Þynging þjóðarinnar er sannkallað gleðiefni

Ég er þeirrar skoðunar, að enginn þurfi að örvænta þó að þjóðin sé hlaupin í spik, það er bara merki þess að henni líði vel, sennilega undur vel.

Hér áður og fyrr var það talið ótvírætt merki um lífshamingju, góða heilsu og stöðugan efnahag að vera í góðum holdum. Í þá góðu daga voru langfeitustu stelpurnar, hlandsprengjurnar, eftirsóttastar af fjörugum og rétt náttúruðum karlmönnum og að sama skapi nutu karlar virðingar í réttu hlutfalli við stærð ístrunnar, sem þeir höfðu komið sér upp með útsjónarsemi og dugnaði. Reyndar höfðu því miður ekki allir efni á að róa í spikinu í gamla daga enda var þjóðin þá óhamingjusöm og fúllynd með afbrigðum. Það voru helst sýslumenn og prestar sem gátu státað af ásættanlegu líkamsumfangi, meðan alþýðan dragnaðist áfram eins og ólæknandi anorexíusjúklingar; því er við að bæta, að horaðir sýslumenn og prestar voru á öldum áður taldir til úrhraka og yfirleitt flæmdir úr stafi eftir mjög stuttan embættisferil ef þeir sýndu engin merki þess að hafa fengið ætan bita í belg.

Það er því óumdeilanlegt gleðiefni að þjóðin skuli hafa braggast með þeim hætti sem nú liggur fyrir: konur sem karlar hafa, góðu heilli, tekið verulegan þyngingarkipp uppávið, þrátt fyrir matarkúraæði, heilsuræktarstöðvar og annan lítt uppbyggjandi viðbjóð. Meira að segja ég hef bætt á mig nokkrum kílóum á síðustu góðærisárum og hélt ég þó hér forðum, að það ætti fyrir mér að liggja að drepast úr ófeiti fyrir aldur fram. En svo brast á blessað góðærið á og bjargaði mér eins og öllum öðrum.  

Offitufaraldur á Íslandi

Blóðþorsti austurbæinga

Þeir geta leyft sér það þarna í austurborginni, að reyna að skera hvern anann á háls.

Hugsið ukkur ef fólk færi að haga sér svona útum alla borg; svoleiðislagað gæti endað með almennri borgarastyrjöld og blóðsúthellingum sem tækju öllu öðru slíku fram. Verum því þakklát meðan þessi hvimleiði ósiður er aðeins stundaður af austubæingum. Svo má velta fyrir sér hver vegna austurbæingar eru slík illmenni og raun ber vitni. 

Hlaut stungusár í átökum

Skárra kvenfólk undir Jökli graðgar ekki í sig fisk

Eins og segir á góðri bók, þá hefur það ekki tíðkast hér undir Jökli að skárra kvenfólk graðgaði í sig fisk, a.m.k. ekki á almannafæri. Og má vera, með hliðsjón af kenningu Emilýu Óken við Harvarðháskóla, að þar sé komin skýringin á því að börn þessara kvenna eru ævinlega ógreindari en börn kvenna sem ekki teljast af skárra standi.

En hvað éta þá skárri kvenmenn undir Jökli þegar þær ganga með börn sín? Jú, þær gramsa í sig kjeti af allskyns kvikindum hversdags og hafa sósugutl útá og þamba mjólk með. En í seinni tíð hefur mjólkin þó að mestu leyti vikið fyrir rauðvíni og bjór, sem gerir það að verkum, að þessar skárri konur eiga til að verða framúr hófi óstöðugar á fótunum er þær standa upp frá borðum. En fisk láta þessar kerlingar ekki inn fyrir sínar varir undir neinum kringumstæðum, ekki einusinni þó garanteruð himnaríkisvist væri í boði.

Það má því augljóst vera, að haldi konur af betra þjóðfélgsstandi áfram að forakta fiskmeti, þá þær bera börn sín undir brjóstum, mun yfirstétt vor verða að lokum svo sauðheimsk að óhætt verður að brytja hana ofaní fiska til beitu svo að hún komi að einhverju gagni.

Fiskur gerir börnin greindari

Áflog í dópjukkarabæli

Já, það má heita þokkalegt uppátæki hjá fullorðnum mönnum, að efna til hnífabardaga inni í apóteki.

Þó held ég, að ekki sé með öllu óþekkt, að til slagsmála hafi komið á stöðum þar sem höndlað er með dópjukk. Og jafnvel við kristilegar athafnir hafa menn lagst í áflog, Guði sínum til dýrðar, ánægjuauka og hressingar. Þó keyrir um þverbak þegar alþingismenn láta höndur og fætur skipta eins og hér um árið þegar Árni Johnsen setti aðra löppina í mikilúðlegan afturendann á Össuri Skarphéðinssyni með frábærum árangir.

Brá dúkahníf

Vatn er fjandi göróttur drykkur

Það eru mörg ár síðan ég heyrði lækni lýsa því yfir, að líkaminn sæji alfarið um það sjálfur að kalla á vökva og að allt tal um tveggja lítra vatnsþamb á dag væru hégilja ein og kerlingarbækur af fáránlegri tegund.

Það má því ljóst vera, að pensulvníuskottarnir voru á engan hátt að finna upp hjólið hvað þetta varðar. Auk þess verður að segjast eins og er, að vatn er fjandi göróttur drykkur, og í sumum tilfellum hræðilegur, og ekki beinlínis til heilsubótar hverjum sem er, svo sem þeir vita manna best sem drukknað hafa í þessum óútreiknanlega vökva. 

Hvaðan kerlingarbækurnar um margra lítra drykkju á vatni eru komnar, má fjandinn einn vita. En svo mikið er víst að upphafsmaður tveggjalítra vantskenningarinnar kemst seint í hóp helstu velgjörðarmanna mannkynsins.

Óþarfi að drekka átta vatnsglös á dag

Iðandi á álfíklafundi

Mikið déskoti var dásamlegt að sjá frú Álgerði í sjónvarpsfréttunum, iðandi á fremsta fremsta bekk á álfíklafundinum þarna fyrir norðan.

Enda er þessi dygðuga alúmíníumfrauka, holdgerfingur andlegrar fátæktar álversnauðhyggjunar.   

Undirbúningur álvers á Bakka

Sá ríkisrekni er ósnertanlegur eins og kaþólskur kirkjuhöfðingi

Það var og.

Þrátt fyrir að rektor segi að vinnubrögð Hanezar H. hafi rýrt traust Háskóla Íslands og framferði hans sé háskólanum áfall, er ekkert hróflað við nefndum Hanezi; hann ekki einusinni áminntur, hvað þá rekinn eins og beinast liggur við. Af þessu má sjá, að Hanez Hólmstone Gissurarson er ósnertanlegur eins og kaþólskur kirkjuhöfðingi og getur valsað að vild um alla króka og kima hins opinbera eins og honum þóknast.

Skýringin á fyrirliggjandi silkihanskameðferð á ríkisrekna frjálshyggjumanninum liggur svo sem í augum uppi: Kristínu háskólarektor, og eflaust fleirum, hefur að sjálfsögðu verið tilkynnt, utan dagskrár, að hún fengi að vita hvar Davíð keypti ölið, ef hún skerti svo mikið sem eitt hár á höfði hins ríkisrekna.

Mér finnst borðliggjandi, að starfsfólk og nemendur Háskóla Íslands rísi upp, að hætti kraftmikilla vöruflutningabifreiðastjóra, og afhrópi ríkisrekna frjálshyggjuprófessorinn frá háskólanum í eitt skipti fyrir öll.

Átelur vinnubrögð Hannesar

Rófubrotnaði á hálu svelli álfíknarinnar

Það mátti svo sem búast við því að eymíngjans kerlingarskarið hún Þórunn rynni á óærði endann á hálu svelli álfíknarinnar og slasaði sig.

Það átti semsé fyrir henni að liggja, að fara að eins og þjóðlegur framsóknarmaður í málafylgju sinni gegn íhaldinu: Sagði nei, sat svo hjá, en síðast já við öllu. Með öðrum orðum, er umrædd herkænska, úr vopnabúri framsóknar á þessa leið: Byrjað á að sýna andspyrnu, síðan látið sig hverfa hægt og hljótt af vettvangi - en skjóta svo upp kollinum á ögurstundu og samþykkja allt sem viðkomandi var á móti í fyrstu.

Æijá, eymingja kerlingin er komin á lemjandi flótta undan ,,Fagra Íslandi" sem og félagar hennar allir í sosialdemokratiska frjálshyggjuflokknum. En svona er lífið. 

Vill stjórnarskrárbreytingu

Fjármálaráðherra yfirbugaður af skelfingu

Það er dálaglegt að heyra, að á meðan vörubílstjórar þeyttu lúðra sína fyrir utan Arnarhvál, aðsetur fjármálaráðuneytisins, hafi sjálfur fjármálaráðherran legið undir rúmi heima hjá sér, yfirbugaður af skelfingu.

Í fréttaflutningi fjölmiðla var sagt á kurteisri og fágaðri íslensku, að ráðherrann væri veikur, þegar talað var um fjarveru hans og brotthlaup af vettvangi. Eins og útlitið er þessa stundina, gæti dregist fram eftir vori, að hinn sjúki húsbóndi að Arnarhváli láti verða af, að skríða undan rúmi sínu og fram í dagsljósið.

Svo gæti náttúrlega vel gerst, að vörubílsjórar færu í heimsókn til fjármálaráðherrans í þeim tilgangi að hjúkra honum og koma til heilsu á ný.

Mikill hiti í bílstjórum

Rífur kjaft eins og götustrákur.

Sko Gjeir Haaardi, hann rífur bara kjaft eins og götustrákur útí þá sem gera athugasemd við einkaþotuferðalag hans og nýustu vinukonu Göndulísu Rææs. Hvað er þetta lið að derra sig útí fólk og saka það um gera aukaatriði að aðalmáli þegar það er staðfest að utanríkisráðherra sveikst um að funda með utanríkismálanefnd um fyrirhugaða natóferð hennar og Gjeirs á einkaþotunni? Það veit enginn hvað þessi skötuhjú eru að yfirleitt að vilja uppá dekk á umræddum natófundi utan að sleikja sig uppvið stómenni heimsins og stríðglæpamenn.

Munaði 100-200 þúsund krónum