Konunglegt reiðarslag.

Helvítis gríslíngur er þessi Harrý; minnir mannn á íslenskan slordóna, ef eitthvað er. A,m,k, man ég býsna vela þá daga, þegar ég, ásamt fleirum af mínu sauðahúsi, vorum að skrönglast til skips eftir strangar næturklúbbsferið til Álaborgar, þá vorum við svona illa til reika eins og prinsinn. Hinsvegar held ég að okkur félögunum hafi farið þessar ferðir mun betur en Harrý Karlssyni, við vorum þó, fjandinn hafi það, raunverulegir slordónar.

Nú er bara um að gera, að við sameinumst öll í voninni um að bölvuð hormóna- og brennivínslætin fari að rjátlast af strákskrattanum og hann fari kóngast bráðlega. En það er víst ekki á vísan að róa í þeim efnum - því miður. Hvern man ekki eftir danakónginum, ég man ekki lengur hvað hann hét og nenni ekki að fletta því upp, hann hrökk uppaf á hóruhúsi í Þýskalandi, eftir að hafa færst meira í fang í dráttlist en hann var maður til að þola. Það kæmi mér ekki á óvart að Harrý litli, þessi káti piltur, væri ætt við þennan danakóng sem fékk reiðarslagið og dó. Mér finnst einhvern veginn, að góðgjarnir menn ættu að vara strákugluna við, áður en hann fer sér að voða í bólinu hjá einhverri gæsinni.

Harry prins er landi og þjóð „til skammar“

Athugasemdir

[Níels A. Ársælsson., 8.4.2007 kl. 21:26]

Grípa gásina á meðan hún gefst, ekki satt ?

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 8.4.2007 kl. 22:58]

Mér skilst nú að þetta sé kærastan hans til einhvers tíma allavega. Er ekki verið að mála skrattan á  vegginn ?

[Brynja Hjaltadóttir, 9.4.2007 kl. 13:39]

Gott hjá stráknum segi ég bara ..

[Þórdís Bára Hannesdóttir, 9.4.2007 kl. 16:51]

Hann á eftir að standa sig strákurinn, enginn vafi.  Hlýtur að vera stressandi að geta sig hvergi hreyft án þess að vera hundeltur af blaðamönnum og ljósmyndurum.