Ingveldur og eilífðin.

- Já, það er nú þetta með sálina og eilífðina, sagði Kolbeinn við köttinn sinn hann Brand og röri fram í gráðið, en kötturinn Brandur sperrti eyrun. - Tökum til dæmis hana Ingveldi okkar hérna, hélt Kolbeinn áfram, - ekki gefur hún tilefni til bjartsýni á tilveru eða tilveruleysi sálarinnar. En hvað eilífðina varðar, þá má sú skepna sigla sinn sjó ef hún er ætluð Ingveldi líka til jafns við okkur hin. Þá reis Brandur á fætur og ygldi sig og leit síðan upp á Kolbein þýðingarmiklu augnaráði.