Íslenskur borgari lenti í hinu sama í Reykjavík

Fjarri fer því að menn þurfi að fara alla leið til Tailands til að lenda hremmingum af sama tagi og mannleysan sem taldi sér trú um í hita leiksins að hann væri þriggjakvenna maki. Að minnsta kosti þurfti Kolbeinn vinur okkar Kolbeinsson annað en að bregða sér niður í miðbæ Reykjavíkur til að þefa uppi kvenfólk sem í engu eru eftirbátar þeirra tailensku sem svírtu landa okka þar ytra.

Þannig var mál með vexti, að Kolbeinn vinur okkar hitti fyrir fám mánuðum síðan þrjár íslenskar kérlíngar á alræmdri knæpu í höfuðborg Íslands. Umsvifalaust leiddu þessar vondu konur hann heim til einnar þeirrar þar sem þær véluðu ofaní hann eiturlyf, misbuðu blygðunarkennd hans mjög gróflega og rændu hann síðan öllum eigum hans, að meðtöldum öllum fötunum sem hann hafði verið í. Þegar Kolbeinn vaknaði aftur eftir eitraðan svef voru gálurnar á bak og burt, nánar tiltekið komnar á vertshús, með reiðufé hans og greiðslukort, til að éta og drekka sér til heilsubótar. Því miður fann Kolbeinn ekkert annað en kvenmannsföt í íbúðinni þar sem hann var strandaglópur. En þegar hann hafði drukkið í sig fulla vodkaflösku, sem hann var svo heppinn að finna bak við sófa í stofunni, klæddi hann sig í himinbláa buxnadragt af frúnni sem átti heimilið. Reyndar var dragtin nokkrum númerum of lítil á Kolbein, en honum var fjandans sama um það, þetta voru þó föt, fjandinn hafi það. Og þannig til fara pantaði Kolbeinn sér leigubíl og lét aka sér heim til frú Ingveldar, eiginkonu sinnar, sem tók á móti honum með sínum bráðsvæfandi hnúum og hnefum. 

Kvensamur Íslendingur rændur í Taílandi

Steingrímur okkar J. er ekki að klofna

Í sjónvarpsfréttunum í kvöld var viðtal við þann óklofna svavarsvædda stórkarl Steingrím J. Sigfússon. Að vonum bar bar sá óklofni sig mannalega, enda handhafi ráðherrastóls, og vísaði útí hafsauga öllu hjali um að flokkurinn hans, Vinstri grænir, væri að klofna í tvennt, það væri engin hætta á slíku. Athyglisverðast við þessa afneitun Steingríms er að annað hvort var stórkarlinn að ljúga blygðunarlaust eða hann er ekki lengur með á nótunum, hefur ekki hugmynd um hvað er að gerast í flokknum sem hann á að heita formaður fyrir.

Ef svo illa er komið fyrir formanninum að hann viti ekki handa sinna skil í innanbúðarmálum VG verður ekki umflúið að velviljað fólk upplýsi blessaðan karlinn um að heldur betur sé farið að fjara undan honum og að flokkurinn sem hann stýrir sé nú þegar klofin, hangi einungis saman á fáeinum fúaspottum sem eru meir en líklegir til að gefa sig þá og þegar; ennfremur, að formaðurinn geti sjálfum sér um kennt hvernig komið er. 

Flokksráð ítrekar andstöðu VG við inngöngu í Evrópusambandið

Kveðið eftir heimsókn í Vatíkanið

Jæja, svo þeir stungu konunni, sem veitti Benedikt páfa XVI jólaráðninguna, inná geðveikrahæli. Minna mátti það ekki kosta. Og svo býður hann þessari geggjuðu konu heim til sín til skrafs og fyrirgefninga! Það vita nú allar hvernig slíkir fundir geta endað. Eða hvað sagði ekki skáldjöfurinn eftir vel heppnaða heimsókn sína í Vatíkanið:

Í rekkju páfa er ró og friður,

rósóttar buxur, nakin kviður.

Þar heilagir fingur fara um kropp

frá iljunum köldum uppá topp.

Páfi hitti konu sem réðist á hann

Óháður samfylkingarsteggur og náttúrulausir fræðimenn

Það held ég að kerlingaruglan hún Jóhanna Sigurðardóttir sé ekki uppá rönd, ekki með öllu mjalla. Hvernig dettur henni í hug að týna saman hóp af náttúrulausum ,,fræðimönnu" og kalla það nefnd ,,óháðra sérfræðinga?" Hvaða sönnun höfum við sauðsvartur almúginn fyrir að því þetta nefndarfólk sé óháð? Er það algjörlega óháð eða óháð að hluta? Er samfylkingarsteggurinn sem á að stýra nefndinni óháður öllu og öllum, þar með eigin skoðunum? Og hvernig er það, frú Jóhanna Sigurðardóttir, er ekki nauðsynlegt að venjulegt fólk, almenningur, eigi fulltrúa í svona nefnd? Og hvað með siðfræðinga og sálfræðinga, eiga þeir ekkkert erindi að ,,sérfræðinga"borði frú Jóhönnu alþýðuskálds?

Með fullri virðingu, frú forsætisráðherra, þá legg ég til að þér ráðstafið þeim fjármunum, sem ætlaðir eru í hina ,,óháðu sérfræðinganefnd" yðar, frekar til Mæðrastyrksnefndar eða Hjálparstofunar kirkjunnar. Það væri meira að segja hyggilegra að fleygja aurunum útum gluggann en að spandera þeim í náttúrulausa nefnd undir stjórn Gunnars Helga Kristinssonar. 

 

Nefnd skipuð vegna skýrslu rannsóknarnefndar Alþingis

Auðvalds,,háskólann" í Reykjavík ber að leggja niður, - tafarlaust

Það er gjörsamlega makalaust að þessi svokallaði ,,Háskóli í Reykjavík" skuli vera enn við lýði og enn undarlega að þetta auðvaldsskrímsli sé að flytja inn í nýja milljarðabyggingu með tilgangsleysi sitt og rugl. Ef hið sóðalega íslenska auðvald vill endilega reka ,,háskóla" þá skal það gera það algjörlega á eigin reikning, en ekki með skattpeningum almennings, en eins og kunnugt er rekur auðvaldið nokkra skóla hér á landi, suma hverja algjörlega óþarfa, á kostnað skattgreienda, en ríkið borgar langstærstan þessarar furðulegu ævintýramennsku.

Við gerð næstu fjárlaga verður ríkisstjórnin að taka harkalega á ofangreindu vandamáli með því að leggja ekki eina einustu krónu til ,,einkaskólanna" svonefndu. Ef auðvaldið getur ekki rekið ,,einkaskólana" sína sjálft, á ríkið að yfirtaka stafsemi þeirra, reka áfram það sem þörf er á en varpa óþarfanum fyrir róða. Sýni ríkisstjórnin enga viðleitni í þessa átt, er allt tal um nauðsyn þess að skera niður ríkisútgjöld vegna kreppu marklaus þvættingur stórlygara og fáráðlinga.

Gengu fylktu liði til Nauthólsvíkur

Enn gjammar búrtíkin óskeikula

Mikið er gleðilegt að við íslendingar skulum hafa eignast óskeikulan sérfræðing milliríkjadeilum eins og hinu svavaríska Icesavemáli. Og þó að umræddur sérfræðingur sé einungis auðvirðileg búrtík Svavars Sendiherra, Álfheiðar piff Ingadóttur og Steinsgríms, er hann samt svo mikill sérfræðingur að hann getur með góðri samvisku kallað alla sem eru honum ekki sammála í sérfræðimálunum fífl og asna hvort heldur það eru innlendir menn eða erlendir. Það er aldeilis munur að hafa höndlað hinn stóra sannleik í eitt skipti fyrir öll!

Það er ekki amalegt að hafa búrtík á heimilinu sem er ekki einasta óskeikull sérfræðingur í öllu sem máli skiptir heldur og sígjammandi og glefsandi fyrir hönd húsbænda sinna, sem er eins og kunnugt er afskaplega virðingarvert yfirstéttarslekti. 

Björn Valur: Umræðan á villigötum

Að fórna öllu fyrir Svavar Sendiherra er trúarbrjálsemi af verstu tegund

Í Heimsljósi Halldórs frá Laxnesi er sagt frá gömlum manni, sem um sína daga var svo handgenginn skáldinu Guðmundi Grímssyni Grunnvíkingi, að hann hefði glaður leitt einu kúna á bænum frá munnunum á sveltandi börnum sínum til að færa hana G. G. Grunnvíkingi hefði hann þurft þess með.

Á sama hátt virðist komið fyrir Steigrími okkar J. og gamla manninum í Heimsljósi, nema að í tilfelli Steingríms heitir átrúnaðargoðið ekki G.G. Grunnvíkingur heldur Svavar Gestsson. Því miður æxluðust mál þannig, að Steingrímur fól átrúnaðargoði sínu að yrkja, ásamt Bretum og Hollendingum, nothæfan sálm um tiltekið glæpaverk sem íslenskir menn frömdu í Bretlandi og Hollandi. Þegar til kom vildu Íslendingar ekkert með kveðskap Svavars Sendiherra hafa. En Steigrímur brást æfur við og hefur til þessa haldið samningi meistara síns fram af fölskvalausu offorsi. Nú er svo að sjá að Steingrímur sé þess albúinn að fórna öllu sem í kringum hann er, kviku sem dauðu, leiða allar kýrnar úr fjósinu til Bretlands og Hollands, fyrir það eitt að sálmurinn um Icesave eftir Svavar Gestsson megi standa. Annað kemst trauðla fyrir í höfðinu á karlsveskjunni. Yfir svona háttalag er til ágætt orð á íslensku: Trúarbrjálsemi. 

„Ekki einhliða innanríkismál“

Glæsilegur forsmekkur að umsvifum Hólmara gegn peningapervertum

Það gleður mig meir en orð fá lýst, að mínir ágætu nágrannar í Stykkishólmi skuli hafa gripið til þess vinarbragðs gagnvart þjóð sinni, að ausa hús peningalegs óbótamanns tómatsósu og sinnepi. Vonandi er þetta bara forsmekkurinn að meiri umsvifum Hólmara á þessu sviði og að í ílátum þeirra verði rautt skipalakk og tjara þegar þeir skreyta hús óbótamannsins næst en ekki viðbit með pylsum. Við gerum svo ráð fyrir, að fjármálapervertinn, sem sagt er að eigi umrætt hús, hafi vit á að láta aldrei sjá sig í Stykkishólmi meir, né annarsstaðar á Snæfellsnesi því slíka andskota viljum vér ekki Snæfellingar ekki hafa í návist okkar.

Tómatsósu og sinnepi kastað á hús

Kvenprestar barna guðskristni á Íslandi

Eitt hið skelfilegasta, ásamt ýmsum örðum voða, sem dunið hefur yfir Íslenska þjóð á síðustu árum eru kvenprestar. Hvernig á því stendur, að kirkjunnar fórkólfar skuli látið annað eins gerast og taka uppá að vígja kvenfólks til prestsskapar er með öllu óskiljanlegt. Ekki vóru Jesús, Pétur postuli og Jóhannes skírari konur, hvað þá Páll postuli. Þeir létu konur þvo á sér fæturnar þegar þeim var íllt í bakinu og smurja þær á eftir með margaríni. En hér uppá Íslandi hafa byskubbar og prelátar þeirra flutt rifrildisnagg kvenna úr eldhúsinu inní kirkjuna og uppí predikunarstólinn. Drottinn fyrirgefi þessum mönnum villu þeirra einfeldningshátt. 

Svo bætir mbl.is um betur og auglýsir með sérstakri velþóknun munnsöfnuð tiltekinnar sérakonu, sem hún blés yfir grandalausan söfnuð sinn í Mosfellsveit í morgun, um Georg Bjarnferðarson og Icesave! Ég veit ekki til þess að standi eitt einasta orð um Georg þennan og Icesave í Heilagri Ritningu. Ef kvenprestar ætla að gera umrædd fyrirbrigði, Georg Bjarnfreðarson og Icesave, að höfuðdýrlingum íslenskrar guðskrisni og barna með því allar óskir um frelsun sálarinnar mun landið vissulega sökkva svo veglega að enginn fjallstindur verði á grynnra vatni en 2000 föðmum.    

„Við erum líka týnd“

Gelgjur á heimsmælikvarða klappa stappa - og snappa

Sigurvegar kvöldsins á fyrsta undanúrslitakvöldi Evróvísjónsins vóru tvímælalaust Eva Máría og Reignhildur Steinunn, enda eru þær sannast sagna gelgjur á heimsmælikvarða. Þessar elskulegu unglingsstúlkur klöppuð nær allan þáttinn, af slíkum ofsa að undarlegt má telja að þær hafi ekki handleggbrotið sig, auk þess sem þær stöppuðu niður fótum eins og mannýgar lambær, tóku bakföll og ráku upp óp og öskur við ólíklegustu tækifæri.

Eftir hina dæmalaust góðu frammistöðu í kvöld þykir einsýnt að þær stöllur í gelgjunni, Eva og Ránka, sigri íslandskeppnina og fái þann heiður að flytja hróður Íslands útí Noregi í sjálfri úrslitaorrustunni. Og miðað við tilburði þeirra í kvöld er óhætt að spá þeim mikilli, já mikilli, velgengi á sviðinu í Ósló. 

Lögin tvö sem komust áfram