Að villtust bestu menn ...

Ó hvað það er mikið fagnaðarefni þegar litla telpan, jómfrú Reykfjörð, tekur sér í munn orð eins og ,,kerfisbrestur"; manni blátt áfram hlýnar um hjartaræturnar að sjá hið mikla orð bókstaflega leka út um minnvikin á þeirri stuttu. Þetta minnir á þann góða tíma þegar aðaljólatréð í flokknum hann Stenngríms sagði orðið ,,samtal" að minnstakosti tvisvar að jafnaði í hvurri setningu. Og nú er í tísku hjá þessum hjáróma poletísku vandræðaveslingum að smjatta á ,,kolefnissporinu" og gera sig afar merkilega í framan.

Við vonum öll, inn að innstu hjartarótum, að jómfrú Reykfjörð haldi ótrauð áfram á sömu braut. En hún verður að leika betur en hún gerir í útvarps- og sjónvarpsviðtölum; henni vantar alveg að kunna að setja upp svip sem gefur til kynna að hún viti alveg hvað hún er að hjala. Fram til þessa hefir verið sorglegt á sjá til hennar á skjánum því svipur hennar gefur alltaf til kynna að hún hafi litla hugmynd um hvað hún er að blaðra; það liggur við að það sé skrifað skýrum stöfum á ennið á henni.

En, - æ, hvur skrambinn; af hvurju í andskotanum kemur allataf þessi bévítans ,,jómfrú Ragnheiður" upp í hugann þegar mér verður það á að fjalla um jómfrú Reykfjörð. Meira að segja ótérlegur söngtexti Megasar dansar bæði fyrir augunum og hlaupur eins og Fjandinn milli heilastöðvanna. Gwöð hjálpi mér frá að hugsa á siðspilltan hátt í sömu andrá og ég tala um settlega telpu og verðandi frauku í Sjálfstæðisflokknum. Það er líka óviðeigandi að spurja stúlku um einhvern Al Thani, ekki síst ef viðkomandi telpukorn hefir aldrei heyrt minnst á þennan skrattans Al Þana. Það vildi henda í skammdeginu, a trall-lall-lall-la-la, o.s.frv.  

Ekki kerfisbrestur segir ráðherra