Svo gerðist það að bréf barst á lögreglustöðina

Svo gerist það að bréf barst á lögreglustöðina, stílað á Hálf Dán varðstjóra. Og víst er um það að Hálfdán varðstjóri reiddist ákaflega þegar las utanáskriftina og sókti í skyndi tvær ákavítisflöskur í skrifstofuskáp sinn. Þegar hann hafði drukkið hartnær úr annarri flöskunni á rétt liðlega klukkustund hafði hann komist að niðurstöðu, sem hann taldi óyggjandi. 

Og nú varð að hafa meira við en venjulega. Fólk sá allt í einu og upp úr þurru hvar lögreglubifreið staðarins var rykkt af stað frá lögreglustöðinni og síðan ekið sem leið lá út í bæ á sannkölluðum ofsahraða undir sírenublæstir og blikkandi ljósum. Menn litu undrandi hvurjir á aðra og datt ekkert minna en morð í hug. Svo var lögreglubifreiðinni nauðhemlað fyrir framan hús Sigurveigar Kjartansdóttur Dræsu og Alfreðs Möwe og út stökk Hálfdán varðstjóri með skakka húfu og fráhnepptan lögreglujakkann og rauk bein inn í húsið. Skömmu síðar sá fólk, sér til mikillar furðu, hvar Háldán dró báða húsráðendur út á hárinu og kastaði þeim eins og fífupokum aftur í lögreglubifreiðina.

Í bakaleiðinni þandi Hálfdán vél bifreiðarinnar ennnú meir en áður og veinin í sírenunni ætluðu að sprengja hljóðhimnuna í þeim er urðu á vegi Hálfdáns. Auðvitað komust Sigurveig Dræsa og Alfreð ekki hjá því að meðkenna að þau hefðu sent Hálfdáni bréf á lögreglustöðina hvar hann var í utanáskrift bínefndur og þar með gerður auvirðilegur í augum bréfberans og lögregluþjónsins sem tók við bréfinu. Um kveldið og nóttina sókti Hálfdán fleiri flöskur í skápinn og bætti hryllilega á sig, sem aftur gerði að verkum að Sigurveig og Alfreð áttu ekki sjö dagana sæla í fangaklefanum. Um morguninn mjálmuðu þau hjónin í sig ofurlítin kjark og hótuðu að kæra Hálfdán fyrir margfalda, svívirðilega kynferðisnauðgun, barsmíðar, lýgimál og viðbjóslegar aðdróttanir en uppskáru aðeins snoppunga fyrir vikið svo þau duttu bæði í rot. Um miðjan dag var þeim loks ljóst að þeim vóru allar bjargir bannaðar og skrifuðu undir játningu sem varðaði við hegningarlög og innihélt fyrirheit um nokkurra ára fangelsisvist ef þeim Hálfdáni og sýslumanni tækist vel til þegar að því kæmi að fylgja kærunni eftir í dómsalnum.

Svona fór Aldís að því að léttast um 60 kg