Hann saung frægan dúett inn á plötu með frú Ingveldi

Hann kvað vera óttalegur tralli hann Helgi. Svo söng hann eitt sinn frægan dúett inn á plötu með frú Ingveldi, mig minnir hann heiti ,,Í kartöflugarðinum heima" og varð fádæma vinsæll hér heima, í Færeyjum og í Norður Noregi. Eflaust muna færri efir númerinu sem frú Ingveldur grenjaði inn á plötu kringum 1970; sá andskoti var bannaður í opinberum flutningi í Ríkisútvarpinu af onum Jóni eitnum Þórarinssyni tómskáldi og tómlistarstjóra.

En það sem verra var í sambandi við frumraun frú Ingveldar á tónlistarsviðinu var að óskiljanlegt fólk gjörði sér lítið fyrir og stal upplaginu af plötunni og brenndi þær allar á báli eins og gjört var við galdrakarla og nornir í gamla daga. Höfundur lags og ljóðs hefir með öllu glatast, hvernig sem á því stendur, og frú Ingveldur sjálf, ráðsett sem hún er orðin, verður þögul sem gröfin ef á þetta málegni er minnst í hennar návist.

Úr ljóðinu frú Ingveldar hafa því miður að eins geymst tvær ljóðlínur, annað allt er glatað og aunginn maður þykist muna neitt. Þessar tvær ljóðlínur eru í þokkabót þannig að vaxtarlagi að vart er við hæfi að birta þær opinberlega. Og þó - þetta eru nú einusinni ómetanleg menningarverðmæti. Með leyfi hljóða línurnar einhvernvegin á þessa leið: ,,Svo ryðjumst við inn í rottugeymsluna og rotum og kremjum þær til sprengs - en uppi á loftinu liggur læragná með færin sín blá, af kulda og vosbúð, en kynæðið lifir í loftinu á loftinu undir loftinu og ..." Eftir þetta óx ljóðið af öfgum og ofsa of endaði að sögn með fullnægingu. Já, það er heldur munur á listinni þá og helvítis ruslinu sem okkur er boðið upp á í dag og enginn hefir rænu né manndóm í sér að banna og brenna.  

Tónleikar Helga Björns í beinni