum laun. 

Styðja bræðslumenn