Andskotans greddan í karluglunni

Það má nú fyrr vera andskotans greddan í karluglunni honum Páli McCertney, sem kominn er fast að eftirlaunaaldri, að þurfa þrjár kerlingar til að svala fýsnum sínum. Ef hann sér sig ekki um hönd, og það strax, er einsýnt að hann muni farast úr reiðarslagi áður en hann kemst á ellilífeyri. Það hefur aldrei kunnað góðri lukku að stýra þegar vel rosknir kallaskrattar taka uppá að djöflast í kvenfólki rétt eins og þeir séu tvítugir.

En í svipinn er staðan sémsé á þann veg að bítilinn Páll er kominn vel á veg með að eyðileggja heilsu sína og tónlistarferil með róttæku kvennafari. Þess utan er framferði hans til þess fallið að kveikja upp losta í gömlum körlum, sem vísir eru til að telja sér trú um að þeir geti fetað í fótspor hins ellióða bítils. Það verður þokkalegt ástandið á elliheimilinum, ef fordæmi Páls McCartneys í kvennamálum á gamalsaldri verður jafn vinsælt og tólist hans þegar hann var milli tvítugs og þrítugs.   

Með þrjár í takinu?

Ætlar að steypa þjóðfélaginu á hliðina

Hverslags þrjótur er þessi Sturlungur Jónsson eiginlega? Hann virðist vinna að því öllum árum að steypa þjóðfélaginu og þjóðfélagsgerðinni á hliðina og koma hér á kommúnisma eða anarkisma; eða janfnvel báðum þessum rætnu ismum.

Svo lætur þessi maður hafa eftir sér, að fundur með Árna M. Mathiesen hafi verið innantómur! Þrátt fyrir að allir aðrir viti viti fullvel að fundir með Árna M. Mathiesen eru aldrei innantómir og geta aldrei verið eða orðið innantómir. Og auðvitað ætlar Árni fjármálaráðherra ekki að semja um eitt eða neitt við vörubílasturlungana, fremur en Gjeir Haaarde. Þá má því augljóst vera, að í sameiningu munu þeir Árni og Gjeir snúa flutningabílstjóranautin niður á hornunum og sjá svo um að þeir geti aldrei komist á lappirnar aftur.

Innantómur fundur

Hestar sem reykja tóbak og kannabis

Óttalegir vesalingar hljóta þessar truntur að vera ef þær hafa fengið reykeitrun af því að anda að sér örlítilli brunalykt. Það vill svo skemmtilega til, að ég á góðan kunningja sem er mikill hestamaður. Þessi kunningi minn hefur í tvo og hálfan áratug vanið sína hesta á að reykja bæði tóbak og kannabis. Og árangurinn hefur ekki látið á sér standa: hross kunningja míns hafa tekið slíkum framförum að undrum sætir, eru jafnvel farin að tala mannamál, fyrir nú utan að hlaupa alla aðra hesta af sér; meira að segja hafa þau stungið eðalhrossið Kraflar von Miðsitju svo hressilega af í kapphlaupi að Kraflar var eins og áttavillt skjaldbaka við hliðina á þeim. Ég er fjandi hræddur um, að lítið yrði úr þeim Kraflari og félögum, ef svo illa vildi til að þeir önduðu að sér reykjarbrækjunni af rústum góðæris Gjeirs Haaarde, Hanezar Holmstone, Davísoddssonar, H. Ásgrímssonar og litlu kratasálanna.  

Hestar fengu reykeitrun

Kom skotið útum ráðuneytisglugga?

Þetta er ekki spurning um hvort hafi verið skotið, heldur hvaðan var skotið og hver skaut. Það væri heldur upplífgandi ef skothríðin hefur komið útum glugga á samgönguráðuneytinu og það hafi verið hinn vígreifi Stjáni Möl sem tók í gikkinn. Ef svo hefur verið, þá þykir mér heldur lítilfjörlegt brúka loftbyssu til slíkra afreka, hlaupvítt fallstykki hentaði áreiðanlega mun betur til stríðsaðgerða hins opinbera gegn vörubílstjórum.

Skotið á flutningabíl?

Aldrei sparkað í hund og litla þúfutittlingsorðan

Það er nú aldeilis búhnykkur fyrir félaga Ólaf Ragnar að fá Neró-verðlaunin. Eins og allir vita, sem komnir eru til vits og ára, þá eru Neró-verðlaunin æðsta viðurkenning Alþjóðlegu Hundasamtakanna og hlýtur félagi Ólafur Ragnar verðlaunin fyrir að hafa aldrei sparkað í hund á ævi sinni.

Og á sama hátt og ég gleðst innilega fyrir hönd félaga Ólafs Ragnars, þá sakna ég þess að Hanez Holmstone, sem er einhver mesti aðdáandi félaga Ólafs á alheimsvísu, skuli aldrei hafa fengið neina alþjóðlega orðu í barminn; ekki einusinni Litlu Þúfutittlingsorðuna, hvað þá meir. 

Hlýtur Nehru verðlaunin

Ætla framvegis að aka utanvegar

Atvinnubílstjórar ætla ekki að vera í umferðinni, segir talsmaður þeirra. Þeir ætla þá líklega annaðhvort að taka upp þann sið að aka utanvegar eða hætta alfarið að hreyfa bifreiðar sínar. Satt að segja myndi ég ekki sakna þessara risaskrjóða þó þeir hættu að þvælast fyrir í umferðinni, sérílagi á þjóðvegunum. Og það gæti orðið nógu andskoti gaman að fylgjast með hvernig þeir plumuðu sig í utanvegarakstri.

Sennilega væri best að vörubifreiðarstórarnir tækju sig saman, seldu olíuhákana sína úr landi og keyptu sér skip í staðinn. 

Atvinnubílstjórar ætla ekki að vera í umferðinni

Hann á sosum hvergi heima lengur, aumínginn svorni

,,En hvort sem það var nú þenna dag eða einhvern annan að ég var að virða fyrir mér mydina af honum Garðari Hólm, þá fæ ég ekki orða bundist við hana ömmu mína:

Á hann Garðar Hólm nokkurstaðar heima? Eða er hann kanske bara engill?

Hann Gorgur litli, sagði hún. Nei hann á sosum hvergi heima lengur, aumínginn svorni.

Af hverju var hann ekki kjur heimahjá henni mömmu sinni, henni Kristínu frænku okkar í Hringjarabænum, sagði ég.

Hann lenti í ferðalögum, sagði hún.

Hvernig fór hann að því, spurði ég.

Það er ólánið sem því veldur að menn fara í ferðalög, sagði amma mín."

(Brekkukotsannáll - Halldór Laxness)

 

Forsætisráherra á ferð og flugi

Rýkur úr rústum góðærisins

Það ætlar ekki að gera það endasleppt við okkur þetta helvítis Sunnudags Teligraf og aðrir álíka skítasneplar í útlöndum; ausa okkur rógi og viðurstyggilegum ávirðingum eins og við séum vandræðaþjóð með jakkafatabuxurnar á hælunum, liggjandi í eigin ,,mannlega úrgangi" og heimilið alelda í bakgrunni.

En hvað um það, þá læðist samt að manni sá grunur, að efnahagsástandið á Íslandi sé mikið verrra en stjórnvöld og bankaeðjótin láta í veðri vaka. Það er nú einusinni þannig, að þar sem er reykur, þar er eldur undir. Og þó að stórmenni þjóðarinnar sjái hvorki né heyri og hafi misst allt lyktarskyn, þá sér sauðsvartur almúginn reykjarkófið, sem farið er að sjást í útlöndum, með berum augum, eins og hroðalegar náttúruhamfarir og eldgos eigi sér stað á eyjuni bláu norður við heimskautsbaug.

Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn til aðstoðar Íslandi?

Höfðinglegt yfirbragð

Ég sá í sjónvarpsfréttunum í gærkvöldi, að vissulega var húsfyllir á fundi VG á Akureyri í gær. Bar þar hæst, raunar langhæst í þeim hópi, höfðinglegt yfirbragð míns góða vinar, Ólafs Þ. Jónssonar, fyrrum vitavarðar á Hornbjargi, sem þar var mættur í öllu sínu veldi. Er ég hræddur um að hefði Ólafur ekki heiðrað samkomu með nærveru sinni, hefði hún orðið heldur snautlegri og kotkarlalegri tilsýndar. En svona getur einn einstaklingur stundum bjargað fjölmennum fundi uppúr lognmollu meðalmennskunnar með byltingarsinnuðu svipmóti sínu einu saman.

Lengi lifi Ólafur Þ. Jónsson !!!     

Húsfyllir á fundi VG á Akureyri

Fékk þunga járnausu í höfuðið að gefnu tilefni

Fréttin af manninum sem barði öryggisvörðinn í höfuðið með flösku er að mínu mati býsna athyglisverð. Svipaður atburður átti sér stað um borð í frægu aflaskipi sem ég var á um miðjan síðari helming síðustu aldar. Þar gerði einn hásetinn sér lítið fyrir og uppnefndi kokkinn, að afloknum hádegisverði, í stað þess að þakka honum fyrir matinn. Kokkurinn svaraði að bragði með því að seilast eftir stórri og þungri járnausu, sem hékk fyrir ofan eldavélina, og berja hásetann með henni beint ofaní höfuðið, hásetanum til viðvörunar og öðrum fíflum um borð til aðvörunar, því þetta var siðavandur kokkur, sem vildi hafa góðan skikk um borð í sínu skipi. En það var einmitt þessi sami matsveinn, sem ráðlagði frillu sinni að vera ekkert að hafa fyrir því að fara í nærbuxurnar, það væri bara til þess að fara úr þeim aftur.

Fjórir fluttir á slysadeild