Saklausi framkvæmdastjórinn í Sviðinsvík

Ætli færi ekki betur á Pétur Pálsson, alnafni Péturs Pálssonar framkvæmdastjóra í Sviðinsvík, og aðrir af hans kalíberi stígi, þó ekki væri nema 60 mínútur, útúr sínu hefðbunda umhverfi einkahagsmuna , frekju og tillitsleysis og íhugi vandlega, af heiðarlegu hlutleysi og opnum huga, réttmæti þeirrar gagnrýni sem kvótakerfið hefur orðið fyrir. Getur ekki verið að einhverjir útgerðaraðilar hafi gert einhverja þá hluti sem samrýmast ekki lögum og reglum, þverbrotið almennar reglur um siðferði, gert eitthvað mikið á hluta fjölda manns og fjölda byggðarlaga ? Ætlar alnafni Péturs framkvæmdastjóra í Sviðinsvík að halda því fram að ekkert óeðlilegt hafi farið fram í sjávarútvegsmálum síðan kvótakerfið var sett á ? Menn hafi bara verið að leigja og selja sín á milli aðgang að auðlind, - sem þeir eiga ekkert í umfram aðra landsmenn og búið til froðupeninga sem engin verðmætasköpun var á bak við. Stundað brottkast, framhjálandanir og tegundasvindl baki brotnu, öllum til heilla. Allt aldeilis sárasaklaust og öllum til hagsbóta.

Meðan útgerðarmenn eru jafn staurblindir á eigin misgjörðir er ekki við nokkru að búast af viti úr þeirri átt.

 

Talað til útgerðar eins og glæpamanna

Helsjúkt samfélag í sálarkreppu

Það hlýtur að vera mjög forvitnilegt fyrir félagsfræðinga, félagsráðgjafa, sálfræðinga og geðlækna að kanna ofaní kjölinn hvað um er að vera í einkennilega samfélagi Reykjanesbæ. Það eitt, að stjórn og varastjórn Verkalýðs- og sjómannafélaags Keflavíku, skuli lýsa yfir fyllsta trausti á Krisján Gunnarsson, formann félagsins, sýnir að ruglið, meðvirknin, afneitunin og dómgreindarhömlunin þar á bæ er í þeim hæðum óraunveruleikans sem einkennt hefur helstu hrunsvaldana, sem keppst hafa frá hruni að lýsa yfir sakleysi sínu þrátt fyrir að hverju mannsbarni sé ljóst að þeir eru jafn syndugir eins og sá gamli Skratti sem átt hefir heimilisfesti í neðra síðan honum sinnaðist við Jahve karlinn fyrir margt löngu.

Það er og ljóst að þessi fáránlegi stuðningur sjórnar og varastjórnar VSFK við verkalýðsdragbítinn Kristján er af sömu geðkrabbarót runnin og óskiljanlegur og skammarlegur stuðningu íbúa Reykjanesbæjar við bæjarstjórnanefnuna, Árna Sigfússon.

Og eitt er alveg víst: Það er eitthvað stórkostlega mikið að í Reykjanesbæ.

Bera fyllsta traust til Kristjáns

Maður veit nú hvaða kónar þetta eru

Það leynir sér ekki á handbragðinu að hinir skipulögðu þjófaflokkar sem vinna saman að innbrotum eru skipaðir náungum sem ekki hafa lengur tækifæri til að ræna banka innan frá eða komast til mannvirðinga í vissum stjórnmálaflokki í krafti auðs. Það eru einkum ungliðar vissa stjórnmálaflokksins sem grunaðir eru um að vilja komast í álnir með því að ræna að innan heimili saklausra þræla neyslusamfélagsins. Ungliðarnir vita nefnilega sem er, að þeir munu aldrei verða tekinir alvarlega á þeim vettvangi sem þeir þrá að lifa og hrærast nema þeir eigi ásættanlegt kapítal og geti slegið um sig og komist á forsíðu Séð og heyrt. Eins og er þá er fátt um fína drætti í æðri fjármálastarfsemi, sem er ástæðan fyrir því að framagjörn ungmenni bregða á það óyndisúrræði að reyna að auðgast á smáskítlegum innbrotum og hnupli, enda eru péningar sem sem eru tilkomir á vafasaman hátt, með arðráni, svindli og þjófnaði, þeir einir péningar sem mark er á takandi.

Skipulögð þjófagengi

Eru loðnuveiðar umhverfisslys ?

Það verða þá kanske bræðslukallarnir sem bjarga loðnustofninum með löngu verkfalli ?

Vinnustöðvun samþykkt í Eyjum

Tímamótaræða frú Ingveldar hitti menn í hjartastað

Jájá, fólk má fimbulfamba eins og því lystir útaf einhverju andskotans neysluviðmiði sem er álíka merkileg og önnur auðvaldslýgi. Ennfremur kemur mér ekkert við þó Skaga-Gutti éti neysluviðmið í hvert mál þar til hann verður magaveikur eins og hundurinn sem dó úr uppgerð í fyrravor.

Afturámóti voru frú Ingveldur og eiginmaður hennar, Kolbeinn Kolbeinsson skrifstofustjóri, heiðursgestir á þorrablóti Heimdalls, félgs ungra Sjálfstæðismanna, síðastliðinn laugardag. Það var falleg samkoma þar sem andrúmsloftið bókstaflega logaði af góðvild og eindrægni í bland við súrþef ýmiskonar.

Þegar allir vóru orðnir mettir af kæstum kjóabringum, súhveli, álaborgarákavíti og öli af gerðinni Carlsberg Elefantur, stóð frú Ingveldur upp og flutti Heimdellingum innblásið hátíðarávarp. Eins og fyrri daginn mæltist henn sérlega vel; ræddi fjálglega um yfirburði aríska kynstofnsins, kvótakerfisins í sjávarútvegi og hinnar ósýnilegu handar markaðarins sem er alltumlykjandi og blessandi í mannlegu samfélagi. - Hin algóða ósýnilega hönd markaðarins, hrópaði frú Ingveldur yfir hina ungu Sjálfstæðismenn sem erfa munu landið, -hin algóða ósýnilega hönd markaðarins hefur leyst Guð af hólmi, sýnt okkur frammá að Hymmnafaðirinn er mannkyninu með öllu óþarfur og Jésú ómerkilegur kommatittur af sama tagi og Hugo Chavez. Þá hefir hin ósýnilega hönd markaðarins gert ríkisrekið skólakerfi, heilbrigðiskerfi og aumingjatryggingarkerfi að merkingarlausum skítabúllum og gróðrastíu djöfla og andskota.

Þegar þarna var komið sögu í ræðu frú Ingveldar, lustu hinir góðglöðu Heimdallsunglingar upp slíku langdregnu og ógurlegu fagnaðarorgi að frú Ingveldur varð að gera hlé á máli sínu í rúma hálfa klukkustund. Ræðuhléið notaði hún til að innbyrða úr hálfri ákavítisflösku frá Álaborg meðfram því að skima sínum haukfránu augum um salinn. En þegar allt var að verða kyrrt aftur og Heimdellingar sestir, kom frú Ingveldur auga á Kolbein eiginmann sinni í undarlegum fangbrögðu undir borði í dimmasta horni salarins. Og eins og hagsýnni húsmóður sæmir, óð frú Ingveldur tafarlaust á þann vettvang sem bóndi hennar hafði haslað sér völl. Þar undan borðinu dró hún Kolbein Kolbeinsson ósæmilega illa gyrtan og þar á eftir telpukorn á nítjánda ári, svo gjörsamlega ógyrta sem mest má vera. Þegar frú Ingveldi varð ljóst hverskyns var, öskraði hún uppyfir sig að nú skyldu þau skötuhjúin sem hún hafði dregið undan borðinu fá að kynnast hinni ósýnilegu hönd markaðarins svo um munaði. Að svö búnu flengdi hún hin ógyrtu lostasvín þar til hún var farin að fá blöðrur í lófana, þá sneri hún aftur til ræðustólsins og lauk máli sínu eins og ekkert hefði í skorist á afar sannfærandi hátt, en Heimdellingar stukku, eða skriðu, veinandi uppá borð og stóla og fögnuðu sleitulaust þar til frú Ingveldur var farin á braut og komin heim til sín með eiginmann sinn og hið lífsglaða nítján ára telpukorn.    

Grunnviðmið 86.530 krónur

Blámaðurinn ógurlegi hoppar eins og álfur útúr hól.

Ósköp er raunarlegt að verða vitni að því að blámaðurinn ógurlegi, Björn Bjarnason fyrrum ráðherra og einkavinur Jóhannesar í Bónus, skuli vera orðinn svo utangátta og afturúrsiglandi í pólitík að hann sjái ekki að frænda hans, Bjarna lögfræðings úr Garðabæ, gengur aðeins gott til með að snúast til fölskvalausrar trúar á Icesave-samninginn.

Þetta góða sem Garðabæjartröllinu gengur til snýst bara um að bjarga kvótakóngum eins og Þorsteini Má frá fyrningu sem og að bjarga veleðla stórfyrirtækjum frá löngu tímabæru gjaldþroti en láta almenning borga Icesave-glæpinn í staðinn. Ég hélt að fegurri hugsjón væri ekki til að dreifa innan Sjálfstæðisflokksins sem allir þar innanborðs væru innilega sammála um. Og til að undirstrika þetta góða og hugsjónina fögru fékk Bjarni engeyingur Frikka Sóf til að vera fundarstjóra á hinni kristilegu helgistund í Valhöllu í gær.

Það er raunar svo stórfurðulegt að karlanginn hann Björn átti sig ekki á þessari einföldu fléttu, að halda má að hann hafi haldið sig síðustu misseri í einsemd upp til fjalla í grasigrónum moldarbing, en kemur síðan á þessum tímapunkti hoppandi eins og álfur útúr hól og botnar ekki neitt í neinu.

Þjóðin eigi síðasta orðið

Gamla Ísland, óskalandið, bráðum kemur þú.

Það er gríðarlegur sigur fyrir Bjarna Benediktsson að hafa tryggt sér stuðning hins mikla skörungs, Gjeirs H. Haaardy, í baráttunni um að hrossakaup Sjálfstæðisflokksins við ríkisstjórnina um óbreytt kvótakerfi og niðurfellingu skulda stórfyrirtækja eins og N1 gegn stuðningi Sjálfstæðisflokksins við Icesave-samninginn. 

Og herra Gjeir Hrun Haaardy bætir um betur og lýsir því yfir, af framúrskarandi traustvekjandi fjálgleik við mbl.is, að Bjarni lögfræðingur úr Garðabæ hafi rökstutt mál sitt af ábyrgð og með málefnalegum hætti. Því er ljóst að Bjarni hefur mikið lært af Gjeir í hrunsfræðum þegar hinn síðarnefndi sigldi þjóðarskútunni uppá sker á Góðærisbankamiðum í byrjun október 2008 eftir langa og stranga siglingu í þreifandi frjálshyggjubyl og úfnum loftbólusjó.

Úr því sem komið er, er ekkii eftir neinu að bíða fyrir Samfylkinguna að sparka VG útúr stjórnarráðinu og taka upp þráðinn góða við Sjálfstæðisflokkinn þar sem frá var horfið snemma árs 2009.

Lifi endurreisn Gamla Íslands, húrra húrra húrra húrraaa!

Geir styður Bjarna

Stagkálfur Halldórs Ásgrímssonar og Valgerðar Sverrisdóttur

Þegar ein báran rís er önnur vís. Við að Kristján úr Keflavík hrökklast með skömm frá formennsku Starfsgreinasambandsins er allt útlit fyrir að Björn nokkur Snnæbjörnsson frá Akureyri setjist í formannsstól sambandsins.

Um Björn þennan er það að segja, að hann er númer eitt, tvö, þrjú, fjögur og fimm framsóknarmaður; verkafólk skiptir hann litlu máli utan hvað hann hefur lifibrauð sitt af því. Það verður að teljast afar einkennilegt, að frá því að Starfsgreinasambandið var stofnað hefur forysta þess að mestu staðið saman af legátum sem ekki eru verkalýðssinar fyrir fimm aura, enda árangurinn eftir því. Aðalstarf þessara lítilmannlegu forystuseppa hefur aðallega verið í því fólgið að halda baráttufólki innanverkalýðshreyfingarinnar niðri, meðfram því að sleikja sig í algjörri undirgefni upp við valdastéttina í landinu, auðvaldið.

Mér er enn í fersku minni þegar skítseyðin Kristján úr Keflavík, Björn Framsóknarmaður og Hervar Gunnarsson, ásamt viðundrinu Halldóri Björnssyni, stóðu að samsæri og aðför að Birni Grétari Sveinssyni, sem þá var formaður Verkamannasambands Íslands, og flæmdu hann frá störfum í krafti meintrar stærðar þeirra innan VMSÍ. Nú er aðeins einn þessara samsærisfauta enn hangandi eins og tilberi á spena verkafólks: framsóknarmaðurinn Björn Snæbjörnsson, stagkálfur og meðhjálpari Halldórs Ásgrímssonar og Valgerðar Sverrisdóttur, sem nú býr sig undir að klifra uppí stól formanns Starfsgreinasambandsins. 

Fyrir hönd verkafólks vona ég að Björn Framsóknarmaður hverfi fljótlega af fóðrum hjá verkalýðshreyfingunni og fái sér sæti í skammarkróknum við hliðina á lagsbræðrum sínum, Kristjáni úr Keflavík og Hervari af Skaganum.

Björn tekur við formennsku af Kristjáni

Gleðifrétt, - verkalýðsdragbítur fellur fyrir borð

Það er sannarlega ástæða fyrir alla raunverulega verkalýðssinna á Íslandi að gleðjast yfir að einn alversti verkalýðsdragbítur landsins, Kristján úr Keflavík, skuli loks hafa hunskast til að segja af sér formennsku Starfsgreinasambandsins.

En betur má ef duga skal. Óskandi er að fall verkalýðsforstjórans úr Keflavík verði tilefni vakningar innan heildarsamtaka verkafólks sem leiði til þess að fleiri toppdragbítar og afætur á verkalýðsstéttinni fjúki sömu leið og Kristján Gunnarsson. Oft var þörf, en nú er nauðsyn.

Kristján segir af sér

Félag nefnt eftir Baldri gamla bófa, þeim merka sjálfstæðisref

Sjálfstæðisflokksfélagið Baldur í Kópavogi er afskaplega mekilegt félag, enda nefnt eftir Baldri nokkurm bófa, sem eyddi mestum hluta fullorðinsára sinna bak við lás og slá austur á Litla-Hrauni fyrir bankarán, innbrot, gripdeildir, líkamsárásir, svik, falsanir, íkveikjur, ránmorð og hórdómsbrot.

Í Sjálfstæðisflokksfélaginu Baldri leggja menn og konur ákaft stund á mannkærleika og góða siði. Og þar eru átvögl virt að verðleikum og áfengissvelgir bókstaflega dýrkaðir. Það kemur því ekki á óvart þó stjórn Sjálfstæðisflokksfélagsins Baldurs mislíki að þingmenn Sjálfstæðisflokksins vilji nú ólmir borga Bretum og Hollendingum Icesave-féfléttuna rúmlega uppí topp. Stjórnarmenn í Baldri halda nefnilega að Bjarni Ben og þingflokkurinn hafi verið að samþykkja að Sjálfstæðisflokkurinn einn eigi að borga Icesavehappadráttinn, eins og honum ber að gera, sé alls réttlætis gætt.

Að lokum legg ég til að sjálfstæðismenn í Kópavogi breyti nafni félags síns í Sjálfstæðisflokksfélagið Gunnar I. í Kópavogi.

Afstaða þingflokksins óskiljanleg