Formannsþing VG ályktar

Um nýliðna helgi hélt sjálfur Steingrímur J. kjördæmisþing VG í sínu eigin kjördæmi. Vafalaust hefur margt gáfulegt borið á góma á þeirri samkundu, málin rædd og reifuð og allrir viðstaddir verið sammála formanninum í smáu og stóru, jafnvel þó þeim hafi verið það þvert um geð. En agi verður að vera, og húskarlar og kerlingar í kjördæmi foringjans, vita hvað til þeirra friðar heyrir þegar þegar sjálfur foringinn er nær.

Og þó margt gáfulegt væri skarfað á kjördæmisþinginu, lét Steingrímur, og hans fólk, sér ekki muna um, að samþykkja enn gáfulegri þingsályktun, þar sem drepið er á helstu stórmálum samtímans að mati formannsins guðumlíka. Þar fer að sjálfsögðu mest fyrir skyduáherslum VG í Norðausturkjördæmi, sem eru, utanríkis- og öryggismál, umhverfismál og samgöngumál, og svo sem fátt um það að segja enda allt fyrirsjáanlegt og eftir bókinni.

En kjördæmisþing Steingríms lét líka frá sér fara tvo áhersluliði í viðbót, sem eru slíkir hortittir að til hreinnar hörmungar má telja og skítalyktin af þeim eftir því.

Í fyrsta lagi er þarna aldeilis merkur kafli um atvinnumál, upp á rúmlega þrjár línur, sem fjalla um sorglegt brotthvarf embættis veiðimálastjóra frá Akureyri. Hinsvegar ekki einn stafkrókur um mesta mein landsbyggðarinnar, fiskveiðistjórnunarkerfið og allan þann auðvaldsviðbjóð sem því tengist.

Í öðru lagi er það svo niðurlagsversið í ályktunarkveðskap Steingríms og hans heimavarnarliðs, sem á að heita að fjalli um kjaramál og komandi kjarasamninga. Í þessum kynlega lokahnykk ályktunarinnar tekst höfundunum að sneiða svo glæsilega framhjá verkafólki og verkalýðshreyfingu, að hrein unun er að. Í stað verkafólks er eitthvað japplað á, að það þurfi að hækka laun þeirra sem stafa í ummönnunar- og uppeldisgeiranum, svo hægt sé að manna ,,geirann." Og frasinn um að laga kjör þeirra lægst launuðu er þarna á sínum stað, jafn útjaskaður og hann er orðinn og innihaldsrýr að sama skapi.

Það er ekki fyrr en í blálok ályktunarhrinunnar, að eignirnar takast á loft, eins og skrattinn úr sauðarleggnum, og taka til við að jarma hástöfum um ,,kynbundinn launamun", sem þær segja að sé ,,gróft mannréttindabrot" og ,,frelsissvipting kvenna." Ekki efa ég að þessi ósköp sé skoðun yfirstéttarfémínístana, sem eru á góðri leið með að leggja VG endanlega í rúst, enda hefur það fólk engar áhyggjur af launakjörum, mannréttindindum og frelsi verkafólks og sýnir því óbilandi tómlæti í hvívetna.

Frá mínum bæjardyrum séð, hefur VG fyrirgert öllum rétti til að kalla sig vinstrihreyfingu. Nær væri að Steingrímur foringi J. og hans fólk gengi heiðarlega og hreint til verks og færði nafn flokksins nær veruleikanum og léti hann heita eftirleiðis, Fémínístahreyfinguna grænt framboð. Þá færi ekkert á milli mála hvers eðlis fyrirbærið er.

Að sjálfsögðu læt ég hinar stórkostlegu ályktanir kjördæmisþings Steingríms sjálfs, um atvinnu- og kjaramál fylgja með því sjón er sögu ríkari:

 Ályktun um flutning opinberra starfa út á land

Aðalfundur Kjördæmisráðs Vinstrihreyfingarinnar – græns framboðs í Norðausturkjördæmi haldinn 17.11.07 leggst alfarið gegn því að embætti veiðimálastjóra verði flutt frá landsbyggðinni á höfuðborgarsvæðið. Fundurinn mælist til þess að störf á vegum ríkisins verði flutt út á land til að styrkja og viðhalda landinu í byggð.

Ályktun um kjaramál

Aðalfundur Kjördæmisráðs Vinstrihreyfingarinnar – græns framboðs í Norðausturkjördæmi haldinn 17.11.07 lýsir þungum áhyggjum af vaxandi kjaramisrétti í landinu og leggur áherslu á að í komandi kjarasamningum verði krafa um launajöfnuð efst á blaði.  Nauðsynlegt er að hækka skattleysismörk og lægstu laun þannig að þau dugi til framfærslu og tryggja með því um leið að unnt sé að manna m.a. störf í umönnunnar- og uppeldisgeiranum og á fleiri sviðum í velferðarþjónustunni, sem núna líður fyrir manneklu og óheyrilegt álag á þá starfsmenn, sem eftir eru. Hluti af jafnlaunaáherslum í komandi kjarasamningum, sem og markvissum aðgerðum stjórnvalda verður að vera að skora á hólm hinn ólíðandi kynbundna launamun, sem síst er á undanhaldi á Íslandi og felur í sér gróf mannréttindabrot og frelsisskerðingu kvenna.

Framúrskarandi skotvopn

Svona rafmagnsbyssur eru greinilega alveg ágætis verkfæri og til margra hluta nytsamlegar. Ég er ekki í nokkrum vafa um að þær henta t.d. vel við heimaslátrun og þegar gengið er til rjúpna.  Það liggur í augum uppi, að rjúpa skotin með rafurmagni er margfalt geðslegri til matar en rjúpa í henglum eftir haglaskot. Þá væri rafbyssa hreinasta afbragð fyrir fólk sem vill halda hundum og köttum nágrannanna frá lóðum sínum.  Að framantöldu má því ljóst vera, að rafmangsbyssum af þessari tegund á tvímælalaust að koma sem fyrst í almenna sölu um allt land.

Lést eftir að hafa verið skotinn með rafmagnsbyssu

Þvagleggur og skrílsmenning

Það mætti halda að einhver fjárinn af verri endanum hafi hlaupið í mannfólkið fyrir austan fjall, miðað við fréttnæmt athæfi þess upp á síðkastið. Það er að minnsta kosti ljóst, að eftir að stjörnusýslumaðurinn mikli með þvaglegginn kom á svæðið, hefur ýmislegt farið á verri veg í skrílsmenningu í Árnessýslu.

Lagði til vinnufélaga síns með hnífi

Atli Gíslason flengdur með tilþrifum langs og þvers.

Í Silfri Egils í dag, tók Atli Gíslason þingmaður VG af öll tvímæli um hverskonar ruslahaugamatur stjórnmáflokkurinn Vinstrihreyfingin grænt framboð er. Þingmaðurinn hrasaði nefnilega í það kviksyndi að fara að ræða femíníska stefnu VG við Arnþrúði Karlsdóttur útvarpsstjóra Sögu og sat eftir með allt á hælunum og stykkin sín langt upp á bak. Það kom semsé fram í máli Atla, að VG er fyrst og fremst flokkur yfirstéttarfémínísta, sem ekkert vill með alþýðufólk, verkakonur og karla hafa. Satt að segja var ömurlegt að horfa upp á þessi býsn í beinni útsendingu, því ég hélt að persónur í innsta hring flokkseigendaelítu VG myndu ekki viðurkenna þessa skömm sína beint og milliliðalaust fyrir framan alþjóð. Fyrir mig var skammarlegur málflutningur og frammistaða Atla Gíslasonar í Silfrinu engin ný opinberun. Ég hef, eins og ýmsir vita, lengi reynt að benda fólki á, að VG er ekki brúklegur stjórnmálaflokkur fyrir raunverulega vinstrisinna, sósíalista, meðal annars vegna öfgafulls og veruleikafirrts yfirstéttarfémínísma hans. Hinsvegar var mjög athyglisvert, að verða vitni að því hvernig konan Arnþrúður Karlsdóttir náði að flengja þingmanninn, með tilþrifum, langs og þvers og velta honum upp úr því femíníska skítasvaði sem hann og flokkssystkyni hans hafa gert Vinstrihreyfinguna grænt framboð að.

Chavez er raunverulegt mikilmenni

Það fer ekki framhjá neinum, sem leggur, þó ekki sé nema annað eyrað eða augað, stöku sinnum við fréttum erlendis frá, að heimurinn er að eignast mikið stórmenni þar sem Hugo Chavez, forseti Venesúela, er. Þessi hugrakki maður hefur frá því hann komst til valda ekki hikað við að segja glæpahyski á valdastólum heimsins til syndanna eins og þeir eiga skilið og unnið til. Með athöfnum sínum og orðum, hefur félagi Chaves axlað þá ábyrgð sem myndugum þjóðarleiðtoga ber. Auðvitað hræðast blauðir hægrimenn, mikilmenni á borð við félaga Chaves og reyna hvað þeir geta, að gera hann tortryggilegan í augum umheimsins, en með eymdarlega snautlegum árangri. Fyrir skömmu reyndi aumt kóngsviðrini af Spáni að gera sig breiðan með því að tafsa fáein orð, ætluð félaga Chaves, ofan í hálsmálið, en reyndar svo lágt að enginn heyrði nema fáeinar fréttamannaskjátur, sem komu muldri hins úrkynjaða kóngs á framfæri. Nú hefur félagi Chaves gefið Spánarkóngi færi á að biðjast fyrirgefningar á framhleypni sinni, sem sýnir ef til vill betur en nokkuð annað, að félagi Chavez er ekki aðeins mikilmenni, heldur mjög göfugur maður af því tagi sem heimurinn þarfnast svo mjög.  

Chavez krefst afsökunarbeiðni frá Spánarkonungi

Glæsileg framganga farþega

Þessi frétt er hvorki meira né minna er stórkostleg og gleðileg, og sýnir, þrátt fyrir allt, að enn eru til Sannir Íslendingar. Auðvitað var ekkert um annað að ræða fyrir farþegann en að fleygja bílstjóraómyndinni út, fyrst hann gat ekki drattast úr sporunum, og aka sjálfur í bæinn. Nema hvað? Annars flaug mér fyrst í hug, að þarna hefði Þorgarður Þorgarðsson, eðalskipstjóri, verið að verki og legið svona frekar á að fjörga skemmtanalífið í Reykjavík með slagsmálum og kvennafari. En þegar ég las fréttina betur sá ég að svo gat alls ekki verið því hinum hraðskreiða ferðalang hafði verið stungið í steinn við komuna á höfuðborgarsvæðið. En eins og alþjóð veit, þá er það ekki stíll Þorgarðs skipstjóra að láta handtaka sig. Þvert á móti hefur lögreglan alltaf borið skarðan hlut frá borði í átökum við skipstjórann Þorgarð, sem ævinlega hefur tekið kveðjum lögreglunnar með framúrskarandi barsmíðum og rekið hana þannig með skömm af höndum sér. En að Þorgarði slepptum, á farþeginn, sem hratt ökumanni sínum út í hraungrýtisurð í Þrengslunum og skildi hann þar eftir einn og yfirgefinn í kulda og trekki, mikið hrós skilið fyrir framlag sitt í þágu Sannra Íslendinga, þó svo að ferðalokin séu engan veginn ásættanleg.  

Ölvaður farþegi henti bílstjóranum út og ók sjálfur í bæinn

Ískalt mat á kynferðisafglöpum

Þegar Kolbeinn lagði ískalt mat á kynferðisafglöp sín, komst hann að þeirri niðurstöðu að það væru margir honum verri á þeim vettvangi, og þar með væri statusinn hjá honum sjálfum á harðla góðu róli. Að svo búnu fór Kolbeinn að leggja á ráðin með sjálfum sér hvenær hann kæmist næst á vertshús með kvennaþjónustu, án þess að frú Ingveldi grunaði neitt eða kæmist að neinu. Síðast þegar hann fór á stúfana, hafði hann lent á kvenvargi sem var sérhæfð í þeirri álmu rómantíkurinnar sem heitir BDSM á fagmáli. Þessi bölvaður kellíngarvargur hafði leikið hann svo grátt að minnstu munaði að allt kæmist upp því hann hafði ekki getað hugsað sér ástarlíf með frú Ingveldi eiginkonu sinni í hálfan þriðja mánuð og vakið með því upp grun hennar um nú væri einhver andskotans maðkur kominn í mysuna Kolbeins. 

Hr. Haaarde finnur vonda lykt af heilræðum

Einhvernveginn finns mér eins og Gjeir Haaarde sé ekki nema í meðallagi ánægður með heilræðin tíu, ,,Verndum bernskuna" því hann segir í meðfylgjandi frétt, að þau séu ekki nema ,,býsna góð." Sennilega finnur forsætisráðherran einhvern þef af heilræðunum, sem fer í bág við græðgisvæðinguna illræmdu sem hann hefur staðið að í bráðum tvo áratugi. Enda var hr. Haaarde venju fremur þurrkuntulegur og fúll á svipinn þegar hann var að ota heilræðunum að litlu börnunum á Laufásborg. Börnin létu sér reyndar fátt um finnast og fóru að þjarka um hvort ljótinn kallinn í jakkafötunum væri jólasveinn eða ekki og ennfremur, hvort hann héti Skyrglámur eða Leppalúði. Að öllu samanlögðu, sögðu fóstrunar eftir að Gjeir var horfinn á braut, að svona heimsókn flokkaðist hiklaust undir ,,ónauðsynlegt áreiti á börn" og kváðu áríðandi að börnum væri hlíft við svona uppákomum.

Afhentu tíu heilræði til allra uppalenda til verndar bernskunni

Björgólfs square eða Ásgeirstorg ?

Sú var tíðin að betri borgarar á Íslandi vildu ekki fyrir nokkurn mun láta sjá sig á götu með Jónasi Hallgrímssyni því það var bein ávísun á álitshnekki að eiga orðastað við slíkan mann á almannafæri. Áratugum síðar tóku fávísir afkomendur þessara betri borgara upp á, í sinni andlegu fátækt og uppskafningshætti, að mæra Jónas á alla kanta, þá hann var tryggilega fyrir löngu andaður; kalla hann ljúfling og listaskáldið góða eða annað í sama slepjulega og hræsnisfulla dúr. Nú herma fregnir, að fulltúar stríðalinnar borgarastéttarinnar ætli að nefna einhverja torgaróymnd í Garðabæ eftir manninum sem höfðingjar samtíðar hans höfðu ógeð á og kalla það ,,Jónasartorg." En kroppinbökum yfirstéttarlýðsins er fátt heilagt þegar kemur að ósmekklegheitum. Ef borgarastéttinni væri samkvæm sjálfri sér, ætti hún að nefna umrætt torg eftir einhverju af sínum ágætu athafnaskáldum sem standa hjörtum þeirra nær en bóndasonurinn úr Öxnadal, og láta það heita Björgólfs square eða Ásgeirstorg í höfuðið á Geira á Gullfingri. Ásgeirstorg er samt líklega betur viðeigandi, þar sem nýtt hús Náttúrufræðistofnunar Íslands á rísa á umræddum skika, en Ásgeir stundar sem kunnugt er athafnaskáldskap á sviði náttúrunnar í manninum sjálfum.       

Nýtt torg í Garðabæ nefnt Jónasartorg

Byltingartríóið, gaular í Keflavík í kvöld.

Nú er komið á daginn, að súperpúman Svandís í borgarstjórninni, hefur hlunkast á hliðina með að halda áfram dómsmáli sínu á hendur Orkuveitu Reykjavíkur. Uppgjöf sendiherradótturinnar, heitir náttúruega ekki uppgjöf á pappírunum, heldur ,,að leitað verði sáttar í dómsmáli." Nær væri að súperpúman stæði við kæru sína, til að fá dómsúrskurð um hvort rétt eða rangt var að málum staðið. En auðvitað rennur hún, þegar á reynir, blygðunarlaust á óæðri endann, enda krefst samtrygginarkerfi stjórnmálaflokkana þess. En fátt er svo með öllu íllt, því samkvæmt auglýsingum í dag, ætlar Svandís Sendiherradóttir að ösla galvösk suðrí Keflavík í kvöld og funda þar um orkumál ásamt Ögmundi umskiptingi og Atla fémínísta. Eflaust gerir þetta lagavissa byltingartríó stormandi lukku hjá þeim Útnesjamönnum, sem ég veit að eru skilningsríkir þegar leikendur í samtryggingarleikriti stjórnmálaflokkana bregða á leik, því þeir vita sem er, að það er ekkert að marka þetta lið og því síður þarf að trúa því.    

Lagt til að leitað verði sátta í máli Svandísar gegn OR