Jóhannes Ragnarsson

29.11.2018 | 16:59

Ekki nein hörmung að horfa upp á hann. Neinei

Þá er nú heldur en ekki nein hörmung að horfa upp á Steingrím J. Sigfússon, Samherjan mikla, upphefð hans volduga, heiðarleik og stjórnvisku. Hann minnir á mannaumingjann sem segir frá í guðspjallinu, sem hóf samtal sitt við Drottinn sjálfann á þessum orðum: ,,Gvöð, ég þakka þér fyrir að vera ekki eins og þessi grútskítugi tollheimtumaður hérna við hliðina á mér", nema hvað bænagjörð Steingríms hljóðar sem hér segir: ,,Mammón, drotin minn, ósköp þakka ég þér fyrir að vera ekki eins og þessir hörmulegu og óréttlátu miðflokksskítakleprar, sem þjóðin hefir nú komist að hvurn mann þeir hafa að geyma." Svo koma Samherjar Steingríms í Sjálfstæðisflokknum til hans og klappa honum vingjarnlega á beran kollinn og flissa að honum um leið og Steingrímur dillar skottinu vinalega á móti og veltir sér um hrygg af undirgefni fyrir fótum Samherjanna og ýlfrar góðlátlega.

- Hann má þó eiga það hann Steingrímur, mælti frú Ingveldur, - að hann endurreisti Gamla Ísland upp úr dékotans Hruninu og margir fengu skuldir sínar niðurfelldar í anda faðirvorsins, ,,svo sem vér og fyrirgefum órum skuldunautum" og allt það. Og ekki lét hann kommafíflin, sem hann hafið logið til að kjósa sig, hafa áhrif á sig og stóð með sínum Samherjum allt til enda og stendur með þeim enn og nú með pálmann í höndunum."
- Já, hann er mikill blessaður maður hann Steingrímur, svaraði Brynjar Vondalykt að bragði og másaði eins og hlöðukálfur ofan í glasið. - Ha-ha-hann kann nú að plata hyskið sem heldur að það séu kommar og sosíalistar. Sjáið nú kellingarhólkana sem hafa verið á þingi fyrir VG, allar eru þær klæddar í drapplitaða larfa og margvafðar þykkum treflum, nema ein, sem er alltaf klædd eins og jólatré, stuttpilsuð og heldur tóm. Já, hann er helvíti sniðugur hann Steingrímur og lætur ekki að sér hæða.

Kolbeinn, Handreðurinn og Máría Borgargagn hafa ráfað um hljóðlát í dag, því þau óttast um heilsu gömlu Framsóknarmaddömunnar, að hún fái ólgandi niðurgagn og gigtarsting í rassakinnarnar ef fólk hættir ekki að hafa klausturævintýri miðflokkshjúanna í flimtingum og þá orðræðu og samtal sem það fólk hafði í frammi með moðuxum Flokks fólksins. Það er kanski skiljanlegt að vel gerðir drengir eins og hann Gunnsi Bragi og hann Beggó séu hræddir við Albertínu og Silju, eða hvað þær nú heita þessar gellur sem hafa næstum hrellt úr þeim líftóruna með stórkarlalegum tiltektum. Vissulega er staðan viðkvæm og lítið má út af bera á þessari stundu ef ekki á að fara illa. Best væri að losa sig úr þessari vandræðastöðu með því bíða aðra meiri og verri. Nú verðum vér að sameinast og herða kókaíntökin hvort á öðru ... Jamm og já.