Nú ætti sú stutta að nota tækifærið og láta að sér kveða

Nú ætti litla telpan Sjálfstæðisflokksins í dómsmálaráðuneytinu að nota tækifærið, láta slag standa, og troða Ólafíu Kristínu með valdi, ef ekki vill betur, í lögreglustarfsnámið hjá Háskólanum á Akureyri. Mikið djöfull héld ég háskólalubbarnir þarna fyrir norðan verði lúpulegir þegar dómsmálaráðherra steypir sér yfir þá eins og hafgammur og lætur þá hlýða. Enda er ekkert að því að lögreglumenn og lögreglulærlingar séu á róandi, það veit Hálfdán Varðstjóri manna best.

Það hefir nefnilega flogið fyrir, að sjálfur Hálfdán Varðstjóri sé stundum hálf-einkennilegur þegar hann er á vakt og af honum leggi jafnvel ágæta áfengislykt á stundum. En sannleikurinn er auðvitað sá, að Hálfdán er aunginn bind-ind-ind-ismaður og brúkar þá stundum heldur kraftmeiri meðul en hvítvín. En þetta hefir ekki háð hinum frækna Varðstjóra agnarögn, heldur hefir honum vaxið ásmegin í erfiðum aðstæðum þegar hann hefir haft sér til gottgjörelsis styrka inntöku. Sérstaklega er yfirheyrslutækni Hálfdáns rómuð, en yfirheyrslur stundar hann mest innan veggja fangaklefans því þar inni er þrjóska glæpalýðsins minnst og sannsöglin að sama skapi mest.

Mjök er minnistætt þegar Hálfdán Varðstjóri ók í hlað einbýlishúss nokkurs á höfuðborgarsvæðinu, vatt sér þar inn og kom að vörmu spori út aftur með húsfreyjuna í eftirdragi og mismunaði henni inn í fangarými lögreglubifreiðarinar, marglæsti og sló að síðustu slagbrandi fyrir dyrnar. Að vísu hafði Hálfdán farið nokkuð villur vega að þessu sinni, því að hann ætlaði sér að handtaka karlmann til heimilis við allt aðra götu. En þar eð húsfreyjan var ein heima tók Hálfdán hana fasta og hafði með sér. Handtakan átti sér stað laust fyrir kvöldmat og frúin var búin að játa klukkan hálf tólf um kvöldið, þá illa haldin af klæðaleysi og orðin hálffull eftir innbyrlanir Varðstjórans. Hún var síðar dæmd í átta ára fangelsi fyrir brot gegn valdstjórninni, péníngaþvætti, umboðssvik og skjalafals, einnig að hafa hvatt óvita til hnífaárásar á dvalarheimili aldraðra í heimahverfi hennar.  

Lyfjanotkun megi ekki leiða til skertra tækifæra