Kompásskekkja kynjavillufémínístana

Það er aldeilis uppi typpið á hinum fémínísku kynvillufræðingum þessa dagana. Viku eftir viku flytja svokallaðir fjölmiðlar fregnir af afbrigðilegu kynferðisþvogli örvasa kérlínga, sem virðast kynóðar miðað við áhuga þeirra á að klæmast öllum stundum yfir alþjóð. Í eyrum venjulegs íslensks alþýðufólks hljóma klám- og kynvilluræður þessa aumingja fólks eins og óráðshjal vitfirringa, sem vaga fram og aftur um vitfirringahælið með kynfærin í lúkunum.

Mér verður oft hugsað til Flosa heitins Ólafssonar þessi dægrin, því hann kemur alltaf upp í hugann í hverst skipti sem ég sé eða heyri kynvillu-urr klámkerlingafressanna, klerklegan vandlætingartóninn í þeim, hræsnina og ýlduþrungna skinhelgina. Eflaust trúa þessi hvimleiðu fress, að þau séu heilagrar náttúru og lágkúrulegt skipbrot sálarlífa þeirra sé frá Guði sjálfum komið. Ofan í allan þennan óþrifajafning eru kérlíngarfressin sannarlega yfirnáttúrulega leiðinlegar, svo sem tilheyrir sjúkdómi þeirra. Ef einhver er svo illa settur að vita hvorki upp né niður í kynjaþokunni eftir að hafa hlustað yfir sig á kynbilunina og vaðalinn, sem rennur viðstöðulaust upp úr klámfressunum, þá bendi ég þeim hinum sama að nálgast rit Flosa Ólafssonar, ,,Í Kvosinni" og lesa sér þar til gagns um uppáferðir og dodofræði til að leiðrétta kynferðiskompásinn sinn. 

Það sér auðvitað hvur maður að svona getur þetta ekki gengið lengur og er nú mál að linni og væri gott ef góðgjörðafélög tækju að sér að leiða kynjavillu- og klámfressin í líknandi meðferð hjá brjóstgóðum sérfræðingum. Þá eru þjóðskáldin okkar mörg komin í viðbragðsstöðu, þess albúin að gjöra sitt til að kveða óværuna niður og leiðrétta villuna sem fressin hafa leitt yfir landið. Í dag frumorti einn af okkar bragvísustu ljúflingum á akri skáldskaparins, Hallgrímur Jónasson frá Rúðum, ljóð í tilefni atgangs hinna óðu og kynjuðu efrimilliséttarfémínísta, sem komir eru með kynfærastöppu í heila stað. En sú ljóðræna hljóðar svo í Drotins nafni, ef ég man hana rétt:

,,Nú kvöldar að í kynferðisvilltu landi,
og karlarnir skríða eins og pöddur í sín ból.
En kérlíngar þeirra sveifla yfir höfðum sér koppum með hlandi
og klæmast eins naut á Landeyjasandi
og klippa loks undan mönnunum öll þeirra tól ...
færa þá í kjól, 
stilla þeim upp á stól
svo sjái þá konur og fjandi" ...

Skiptar skoðanir á fræðslu um „kyrkingar“