Alltaf binda þeir fyrir augun á honum ef hundur er í grennd

Sennilega er þessi Björgvin allra kyndugasti villumaður, enda má segja, að hann hafi ekið út í skurð í veflýsingu sinni í kvöld, sem sé brotlent á háðuglegan hátt. Það má vera að munnsöfnuðurinn, sem drengurinn leyfði í beinni útsendingu í nafni Hauka í Hafnarfirði, kunni að þykja fyndinn og töff þegar piltar á borð við Björgvin þennan eru búnir að drekka sig pöddufulla í einrúmi þar sem aunginn sér þá eða heyrir.

En nú er sem sé útséð með að Björgvini verði nokkurs staðar, nokkru sinni, leyft að taka til máls í beinni útsendingu í fjölmiðli. Nær væri að gera ráð fyrir að slíkur spólurokkur verði fjarlægður þegar í stað ef fjölmiðill nálgast og honum komið í var svo hann geri ekkert af sér. Alltaf taka menn Brynjar Vondulykt og binda fyrir augun á honum ef hundar eru í grend; því ef hann sér hund kasta af sér vatni þá er viðbúið að hann hlaupi að næsta manni og væti buxurnar hjá honum.

Síðast þegar Vondalyktin pissaði á mann varð það tilefni ægilegra ryskinga svo allt ætlaði um koll að keyra. Þetta var í snjöllu helgarsamkvæmi hjá frú Ingveldi og Kolbeini og það var bölvaður spjátrungur sem Brynjar mé utan í; hann gekk undur dúnmúkt og rólega aftan að peyjana og lét hann hafa hörku dramm yfir bakhlutan, því Vonulyktinni var helvíti mikið mál. Spjátrungsdjöfullinn þaut upp eins og naðra, og hann einhverjir þrír aðrir, sem nærstaddir vóru, ruku til og hugðust misþyrma Brynjari Vondulyt eða hreinlega myrða hann fyrir ódæðið. Þá skarst í leikinn frú Ingveldur og tók slaginn fyrir Vondulyktina. Á skammri stundu fuku spjátrunguinn og hans vinir í aungviti út á stétt og þaðan dró frú Ingveldur þá á löppunum, tvo og tvo í einu, og lagði þá til á mitt strætið.

Biðst afsökunar á kynþáttaníði

Hannes markmenni minnir á Jón Íþróttamann

Nú þykir nokkuð ljóst að Hannes Þór Halldórsson markmenni mun ekki leika aftur með Val fyrr en að þremur árum liðnum. Sem kunnugt er braut Hannes hrottalega af sér í leik gegn Stjörnunni (sem ekki er einusinni fótboltalið) og í framhaldi af því var hann kærður til lögreglu, handtekinn, dæmdur í gæsluvaðhald og verður trúlega dæmdur í þriggja ára fangelsisvist strax eftir páska. Sá sem varð fyrir afbroti Hannesar hefir ekki sést síðan, en það er allt í lagi.

Þetta óstand á Hannési markmanni minnir óneitanlega á glæsilega feril Jóns Íþróttamanns. Jón Íþróttamaður er óumdeilt fjölhæfasti og hæfileikaríkasti íþróttamaður sem Ísland hefir alið og eru þá meðtaldir garpar á borð við Gunnar á Hlíðarenda og Egil Skallagrímsson. Því miður var aldarandin á Íslandi á blómatíma Jón Íþróttamanns á þá leið, að öfundsýkin og skortur á fyrirgefningu komu í veg fyrir að Jón gæti notið sín sem skyldi; því var hann dæmdur bæði í ævilangt keppnisbann og í fangelsi fyrir litlar sakir aðrar en að skara fram úr.

Á knattvellinum vann hann samt það afrek, áður en hann var dæmdur, að hlaupa niður fjóra andstæðinga í einu og æsilegu augnabliki leiksins, svo að þeir hafa verið krypplingar síðan. Í handboltanum skaut Jón boltanum af afli í hnakka samherja síns, það vóru misstökk, en samherjinn hné niður höfuðlaus; upp úr því þókti mönnum nóg komið. Til að bæta gráu ofan á svart tók hinn fallni samherji upp á því að ganga aftur og sást, og sést enn, oft á ferli í kantinum á þjóðveginum yfir Sandskeið og hefir jafnan slitrurnar af höfði sínu undir hendinni; það þykir fráhrindandi sjón. En daginn áður en fara átti með Jón Íþróttamann austur á Litla Hraun fór hann fræga skíðaferð á harðfenni niður snarbratta fjallshlíð og hafnaði á gaddavírsgirðingu og fór í hálfgert hakk; fyrir bragðið var hann á sjúkrahúsi í átta mánuði og frestaðist afplánunin sem því nam.   

Hannes byrjar á rauðu spjaldi og fer í bann

Burt með stekkjastaurana og þjálfaradárann

Þeir stóðu sig densilega í kvöld bölvaðir ryðguðu stekkjastaurarnir okkar í kvöld í París. Eftir þetta hraksmánarlega hrun er einboðið að hreinsa ærlega út hjá landsliðinu, því greinilega eru allmargir þessara jólasveinar búnir að vera, komnir langt fram yfir síðasta söludag. Að þetta skuli vera ungir menn, sem skjögruðu þarna um völlinn í París eins og örvasa gamalmenni sem hætt eru að bleyta smjörið.

Svo þarf að skila þjálfaranum, - þessi samnorræni vandræðasteggur á að vera að sópa gólf á bílaverkstæði í afdölum Svíþjóðar í stað þess að leika sér að þeim ljóta leik að gera Íslendinga að reginfíflum á útlenskum fótboltavöllum. Ófagurt dæmi um leikmann sem óhætt er að henda á haugana er þessi Gylfi Sigurðsson; í rúmlega 90 mínútur ráfaði sá drengur stefnulaust um völlinn, náði aungvum bolta og í þetta eins skipti sem hann fékk tækifæri til að brenna á markið hitti hann ekki boltann og hljóp að svo búnu eins og kvefaður hundur bak við mark Fransmanna og góndi þar út í loftið eins og nátttröll. 

Já, vinir mínir: Íslenska fótboltaævintýrinu er lokið með hlálegri brotlendingu. Allsendir óvíst er hvenær Íslendingar leika sinn næsta landsleik í knattspyrnu því varla getur farið hjá því að Ísland dragi sig þegar í stað út úr yfirstandandi Evrópuriðlakeppni. Næstu árin verður passlegt fyrir íslenska landsliðið að leika vináttuleiki við Grænlendinga, Hjaltlendinga og Gota. Til dæmis mundi liðið sem lá eins og dauðadrukkin belja í svaðinu fyrir framan hundrað þúsund hlægjandi Fransmenn í kvöld ekki hafa roð í Hjaltlendinga um þessar mundir. Nú skal á að ósi stemma og reka allflesta núverandi leikmenn Íslands upp í stúku fyrir fullt og fast og þjálfarana ætti að loka inni upp á vatn og brauð í nokkur ár eftir axarskaftið. 

Heimsmeistararnir léku Íslendinga grátt

Hinn virðulegi heimilisfaðir glímdi við átfíkn er aungvu var lík.

Við þekktum forðum virðulegan heimilisföður, sem var óþreytandi á að segja öðrum hvað hann væri lifandis skelfingar mikill fjölskyldu- og heimilismaður og að í hans huga gegni heimílíð, kona og börnin fyrir öllu. Það kom okkur því nokkuð á óvart, að Nonni litli, sonur þessa manns, fjegurra ára sómapiltur, væri allt í einu andaður og fylgdi andlátfregninni að hann hefði deyðað úr ófeiti. Auðvitað þókti þessi fregn eitthvað málum blandin, en það var svo sem ekki verið neitt að fara ofan í saumana á því.

Svo gjörðist það, að Sigurveig, eiginkona fjölskylduföðurins mikla, var hrokkin upp af og í kjölfarið á þeim sorgartíðindum, var farið að hafa í flimtingum, að Sigurveig sáluga hefði líka farist úr ófeiti eins og Nonni litli. Hálfum mánuði síðar var kunngert, að Kata, bráðmyndarleg og elskuleg dóttir fyrirmyndarpabbans, væri líka dauð. Það fylgdi fréttinni af burtsofnun hennar, að hún hefði drepist úr hor.

Nú voru þrír af fyrirmyndarheimili fyrirmyndarheimilisföðurins horfnir fyrir ætternisstapa af ófeiti, komnir undir græna torfu, hungurvöku þeirra lokið. Þá var ekki um annað að ræða en að banka upp á hjá hinum virðulega heimilisföður og kanna hvað þar hefði verið á seyði. Aðkoman var vissulega misjöfn, tvö eftirlifandi börn lágu í andaslitrunum, horfallin og meðvitundarsljó. En heimilisfaðirinn var vel á sig kominn, feitur og pattaralega og það bókstaflega lak af honum velsældin hreystin. Þegar búið var að taka hann fastan og farið yfirgeyra hann, kom upp úr dúrnum, að hann hafði étið allt sem tönn á festi, innanhúss og utan; graðgað í sig hvurju einast snitti matarkyns, sem kom inn á heimilið, en börnin og konan grétu sig í svefn af hungri á hverju kvöldi af því að fyrirmyndarheimilifaðirinn var búinn að éta allt sem hægt var að éta á heimilinu þann daginn. Við lok yfirheyrslunnar viðurkenndi heimilisfaðirinn, að hann hefði ekki látið við sitja að éta allt frá fjölskyldunni, heldur hefði í þokkabót eldað og etið litla feita strákinn sem hvar fyrir tveimur árum og aunginn vissi hvað af hafði orðið.

Glímir við matarfíkn - Laug að Frey

Úr öskunni í eldinn, - hrakfallasaga íslensks fótboltaþjálfara

Æ, hann er búinn að vera ósköp sloj undanfarið hann Heimir og allur eitthvað á undanhaldi. Og nú hefir hann tekið á sig rögg og vaðið eins og blindur kettlingur úr öskunni í eldinn. Úr öskunni, af því íslenska fótboltalandsliðið var sem ein öskuhrúga eftir að Heimir hafði búverkað þar, og í eldinn, þar eð ólíft er fyrir hita í Katar, auk þes sem félagslið í fótbolta þar um slóðir eru á svipuðu styrkleikarstigi og meðallið í þriðju deildinni færeysku.

En hann hefir sem sagt verið sloj hann Heimir og hann mun verða það áfram svo þetta er allt í lagi. Hvaðan manninum hefir komið þetta þjálfaraoflæti er ekki gott að segja, því náttúrlegu hæfileikarnir eru ekki neitt umfram að vera sona og sona. Það hefir heldur ekki verið beinlínis skemmtilegt fyrir nýja landsliðsþjálfarann okkar, hann Hamrén svennska, að berjast við að hífa íslenska fótboltalandsliðið upp úr öskuhrúgunni og drulluleðjunni sem það var komið í og sér ekki enn fyrir endann á þeirri björgunaraðgerð.

Og fyrst vandamálið með Heimi hefir verið leyst úti í Arabíu þá getum við snúið okkur að öðrum aðkallandi vandamálum, en af þeim eigum við nóg og sér aldrei til botns í því öngþveiti. Til dæmis er Miðflokksvandamálið og Sigmundur skelfilegur kross fyrir eina litla þjóð að bera og ekki bæta úrkynjun og ómerkilegheit hinna flokkanna úr skák; við verðum nauðsynlega að koma þessum flokkum burt úr íslenskum veruleika, senda allt helvítis klabbið til Arabíu, til Katar, og Sádí, og gæta landamæra okkar vel á eftir til að varna því að einhver, eða einhverjir, af þessum hryllilega fénaði sleppi aftur inn í landið til að valda enn meiri óskunda.

Heimir kynntur með húh-myndskeiði

Eitthvað líst mér ekki á landsliðið en ætla þó ekki að vera svartsýnn

Eitthvað líst mér ekki á landsliðið Íslands, sem telft er fram gegn Svissurum í kveld; þar eru helstil margir þumalputtar og klumbufætur á ferðinni. Það kæmi ekki á óvart að Svissarar reki upp skaðræðishlátur þegar þeir sjá andstæðinga sína og bæti um betur og gjörsigri íslensku greyin 0 - 16, eða þar um bil.

Um íslenska liðið er það eitt að segja, að þar stendur varla nokkur maður í lappirnar; það er eins og þeir hafi króníska sjóriðu af verri endanum. Úr því sem komið er er ekkert til ráða, en maður getur einungis látið hugan reika um liðskipanina. Fyrir það fyrsta vantar Þórólf Beck, Rikka Jóns, Ellert B. Schram og Óla Þórðar í liðið; Þahefði landsliðsþjálfaranum verið andskotans nær að setja Helga Dan í markið en senda Hannes Halldórsson í langt frí til Bahámeyja. Og auðvitað er það ekkert annað en reginhneyksli að Björgólfur Thor og Björgólfur faðir hans séu ekki í byrjunarliðinu að ógleymdum Herði Magnússyni, hinum hrimsfæga mr. Eggman,

Þá er öldungis ótrúlegt og sannarlega ótækt að hafa Gylfa Sigurðsson enn í landsliðinu, jafn hrumur sem hann er orðinn, fótfúinn og utan við sig. Til dæmis eru þeir löngu hættir að nota Gylfa í félagsliðum þar eð örðugt er að treysta á að hann skæki að marki andstæðingana en hefði þess í stað stórskotahríð á eigið mark, en þessháttar framganga getur verið skeinuhætt liði Gylfa. Í sporum landsliðsþjáfarans hefði verið nær að velja Gylfa Scheving, föður knattspurnunnar í Ólafsvík í landsliðið; það má treysta því að Gylfi veit allta á hvort markaið hann á að sækja og aukspyrnur hans og hornspyrnur eru rómaðar og miklu betir en spyrnur Gylfa Sig þegar honum var treyst fyrir að taka spyrnur.

Ég ætla samt ekki að vera svartsýnn í kveld og spái að leikurinn fari 15 - 1 fyrir Svissurum og það verði markvörður Sviss sem skorar mark Íslendinga. 

Byrjunarliðið gegn Sviss opinberað

Ættum við að láta þjóðina kjósa landsliðsþjálfara

Það er nú gott að vera laus við hann Heimi, áður en hann gerði meira af sér. Hann byrjaði sem aðstoðarmaður, nokkurskonar klíníkdama, hjá Lassa sænska og heimtaði upp úr því að vera líka skráður þjálfari landsliðsins. Og þó svo að látið væri eftir honum að kalla sig landsliðsþjálfara vissu allir að hann var bara klínídama, auðvirðuleg og fúllynd klíníkdama. Hinsvegar skilaði Lassi sænski fótboltalandsliðinu upp á öldufaldinn og þar var það fyrst í stað eftir að Lassi var farinn. Í dag er staðan hinsvegar sú, að leiðin liggur niður á við og því beinna niður á við hefði það orðið með Heimi. Þetta veit Heimir og hann stökk að frá borði eins og hver annar tækifærissinni.

Heimir tekur eflaust við að þjálfa Elliða ekkibæjarstjóra í Eyjum og aðra af sama kalíberi þar úti. Okur varðar ekkert um hvað verður um þessa eyjahjassa, hvort þeir daga uppi í einhverju moldarflaginu í Vestmannaeyjum eða stillt upp á hillu í náttúrgripasafninu. 
En landsliðsþjálfara verðum við að hafa, ekki dugir annað. Best væri að láta kjósa um starfið eftir sömu reglum og forseti Íslands er kosinn. Þeir sem væru í framboði gæfu upp hvaða að laun þeir vildu ásamt öðrum kjörum. Þeir gæfu líka upp hvaða leikmenn þeir mundu velja í landsliðið og hvaða leikkerfi þeir ætli að brúka; einnig hvað leikmaður þarf að borga þjálfara sínum bak við tjöldin til að komast í byrjunarlið.

Svo geta KSÍ kóngarnir náttúrlega gefið sig á tal við Roy Keane, þann írska þræl og þrælmenni, og fengið hann til að taka við landsliðinu. Ef ég þekki Roy vin minn rétt, mundi hann byrja á því að dusta rykið vel og vandlega úr landsliðsdrengjunum og steypa þeim eins og fuglum niður á jörðina. Og Roy kæmi skohh ekki til með að velja veimiltítur, sparidúkkur og sleikipinna í landsliðið. Ónei. Svo getur KSÍ farið léttu leiðina og fengið ,,sérfræðimenninn" í HM-setti RÚV til að stafrækja boltaliðið, því þeim sérfræðimennum er ekkert hulið og vísir væru þeir til að vinna stóra sigra, einkum þó fyrirfram.

Mögulegir eftirmenn Heimis

Já, þær sluppu, garmarnir, óverðskuldað fyrir horn

Jæja, þær sluppu fyrir horn gelgjunnar okkar. Þeirra lán var að Slóvensku píurnar voru vel slompaðar og sumar þeirra drullufullar. Ef gestirnir hefðu ekki komið jafn rækilega við á barnum fyrir leik hefpi ekki þurft að spurja að leikslokum. Stundum hefir landsliðum okkar ekki dugað til þó mótherjarnir hafi verið meira en minna ölvaðir. Það var til dæmis óvenju skammarlegt fyrir alsgáða Íslendinga að tapa handboltalandsleik fyrir öldublindum Færeyingum og ekki var skárra að liggja í svaðinu á Laugardalsvellinum fyrir einhverjum dauðadrukknum austantjaldslubbum.

Æja, það var með herkjubrögðum að þeim íslensku tókst að setja tvö mörk á kerlingarnar frá Slóveníu þó svo að þær væru nær örvita af drykkjuskap. Ef þessar Slóveníudömur hefðu verið alsgáðar í kvöld hefðu þær unnið með 40 mörkum gegn engu. Sennilega væri affarasælast fyrir Íslendinga að hætta öllu þessu helvítis landsliðabrölti og láta sér nægja að keppa bara innbyrðis á platgrasvöllum.

Jón íþróttamaður er líklega mesti keppnismaður okkar fyrr og síðar. Þegar hann var upp á sitt besta var talið að hann gæti hlaupið sólarhringum saman án þess að bragða vott eða þurrt. Því miður hafa hans glæsilegu heimsmet í ýmsum greinum frjálsíþrótta ekki fengist viðurkennd vegna einhverra hnökra varðandi reglur og þessháttar. Öll munum við eftir þegar Jón íþróttamaður setti sitt ofboðslega heimsmet í spjótkasti. En það fékkst ekki viðurkennt á þeirri forsendu að hann hefði fyrir það fyrsta kastað spjótinu í vitlausa átt og í öðru lagi hefði spjótið hafnað í brjóstinu á konugarmi uppi á áhorfendapöllum með þeim afleiðingum að konan dó. Hin eina viðurkennig Jóns Íþróttamanns fyrir þetta risakast var hæstaréttardómur um fimm ára fangelsisvist því sannað þókti að Jón hefði skotið spjótinu vísvitandi í átt að áhorfendum.

Draumurinn um HM lifir góðu lífi

Knattspyrnudeild blindrafélagsins

Það var ekki við öðru að búast að við lægjum ósjálfbjarga í svaðinu eftir helvíska Norðmennina því þetta eru fúlmenni og fantar. Ekki var heldur björgulegt hjá Íslendingum að tefla fram markverði frá blindrafélaginu í Danmörku og fá honum til halds og trausts einhverja hálffulla leppalúða, sem virtust vera að bæta á sig meðan á leik stóð. Og á fimmtudaginn fáum við Ganverja, sem eru mikilir og sterkir blámenn sunnan úr Afríku, til að dusta okkur til svo um munar.

Og þetta skelfilega mannval ætlum við að senda austur til Rússlands í fylgd tannlæknis! Það verður aldrei barn í brók því í Rússlandi eru margar hryllilegar freistingar, sem ungir piltar eiga fullt í fangi með að standast. Ég vissi af ungum sveini af Íslandi sem álpaðist eins og vankaður sauður til Rússlands. Þar lenti hann í vodka og villtum meyjum og sá aldrei síðan til lands. Loks skutu einhverjir mafíósar eða Kósakkar hann niður þar sem hann sat á útikamri að hægja sér. Óþokkarnir skutu gegnum hurðina og okkar maður fauk í tættlum niður í saurþróna.

Því verður að segjast, alveg eins og er, að útlitið er svart hjá okkur núna. Annarsvegar sækir ógnarstjórn Bjarna Ben og Steingríms að alþýðunni og á hinum vængnum eru Dagur bé og hænsnaherinn hans að búa sig undir að berja á sömu alþýðu með endurnýjuðum meirihluta. Þegar ofan á þetta bætist leiðangur tanlækninsins með ungu drengina austur í Gúlagið, má heita að loftið yfir Íslandi sé sorta sveipað og haustmyrkur vonleysisns er lagst yfir lög og láð, þrátt fyrir að um þessar mundir eigi að heita um það bil lengstur dagur hér um slóðir.     

Fyrsta heimatapið síðan 2013

Framfarirnar eru gífurlegar

Þá er neyðin knýr dyra og öll sund lokuð, ferillinn á enda runninn og í rauninni ekki annað eftir en að snáfa heim með skottið millum lappanna, knén brostin og fúnandi fætur óumflýjanlegir þá gjörast endrum og sinnum kraftaverkin hin meiri. Og nú hafa þeir fundið upp ekta krossbönd úr ofurtógi sem þola meira að segja hlaup og hopp og hí á gervigrasvelli. Það sem meira er, er hin gleðilega staðreynd, að nú verður frá og með deginum í dag hægt að skipta út ónýtum mennskum krossböndum fyrir krossbönd úr ofurtógi í hálfleik og leikmaðurinn, eða leikkonan, hleypur út á völl eins og nýfæddur kálfur á eftir. Eftir allt saman þá er þetta ekki eins ömurlegt fyrir Margréti Láru eins og hún vill vera láta.

Og blessunarlega er ofurtógið til fleiri hluta brúklegt en að flétta úr því endingargóð krossbönd. Til dæmis er gráupplagt að græða það á hárlaus höfuð, semfarið er að gera í amríku. Meðal frægs fólk með hárlubba úr ofurtógi má nefna Dónald Trump og Teresíu May. Enn fremur hefir frægur próféssor og doktor, Hemann Ginkel að nafni, sem missti skegg sitt af taugaveiklun út af siðferði eiginkonu sinnar, látið gæða á sig ofurtógsskegg sem vex fimm sinnum hraðan en venjulegt skegg.

Framfarirnar eru svo gífurlegar, að brátt verður hægt að endurlífga löngu steindauða menn sem ekkert er eftir af annað en grindin. Það væri dásamlegra en allt sem dásamlegt er ef við findum gröf Egils forföður okkar Skallagrímssonar rétt í þann mund sem endurlífganir þessar væru að koma á almennan markað, að ekki sé talað um hvílík umbylting það væri ef Íslendinga bæri gæfa til að öngla saman beinum okkar ástsælasta morðingja, Bjarnar bónda frá Öxl. En nú ku allt vera að gerast og varla langt að bíða þess að fólk geti keypt farmiða til Hymmnaríkis þegar það nennir ekki lengur að vafsast um hér á jörð.

Ég vil ekki loka sögunni svona