Svo Guð er þá kominn á kaf í knæpurekstur og kennitölur

Samkvæmt athafnamanninum, er ljóst að Guð er kominn á kaf í brask með kennitölur og knæpur; sem sé farinn að haga sér eins og vonarpéníngur Samtaka atvinnulífsins og Sjálfstæðisflokksins. Hvað tilfæringar Drottins í þessum efnum hafa upp á sig er óráðið og torskilið, en það er líklegt að hann sjái gróðaveg í að selja gestum og gangandi áfengi og lítilfjörlegt matargums.

Ekki munum við til, að Guð hafi áður tekið þátt í sprúttsölu, fágaðri eða ófágaðri, og ekki heldur haft fréttir af vaxandi drykkjufýsn hans. Ekki fer heldur sögum af matreiðsluháttum Drottins Guðs, að frátöldum nokkrum heilræðum, sem Mósi karl skrifaði upp fyrir löngu síðan og bar Guð fyrir. Hinsvegar lét Drottinn óþekktaranga og dónalegt hyski í Sódómu og Gómorru hafa það óþvegið fyrir tiltektir, sem fóru í taugarnar á honum, og ein kerlíngin varð að saltstólpa í þeirri refsingarherferð.

En nú er Guð sem sé kominn í samstarf við athafnamanninn Sigmar um rekstur á fyrirtæki, sem ætlar að höndla með brennivín og annað áfengi. Og um matinn, sem þeir félagar ætla að elda og selja einhverjum dauðans ráðleysingjum, er það að segja, að það ætti að vera að mestu í lagi ef þeir krydda gumsið ekki með of miklu af nóróveirum og salmónellum. Þegar Valgeir matsveinn opnaði greiðasölu sína fyrir stinnum fjörutíu árum, önduðust 18 af gestum hans þann daginn innan tveggja sólarhringa, en nokkrir hjörðu í viku; þegar hálfur mánuður var liðinn frá opnununni vóru allir gestirnir dauðir. Greiðasala Valgeirs var opin þennan eina dag og síðan aldrei meir og Valgeir sjálfur fór á Litla-Hraun og ku vera þar enn, þeir eru nefnilega að bíða eftir því að kallskepnan rotni þar að full. Eftir á að hyggja, hefði Valgeir veitingamaður og matreiðslumeistari átt að Guði hlutabréf í greiðasölunni, þá hefði mannfallið líklega ekki orðið eins mikið og raun varð á.

„Opnum í nóvember ef guð og rafverktakar lofa“