Er ekki komið að leiðarlokum Ögmundur og Lilja?

Hafi Ögmundur Jónasson og Lilja Mósesdóttir einhverntímann átt raunverulega samleið  með Svavarsfjölskyldunni, Steingrími J., Álfheiði Ingadóttur og Árna Þór, sem ég efast reyndar um að þau hafi átt, eru dagar þeirrar samleiðar endanlega taldir. Úr því sem komið er, er lang heiðarlegast í stöðunni að leiðir hægri og vinstri arma VG skilji með formlegum hætti. Að reyna að halda úti klofnum stjórnmálaflokki, þar sem jafn langt er milli fylkinga í smáu sem stóru, er fullkomlega óheilbrigt og skemmandi fyrir alla þá er að koma. Það er best að hægri armur VG, svavarsistarnir, dekur- og undanrennuliðið og búrtíkurnar, fái að deyja hægt og hljótt, án utanaðkomandi aðstoðar, inní samtryggingarkerfi kapítalismans þar sem hann á svo sannarlega heima. Þeir sem vilja ekki hljóta slíkan háðungardauðdaga á líknardeild auðvaldsins verða að gera upp við sig hvort þeir ætla að skríða uppá bakkann eða eða fljóta með AGS, ESB, NATO, Icesave, kvótakerfinu, Björgólfi Thor, Sjóvá og gamla Íslandi á enda veraldar. Það er ljóst að Steingrímur og hans úrvalssveit ætlar ekki uppá bakkann.  

Draumsýn að flokkurinn lifi af

Framsóknarvilluljósið í vinstrimannagærunni

Jú, Steingrími J. hefur tekist í alltof langan tíma fela sinn svavarsvædda framsóknarkapítalisma undir sauðargæru rótækrar vinstrimennsku, sósíalisma. Það er reyndar nokkuð langt síðan ég þóttist sjá að þessi þistilfjarðarframmari væri ekki allur þar sem hann væri séður, það væri eitthvað meir en lítið bogið við gripinn. Það var t.d. dálítið eftirtektarvert í aðdraganda stofnunar VG hvað Steingrími virtist umhugað að draga að sér óánægða framsóknarmenn, auk þess að gera bandalag við kvennalistakvinnur sem þá höfðu nýlokið við að gjöreyða Kvennalistanum sáluga. En þegar þessi sérkennilegi flokksformaður tók til við, með dyggri aðstoð gömlu flokkseigendanna úr Alþýðubandalaginu ásamt dekurdýrum af undanrennukynslóðinni og búrtíkum eins og Árna Þór, að flæma verkalýðssinnuðu sósíalistana í útlegð í flokknum, hefðu öll ljós átt að kvikna hjá almennum flokksmönnum. En því miður hafa alltof margir elt framsóknarvilluljós Steingríms, Svavar og Álfheiðar alltof lengi og til stórskaða fyrir raunverulega vinstrihreyfingu á Íslandi. Það þýðir ekkert fyrir Steingrím J. að æpa, framaní flokksráð VG og þjóðina: - Sjáið hvað ég er sterkur! þegar fyrir liggur að hann einkum notað sína merkilegu krafta til að viðhalda samtryggingu stjórnmálaflokkanna og auðvaldsins í landinu.

Það er ljóst að vinstri armurinn í VG verður að taka til sinna ráða, ef ekki á verr að fara, að segja skilið við gamla flokkseigendafélagið úr Alþýðubandalaginu, framsóknarvillingana, dekurdýrin, búrtíkurnar og undanrennuskoffínin og stofna alvöru vinstriflokk, flokk sem byggir á sósíalisma, verkalýðsbaráttu, þjóðfrelsi; flokk sem meinar það sem hann segir og liggur ekki uppíloft í samtryggingarsvaði kapítalismans eins og meðvitundarlaus hundur. 

„Já það tókst“

Tvö dæmi um einbeittan óheiðarleika formanna

Í við tali við vefritið Pressan.is kannast Steingrímur J. formaður VG hvorki við armaskiptingu eða klofning í VG, sem leiðir hugann að því hvort Steingrímur þessi J. sé svona illa upplýstur um gang mála í sínum eigin flokki, eða einfaldlega óheiðarlegur og hallur undir skrök þegar hann svarar spurningum blaða- og fréttamanna.

Það er svo sem hægt að upplýsa þennan sérkennilega formann ,,Vinstrihreyfingarinnar" að flokkurinn sem hann veitir forstöðu er klofin niður í rót og sá sem á einna drýgstan þátt í þeim klofningi heitir Steingrímur J. Sigfússon. Því er nefnilega þannig varið, að þessi sérkennilegi formaður hefur nánast frá stofnun VG einungis verið formaður hluta flokksins, það er svarsvædda hægri armsins þar sem þungamiðjan er gamla flokkseigendafélagið úr Alþýðubandalaginu sáluga. 

Og ekki má gleyma ræfils garminum honum Katli. Á mbl.is er sagt frá því að Katrín Jakobsdóttir,varaformaður VG, hafi áréttaði að Vintstri grænir hefðu alla tíð rökrætt á opinskáan og beinan hátt en að hennar mati væru fundargestir allir í góðri sátt hver við annan.

Þessi fullyrðing Katrínar er einfaldlega röng, vísvitandi lygabull. Innan VG hefur opinská umræða frá upphafi verið mjög illa séð af formanninum og hans hirðfíflum, sem nú fá að súpa seyðið af eigin óheiðarleika, yfirgangi og svikum. Og allt tal varaformannsins um að fundargestir á flokksráðsfundinum, sem nú fer fram, séu ,,allir í góðri sátt hvor við annan" er þeirrar tegundar að það dæmir sig sjálft í flokk með ómerkilegri pólitískri ruglandi og ósannsögli.

Það er sannarlega íllt í efni fyrir stjórnmálaflokk að hafa formann og varaformann sem ekki eru ærlegri en kompaníið Steingrímur J. og Katrín Jakobsdóttir.  

 

Flokksráðsfundur VG settur

Hrunsráðherrar með tugmilljóna kosningastyrki á bakinu

Það er ekki nema von að Per Sanderup hafi ekki litist á blikuna þegar hann sá hve forhertir Íslendingar eru, að senda hrunsráðherra með tugmiljóna kosningastyrki á bakinu eins og Guðlaug Þór og Össur Skarphéðinsson á ráðherrafund EFTA. Og þegar þessir þokkapiltar fóru svo að steyta görn í ofanálag á umræddum fundi, hafa Per karlanganum auðvitað fallist hendur því hann er áreiðanlega ekki vanur því að óknyttadrengir, sem staðnir hafa verið að peningalegum og stjórnfarslegum saurlifnaði, sendi honum tóninn. Og varla þarf að taka fram, að Per hefur, vægast sagt, þótt það verulega sérkennileg sjónarmið af hálfu Íslendinga, að senda jafn óskammfeilna gripi og Guðlaug Þór og Össur Sckarp á ráðherrafund EFTA.

Afstaða EFTA til Icesave áhyggjuefni

Tvær pöddur rotaðar í sama höggi

Helvíti lýst mér þokkalega á munnsöfnuðinn gagnvart Íslendingum í þessum íhaldpjakki, Kamerún, eða hvað ann heitir. Miðað við að hann kveðst ætla að beita sér fyrir að Íslendingar fái ekki aðild að ESB, nema þeir borgi Icesavereikninginn, þá er borðliggjandi að ríkisstjórn Íslands svari að bragði með því að draga ESB-umsóknina til baka og segi Bretum að éta sjálfir sitt Icesavedrullumall. Þar með væru rotaðar í einu höggi tvær illþefjandi pöddur úr svikabúri Jóhönnu sig og Steingríms J. 

Almenningur á Íslandi stofnaði ekki til Icesavegjörningsins og ekki vill þessi sami almenningur neitt með innlimun Íslands í ESB hafa. Það er þessvegna best að vísa þessum ófreskjum í verri staðinn og spara þjóðinni með því óteljandi milljarða. 

Beiti ESB í Icesave-deilunni

Krataeðlið er áskapað þessum kratageitum

Ef menntamálaráðherra og ríkisstjórnin hafa raunverulegan áhuga á sparnaði í skólakerfinu ætti að vera hendi næst fyrir þau að klippa algjörlega á peningaausturinn í ,,einkareknu" pungaprófsháskólana. Ef auðvaldið vill reka einkaskóla þá skal það gera það með sínum eigin peningum í stað þess að laumast í ríkissjóð til að halda þessum fáránlegu sínum uppi.

En það er auðvitað borin von að auðvaldslepparnir í núverandi ríkisstjórn hafi áhuga á að styggja peningahyggjustóðið í einu eða neinu, enda á umrætt stóð heldur betur hauka í horni þar sem Steingrímur J., Katrín Jakobs, Jóhanna Sig og Árni Páll eru. Enda hafa slíkar kratageitur æfinlega verið styrkustu hækjur kapítalismans, það gerir krataeðlið sem þessum greyjum er áskapað.

Piff. 

Aukið samstarf og verkaskipting háskóla

Griðkona Gnarr og fundarstjóri

Það átti þá fyrir skörungnum Hönnu Birnu að liggja að gerast griðkona Jóns Gnarr og fundarstjóri hans. Það er ekki á hverjum degi sem hinn illræmdi Sjálfstæðisflokkur er niðurlægður á jafn afgerandi, hastarlegan hátt. Og ekki minnkar skemmtanagildi þessarar niðurstöðu, að undanfarnar vikur hafa ýmsir sjálfstæðismenn haft hátt um að Hanna Birna, nú fundarstjóri hjá Jóni Gnarr, ætti að gerast formaður Sjálfstæðisflokksins á næsta landsfundi og ef ekki formaður, þá varaformaður. En skjótt skipast veður í lofti og enginn veit sína ævina fyrr en öll er og allt í einu er frami Hönnu Birnu orðinn að þjónustuhlutverki við Jón Gnarr og Samfylkinguna.

Þó má vera að það sé huggun harmi gegn fyrir Hönnu Birnu og sjálfstæðismennina, að hún fær sér til liðveislu við fundarstjórna þann margrómaða kosningasigurvegara, frú Sóleyju Tomm, höfuðdjásn hins kvensama flokkseigendafélags VG.

En að öllu samanlögðu, þá er ekki annað hægt en fyllast heilbrigðri þórðargleði við að horfa uppá hrikalega brotlendingu Hönnu Birnu og Sjálfstæðisflokksins í Reykjavík. Fyrr má nú vera meira helvítis gnarrið, sem þetta pena fólk hefur álpast útí eins og blindar mýs í búrskáp.

Hanna Birna kjörin forseti

Sko minn kall Three Horses

Sko minn kall, búinn að forða oss frá þjóðargjaldþroti, með því að endurreisa Björgólf Thor og Sjóvá, einkavæða bankana, sækja um ESB-aðild og hliðra sér hjá að taka á kvótakerfinu, svo fátt eitt sé nefnt, og láta venjulegt launafólk standa straum af björgunaraðgerðum ríkisstjórnarinnar í þágu auðvaldsins.

Já, sko minn kall er mikill sósíalist og auðvaldshrellir ... svona í anda Péturs þríhross, framkvæmdastjóra í Sviðinsvík.

„Verkefnið er að takast“

Ólíðandi trassakapur illskárstu flokkanna

Það er sama hvað brjóstumkennanlegir vindhanar eins og Bjarni Ben og Sigmundur Davíð reyna að gera sig gildandi í augum almennings, þá er staðreyndin samt sú, að Íslendingar eru svo hörmulega illa staddir, að núverandi ríkisstjórn, sem er sannarlega vond stjórn, er illskársti kosturinn í stöðunni þegar kemur að því að meta hvaða flokkar komast næst því að vera nothæfir í ríkisstjórn nú um stundir. Allrasíst þurfum við alræmd samtök á borð við Sjálfstæðisflokk og Framsóknarflokk við stjórnvölinn.

Eins og öllum er í fersku minni skipaði Alþingi sérstaka rannsóknarnefnd til að kanna aðdraganda efnahagshrunsins, sem skilaði af sér skýrslu í níu bindum. Hinsvegar hefur löggjafanum láðst að skipa rannsóknarnefnd til að rannsaka starfsemi Sjálfstæðisflokksins síðastliðin 30 ár, eða svo. Ef samviskusöm, óhlutdræg og öflug nefnd myndi kanna umsvif Sjálfstæðisflokksins (já og Framsóknarflokksins) er borðliggjandi að niðurstaðan myndi leiða til þess að ekki yrði undan því vikist að banna Sjálfstæðisflokkinn með lögum. Trassaskapur meirihlutaflokkanna á Alþingi hvað þetta alvarlega mál varðar, er með öllu ólíðanlegur og óskiljanlegur.

Verkleysi, svik og vantraust

Pólitískt áhlaup Jóhönnu gegn Jóni Bjarnasyni

Það þarf enginn að efast um að Jóhanna Sigurðardóttir viti ekki allt sem vita þarf um pólitísk áhlaup. Hún hefur nú um margra mánaða skeið staðið að pólitísku áhlaupi að Jóni Bjarnasyni, sjávarútvegs- og landbúnaðarráðherra, án þess að hafa erindi sem erfiði enn sem komið er. Meginástæða hins pólitíska áhlaups Jóhönnu á Jón, er hvernig þeim síðarnefnda hefur tekist að snúa á ESB-attaníossana hvað eftir annað og skilja þá eftir eins og viðundur með sína ESB umsókn eins og smásveina með buxurnar á hælunum.

Þá ætti flestum að vera í fersku minni pólitíska áhlaupið hennar Jóhönnu gegn Ögmundi Jónassyni, sem lauk með því að Ögmundur sagði upp vistinni við ríkisstjórnarnáhirð Jóhönnu og Steingríms. Og ekki er heldur vert að gleyma því þegar forsætisráðherrann beislaði áhlaupaklár sinn og réðist í að smala köttum fyrir Steingrím sinn. 

„Pólitískt áhlaup á mig"