Jóhannes Ragnarsson

10.11.2015 | 18:44

Skarphéðinn endurborinn og dekurdrengirnir sem reyndust óknyttastrákar

Jæja já og það er nú það. Skarphéinn Njálsson tuttugustu og fyrstu aldarinnar stökkur með öxina Rimmugýgi inní skriflabúð í Hanarfirði ásamt félaga sínun og hverfur á braut með gullpjátur. Honum er veitt eftir för og hleypir Skarphéðinn þá af gasbyssu sinni á fjendur sína. Loks hafa lögregluþjónar höndur í hári Skarphéðins og varpa honum í dýflissu. Þegar hann er kominn bak við lás og slá, þykir yfirvöldunum ekki nóg að gert, og dæma Skarphéðinn Njálsson í ótímabundið gæsluvarðhald vegna þess að þeim þykir halurinn full-ábúðarfullur og hættulegur umhverfi sínu og hafa við orð, að heimilt sé að dæma dólginn í allt að 16 ára betrunarvist. Vart þarf að taka fram, að Skarphéðinn neitar sakargifum og samvinnu við valdstjórnina.

Afturámóti sitja dægilegir kórdrengir í dýflissunni á Kvíabryggju. Þeir neita líka öllum sakargiftum, eins og Skarphéðinn, og fullyrða að á þeim hafi verið framið dómsmorð, þeir séu alsaklausir og enn og aftur alsaklausir. Þrátt fyrir það hafa þessir dáðadrengir skaðað flestar ef ekki allar fjölskyldur í landinu stórbrotnum tiltektum sínum. Þeir voru dæmdir til að flatmaga bak við rimla í 4-5 ár. Það er ljóst, að Skarphéðinn í brennunni endurborinn þykir hafa mun meira á samviskunni en bankaræningjarnir og hættulegri landi, þjóð og valdstjórninni.

Kolbeinn Kolbeinsson og Máría Borgargagn eru bæði framsóknarmenn eins og bankaræningjarnir. Það var undurfurðulegt hvað þau glöddust þegar umræddir drjólar fengu heilan banka uppí höndurnar, eins og jólagjöf frá gömlu Framsóknarmaddömunni. Og þau glöddust enn meir, þegar þau fóru að horfa á litlu dekurdrengina leika sér með bankann og urðu reið almenningi og sérstökum saksóknara þegar dómstólarnir neyddust til að taka piltana úr umferð, af því að þeir umgengust gjöfina eins og gráðugir óknyttastrákar.