Grettlu er boðið til samkvæmis í heimahúsi í kveld

Ég held ég verði að láta það eftir mér að mótmæla því að þessi bévuð grettla sé umdeild. Þvert á móti eru hún er hún einstakt dyggðarljós, orðvör, meinlaus og hljóðlát. Einhverjir ólánsbesefar hafa borið á hana að hún sé óttalega nasíjóísk, en það er bara misskilningur. Ekki höfum vér áhuga á að vita um hvað hún ætlar að skrolla í hátíðarræðu yfir Steingrími, Bjarna Ben og Loga vindbelgi, sona grettlur geta haft sitt mannskemmandi þvaður fyrir sjálfar sig og vinkonur sínar.

En vér vonum samt heitt að ljósmyndarar nái góðri mynd af Píu og Katrínu Jakkó þar sem þær gretta sig saman framan hraunið á Þingvöllum. Sú mynd gæti kallast ,,hraunin heilsast." Í sendisveit ríkisins sem tók móti Píunni voru sæmdarhjónin frú Ingveldur og Kolbeinn Kolbeinsson. Var til þess tekið hver vel hefði farið á með Píu og Kolbeini og grett sig upp á gátt framan í hann svo glampaði á alla endajaxlana. Og Kolbeinn, sem skilur allt merkjamál kynjanna so vel, veðraðist upp og bauð hinum danska kvennpéníngi á samkomu á síðkvöldi heima hjá sér og frú Ingveldi í kvöld. Það verður þokkalegt að sjá hverju fram vindur þar.

Í hádeginu heyrðist Kolbeinn kalla Stenngrimm, vin Samherjanna, bölvaðan snata þegar hann var á hljóðskrafi við frú Ingveldi og frú Ingveldur svaraði að bragði að hún vildi aungva vandræðamenn heim til sín í kvöld, hún væri ekki enn búin að gleyma hvernig fjandinn sá arni hagaði sér í einu helgarsamsætinu í vor. - Þú vissir aldrei, æpti frú Ingveldur upp í leðurhlustinar á eignmanni sínum, - hvort þetta var að reka við eða frussa með vörunum. Annan eins helvítis ódám hefir ég aldregi, hvrorki fyrr eða síðar, fengið í mín hús.

Umdeilda áhrifakonan á Þingvöllum