Náði aungvu prófi og féll með skömm. Endaði loks inn til dala hjá grunsamlegum framsóknarbónda

Já, hún ferðaðist, eða öllu heldur flæktist, vítt og breitt á menntiskólaárunum, enda náði hún aungvu prófi og féll með sérstakri skömm. Á tímabili ræddu yfirvöld fjálglega um að leggja fram kæru á þennan vanmetaungling fyrir skróp og að draga dár að menntamálakerfinu. En á síðustu stundu var hætt við málaferli, en þá var sú stutta lent úti á galeiðunni og farin að drepa tittlinga framan í betra fólk og svara öllu út í hött eins og tunglsjúkur sálfræðingur. Auðvitað var þetta dapurt fyrir foreldrana, sem fóru að haga sér óskikkanlega eftir því sem leið á menntiskólanámið hjá dömunni.

Þó kastaði tólfunum þegar hún komst í kynni við frú Ingveldi og Kolbein. Telpan fór sem sé að sækja helgarsamkvæmin þeirra hjóna og þá má segja að kertið hafi byrjað að brenna í báða enda. Hún gjörðist líka fylgikona Brynjars Vondulyktar og skrapaði botninn þar til hann var orðinn eins og gatasigti. Svo tók frú Ingveldur hnátuna sér til handagagns og hýddi hana stórhýðingu vegna þess að hún hafði komið að stelpunni og Kolbeini Kolbeinssyni í innilegum faðmlögum í miðstöðvarkompunni. En Kolbein eiginmann sinn sló frú Ingveldur harkalega í rot við þetta tækifæri og mátti hann dvelja að sjúkrahúsi í margar vikur á eftir af því honum hafði nær því blætt út, auk þess sem hann var lengi ringlaður í kollinum eftir blíðuatlotin þessa nótt.

Eftir að menntiskólanámið hafði runnið eins og seyra út í sandinn og fordjarfað umhverfið, fór hin mislukkaða menntafrauka eitthvert út í loftið og spurðist ekki til hennar um hríð. Svo kom upp úr dúrnum að hún var sest upp hjá einsetukarli, sóðalegum mjög, einhvers staðar lengst upp til dala norðanlands. En á undan hafði hún verið skipsjómfrú á spánsku skipi, sem komið hafi inn til hafnar á Hvammstanga, en þar steig jómfrúin á land og hafnaði, sem fyrr segir, hjá einsetukarlinum. Karl þessi hefir alla sína hundstíð, og það er hundstíð, kosið framsóknarflokkinn og lifað mest á skyri og brennivíni, en lambkettlingana lagði hann einlægt inn hjá kaupfélaginu. Margir höfðu, sem vonlegt er, illan bifur á mannkertinu og og litu hann illu auga og grunuðu hann um herfilegustu glæpi, verður ekki nánar farið út í þau ósköp hér. En okkar stúlka er, þegar öllu er á botninn hvoft, starfandi griðkona hjá hinum grunsamlega framsóknarmanni, langt frammi í dalsbotni og kveðs gera það gott.  

Með ljón á hælunum

Herra Wessman í Spunahúsið? Einnig fjallganga frú Ingveldar og fulla merin

Það er hreint voðalegt að ýjað sé að því, hvað ofan í annað, að herra Róbert Wessman, fjáraflamaður, lyfjasali og forstjóri, sé það sem í daglegu máli er kallað ,,glæpaurt", og látið í skína að hann sé mafíós, sem sést ekki fyrir. Hvurnig það má vera að siðaður maður, háæruverðugur ritstjóri, útgerðarmaður og skipstjóri, skuli hafa gjört að sinni höfuðhugsjón, að hundelta nefndan herra Wessman með það væntanlega fyrir augum að koma honum í fangelsi. Wessman má ugglaust þakka fyrir að Brimarhólmur, Rasphúsið og Spunahúsið eru blessunarlega aflögð úrræði fyrir íslenska afbrotamenn og fanga, því vandséð er að Reynir ritstjóri og göngumaður mundi syrgja þótt Wessman væri látinn erfiða í járnum til æviloka í Spunahúsinu.

Einusinni gekk hópur fólks til fjalla, þar á meðal sæmdarhjónin frú Ingveldur og Kolbein Kolbeinsson, einnig voru þar í ferð ekki minni persónur en Máría Borgargagn og Indriði Handreður, þá nýlega byrjuð í skammarlegu lostasambandi. Hópurinn fór akandi á einkabifreiðum langar leiðir upp til sveita að staðnæmdist ekki fyrr en við rammgjöra sóttvarnargirðingu. Þar var stigið út og fjallganga hafin. Ferðin gekk að mestu vel, nema hvað Borgargagnið og Hadreður gátu ekki á sér setið og fengu sér einn stuttan á lækjarbakka svo samferðarfólkið varð að slíta þau hvort af örðu eins og samfasta hunda.

En þegar gönguflokkurinn kom að endingu til baka höfðu hross uppsveitarbænda komið á vettvang og heilsað upp á bifreiðarnar á eftirminnilegan hátt. Þau höfðu nagað lakkið á þessum aðskotadósum, bitið hjólbarða til sprengs og sparkað með afturhófunum í gegnum rúður; ein truntan hafði meira að segja teygt sig inn um brotinn bílglugga frú Ingvaldar og Kolbeins og náð tveimur konjakksflöskum með tönnunum, rifið þær upp og drukkið í botn. Það hross var mjög ölvað er að var komið, lét öllum illum látum svo að Máría Borgargagn varð hrædd því hún hélt að þessi óþverraskepna ætlaði að nauðga sér. En svo var henni sagt að þetta væri meri og þá róaðist Borgargagnið dulítið, en varð þess í stað smeyk um Handreð sinn gagnvart merhryssinu. Svo skröngluðust allir heim á hálfeyðilögðum bifreiðum, nema fulla merin, hún valt út í skurð og svaf þar til morguninn eftir.  

Reynir segir samhljóm með hugmyndum sínum og lögreglunnar

Fáum nú góðgjarna mannvini til að fara með hann aftur til Seycelleseyja

Hvernig er það, er ekki hægt að fá einhverja góðgjarna menn og vel meinandi til að fjarlægja manninn áður en hann gerir eitthvað alvarlegt af sér, brýtur allt og bramlar eða sest að í Ásmundarsalnum fyrir fullt og fast? Þetta gengur ekki. Það er vel hægt að hjálpa skinninu litla aftur þangað sem hann var í ,,orlofi" fyrir skemmstu og skrópaði i vinnuna; hann er sem sé skrópagemlingur karlinn og þarf lækningar við. Það er að minnsta kosti alls ekki við hæfi hjá þessum hlaupagikk að koma blaðskellandi núna og láta eins og hann og græðgisgargskórinn hans í Sjálfstæðisflokknum hafi frelsað oss frá illu, svo sem eins og frá einni mannskæðri farsótt, sem lið á Flokksins snærum hélt lengi fram að væri vægari en minnsta nefkvef sem vitað er um. Sannleikurinn er sá að Sjálfstæðisgrátkórinn aldrei frelsað neinn eða neitt frá neinu, en að þvælast fyrir og og skara eld að eigin köku á kostnað annarra hefir fram að þessu ekki vafist fyrir þessu ólánsslekti.   

Í orlofinu hefir einhver fjárinn komið yfir höfuðið á manninum þannig að hann heldur að hann sé sérfræðingur í sóttvörunum og svarta dauða. Þessi ósköp minna sláandi mikið á manninn sem hélt því statt og stöðugt fram að hann væri tiltekið bindi alfræðiorðabók; þeim náunga batnaði ekki fyrr en þeir settu hann í spennitreyjuna, en þá sagði hann að nú væri hann loksins kominn í bókbandspressuna. Það er, skal ég segja ukkur, gríðarlega hætta á að þessi nýsmíðaði sóttvarnarvargur og frelsisloddari geri allt stjörnuvitlaust í þingflokknum á næsta fundi og er víst illa á bætandi afleita andlega heilsu barnanna á þeim bæ.

En aftur á móti má segja, að ef góðir menn sjá sér fært að fara með manninn aftur til Seychelleseyja, þá væri bjarninn unninn og Björn sennilega líka. Á Seyshelleseyjum getur karlskröggurinn haft ofan af fyrir sér með því að stofna aflandsreiknininga og soleiðis og þar er heldur aungin hætta á að einhverjir fari að fetta fingur út í slíkt tómstundagaman og segja við hann: Maður minn, þetta sómir sér ekki. Á Seychelleseyjum er svo mikið frelsi, að sóttvarnir og þríeyki kæmu aldrei til greina, hvað þá pex vegna aflandsreikninga, stórgjaldþrota, fjárglæfra og Hruns. Því skulum vér ferja greyið þangað aftur hið snarasta til að hann geti jafnað sig. Hins vegar er hætt við að þingflokkurinn haldi áfram að hlíta lögmálum hænsnakofans eftir að minkurinn er kominn í heimsókn.

Fara verði í afléttingar

Óstjórntækur stjórnmálaflokkur frekjast áfram og rífur kjaft

Eitt er það sem hundarnir kunna en ekki allar mannskepnu, en það er að skammast sín þegar við á. Meira að segja kettirnir eru betur að sér í slíkum málum en spjátrungar sem telja sig til yfirstéttar á Íslandi. Þegar haldinn heimilisköttur hefur látið sig hafa að kukka í fínasta sófann í stofunni verður hann skömmustulegur þegar húsbændur hans komast að hinu sanna og laumar sér tafarlaust út. En víst er um það að umræddur köttur verður aldrei ráðherra yfir einhverju sem hann hefir ekki hunds- né kattarvit á.

Ef Áslaug Arna kynni þá list að skammast sín eða kunna sig yfirleitt, mundi hún skilyrðislaust grjóthalda kjafti sóttvarnir og allt það sem þeim viðkemur. Í þokkabót er þessi gasprari sögð vera ráðherra vísinda og æðri menntunnar, þótt hún hafi aldrei sýnt vísindalegt eða menntunarlegt af sér. Hennar starf er að auglýsa sjálfa sig sem fulltrúa gráðugrar og glennulegrar burgeisastéttar, sem fengið hefir þá flugu í höfuðið að hún eigi allt, megi allt, viti allt og kunni allt, þrátt fyrir að vera lítið annað en hrokinn, yfirlætið, glimmerinn og græðgin.

Í gegnum tíðina hefur stöku uppskafningar, aðallega úr stjórnmála eða blaðamannastétt, tekið sér í munn að þessi eða hinn stjórnmálaflokkurinn væri óstjórntækur, og hafa þá einlægt miðað við hinn óstjórntæki væri hugsanlega of heiðarlegur og andsnúinn gróðabralli og þjófræði auðvaldsins. Í dag horfa hlutirnir þannig við, að það er Sjálfstæðisflokkurinn sem er með öllu óstjóntækur, þrátt fyrir að vera í ríkisstjórn. Ástæðan er fyrst og fremst sú, að á síðustu þrjátíu árum hefur Sjálfstæðisflokkurinn breyst úr því að vera sæmilega þægilegur hægfara hægriflokkur, nokkurskonar krataflokkur, í að verða mjög hægrisinnaður og öfgafullur nýfrjálshyggjuflokkur gráðugra og óheiðarlegra kapítalista. Samfara þessari óhugnanlegu þróun Sjálfstæðisflokksins hefir mannvalið, sem sæti á á Alþingi fyrir Flokkinn, þynnst svo um munar, má segja að ,,mannauður Sjálfstæðisflokksins hafi á umliðnum árum fallið úr B-flokk niður í algjöran ruslflokk. Þetta er nú staðan hjá Sjálfstæðisflokknum í dag, og því ekki eftir neinu að bíða að vísa honum úr ríkisstjórn, því hann er með öllu óstjórntækur.  

Endurskoða þurfi gildandi takmarkanir

Hálfdán Varðstjóri lét til skarar skríða við Bjarnar L. Leðurpung í dag

Í dag lét Hálfdán Varðstjóri til skarar skríða gegn íbúum að Oddgerðarbraut 15 í Garðabæ, en þeir hafa orð á sér fyrir mannvonsku af ýmsu tagi, kynáttaða siðvillu og rakinn óumhverfisvænan sóðaskap. Varð af nokkur slagur í millum Hálfdáns og þeirra er fyrir voru í íbúðinni. Einkum var húsráðandinn, Bjarnar Ljómi Leðurpungur, erfiður viðfangs og kastaði skít upp úr salerninu í Varðstjórann, en það athæfi varð Bjarnari Ljóma næstum að bana, því þegar Hálfdán hafði höndur á manninum voru það aungvar gælur sem hann veitti kauða. Með öðrum orðum: Háfdán Varðstjóri kreisti helvítið svo hranalega og bunan stóð bæði upp úr honum og aftan úr honum ásamt skyldugum eiturgufum og viðbjóði.

Um nokkurt skeið hefir Bjarnar L. Leðurpungur og hans vinir legið undir grun um svo andstyggilegt athæfi í mörgum myndum, að því verður vart lýst með orðum. Í íbúðinni að Oddgerðarbraut hafa sem sé verið haldin námskeið í kvenhatri, einnig námskeið í svokallaðri lostaðir kynjunarfræði. Þá hefir Leðurpungurinn og hans fólk stundað þar afhommanir, að eigin sögn með góðum árangri. Nú síðast héldu þau hópefli um frelsun blóðmera og frelsun óbólusettra. Þegar þar var komið ákvað Hálfdán Varðstjóri að nú væri nóg komið og tjáði undirmönnum sínum að næst á dagskrá hjá Bjarnari Leðurpungi væri að þjálfa upp fólk til kennsluréttinda í blóðskömm.

Þá þykir og athugunarvert, að áður nefndur Bjarnar Ljómi Leðurpungur hafi oft sést í helgarsamkvæmum frú Ingveldar og Kolbeins og hafi hann þá gjarnan setið við hlið ráðherra og stórforstjóra við þau tækifæri. Hann er sagður hafa lagst með Máríu Borgargagni frammi í vaskahúsi, en Indriði Handreður eiginmaður Borgargagnsins og Brynjar Vondalykt komið að og tekið Bjarnar millum sín og farið með hann á salernið. Á salerninu stungu þeir höfði Bjarnar ofan í klósettskálina og sturtuðu nokkrum sinnum,- á eftir gáfu þeir honum inn uppsölumeðal, sem virkaði svo vel að Bjarnar sá stjörnur og heyrði dynki og sprengingar og gekk hér um bil af vitinu, þó varla væri nokkru viti fyrir að fara. Það er því ekki að undra að Hálfdáni Varðstjóra hafi ofboðið framkoma Bjarnars.

Einn var hlaupinn í Laugar

Hvur er þetta stórgáfaða djásn Giljá Pisst? Hún er fullkomið rannsóknarefni

Hvar í fjáranum ætli Gölle a. Þórðarson hafi grafið þetta stórgáfaða djásn upp, hana Diljá Mist, sem frekar ætti að heita Giljá Pisst til heiðurs hinum vinsæla jólasveini Giljagaur, sem kvað vera frændi og einkavinur Gölle? Nú, Giljá þessi telur, af frámuna glöggskyggni, að Þórólfur og þau hin í þríeykinu hafi öll völd þegar kemur að sóttvörnum, þó svo að Þórólfur leggi tillögur fyrir ráðherra sem tekur ákvörðun. Miðað við málflutning þessa nýuppfundna farsóttafræðings, þá er augljóst að hún er að seilast eftir völdum Wíllúms framsóknarfrömuðs en kannski minna eftir að fá að gera tillögur til ráðherra. 

Hitt er aftur annað mál, að ef Sjálfstæðisflokkurinn hefði einn fengið að ráða sóttvörnum vegna kóvíðs nítjánda, þá hefði hann eflaust hleypt vírusnum frjálsum á landsmenn þegar í upphafi, til þess að rottuhjól auðvaldsbesefanna í ,,atvinnulífinu" gæti nú spólað á fullri ferð. Sjálfstæðisaðferðin hefði eflaust sparað okkur mikla pénínga sem sólundað hefir verið í bóluefniskaup og annan viðlíka óþarfa. Þá hefðum við heldur ekki þurft að hafa áhyggjur þeim örmu djöflum, Sórós og Bill Gates, og ekki heldur verið neydd til að láta undirgangast tilraunabólusetningar með einhverju skuggalegu hlandi frá lyfjarisum og lyfjamafíum með njósnaörflögum og öðrum þrifnaði. Það hefði skohh verið gríðarlegur sparnaður. (Orðið ,,gríðarlegur" er ákaflega vinsælt meðal virkra blaðrara Sjálfstæðisflokksins og auðvaldsins yfirleitt).

En þessa Giljá Pisst ber að rannsaka í vísindalegan hátt. Vísindaráðherrann gæti riðið á vaðið við þá rannsókn, en svo gætu vísindamenn samherjanna hjá Hafró og Fiskistofu tekið við. Það er fyrirsjáanlegt, jafnvel ómálga börnum, hvað út úr þessháttar rannsókn kæmi, en það gæti verið eitthvað á þessa leið: Giljá er ekki Giljá nema Giljagaur fylgi með! Og allir væru jafnnær og áður. Já vinir mínir, fjær og nær, hún er orðin alvarlega þykk og dimm kóvíðsheilaþokan á Alþingi Íslendinga og aungvra úrbóta þar á að vænta í bráð og ekki bæta neinar Giljáar eða Beggóar það myrka ástand nema síður væri. Til fróðleiks má geta þess, að það eina sem vitað er um Giljá þessa Pisst er að Gölle a. Þórðarson veiddi hana af hendi upp úr skrifpúltsskúffu sinni og sagði: Veskú kjósið þetta! við íhaldsgöndlana. 

Vill að þingmenn fái völd þríeykisins

Nýfrjálshyggjustóð HF og Samfylkingar og aldeilis herfileg þjóðmálaumræða

Þá ætla nýfrjálshyggjuseyðin í Hreyfingunni framboði og Samfylkingunni að sýna kjósendum í Reykjavík að þau eru ekkert blávatn í einkavæðingum og ætla að sanna eðli sitt með því að selja Malbikunarstöðina Höfða úr höndum Reykvíkingar. Þetta kallar maður nú frammistöðu hjá þessum alræmdu gríslingum! Sér til halds og trausts hafa þau Líff, Dagur, Holupokinn og Heiða öfgahægridrjólana Þórdísi Lóu og hr. Páwél Bartósék, auk nýfrjálshyggjutelpunnar frá Pírataflokknum, og munar um minna þegar siglt er undir fölsku flaggi félagshyggju og sosí-eitthvað eins ruslapokarnir frá HF og Samfylkingu gera.

Að öðru leyti er svo þjóðmálaumræðan á Íslandi aldeilis herfileg og það sem verra er, þá sér aungvann veginn fyrir endann á þeim viðbjóði. Ofan í kóvíðsþras andsóttvarnarvitleysinganna og hinnar ógéðugu og óvitrænu kynjavilluumræðu sjúkra efrimillistéttarfémínísta bætist nú tryllingslegt rifrildi um stórlega misheppnaða borgarfulltrúa í Reykjavík, sem hafa í sameiningu framið spjöll í borginni, einkum gömlu borginni, með einkennilegum, ef ekki annarlegum, heimskutiltektum, sem minna einna helst á minningar Jósefs Sveijk frá vitfirringahælinu og þeim góðu dögum sem hann átti þar.

Í Atómstöðinni Halldórs frá Laxnesi kemur fyrir vísa, hvar stendur: ,,Fallinn er Óli fígúra, fjandinn sá arna í Keflavík". Í vor verður vonandi sungið eitthvað á þessa leið: ,,Fallinn er frjálshyggjufígúru-meirihlutinn í borginni, fjandinn sá arna í Reykjavík". En því miður, þókt meirihlutinn falli um koll og brotni í þúsund mola, þá er ekkert skárra í augsýn, því einskis góðs er að vænta af hinum alræmdu samtökum sem kenna sig við sjálfstæði og fylgihnöttum þeirra úr Fokki Fólsins og Klausturflokknum, sem er víst við að drepast. Líklegast fá Reykvíkingar að sjá framan í nýtt nýfrjálshyggjuskrímsli, óhugnanlegan fígúruhóp, afkvæmi Sjálfstæðisflokks og Samfylkingar.  

Borgin skoðar að selja Malbikunarstöðina

Poletiskur flóttamaður sest að á Seychelleseyjum eða Tortólu

Að það geti verið að hann Bjarniben, aumingja drengurinn sá arni, sé flúinn til útlanda og sestur þar að til frambúðar. Vel gæti það verið og láir honum það aunginn þókt svo sé. Vér gjörum þá ráð fyrir að þessi frækni sonur Engeyjar hafi valið sér Seychelleseyjar til búsetu, þannig að hann verði ekki alveg viðskila við hina góðu eyjamenningu heimsins. Þó efumst vér ekki um að honum hafi komið í hug að hefja búskap á Tortólu, því þar er sagt að sé með afbrigðum búsældarlegt.

Þá vekur það oss athygli, og í leiðinni stórfellda furðu, að roðhænsnin í stjórnarandstöðunni hafi komið upp miklu gargi og ærslum í þinginu í morgun yfir því að ráðherrar ríkisstjórnarinnar nenntu ekki að mæta á þingfund til að eiga orðastað við stjórnarandstöðuna, sem orðin er mjög sljó af heilaþoku og annarri geggjun eftir kóvíðsferlið síðustu tvö ár. Það segir sig sjálft að það er ekki nokkrum ráðherra samboðið að eiga orðastað við annan eins undirmálshóp sem stjórnarandstaðan er.

Nú, ef það er raunin að Bjarniben sé flúinn til framandi landa, þá er ekki úr vegi að nefna nauðsyn þess að fleiri ráherrar fari að dæmi Bjarnaben og gjörist flóttamenn, þau gætu kallað sig poletiska flóttamenn því það ku þykja fínna, og hverfi sjónum vorum á Íslandi til frambúðar. Hins vegar tökum vér aungva ábyrgð á hugsanlegum umsvifum ráðherranna þegar þeir verða komnir í flóttamannabúðir á erlendri grund, svo sem eins og á Gaza eða eyjunni Lesbos. En eftir orðbragð og svarragang stjórnarandstöðunnar í morgun er tilhlýðilegt að taka þau roðhænsn úr umferð að undangenginn géðrannsókn, því ljóst mun vera að þetta aumingja fólk gengur aungvann veginn heilt til skógar, er öðrum til leiðinda og skapraunar en sjálfum þeim til skammar og ómögulegt að gera sér grein fyrir hvað þessir hræðilegu óvitar kunna að taka sér fyrir höndur næst. 

„Er hann fluttur til útlanda?“

Hefir Flokkseigandafélagið fleiri undanrennugoggur í vasanum en Líff Magnínu?

Ja, ekki læstur hún að sér hæða hún Líff Magnínudóttir og ætlar að láta etja sér á forað Hreyfingarinnar framboðs, enda ekki seinna vænna áður en hún brennur til ösku af ,,stóra verkefninu", sem augljóst er að hún hefir hugmynd um hvert er. Aumingja kérlíngin hefir nú sullumbullað innan um orðlagða spjátrunga borgarastéttarinnar og hefir það sannarlega tekið sinn toll af henni og gjört hana að einum af þessum örvasa stjórnmálamönnum sem vita aldrei sitt rjúkandi ráð og ljúka svo poletiskri göngu sinni með því að með því að öskra eins og naut.

En gaman verður að sjá hverja Flokkseigendafélagið hefir fleiri í vasanum til að fífla í prófkjörsframboð. Glöggir menn í Hreyfingarframboðsfræðum sjá aungva í því sambandi nema lítilsigldar undanrennugoggur, sem eru að reyna að bera sig til að tala eins og fullorðnar manneskju, en með vægast sagt hörmulegum árangri. Þessi grey hafa ef til vill prófgráðu frá háskóla, en eru svo hryllilega skaðmenntaðar að þær kunna hvorki að skeina sig né hlýða á uppbyggjandi alþýðumál. Þess utan er óvíst að undanrennuungarnir atarna heiti nokkuð, hafi aðeins dulkóðað númer og segi lítið umfram fokking, mess, tráma og tuss og líði meðfram veggjum eins og meiningarlausar vofur.

En allt er þetta í besta lagi, því óheilinda- og svikaflokkurinn Hreyfingin framboð hefir vísast misst allan hljómgrunn, af ofurskiljanlegum ástæðum, og mun skolast niður í klóakið í vor, nagdýrunum sem þar hafa heimilisfesti til mikillar gleði, þar til þau fara að melta sendinguna, en þá munu þau vissulega andast úr hörðum innanmeinum. Trúlegast verður endirinn samt sá í prófkjörs- og forvalsraunum Hreyfingarinnar framboðs í Reykjavík á þá leið að Líff Magnínu verður ein í framboði og hreppi öll sætin þrjú sem Flokkseigendafélagið býður upp á. Þar á eftir eru Flokkseigendurnir meira en vísir með að selja Líffu til Samfylkingarinnar eða Viðreisnar fyrir nokkra skiptimiða í strætó. 

Líf vill leiða lista VG í vor

Hreyfingin framboð vill fíflum á foraðið etja

Þetta undur fámenna og fátæklega hrafl af fólki, sem eftir er í VG, ætti að spara sér þá fyrirhöfn að halda prófkjörsforval og bjóða fram til borgarstjórnarkosninga í Reykjavík. Við síðustu borgarstjórnarkosningar voru úrslit kosninganna VG til algerrar háðungar,- og háðungin verður enn meiri í vor, þar eð þessi sérkennilegi óheilinda- og svikaflokkur mun bíða endanlegt afhroð í höfuðborginni og hverfa af yfirborði jarðar eins og snjóhrúga fyrir stórrigningu.

Hinn óhagganlegi sannleiki er auðvitað sá, og honum verður ekki mótmælt með neinum rökum, að VG er sannlega alræmdur félagsskapur tiltölulega fárra ódáma, sem hafa gjört svik við íslenska alþýðu a sérgrein sinni. En það sýnir betur en allt annað hverskonar lítilmenni og andlegir öryrkjar og krypplingar eru þar á ferð. Það er rökrétt að kjósendur kjósi slíka óværu og skaðræði burt úr tilverunni fyrir fullt og fast. Hreyfingin framboð (ex Vinstrihreyfingin grænt framboð) er ekki á vetur setjandi, því skal hún skorin eins og bændur skera ónothæfan vanmetapening, svo sem eins og kýr sem mjólka illa og ær sem gjöra sér að leik að vera geldar ár eftir ár og safna spiki á kostnað arðberandi sauðkinda. Nei, flokkseigendur góðir, Stenngrimur, Álfheiður og undanrennubörn, það er ekki nóg að stela flokki frá sósíalistum og alþýðu þegar innræti ykkar og manndómur er með þeim hætti sem þið hafið sýnt og sannað.

En ef hins vegar gerpin í Hreyfingu framboði verða svo nautheimsk og ótengd raunveruleikanum að ana út í prófkjörsforval þá verður svo sem nógu hlálegt að sjá hvaða fíflum gamla Flokkseigendafélagið nær að etja út á foraðið. Þá má svo sem meira en vel vera, að innan Hreyfingarinnar framboðs sé slæðingur af vitgrönnum lukkuriddurum, sem eru nógu vitlausir að gefa kost á sér í þann galskap. En það mega þeir hinir sömu vita, að uppskera þeirra verður ekki önnur en að verða aðhlátursefni samborgara sinna. Líklega verður Líff Magnínudaugther ekki meðal þátttakenda í prófkjörsforvali Hreyfingar framboðs að þessu sinni, þar eð hún er illa upp að knjám gengin og hefir þar að auk margsannað getuleysi sitt með fjölda brotlendinga og borgaralegra auðvaldssnobbstilburða í borgarstjórn.

Vinstri græn kjósa efstu þrjá á lista í borginni