Tilögur að hæfilegum bæjarstjórum fyrir Ísfirðinga

Í ljósi þess að fyrir liggur að tveir fyrrum borgarstjórar af gildasta kalíberi ganga nú um atvinnulausir, þurfa Ísfirðingar ekki að kvíða því að fá ekki brúklegan rass í stól bæjarstjóra á Ísafirði. Í Kópavogi háttar nefnilega þannig til, að þeirra eini borgrarstjóri fyrr og síðar, Gunnar I. Birgisson, verður ekki endurreistur þar um slóðir í bráð. Þá bárust þau gleðitíðindi út í hádeginu í dag, að Steinunn Valdís Óskarsdóttir hefði látið verða af hótun sinni og sagt af sér þingmennsku.

Það er mitt álit, og fjölmargra annarra, að Gunnar I. og Steinunn Valdís séu fullgóðir bæjarstjórar handa Ísfirðingum, helst bæði í einu. Ef fyrrnefnd skötuhjú vilja ekki, sökum ódöngunar og fúllyndis, hlunkast vestur til að gegna bæjarstjórastöðu, verða Ísfirðingar að velja næstbesta kostinn og skipa Dána Kálf í embætti bæjarstjóra hjá sér. 

Samkomulag á Ísafirði

Næstum því núll

Eftirfarandi pistil skrifaði ég að kvöldi hins 6. mars 2010, þegar fyrir lá að Sóley Tomm hafði sigrað í prókjörsforvali VG.

6.2.2010 | 22:21

Núllið innsiglað

Ég óska Svavari Gestssyni, Álfheiði Ingdóttur, Árna Þór Sigurðssyni, Steingrími J. Sigfússyni og öðrum kjölfestufjárfestum og icesave-vinum í flokkseigendafélagi VG í Reykjavík til hamingju með sigurinn í prófkjörsforvalinu í Reykjavík. Ekki síst óska ég þessum frábæru máttarstólpum róttæks félagshyggjusósíalisma á Íslandi heilla með stórt skref í átt til að VG fái engann mann kjörinn í hreppsnefnd Reykjavíkur í kosningunum í vor, því satt að segja eru fáir betur til þess fallnir að berja fylgi frá VG en hin nýja reykjavíkurprímadonna svavarsistanna, frú Sóley Tómasdóttir.

 

Lýðræðisleg vinnubrögð skortir í VG

Iðar öll af kæti og hoppar á öðrum fæti

Sko kerlinguna hana Hönnu Birnu, hún leynir aldeilis á sér. Og á eiginmann, ekki hafði mig órað fyrir því. Sá er nú heldur en ekki lukkunnar pamfíll, og þar að auki kominn með kosnigarrétt. Betra getur það varla orðið.

En mikið lifandis ósköp stóð Hanna Birna sig vel í kosningaþættinum í sjónvarpinu í gær. Hún bókstaflega iðaði af kæti og var svo innilega ópólitísk að hrein unun var á að horfa; vildi meðal annars að allir flokkarnir, sem fá kjörna borgarfulltrúa, myndi einn allsherjar meirihluta eftir kosningar, að sjálfsögðu meða hana sem borgarstjóra, og minnihlutinn verði eitt stórt núll.

Já, það getur oft verið gaman að vera fjörug hrunstelpa með meistaragráðu í davíðsku af kontórnum hans Kjartans Gunnarssonar í Valhöll.

Borgarstjóri á kjörstað

Hverju orði sannara

Það er hverju orði sannara hjá Stevaníu Óskarsdóttur, að það er mikil eftirsjá að Steinunni Valdísi Óskarsdóttur úr pólitíkinni, enda eru þær Stevanía og Steinunn Valdís systur.

Nú, það er náttúrulega alveg rétt hjá stjórnmálafræðingnum Stevaníu, að brotthvarf Steinunnar Valdísar muni ekki auka fylgi Samfylkingarinnar, öðru nær. Styrkjagosinn Dagur B. sér um að reyta fylgið af Samfylkingunni, ef marka má orð Hjálmars Sveinssonar, þess efnis að Dagur B. hafi viðað að sér helst til mikið að aurum til að fjármagna pólitískan fram sinn.

Og enn fer Stevanía með hárrétt mál, þegar hún segir að flótti Steinunnar Valdísar setji andskotann engan þrýsting á Guðlaug Þór, sem líka er skyrkjafingálk, að segja af sér þingmennsku. Enda á Guðlaugur margt ógert í stjórnmálum, meðal annars að verða formaður Sjálfstæðisflokksins, það er að segja ef Sjálfstæðisflokkurinn verður ekki bannaður með lögum innan tíðar.

Ég vil að lokum geta þess, að ég dáist mjög mikið af stjórnmálafræðingum, gáfum þeirra og hæfileikum við að ráða framúr torskildum pólitískum fléttum langt á undan öðru fólki.  

Eftirsjá af Steinunni Valdísi

Hún átti alls ekki að segja af sér

Hafi Steinunn Valdís brugðist einhverntímann, þá er það nú með því að segja af sér þingmennsku, eða þingkvennsku eins og það heitir á máli fémísnískra. Fram að þessu hefi ég dáðst að staðfestu og einusrð Steinunnar Valdísar gegn allrahanda óhróðursskepnum og þorpsfíflum, sem gerst hafa sekir um að heimta að hún segí af sér. Það versta sem Steinumm Valdís gat gert í þessari stöðu var að láta undan hinum skinhelgu vandlætingarprestum því hvað á þetta leiðindafólk nú að gera þegar þeim hefur tekist að flæma góðan kvenskörung frá kjötkatlinum á Alþingi? Ætli það ráðist ekki næst á Jóhönnu Sigurðardóttur, eða, Guð forði okkur frá, Össuri Skarphéðinssyni. Þessi endemis fól gætu líka borið niður fyrir framan útidyrnar hjá Hönnu Birnu borgarstjóra og sigað á hana grimmum hundum. Drottinn vor forði oss frá slíkum ótíðindum. 

Steinunn Valdís segir af sér

Hrunstúlkan geðprúða

Sjáum nú til. Eru virkilega svona margir sem vilja hrunstúlkuna geðprúðu, Hönnu Birnu, sem borgarstjóra? Hún ætlar ekki af blessuðu fólkinu að ganga bölvuð vitleysan; sennilega er því ekki við bjargandi. Ósköp er nú gott fyrir Sjálfstæðisflokkinn að eiga fullt af kjósendum sem skilja ekki samhengi hlutanna og þekkja ekki hrunalýð frá öðru fólki. Ef eitthvað er til í að vegir Drottins séu órannsakanlegir, þá eru vegir kjósenda Sjálfstæðisflokksins ekki síður órannsakanlegir og með öllu óskiljanlegir.  

Flestir vilja Hönnu Birnu

Skammarverðlaunin fleyttu Íslandi áfram

Mér skilst að þessa stundina ríki fölskvalaus fögnuður á gjörvöllu Íslandi, annarsvegar útaf magmagaldri Steingríms J., hinsvegar vegna frammistöðu lagsins Je ne sais quoi, en það ku víst vera komið í úrslit í júróinu. Frami íslenska tónverksins í kvöld byggist eingöngu á að það lag sem hlýtur skammarverðlaunin í undanúrslitunum fær að taka þátt í úrslitakeppninni, en Je ne sais quoi var dæmt tvímælalaust langversta og hlálegasta spangólið í Bærum í kvöld. 

 

Íslenska lagið í úrslit

Skiptar skoðanir um meint fagnaðarlæti

Jújú, mikið rétt, júrógestir í Bærum lustu upp miklu orgi þegar Hera Björk grenjaði sónötuna ,,Je ne sais quoi" framan í þá í kvöld. Hinsvegar eru skiptar skoðanir uppi með það hvort óhljóðin í gestunum hafi verið fagnaðarlæti, fylliríisskvaldur eða óánægjubaul. Einn tónleikagestur orðaði upplifun sína með þeim orðum, að Íslendingar sem rauluðu íslensk lög á ensku eða frönsku væru ekki neinir Íslendingar, heldur sauðnaut sunnan úr Karpatafjöllum. Annar tónleikagestur gaf skít í framlag Íslands og sagði það ljóta beinamakkann sem hefði slíkan hroða hrært saman. 

Mikil fagnaðarlæti í Ósló

Móðir þeirra hrín við hátt

Júróbossar jagast dátt með jarmi og stöku veini. / Móðir þeirra hrín við hátt og steikir þá á teini.

Íslandi spáð sigri í kvöld

Tannlausir sjakalar

Það er útaf fyrir sig gott og blessað, að skrifstofusjakarnir í ASÍ reyni að mynda sig við að bera tannlausa góma sína. En betra væri þó að vita hvað þessi grey meina með brölti sínu þessa dagana. Í viðtalinu við Grönvold aðstoðarframkvæmdastjóra kemur nefnilega ekki nokkur skapaður hlutur fram sem hann og hinir sjakalarnir vilja. Mér er næst að halda að spangólin í kvikindunum stafi fyrst og fremst af þóknunargleði þeirra við atvinnurekendur og dálæti á patentlausnum eins og stóriðju og ESB.

Á tímum góðærisloftbólunnar tóku sjakarnir í ASÍ að fullu þátt í þeim ljóta leik að ljúga til um laun og kaupmátt verkafólks, leika sér með lífeyrisinnistæður launafólks við rúllettuborð kapítalismans og styðja dyggilega við þenslu- og frjálshyggjupólitík Sjálfstæðisflokksins. En þegar gróðabrallið hrundi og fólkið streymdi niður á Austurvöll til að mótmæla, skriðu skriftofusjakalarnir eins og huglaus hænsni undir borð, enda lætur þeim betur að sitja í sölum borgarastéttarinnar en að blanda geði við róttæka alþýðu. Og á baráttudegi verkafólks, 1. maí 2009, var yfirsjakalinn Gylfi Arnbjörnsson baulaður niður þegar hann hélt hátíðarræðu á Ingólfstorgi.

Undirbúa verkföll