Karlar þolendur ofbeldis af hálfu maka sinna

Þegar ég las fréttina um að tæplega fjórðungur íslenskra kvenna, sem annað hvort eru giftar eða í sambúð, hafi orðið fyrir kynferðislegu, andlegu eða líkamlegu ofbeldi af hálfu maka síns, fékk ég á tilfinninguna að hér væri aðeins hálf sagan sögð. Það vantar semsé ítarlega rannsókn á hve hátt hlutfall karla, sem annað hvort eru kvæntir eða í sambúð, hafa orðið fyrir samskonar ofbeldistraktéringum af hálfu maka síns og sambýliskonurnar af sínum mökum.

Svo ömurlega vill til að ég þekki eiginkonu nokkra sem kjaftshöggar eiginmann sinn iðulega svo verklega að hann liggur í öngviti heilu og hálfu næturnar. Auk þess á áðurnefnd eiginkona tvær systur sem þekkar eru fyrir að terroríséra sambýlismenn sína af geysilegum ofsa og áfergju. Þessar dægilegu systur hafa fært mér heim sanninn um nauðsyn þess að fram fari vísindaleg könnum á kynferðislegu, andlegu og líkamlegu ofbeldi sem karlar verða fyrir af hálfu maka sinna.

Fjórðungur orðið fyrir ofbeldi

Ólíkt hafast þeir að Sverrir og Davíð

Það er vel við hæfi að gamli kappinn, Sverrir Hermannsson, rói sér til fiskjar á gömlum báti. Hinsvegar held ég að fyrrum flokksbræður Sverris af kvótasjúklingastandi í Sjálfstæðisflokknum sjái ofsjónum yfir því himinhrópandi óréttlæti að karlinn geti fiskað sér í soðið án þess að þurfa að leigja sér kvóta af þeim.

En skemmtilega ólíkt hafast þeir að þessa dagana Sverrir Hermannson fyrrum bankastjóri og Davíð Oddsson fyrrum seðlabankastjóri. Á meðan Sverrir stundar holla útiveru á hafi úti með færeyska rúllu á borðstokknum fyrir framan sig, liggur Davíð í illþefjadi ólund í einhverju skúmaskoti og dælir uppúr sér hatursþrungu óráðsbulli í viðurvist Agnesar Bragadóttur um þá sem eru að berjast við að hreinsa frjálshyggjuhroðann upp eftir hann. 

Siglir um á 81 árs gömlum bát

Það á að setja lög um starfsemi Sjálfstæðisflokksins

Ég var að vona, að eftir efnahagshrunið síðast liðið haust, færi fólk að átta sig á að Sjálfstæðisflokkurinn er ekki stjórnmálaflokkur í þeim skilningi sem almennt er lagt í orðið stjórnmálaflokkur heldur glæpasamtök sem hafa það fyrst og síðast að markmiði að einoka auðlindir, efnahag og menningu þjóðarinnar undir verðuga reglubræður samtakanna. Ýmislegt í framgöngu Sjálfstæðisflokksins minnir enda á mafíustarfsemi þar sem tilgangurinn helgar meðalið. 

 Að sjálfsögðu á ekki að taka óþrifasamtök eins og Sjálfstæðisflokkinn neinum vettlingatökum. Í fullri alvöru er löngu ljóst að það er mikið nauðsynjaverk að setja lög á þessi glæpasamtök, banna þau með lögum. Það á engum ,,stjórnmálaflokki" að líðast að keyra þjóð sína í þrot eins og ekkert sé sjálfsagðara.

Ósvífin og ódýr afgreiðsla

Og lautinant Valgerður vitnar (ásamt fleirum) um veginn að Drottins náð

Fyrst að Mogganum hefur tekist að grafa Davíð Oddsson og herra Haaardý uppúr rústum Hrunadansins þá er varla langt í að Halldór Ásgrímsson, Finnur Ingólfsson og jafnvel Valgerður frá Lómatjörn verði líka dregin uppúr sorphaugnum til að vitna á síðum Morgunblaðsins um sakleysi Frjálshyggjuframsóknaríhaldsins í Iceseivinu sem og efnahagshrunadansinum öllum.

En ósköp er það alltaf hressandi þegar villuráfandi draugamor, syndugra en Syndin sjálf, kemur rorrandi uppúr ruslakistum stjórnmálanna og fer í allra augsýn að rembast við að snúa Faðirvorinu uppá húsbóndann í Helvíti. Það er eitthvað svo undur hrífandi að fá að vera vitni að þegar afslegnir lúserar rjúka í æðiskasti útá mitt strætið til þess eins að halda opinbera sýningu á sínu innri manni. Því þegar öllu er á botninn hvolft þá er einlægt mest áríðandi í þessu lífi, sem og öðrum lífum, að vera alltaf, ,,fremstur í fláttskap og vélum" eins og skáldið segir í ljóðinu um nauðsyn þess að fá heiminn til að brosa framan í gráðuga einstaklinga.  

Geir Haarde: Hann tók því illa

Moggamenn vekja upp draug

Enn á ný sannast sannast orð þjóðskáldsins: ,,Á Mogganum er mikið puð / menn þar trúa ekki á Guð." Árum saman hefur það verið keppikefli Moggans að reyna að særa fram sem mestan púkafans til þess eins að hræða landsmenn til hlýðni og viðunandi undirgefni við heilagan Mammon og siðleysi hans. Flestir sem komnir eru til vits og ára muna eftir vofunni Rússagrýlu, sem reið röftum um þvert og endilangt Morgunblaðið áratugum saman, svo við lá að Morgunblaðshöllin sykki ásamt allri áhöfn í jörðu niður eins og kirkjan í Hruna forðum daga.

Og enn eru Moggamenn ekki dauðir úr öllum æðum þegar kemur að uppvakningafræðum. Í sunnudagsmogga þessarar helgar er svo að sjá að nú hafi vikapiltum heimskapítalismans á Hádegismóum tekist magna fram úr skúmaskoti hinna pólitísku eterheima draug sem um munar og er, ef að líkum lætur, enginn eftirbátur hins skapvonda Þorgeirsbola, sem hljóp milli héraða með húðina flegna af sér til hálfs í eftirdragi, landsins börnum til ama og skelfingar. Það verður þó að segjast eins og er, að það var vel viðeigandi af Galdra-Loftum Moggans og þann smekk sem þeim er áskapaður að vekja Davíð Oddsson, hrunadansmeistara, upp til pólitísks draugalífernis, einmitt þegar dagurinn er lengstur á Íslandi. Því verður heldur ekki á móti mælt að uppvakningurinn Davíð blæs hressilega úr nösum fram, ekki síður en Þorgeirsboli. Eftir að hafa legið í sinni pólitísku gröf um hríð að kórbaki kirkjunnar í Hruna, stekkur hinn fallni hershöfðingi frjáshyggjunnar fram í dagsljósið, bölvandi og ragnandi öllu og öllum í sand og ösku. Meðal annars heldur þessi Þórólfur bægifótur nútíma draugagangs því fram að ráðamenn Íslands síðustu níu mánaða hafi ásamt embættismannahyski sínu sammælst um að láta þjóð sína borga Icesave-reikninginn hvað sem tautar og raular og hafi í því sambandi falið öll gögn sem sanna að Íslendingar eigi ekki að greiða umræddan reikning Björgólfsfeðga. Ég geri ráð fyrir, að landsmenn allir, að undanskyldum fyrrnefndum ráðamönnum og þeirra hyski, óski þess heitt og innilega að orð draugsins séu þeirrar guðlegu náttúru að vera hverjum degi sannari og nú sé ekki um annað að ræða en að leita uppi hin földu gögn sem að ein duga til að reka Breta, Hollendinga og annan óþjóðalýð af höndum vorum í eitt skipti fyrir öll.  

Ekki setja þjóðina á hausinn

Ábyrgðarlausa braskara ber að leysa frá störfum

Nú, fyrst að kvótagróssérarnir ætla að taka stöðu á móti þjóð sinni með því að koma ekki með peningana heim er vel athugandi að þjóðin taki framleiðslutækin og kvótann af þessum guðsgeldingum. Það er ljóst að þetta lið er gjörsamlega ábyrgðarlaust og virðir af vettugi skyldur sínar við land og þjóð. Því ber að leysa þetta fólk frá störfum svo fljótt sem auðið er. Eins og stendur höfum við ekkert með kvóta- og gjaldeyrisbraskara að gera - og höfum reyndar aldrei haft.

Tekur ekki áhættu á að krónan falli í haust

Hvernig ætlaði Ónordal að greiða 6,7 prósentin?

Mér skilst að frú Ólöf Nordal (sk.st. Ónordal) og hennar kammeratar í Sjálfstæðisflokknum hafi verið svo gott sem búin að semja um Icesave-hroðann síðastliðinn nóvember með 6,7% vöxtum og greiðslur á höfuðstól áttu að hefjast strax. Með það í huga ætti frú Ónordal ekki að þurfa að leggja á sig ferð uppí ræðupúlt Alþingis til að spyrja hvernig skuldirnar verði borgaðar, það hlýtur að hafa legið fyrir þegar Haaardý og Ónordal vildu óð og uppvæg láta landsmenn borga 6,7% vextina.

Því er aldeilis ekki fisjað saman pappakassaliðinu og lúserunum í Sjálfstæðisflokknum þegar hræsni, lygar og óheiðarleiki eru annars vegar.

Að lokum legg ég til að Sjálfstæðisflokkurinn verði lagður niður og starfsemi hans bönnuð með lögum.

Getum ekki prentað gjaldeyri

Kolbrún tekur við af Friðriki þann 1. jan. n.k.

Það er hverju heilbrigðu mannsbarni mikið fagnaðarefni, að frjálshyggjufólið Friðrik Sophusson sé á förum frá Landsvirkjun. Þó ber þann ljóta skugga á þann fögnuð, að karlskepnan verður á fóðrum hjá skattgreiðendum eins og hver annar ómagi og niðursetningur svo lengi sem hann hjarir. Satt að segja er það hin mesta ósvinna að greiða ríkisreknum frjáshyggjudólgum eftirlaun og annað þvíumlíkt úr ríkiskassanum, sem þessir sömu frjálshyggjudólgar hafa tæmt vel og vandlega og rúmlega það.

En fyrst við erum að losna við Frikka Sóf úr Landsvirkjun, er einboðið að Kolbrún Halldórsdóttir, fyrrverandi alþingismaður og ráðherra, verði eftirmaður (eða kona) frjálshyggju-Frikka og gerist forstýra Landsvirkjunnar. Kolbrún hefur allt til brunns að bera, ekki síður en Frikki, í rafmagnsmálum; hvorugt kann að skipta um ljósaperu og hvorugt þekkir rafmagnsstaur frá jólatré. 

Hættir sem forstjóri Landsvirkjunar

Bar brennda drykki í liðið og skeindi það á eftir

Það væri gaman að vita hvernig yfirflugþjónninn hefur þjónustað farþega og áhöfn flugvélarinnar á leiðinni frá Gæsaflóa til Reykjavíkur. Ég sé þjóninn fyrir mér á þönum við að bera brennda drykki í liðið, þrífa upp æluna eftir það og böglast við að skeina blessað fólkið á salerninu og gyrða uppum það á eftir. Og ef að líkum lætur hafa farþegarnir gaukað þjórfé að flugþjóninum, sem hann er að þjóra fyrir þessa stundina. 

Yfirflugþjónninn var ánægður

Er fólk búið að gleyma glæpasamtökunum?

Það sem athyglisverðast er við þessa skoðanakönnun er tvímælalaust fylgisaukning Sjálfstæðisflokksins og Framsóknarflokksins. Getur það verið að fólk sé um það bil að gleyma hvaða öfl það voru sem komu okkur íslendingum í þá hroðalegu stöðu sem við erum í? Efnahagshrunið, með öllum sínum útrásarböðlum og fjármálagæpamönnum, er alfarið afurð tveggja glæpasamtaka, sem í daglegu tali heita Sjálfstæðisflokkur og Framsóknarflokkur. Dettur einhverjum heilvita manni í hug að forystufólk nefndra óþrifasamtaka sé betur til þess fallið að greiða úr ástandinu, m.a. Icesave-málinu? Það er í mínum huga svona álíka gáfulegt og reyna að láta minkinn sem komst í hænsnakofann endurlífga hænurnar sem hann drap þar inni. 

Icesave viðbjóðurinn og mörg önnur hryðjuverk Sjálfstæðisflokksins og Framsóknarflokksins á liðnum árum ættu að nægja til að þessi samtök hefðu nákvæmlega ekkert fylgi meðal landsmanna - eða hvað? Og að heyra helvítis hræsnina og skinhelgina í talsmönnum glæpasamtakanna, þessa dagana, er gjörsamlega með endemum. Ef að þetta lið hefði einhvern snefil af sómtilfinningu og kynni auk þess að skammast sín, léti það ekki hvarfla að sér að segja eitt einasta aukatekið orð um Icesave-samninginn, eða yfirleitt nokkuð af þeim skuggalegu óförum sem eru beinar afleiðingar af stjórnmálaumsvifum Sjálfstæðis- og Framsóknarflokks á árunum 1995 til 2007.  

 

 

Fylgi stjórnarflokkanna minnkar