Dómsmálaráðherra hefir ekki neitt vit á lögreglurannsóknum og dómsmálum

Það er eins gott fyrir Áslaugu Örnu, sem sögð er dómsmálaráðherra, að tjá sig yfirleitt ekkert um rannsóknir lögreglunnar, því á þessháttar hefir umræddur ráðherra ekki einusinni hið minnsta vit. Þar fyrir utan leikur grunur á að dómsmálaráðherra og hinn grunaði kynferðisböðull séu flokkssystkini, með öðrum orðum: systkini í Flokknum. En til þeirra systkina teljast líka ríxlögreglustjóri, lögreglustjórinn í Reykjavík og Stjörnusýslumaðurinn Stones og einnegin sýslumennið á höfuðborgarsvæðinu.

Nú, hin grunaði virðist vera viðsjárverður gripur og ekki vitlegt fyrir litlar humarætur að sletta sér fram í hans undarlegu málefni. Hinsvegar hefir lögreglan í bígerð að fela stegginn í umsjá Hálfdáns Varðstjóra, sem ekki mun draga af sér við að koma manninum í skilning um að hann hafi villst inn á hættulega braut. Við munum öll eftir því þegar Kolbeinn Kolbeinsson skrifstofustjóri og framsóknarmaður var handtekinn í hjónarúmi sínu af fjölmennri lögreglusveit. Kolbeini var gefið eitt og annað að sök og var fáar syndir í því registri, eins og segir á frægri bók, vægari en nauðganir, hórdómur sifjaspell og barnamorð. Kæruna á höndur Kolbeini höfðu þau hjón, Máría Borgargagn og Indriði Handreður, lagt fram á lögreglustöðinni við Hverfisgötu.

Hálfdán Varðstjóri glotti smeðjulega þegar honum var færður óþokkinn, en skipi samstundir um svip þegar hann var orðinn einn með gæslufanganum, þá varð hann í framan eins og blóðgrimmur örn og tjáði Kolbeini, að nú væri öllum gælum við hann lokið. Að svo búnu rauk Hálfdán fram til sín á varðstofuna og hvolfdi hálfri áquavítisflösku í sig í einum teyg og snússaði sig vel og vandlega á hvítu dufti, sem hann hafði í dulitlum plastpoka í brjóstvasa sínum; þetta duft hafði hann sjálfur tekið af aumingja nokkrum úti á Granda, sem hann svo fleygði í höfnina þegar hann hafði gert duftið upptækt. Þremur dögum síðar voru bæði Kolbeinn og Hálfdán Varðstjóri færðir á sjúkrahús eftir að frú Ingveldur hafði komið á lögreglustöðina til að frelsa mann sinn. Þá lá Kolbeinn illa leikinn í fangaklefanum eftir líknandi handtök Varðstjórans. En Hálfdán Varðstjóra barði frú Ingveldur við þetta tækifæri til óbóta svo að kallskepnan mátti liggja eins og liðið lík í sjúkrarúmi í heilan mánuð. 

Treystir því að lögreglan vinni faglega