Hugleiðing um tvö slysabörn

Þegar ég las hina skelfilegu og hjartaskerandi frétt af slysalegum barneignum þeirra Jöðu og Tanna rann ósjálfrátt upp í hugann ljóð um barnunga, sem slysaðist í heiminn fyrir vangá og flumbrugang foreldranna.

Flóra situr sonu þrjá,
sá var hennar geiri.
Roy var yngstur allra þá,
Ekki vildi hún fleiri.

En árið nítján núll og eitt
um nótt þeim varð á slysni.
Vilja drottins varð eig breytt:
Walt kom undir, Disney.

(Höf: Þórarinn Eldjárn, ættaður úr Svarvaðadal.)

Í dag ætti öllum hugsandi verum að vera kunnugt um óbótaverk Walt þessa Disneys, meðvitundariðnað hans og skepnuskap; í lúkum þessa voðamanns hafa dýr, svo sem mýs og endur, svo og gömul evrópsk ævintýr, verðið niðurlægð og smáð af viðurstyggilegri fólsku. En um það segir skáldið Þórarinn í sama ljóðabálk:

Nemur löndin Andrés önd,
argvítugur steggur.
Dauða hönd á dal og strönd
disneyvélin leggur.

Í dag er tilefni til að leita þess hymmnasjóla, sem skapað hefir haf og land og stjörnurnar á festingunni, og biðja hann auðmjúklega að forða því, að barnunginn Jöðu og Tanna, sem samkvæmt þeirra sjálfra orðum er undir kominn fyrir slysni, verði heiminum jafn þungur í skauti og þokkapilturinn Walt Disney, eða jafnvel Walt endurborinn. Vestur í Amríku er skjátan af Walt búin að liggja djúpfryst í rúma hálfa öld, en samkvæmt boði Walt á að þíða hann upp og endurlífga þegar lækningu hefir fundist við krabbameini. Í ljóðmælum Þórarins er fjallað um andlát Walt á eftirfarandi hátt:

Aldrei fékk hann augum þeim
einnig skoðað Disneyheim.
Kall hann heyrði, klukka sló,
krabba fékk í lunga, dó.

Og áfram:

Rýna í gögn og rjúfa þögn,
ræða og pískra um náinn.
Vex af ögn upp alkunn sögn:
Að hann sé ei dáinn.

Það um listakynjakvist
kveða í máli stystu,
að hann gisti, eigi vist,
oní frystikistu,

uni í dái ísi hjá,
eins og björn í híði,
stari ljáinn ögrand´á,
eftir því hann bíði

í kaldri ró að krabbahró
kempur Eirar lækni,
en einkum þó að eflist nóg
affrystingartækni.   

Þriðja barnið var algjört slys