Geðslegur broddur atarna. En við skulum samt muna vel eftir auðvaldssvíninu og alþýðumanninum með rauðu málninguna

Það var þó broddur fylkingar atarna og svo gátu þessar dömur ekki setið á sér að hafa Bjarnaben fyrir skrautfjöður í stélinu. En fyrst og fremst ber þó þessi broddur yfirstéttarinnar í landinu vitni þess að hér ræður guðinn Mammón ríkjum. Peningaóð kaupsýslukerling, efrimillistéttarfémínísti með prestakraga og alræmdur fjárglæframaður stórauðvaldsstéttarinnar mynda hið hlálega tríó broddsins á valdstjórninni. Ég vona bara að það verði margir mótmælendur á Austurvelli í dag og að þeir taki toppfígúrurnar sem eru að setja Alþingi auðvaldsins á Íslandi sér til handargagns, fari með þær að Tjörninni og veiti þeim gott skírnarbað þar í andaskítsgrugginu og sendi svo þessi bölvuð endemi til síns heima. Að svo búnu ætti alþýðan að taka öll völd þjóðfélagsins til sín, setja á laggirnar byltingarráð og reka Sjálfstæðisflokkinn á fjöll.

En því miður vantar oss allan manndóm til að taka eftirminnilega í hnakkadrambið á andskotum vorum og kvölurum. Það er því lítil hætta á að mótmælendur á Austurvelli þekki sinn vitjunartíma og kaffæri ríkisstjórnina, forsetafyrirbærið og byskubbsnefnuna dulíð í Reykjavíkur tjörn og sjái til að það fólk gangi hundblautt og andaskítugt heim til sín í kuldanepjunni. Og taka síðan völdin. Völdin eru nefnilega innan seilingar; alþýðau þarf aðeins að rétta út hnefann þá er auðvaldið fallið. En alþýðunni, verkalýðsstéttinni, ætlar seint að skilja aflið sem býr í samtakamætti hennar - en auðvaldið hefir ekki roð við við slíku afli, sé því beitt. Það þarf óskiljanlegt, næstum yfirnáttúrlegt, geðleysi og umburðarlyndi til að þola auðvaldssvínaríið til eilífðarnóns, það skuluð þér og þínir muna.

Vér munum enn eftir auðvaldssvíninu sem fékk bláfátækan mann til sín í heimsókn í Hruninu. Þessi bláfátæki maður, sem hafði rauða málningu með sér í fjögurra lítra dós, hafði tapað öll því litla sem hann átti, að meðtalinni eiginkonu og börnum, vegna aðfara trylltra nýfrjálshyggjubesefa auðvaldsins. Og nú var hann kominn til að heiðra auðvaldssvínið með því að mála hjá honum útidyrnar, eitthvað af húsveggnum, eldhúsgluggann og stéttina með slitsterku rauðu skipalakki. Um leið og alþýðumaðurinn hófst handa við málningarvinnuna lagðist auðvaldssvínið á gólfið í forstofunni og hágrét; hann grénjaði og grénjaði af sturlaðri hræðslu, því að hann hélt að málarinn við útidyrahurðina mundi innan stunda koma inn með glóandi tengur og klípa hann víðsvegar um líkamann og ljúka svo ofbeldisverinu með því að troða tangarskrattanum, þrjúhundruð gráðu heitum, upp í rassinn á honum. Og þarna lá svínið á forstofugólfinu og grénjaði þar til alþýðumaðurinn með málninguna var farinn leiðar sinnar. Þá stóð auðvaldssvínið upp og setti upp sparibrosið og hélt áfram að telja saman þýfið sem honum hafði tekist að hafa af alþýðumanninum og stéttarbræðrum hans.

Halla og Guðrún í broddi fylkingar

Sjálfstæðisflokkurinn bregst ekki sínum mönnum á ögurstundu

Hvaðahvaða, datt einhverjum í hug að Sjálfstæðisflokkurinn mundi bregðast sínum manni á ögurstundu? Ónei, ráðherra Sjálfstæðisflokksins í ráðuneyti sem er þinglýst eign Sjálfstæðisflokksins, fer nú ekki að hlaupa eftir dyntum einhverrar kérlíngar sem Flokkurinn skipaði ekki og aldrei. Já, vinir mínir, þið sem búnir eru að liggja í hugarvíli út af þessu máli getið nú andað léttar og Helgi Mángi getur óhikað haldið áfram að ausa útlendinga, hom-ma og transara, skít og auri úr stóli vararíkissaksókna, og það á fullum launum, skohh. Það er fásinna að ætlast til að svona merkilegur dansherra Sjálfstæðisflokksins sé skikkaður í leyfi eins og hvurt annað hundsspott.

En nú á Sjálfstæðiflokkurinn eftir að draga helvíska grýluna hana Sigríði ríkissaksóknar úr þeim stóli sem hún hefir setið í um hríð í fullkomnu heimildarleysi og óþökk Sjálfstæðisflokksins. Þegar Sjálfstæðisflokkum hefir tekist að þagga niður í kérlíngunni fyrir fullt og fast og hún komin á haugana og Helgi Mángi farinn að klæmast og bölva sem aldregi fyrr, þá fyrst fer Sjálfstæðisflokkurinn að rísa á skoðanakönnunum og hann veðrur vissulega kominn upp í rjáfur í fylgi á kjördag.

Nú, það afrek frú Hafsteinsson Kjöríss að segja Sigríði ríkissaksóknara að þegja og bíta í sig er afar hægrisinnuð aðgerð, sem kemur sér vel því aumustu og heimskustu íhaldssálirnar hafa síðustu mánuði öskrað hvað af tekur um að Sjálfstæðisflokkurinn sé kominn alveg ógurlega langt til vinstri og að Vinstrigrænir séu búnir að eyðileggja Flokkinn og forustumenn hans með einhverjum ótilgreindum óþverra; Bjarniben sé kominn í endalausa vörn og stelpugálurnar sem með honum eru hugsi bara um hvítvín, naglalakk og blásara (vonandi að þær hugsi ekki svona mikið um stráka líka, það væri þokkalegur andskoti fyrir Flokkinn). Það er að vísu dálítið sérkennilegt að sjálfstæðishetjurnar skuli aldrei látnar standa fyrir máli sínu og látnar rökstyðja kjaftæðið um að Sjálfstæðisflokkurinn sé orðið svona líka langt til vinstri. Fréttmenn láta til dæmis algerlega vera að láta rugludalla á borð við Bínga, og marga fleiri álíka sem eru í sérstöku uppáhaldi hjá þeim, vaða elginn um að Sjálfstæðisflokkurinn, þessi að minnstakosti hálffasíski nýfrjálshyggjuflokkur, hafi færst mjög til vinstri og sé orðinn einhverskonar róttækur vinstrisósíalistaflokkur.   

Guðrún hafnar beiðninni: Helgi heldur starfinu

Já, sona Ljósanæturgleðir eru oft lengi að fjara út

Ó, þeir eru svo glaðir á Suðurnesjunum í dag eftir Ljósanóttina góðu um síðustu helgi, að sumir þar um slóðar hafa ekki getað hætt gleðinni og því slást þeir í dag í skólanum þarna suðurfrá. Sona gerðist líka á árum áður hér og þar um landið eftir vel heppnuð þorrablót að vetri eða duglegt páskaknall. Á mánudag eftir páska slóst áhöfnin á Þjóðarsómanum, skipi Gunnólfs skipstjóra, út á dekki um hádegisbil og urðu þar margir undir og máttu láta í minni pokann fyrir sér enn minni mönnum. Þegar bardaginn brast á lokaði Gunnólfur skipstjóri brúarglugganum, læsti báðum hurðunum á rórhúsinu og setta á fullt stím í land. Þegar komið var í höfn beið löggrýlan á bryggjunni, sem sé þeir Ásmundur varðstjóri og Hálfdán sem síðar varð frægur Varðstjóri, þá kornungur maður og orrustuglaður.

Þeir félagar, Ásmundur og Hálfdán stukku þegar um borð með kylfurnar á lofti og létu þær ganga á óbótamönnunum. Þegar þeir höfðu járnað seggina á dekkinu brá Hálfdán unglögreglupiltur sér inn í eldhús og handsamaði matsveininn, hr. M. Sckonsukarl, og dró hann nauðugan og hvæsandi frá pottunum og tjóðraði hann á höndum og fótum með snærisspotta sem lá á dekkinu. Að svo búnu fóru fulltrúar valdstjórnarinnar og réttvísinnar með feng sinn upp á stöð og sturtuðu honum í einu lagi inn í þennan eina fangaklefa sem þeir höfðu til umráða og rúmaði varla með góðu móti nema einn mann drukkinn og máttlausan.

Svona var nú tekið á alvarlegu ofbeldismálum í þá daga og þókti sjálfsagt og eðlilegt. Í dag lyppast lögreglan varla á lappir, þókt henni sé tilkynnt um morð eða landráð. Nema Hálfdán Varðstjóri. Hann hefir aldrei látið deigan síga hvað sem á hefir gengið og hvernig sem viðrað hefir. Af þessum ósérhlífna dugnaði í starfi hefir Hálfdán Varðstjóri orðið mjög óvinsæll, einkum meðal fémínísta og kannabisjukkara og annars óreiðulýðs, og hefir mátt þola marga kvörtum og kæru frá þessu ólánsfólki, - sem varla er fólk heldur eitthvað allt annað. Eitt sinn stóð Hálfdán alræmdan gluggagægi að verki og handfjatlaði hann soleiðis, fyrir utan gluggann hjá hjónunum sem hann hafði verið að kíkja inn til, að helvítið var búið að míga í buxurnar og samfestingurinn hans allur rifin og tættur eftir föðurleg handtök Hálfdáns Varðstjóra. Aumingja hjónin þökkuðu Hálfdáni voða innilega fyrir vel unnið verk, en kérlíng gluggaægisins varð hins vegar meir en brjáluð yfir meðferðinni á bónda hennar. 

Lögreglan kölluð til vegna hópslagsmála í FS

Þetta verður fyrsta flokks úrvals pípuhattajarðarför

Nú er farið að hausta í lífi Hagkaupa, dansinn á grafarbakkanum er hafinn og brátt glymja skellirnir í kistulokinu við eyrum þegar klerkur Mammónskyrkjunnar kastar rekunum ofan á það. Svo verður að ráðast hvort svo óspilunarlega tekst til að einhver sé svo heillum horfinn að kasta fjármunum í legstein yfir hræið, því sannast sagna væri best að leiði slíks óskapnaðar fengi að blíva ómerkt og kollátt um aldir alda.

Já, heilsufar Hagkaupa er orðið viðsjávert og undur bágborið. Hver hefði trúað því á ungdómsárum þessa fræga fyrirbrigðis að það mundi á gamals aldri fara að herja inn á sérsvið leynivínsala, sprúttara, smyglara og bruggara? En nú er það staðreynd að Hagkaup hafa álpast á gamalsaldri út í samkeppni við fyrrnefndar stéttir og ætlar sér að hefja sölu á sprútti, væntanlega landsmönnum og jarðarbúum öllum til heilla. Að vísu hafa örþyrstir gleðimenn getað fest kaup á kardó og hressandi rakspíritusi í Hagkaupum og gjört sér svo glaðan dag á eftir úti á stétt í kalsarigningu eða snjóhraglanda.  

Ekki er að efa að við útför Hagkaupa verður sunginn Brennivínssöngurinn og sálmurinn úr Hvítvínskviðu herra Bacchusar Ben. í flutningi stúlknakórs Valhallar og Heimdalls. Svo verður kassinn með hinu burtsofnaða fyrirbrigði í borinn til hinstu hvílu af vel mektugum mönnum, því þetta verður fyrsta flokks úrvals pípuhattajarðarför með tilheyrandi erfidrykkju í hvítvínsbrennivíni og humarhölum á eftir. En bráðum koma blessuð jólin börnin fá að drekka sprútt. En Hagkaup verður á hauginn borið heldur súrt og niður skorið með allt sitt auma tjúttífrútt. 

Selja ekki snyrtivörur af gráum markaði

Ólafur Sckans og Walur konan hans

Ólafur Sckans, Ólafur Sckans, ógnar vesalingur,
Walur hans, Walur hans, veit nú hvað hún syngur.
Ólafur, Ólafur, Ólafur Sckans, 
voveiflegur vargur er hún Walur konan hans.

You are bull! You are bull! That's how she started talking.
Ólafur shot, Ólafur shot the ass of Walur.
Ólafur, Ólafur, Ólafur Sckans!
A terrible titu-boy, Walur is his wife.

Look how sheepish you are, your bloody scumbag said Walur.
But you. But you, said Ólafur, you are like a whale.
Ólafur, Ólafur, Ólafur Sckans!
now that he's joined the Pirate Party, cursed poor thing.

Þannig fór um sjóferð þá.
En veit einhver hvar Ólafur Sckans er niðurkominn núna? 
Gjörðist hann máske nafnskiptingur og flúði til útlanda og hefst þar fyrir?
Eða var hann tekinn af lífi fyrir útboruhátt og annarleg blæti? Best gæti ég trúað því.

Vinurinn kemur út sem trans kona

Þá barg frú Ingveldur þjóðskipulaginu og var ekki kærð fyrir

Ekki var frú Ingveldur kærð og sló hún þó þrjá lögreglumenn í andlitið og allir lágu þeir í öngviti eftir barsmíðarnar. En frú Ingveldur er hluti af Kerfinu, ein þeirra sem allt má og allt á þó hún hafi aldrei unnið neitt fyrir ríkidæmi sínu.Af þessum sökum er frú Ingveldur afar hlynnt þjóðskipulaginu okkar og er virkur þátttakandi í að verja það og vernda fyrir illræðismönnum kommúnista og Rússa, sem og annarra hálfmenna og aumingja. Það er aunginn smá-akkur í hendi að hafa slíkan varðhund og búrtík sem frú Ingveldur er í húsi sínu til að verja góðan skikk, dásamlegt þjóðskipulag og enn dásamlegra kvótakerfi til lands og sjávar. Svo eru einhverjir ónytjungar að halda því fram að við búum við þjófræði og hálfgerðan fasisma á Íslandi!

Það er ekki lengra síðan en árið fyrir hitteðfyrra sem frú Ingveldur vann á lögregluprjónunum fyrir framan útidyrnar heima hjá sér. Eitthvert fífl í nágrenninu hafi víst hringt á lögreglustöðina og kvartað undan háreysti og orrustugný frá heimili frú Ingveldar og Kolbeins, þar þar fór þá fram eitt af hinum rómuðu helgarsamkvæmum þeirra hjóna þar sem örlög þjóðarinnar eru ráðin af til þess hæfum mönnum og konum. Já. En þegar lögregluna bar að garði tók frú Ingveldur á móti þeim í dyrunum, því hún hafði séð til þeirra út um eldhúsgluggann þegar þeir klöngruðust eftir stéttinni heim að húsinu.

Það skipti heldur engum togum, að strax sló í brýnu milli frú Ingveldar og lögregluprjónanna því þeir rifu kjaft og hótuðu kylfuhöggum og fangavist. Þessum dónaskap lögreglunnar svaraði frú Ingveldur að hætti Skarphéðins og brennunni og Gunnars á Hlíðarenda og rotaði öll kvikindin á örskotsstundu. Þá kom í ljós, að einn lögregluprjónninn var kona, lögreglukona með undirförulan fémínístasvip á vör þar sem hún lá í öngviti við fætur frú Ingveldar. - Það væri réttast ég léti troða þessum helvítum ofan í ruslatunnurnar og það gjörði hún. Kolbeinn, Brynjar Vondalykt, Handreðurinn, ásamt frú Ingveldi og Máríu Borgargagni hjálpuðust við að koma lögregluprjónunum, með höfuðin á undan, í tunnurnar. Á þennan hátt barg frú Ingveldur enn einu sinni þjóðfélaginu, skipulagi þess og innviðum, frá óþægindum sem fylgja því að halda úti duglegri burgeisastétt.  

  

Kýldi tvo lögreglumenn í andlitið

Þessi andskotans ,,pör".

Það er alltaf sama sagan með þessi andskotans ,,pör". Þetta leiðindalið veður um, aftur á bak og áfram, rænandi, stelandi og villandi á sér heimildir. Og nú rændi bölvað parið það veleðla fyrirtæki N1, sem hann Bjarni átti einu sinni og einhverjir hans líkar líka. Var þessi sami Bjarni ekki eitthvað viðriðinn einhvern bótasjóð Sjóvá og þynningu hans? Eða er mig að misminna?

En aftur að þessu dévítis pari eða pörum. Ég man eftir pari sem slóst og slóst við annað fólk og það slóst ævinlega meir af vilja en mætti. Þetta par var sett til húsa hjá vini okkar allra, Eggerti B. Matsveini. Ekki leið á löngu þar til parið fór að gera sig breitt á heimili Eggerts og hafði í frammi ójöfnuð í samskiptum sínum við hann og konu hans. Þessu öllu lauk með því að Eggert yfirbugaði parið með örfáum vel úthugsuðum rothöggum, en konan sá um að draga meðvitundarlausa líkami parsins upp fyrir hús. Nokkru dögum síðar var parið horfið úr þorpinu og Eggert B. Matsveinn gat varpað öndinni léttar og einbeitt sér að mikilvægari málum en að eiga í erjum við par á sínu eigin heimili.

Svo var það parið sem rændi heilu frystihúsi og togara í kaupbæti. Reyndar var það par kallað hjón, því það hæfði þjóðfélagsstöðu slíks fjáraflafólks mun betur en par. Þegar öllu var á botninn hvolft þá var hjónaparið á pari við ójafnaðarparið sem reyndi að berja Eggert B. Matsvein heima hjá honum sjálfum, að minnsta kosti í menningarlegu tillisti, en þegar kom að gripdeildum, einkum vel heppnuðum gripdeildum þá hafði hjónaparið fáheyrða yfirburði. Vér látum því oss í léttu rúmi liggja þókt einhverju pari, sona upp af götunni, hafi hent það að komast yfir eitthvert kort, sem það gat síðan notað til að ræna hið heiðvirða fyrirtæki N1 og lækka þar með um örfá míllípromíll gróða þess í þessari voðalegu dýrtíð.

Par liggur undir grun fyrir fjársvik

Er þessi söfnuður stjórnmálaflokkur eða óráðinn fyrirburður úr dýrafræðinni

Hvernig er það annars? Er þessi Píratasöfnuður ekki stjórnmálaflokkur, eða á hann að minnsta kosti að vera eitthvað í þá áttina? Einhvern tíma skildist mér það. Reyndar hefir afar fátt bent til þess að þarna væri um stjórnmálasamtök að ræða,  nema sú sérkennilega þversögn þessa kynlega félags að hafa ítrekað staðið í framboðum til Alþingis og sveitastjórna. Það má víst öllum ljóst vera, að atkvæði greitt kynjaklárunum merktum Pírötum eru ónýtt atkvæði og hver einasta króna sem þessum ósköpum er lögð til er glatað fé.

Að reyna að tala við meðlim Pírata um stjórnmál er hættuspil sem enginn ætti að láta etja sér út í. Það væri mikið skárra, svona vitsmunalega og fræðslulega séð, að vaða út á götu og taka þar einhvern ljósastaurinn tali um poletik. Ef þér spyrjið Pírata út í poletik fáið þér í mesta lagi upp úr honum eitthvert æði óljóst muldur um ,,grunnstefnu" og kannski ,,innviði" og ,,regluverk" ef vel tekst til, en samt allt afskaplega óskiljanlegt og innangarnakennt. 

Eru þá Píratar aðeins samsafn eðjóta? Þeirri spurningu verðum vér að svara afdráttarlaust játandi. Þetta er ekki naut, það er of kraftaleg myndlíking, en þeir eru nauðalíkir nýfæddum nautkálfi sem kann fótum sínum engin forráð í fjósflórnum og byltist um í mykjukássunni. Þetta er vissulega ófögur lýsing á söfnuðu sem oss var í öndverðu talin trú um að væri stjórnmálaflokkur en reyndist svo, þegar allt kom til alls, vera undarlega vera úr dýrafræðinni en tilheyra þó aungri dýrafræði úr holdi og blóði. Það er lítill akkur af soleiðis kvikindi. 

Ný framkvæmdastjórn Pírata

Smalamennska er mjög hættuleg íþrótt og leiðinleg

Æjá, þær hafa alltaf verið leiðinlegar og hálfhættulegrar þessar smalamennskur. Til dæmis fótbrotnaði Indriði Handreður á kjördag þegar hann var að smala kjósendum á kjörstað fyrir Framsóknarflokkinn. Þegar gamla Framsóknarmaddaman frétti af óförum Indriða varð hún bálill og talaði um ótrúa þjóna og sauðheimska skítaklepra sem ekku sæu armslengd frá sér og önuðu eins og blindar kýr ofan í skurði og fyrir björg. Hún fól sínum bestmann, Kolbeini Kolbeinssyni, að refsa Handreðnum á verðugan hátt fyrir sviksemi hans og skeyta ekkert um fótbrot þess arma djöfuls. Kolbeinn framkvæmdi boð Maddömu sinnar með því að fara beint uupí hjá Máríu Borgargagni og þenja hana á skammarlegan máta að bónda hennar ásjáandi, en um þessar mundir gat Indriði Handreður enga rönd við reist í svona tilfelli sökum yfirnáttúrlegra verkja í fótbrotinu.

Ekki tekur að nefna meinleg örlög Ólafs bónda, þegar fjárhundurinn Snati ýtti honum fyrir björg í smalamennsku; það er orðin helst til slitin leiðindatugga og hætt að vera uppbyggileg. Hitt vað heldur athyglisverðara þegar bræðurnir Reinaldson fundust barðir í hel uppi á fjöllum, en þeir höfðu verið að smala sauðfé í fyrstu göngum það haustið. Verksummerki voru hroðaleg og ljóst a þar hafði draugur eða draugar um vélt og gengið í skrokk á hinum orðlögðu efnispiltum og gengið frá þeim í eitt skipti fyrir öll. Í svaðinu á blóðvellinum mátti greina fótspor eftir ófreskju á stærð við tunnubotn og með fimm klær framaná. Þetta var voðaleg aðkoma og tveir undir menn sem voru meðal hinna fyrst á vettvang gengu af vitinu og hafa verið geymdir í búri að Kleppi síðan.

Þá er ekki úr vegi að nefna hinna alræmdu gangna í Innri-Fjallkonuhreppi árið 1936. Þá voru tuttugu og átta manns sendir á fjall og enginn þeirra skilaði sér lífs til baka. Það var nú meiri andskotans útreiðin. En það einkennilegasta við þær ófarir allar var sú staðreynda að banamein smalamannanna allra var ofdrykkja á áfengi. Þeir höfðu aldrei komist lengra en í gangnaskálann, þá allir orðnir ofurölvi, og héldu áfram drykkjunni og bættust þá bæði tréspíritus og glussaolía við aðrar áfengistegundir sem mennirnir innbyrtu þann dag. Þegar enginn skilaði sér af fjalli á tilsettum tíma var farið að gá að smölunum og fundust þeir þá dauðir hirst og her um móana kringum smalaskálann, sumir hverjir í vægast sagt undarlegri og krítískri stöðu hvað líkams- og klæðaburð snerti. Þóktust glöggskyggnustu kunnáttumenn ekki þurfa að velkjast í vafa um að komið hefði upp bráðakynvilla í gangnamannahópnum, sem gengið hefði, ásamt áfenginu og glussanum, af mönnunum dauðum á nokkrum klukkustundum. Já, vinir mínir, þannig fór það og blessuð sé minning gangnamannanna í Innri-Fjallkonuhreppi árið 1936.

Sóttu slasaðan smala

Staða Helga Magnúss vægast sagt hörmuleg - hans bíður ugglaust brottrekstur úr landi

Þá standa öll spjót á kallfuglinum honum Helga Magnúsi varasíkissaksóknara, líka títuprjóninn hans Jóns Gunnarssonar fyrrum ráðherra sem þeir kalla vanalega Nonnýboy. Nonnýboy hefir aldrei fengið leyfi fyrir stærra spjót en títuprjón og nú kemur í ljós að Nonnýboy rak þetta verkfæri sitt, þegar hann var enn ráðherra og ekki búið að reka hann, beint í sinaberan þjóhnappinn á vararíkissaksóknara með þeim afleiðingum að vararíkisaksóknarinn fékk blágula áminningu fyrir soramunnsöfnuð um saklaust fólk sem aldrei hafi gert honum neitt.

Í ljósi nýrra upplýsinga um spjótastöðu í hold ríkissaksóknara má segja að dagar hans í embætti eru taldir og að hann berði brátt fjarlægður af tilþessbærum mönum. Hvar hann hafnar á endanum er allsendis óvíst á þessari stundu, en líklegt má samt telja að hann fari í framboð fyrir Sjálfstæðisflokkinn við næstu alþingiskosningar, eða eða fyrir Miðflokkinn og Beggó ef illa tekst til. Það er alls ekki útilokað að Helgi Magnús Magnús Helgi eigi sér framavon innan Samfylkingarinnar því í þeim flokki nýtur hann mikils álits í vissum háttsettum kreðsum. Svo bráðvantar fólk í framboð hjá VG, en því miður er sá flokkur nú þegar andaður og aungvann feitan gölt að flá lengur þar um slóðir.

En nú er sem sé komið á daginn að Nonnýboy veittist, áður en hann var rekinn eins og illa  þefjandi boðflenna úr ráðherrastóli, á sérlega fólskulegan og óforskammaðan hátt að Helga Magnúsi vararíkissaksóknara. Nonnýboy ku hafa farið fram á við ríkissaksóknara sjálfa, að hún hlutaðist til um að Helgi Magnús væri fluttur með valdi af landi brott með öðrum hælisleitendum og vondu fólki á grundvelli Dyflinnarreglugerðarinnar og honum komið fyrir á eyðieyju við Grikkland eða í Rúanda. Og þess skyldi svo samt sem áður vandlega gætt að þessi vandræðasami karlrass kæmist aldrei aftur inn fyrir vor heilögu íslensku landamæri.  

Jón vildi vita um möguleg viðbrögð gegn Helga