Rómuð afturganga úr svörtuloftum skemmtir bíógestum

Ekki kannast ég við að Seðlabankinn hafi nokkru sinni verið heimilisvinur á mínu heimili og á ekki von á að hann banki upp á hjá mér héðan af. Og þó svo að Seðlabankinn dræpi á dyr hjá mér og beiddist inngöngu mundi ég alls ekki hleypa honum inn, því ég kæri mig ekki um skríl í mínu húsi. Hitt er ekki síður einkennilegt að Már nokkur Guðmundsson sé orðinn skemmtikraftur í Háskólabíói, því satt best að segja er þeim manni flest betur gefið en að vera skemmtilegur; sumir segja hann meira að segja svo andskoti þrautleiðinlegan að til fullkominnar hörmungar megi telja. Staðreyndin er samt sú, að Már Guðmundsson sló rækilega í gegn í Háskólabíói í dag að áheyrendur veltust um af hlátri, sumir fengu krampa og dóu hreinlega, aðra, sem ekki gátu hætt að hlægja, var hægt að sprauta niður.

Í eina tíð þóktist Már seðlabankastjóri og grínari vera ógurlega róttækur, var í Fylkingunni og og redoblaði hvurn mann í marxisma og ofurróttækni allt þangað til að hann dó skyndilega inn í svörtuloft Seðlabankans við Arnarhól; þetta var ekki hægfara andlát, heldur hrein bráðkvedda. og róttæknin, hún liðaðist í burtu eins og dulítill gufuhnoðri og hvarf á augabragði. Upp úr því fór Már að ganga aftur, sást gjarnan í för með Indriða Handreði og Máríu Borgargagni á leið í helgarsamkvæmi hjá frú Ingveldi og Kolbeini. Og frú Ingveldi og þeim hinum þókti undurgott að fá uppvakning úr svörtuloftum í samkvæmi því að vomurinn hélt innblásnar ræður um dýrð kapítalismans og hina ósýnilegu hönd markaðrisn.

Svo varð allt hljótt um hríð og Már karlinn virtist horfinn eins og péníngahverlfingarnar í Seðlabankanum hefðu gleyp þennan draug sinn og kveðið hann niður. En þá bárust fréttir, eins og skrattinn úr sauðarleggnum, þess efnis að Már afturganga úr svörtuloftum hefði tekið sér far á fyrsta farrými til útlanda til að gérast kórdjákni við eitthvert mammonsmusteri í Evrópu. Það þókti borgarastétt vinstriflokkanna mikil upphefð. Svo gerðist það einn daginn, að Már kórdjákni í Evrópu var skyndilega kallaður heim, því allt mammonskerfið á Íslandi var komið í hönk, og það vantaði seðlabankastjóra. Þannig andaðist hinn fyrrum ofurmarxisti og vinstrimaðuri aftur inn í svörtuloft seðlabankans og eins og fyrri daginn gekk hann umsvifalaust aftur í annað sinn. Það má mikið vera ef það er ekki einsdæmi að tvíafturgenginn mammonsþjónn skuli birtast fjölda manns sem skemmtikraftur og brandarakall í stóru bíóhúsi. Að vísu var Hjaltastaðarfjandinn frábærlega skemmtileg afturganga, en hann homst aldrei á svið í Háskólabíói en varð að láta sér nægja að skemmta búandkörlum og kerlingum, já og einum sýslumanni og einum presti, á sveitabæ austur á landi um hávetur.      

Seðlabankinn „besti vinur heimilanna“

Athugasemdir

[Guðmundur Ásgeirsson, 8.10.2017 kl. 02:51]

Hann má eiga það að hafa mætt og að minnsta kosti haft hugrekki og heiðarleika til þess.

Hvaði manni svo finnst um kynninguna og efni hennar kann að vera annað mál. Persónulega fannst mér athyglisverðust þau ummæli hans að það skipti að sínu mati engu máli fyrir seðlabankann þó verðtrygging yrði afnumin.

Enda er það alfarið á færi Alþingis að ákveða þetta.