Ernir eru óbetranlegar óvættir og ekki er bölvaður Jólakötturinn þeim neitt skárri

Djöfullegir fuglar ernir, grimmir og stórhættulegir. Hér fyrrmeir þegar foreldrar gættu ekki barna sinna eins og tíðkast í dag, kom þráfaldlega fyrir að ernir komu aðvífandi og hremmdu börn sem voru að leik á hlaðinu heima eða úti á túni meðan fullorðna fólkið var við heyskap eða önnur störf, og flugu með þau burt. Í einni hroðalegri sögu af einu slíku tilviki flaug örninn með fimmvetra dreng upp í fjallsufsar, hvar hann hafi sér hreiður með ungum. Þeir er eftir sátu á bænum mundu alla ævi eftir hljóðunum í drengnum þegar örninn var slíta hann sundur í ungana. Það vóru hryllilegar stundir. Á þriðja degi heyrist ekkert meir ofan úr klettum annað er murrið í múkkanum og stöku kuldahlátrar í svartbaknum. En arnarungarnir stálpuðust hratt og gjörðust fljótt óvægin óféti sem móðir þeirra. Því gjöri ég að tillögu minni, að örninn í Húsdýragarðinum verði leiddur að höggstokknum í fyrramálið og hogginn án nokkurs hiks af honum hausinn. 

Þá er og þess að geta, að össufjandi fór að gjöra sig heimakomna að býli Ólafs bónda. Þetta var mikill fugl, fimur á væng og með öllu óseðjandi. Um vorið tók assan í það minnsta átta lömb traustataki af Ólafi bónda og nýborinn kálf drap hún og hafði í brott með sér í tveimur ferðum; assan reif sem sé kálfinn í tvennt því henni þókti  hann heldur þungur til flugs til að fara með hann í einni ferð. En svo lék assa af sér og það heldur illa. Hún hugðist nefnilega grípa hinn landsfræga fjárhund Ólafs bónda, hann Snata, og tæta hann ofan í börn sín grimm og svöng í hreiðrinu. Jú jú, illyrmið flaug undur létt niður við jörð með þýðum vængjatökum og kom aftan að Snata þar sem hann lá á hlaðinu og var að hugsa. En í þann mund sem assa ætlaði að læsa klónum í bráðina og hafa hana viðstöðulaust á brott stökk Snati eldsnöggt upp og náði koma tanngörðum sínum á háls hennar og beit.

Já, vinir mínir, nær og fjær, það er ástæða til að vera á varðbergi þar sem örn er nær og rétt að hafa ekki um hönd fleipur og þvætting um þann fugl. Og það eru vissulega fleiri hættur sem a steðja á Íslandi, ekki síst á jólaföstunni þegar ægilegustu forynjur fara á stjá. Jólakötturinn er óskaplegt dæmi um hamslaust villudýr sem veður um sveitir og etur menn, einkum börn, óþekk börn. Það er ekki lengra síðan en í fyrra, að Jólakötturinn veiddi dreng austur á Héraði og át hann á staðnum. En það var nú ekkert miðað við uslann sem kvikindið gjörði á jólatrésskemmtun norður í Húnavatnssýslum fyrir fimm árum. Þar lét hann ekki við sitja að graðga í sig óþekka krakka, heldur hakkaði hann í sig tvær konur, aðra á besta aldri, hina afgamla, seiga og bragðvonda. Það var ekki laust við að kisi drægi kviðinn dulítið eftir jörðinni þegar hann laumaði sér á brott eftir allt átið.  

Síbrotaörn færður í húsdýragarðinn