Pólitísk geðvilla

Björgólfur Thor Björgólfsson fjárglæframaður var einn af helstu gerendum í íslenska bankahruninu. Fyrir fáeinum árum afhenti öfgafrjálshyggjuríkisstjórn, er þá var við völd, þessum manni heilan banka, sem var í eigu þjóðarinnar, á silfurfati fyrir ekkert. Fjárglæframaðurinn þakkað fyrir sig með Icesave og öðrum hundakúnstum, sem áttu stóran þátt í Ísland glataði sjálfstæði sínu í hendur AGS og rambar nú á barmi gjaldþrots.

Nú skildi maður ætla, að Björgólfur Thor og aðrir af sama kalíberi ættu ekki afturkvæmt, eftir það sem á undan er gengið, til nokkurra umsvifa á Íslandi. Liður í að setja þessa karla af til frambúðar var svokölluð búsáhaldabylting, sem skilaði VG og Samfylkingunni hreinum meirihluta á Alþingi.

Nú launa ,,vinstrflokkarnir" VG og Samfylking fólkinu sem kaus þá fyrir rúmu ári með því að endurreisa Björgólf Thor til áframhaldandi umsvifa á Íslandi í gegnum Verne Holdings ehf til að byggja og reka gagnaver í Reykjanesbæ. Hvað er þessi andskotans ófénaður, sem smokraði sér til valda í skjóli búsáhaldabyltingarinnar og vinstrimennsku, að meina með svona tilfæringum? Flögrar ekki að neinum í ríkisstjórnarflokknunum, að með því að endurreisa útrásardólga sé ríkisstjórnin að sýna alþýðu manna sem studdi hana til valda ómælda fyrirlitningu? Það er ekki nema von að lendsmenn séu komnir með ógeð á stjórnmálamönnum og athöfnum þeirra.

Það er ljóst að stjórnmálaelítan á Íslandi er haldin ólæknandi pólitískri geðvillu og er þar af leiðandi ekki á vetur setjandi. Þessu drasli verður alþýða landsins að koma úr húsi með góðu eða illu og taka völdin í sínar eigin hendur.  

Lög um gagnaver samþykkt

Veggurinn milli Sóleyjar og þjóðarinnar

Í morgun varð ég þeirrar ánægju aðnjótandi, að hlusta á fyrripartinn af viðtali við eðalstjörnufémínístann Sóleyju Tomm á Rás 2. Eftir þessu viðtali að dæma, skilur frú Sóley ekki þjóð sína og því síður virðist þjóðin skilja Sóleyju Tómasdóttur. Á milli þessara tveggja aðila virðist hafa risið gríðarlegur rammgerður veggur, svo breiður og hár að þar yfir kemst ekki einusinni fuglinn fljúgandi. Þennan dékotans vegg íhugar Sóley Tomm, ef marka má orð hennar, að sprengja í loft upp með málaferlum á hendur þeim sem gert hafa athugasemdir við hennar týpu af fémínísma, sem sumum finnst löðra af efri-millistéttarhyggju og almennum fjandskap í garð karlmanna og þar með lítt uppbyggilegur í samræðu alþýðunnar um þennan málaflokk. 

 

Kannar réttarstöðu sína

Leiðinlegasti maður Norðurlanda

Það er ekki ofsögum sagt um Má Guðmundsson, að hann sé einhver leiðinlegasti maður sem nú er uppi á Norðurlöndum; hann er svo hrottalega leiðinlegur, að Jóhönnu Sigurðardóttur forsætisráðherra, sem seint verður sökuð um skemmtilegheit, datt ekki til hugar að svara tölvupóstinum frá Má, hver innihélt leiðindavæl hans um eigin launakröfu.

En hvernig í ósköpunum Jóhönnu og Steingrími létu sér til hugar koma að ráða svo stórkostlegan leiðindadurg í stöðu seðlabankastjóra og Má þennan Guðmundsson, er hverjum manni algjörlega hulin ráðgáta. Það má svo sem vera að spilltu hugarfari forsætis- og fjármálaráðherra sé um að kenna hver varð fyrir valinu þá seðlabankastjóri var ráðinn, en líklegra er þó, að þeim hafi þótt affarasælast að ráða persónu til starfans, sem væri á svipaðri leiðindagráðu og þau sjálf, til að halda uppi listrænu samræmi milli þeirra sem fara með æðstu fjármálaembætti ríkisins. 

Ekki þarf að taka fram, að Gylfi Magnússon viðskiptaráðherra fellur óaðfinnanlega inní leiðindasymfóníu Jóhönnu og Steingríms.  

Ræddi ekki beint við Jóhönnu

Hvað er eiginlega að þessum Þór Saari

Hvað er eiginlega að þessum Þór Saari, getur hann ekki hjólað af ærlegum myndarbrag í Jóhönnu Sigurðardóttur af innblásnu offorsi eins og Bjarni Benediktsson og hans góða fólk? Með þessu áframhaldi líður ekki á löngu að Þór lendi í ruslafötunni á sama hátt og hann fleygði skjölunum með hinum alvarlegu samskiptum Jóhönnu og Más í ruslið.

En Bjarni Ben stendur sína pligt í Jóhönnumálinu, eins og aðrir siðferðislega stöndugir sjálfstæðismenn, sem vinna nú hörðum höndum að því að gera Jóhönnu að opinberum stórlygara í augum almennings í sömu andrá og þeir klappa Guðlaugi Þór á kollinn fyrir dugnað í styrkjasöfnun fyrir sjálfan sig.  

Heimatilbúinn vandi Jóhönnu

Hanna Birna verður flott með Stjána Júl

Nú dugar ekkert hik né hangs, Hanna Birna á ekkert með að íhuga nokkurn skapann hlut; hún á að einhenda sér í varaformanninn og taka hann með trompi. Þau vera gífurlega áhugavert og framsækið í forustupar í brúnni á Sjálfstæðisflokknum þau Stjáni Júl og Hanna Birna, uppfull af ferskleika, hugmyndum og útbólgnum hugsjónum; hann samherji, hún af valhallarkontórnum hjá Kjartani Gunnarssyni.

Á meðan ég man: Stjáni Júl mun afgreiða Bjarna Ben, núverandi formann, með hælkrók að hætti samherja, á landsfundi óreiðusamtakanna sem eru svo óforskömmuð að kenna sig við sjálfstæði. Og eftirleikurinn verður auðveldur: Eftir valdatökuna mun Stjáni sigla íhaldsjaktinni rakleiðis til Akureyrar, rétt eins og samherjar brunuðu með ísfirsku Guðbjörgina frá Ísafirði til Akureyrar, sællar minningar. Og Hanna Birna mun blíva sem ein sérdeilis siðleg og prúð skipsjómfrú í brúnni með Stjána, en Gulli, Bjarni Ben, Illugi og Torgerður Katrín verða að láta sér lynda að hvíla lúin bein og útbrunnar taugar í lestinni innanum drukkna menn, krankar konur og skran.

Íhugar varaformannsframboð

Skólprottur telja Jóhönnu lygalaup

Nú er gjörsamlega uppi títan á bræðrum og systrum í syndlausu náhirðarsamfélaginu. Af alkunnri sannleiksást reiða náhirðingar hátt til höggs í dag og saka Jóhönnu forsætisráðherra um að vera blygðunarlausan og forhertan lygalaup; hún hafi sem sé logið því blákalt uppí saklaust geðið á þjóð sinni, að hún hafi aldrei rætt við hinn gráðuga Má Guðmundsson um væntanlega þénustu hans í Seðlabankanum.

Við sem þekkjum afturámóti gjörla til málsins, vitum að Jóhanna hefur aldrei talað aukatekið orð við þennan Má og allrasíst mundi henni til hugar koma að eyða orðum við þann mann um launakjör hans. Þeir sem halda gagnstæðu fram eru náttúrlega (eða ,,nottlega" eins og sjálfstæðismenn orða það) ekkert minna en sverir óþokkar og hvers manns níðingar. Að bregða forsætisráðherra þjóðarinnar um lýgimál er alvarlegt tilræði við þjóðarsálina og lýðræðisskipulagið. En fyrst hælbítarnir í náhirðarsamfélaginu kjósa að haga sér með þessum hætti, verða þeir að sætta sig við að taka afleiðingum gjörða sinna.

Ég býst við að Jóhanna forsætisráðherra Sigurðardóttir mæti þessari aðför af festu og kæri lygaáburðinn til sérstaks saksóknara, sem mun láta hneppa náhirðarsamfélagið í gæsluvarðhald til loka kjörtímabilsins.  

Már og Jóhanna ræddu launin

Þegar Gnarrið fer að veiða í Elliðaánum

Það er öllum fjandans sama um Norðurá og Blöndu þessa dagana. Nú bíður fólk í ofvæni eftir að Gnarrið hefji veiðar í Elliðaá. Það fer að vísu litlum sögum af því hvort umrætt Gnarr viti hvað snýr fram eða aftur á veiðistöng, eða hvort hann þekki skötusel frá laxi, en það gerir ekkert til svo framarlega að það verði laxinn sem dregur Gnarrið ofaní hylinn til sín í staðin fyrir að Gnarrið sveifli fiskinum uppá árbakkann. Þá verður Gnarrið að gæta þess að fiski- og atkvæðafælur á borð við Dag B., Hönnu Birnu verði hvergi nær þegar hann fer að munda veiðarfæri sitt. Og ekki skal Gnarrið heldur ætla sér þá dul, að nota Sóleyju Tomm fílí-romm-bomm-bomm í beitu fyrir laxinn, því þá mundi gjörvallur elliðaárstofninn af laxfiskum synda rakleitt niður ána og láta ekki staðar numið fyrr en hann væri kominn útfyrir fiskveiðilögsögu Íslands, en þannig fór einmitt fyir Sóleyju í nýafstöðnum borgarstjórnarkosningum; VG-lýðurinn streymdi með vængjaslætti og gargi burt frá flokknum eins og hænsni undan fálka.

Fyrsti laxinn kominn á land

Rammfölsk nóta uppúr hjáróma væluskjóðu

The Beatles komu í síðasta skipti opinberlega fram saman uppi á þaki, en hr. Gnarr og D. B. Eggertsson koma í fyrsta skipti fram saman útá þekju í Breiðholtinu, sem er að sjálfsögðu hymingnævandi snjallt og umfram allt skemmtilegt.

En hvernig sem á því stendur, þá losna ég ekki við þá tilfinningu, hvernig sem ég fer að, að Dagur B. sé ekki minna en rammfölsk nóta innanum Gnarr, Proppé og Einar Örn og komi aldrei til með að hljóma öðruvísi en hjáróma væluskjóða úr öðru sólkerfi í meirihlutasveit með Bestaflokknum.

Leiðinleg og væmin Samfylking á enga samleið með skemmtilegu fólki. Leiðinleg og væmin Samfylking hæfir leiðinlegum og væmnum Sjálfstæðisflokki eins og kjaftur skel, eða ölluheldur eins og sorp hæfir ruslatunnu. 

Jón Gnarr verður borgarstjóri

Brjóstumkennanlegur kjánaskapur í Kópavogi

Mikil þó bölvuð sauðnaut eru þessir gripir sem standa að nýjum meirhluta í bæjarstjórn Kópavogs. Ég á andskotann ekki eitt einasta orð yfir svona kórvillu. Fyrst vesalings meirihlutinn hafði ekki döngun í sér, eða yfirsást af tómri glópsku, að ráða Gunnar I. Birgisson borgarstjóra Kópavogs, þá hefðu þessi grey átt að gera Óla (mis)góða úr svavarshjörðinni í VG að bæjarstjóra.

Svona frammistaða er hreint klámhögg, ef ekki súrrealískur skepnuskapur.

Best gæti ég trúað að þessi Guðrún Pálsdóttir sé ekki til og hafi aldrei verið til, nema hausunum á meirihlutafólkinu. Sennilega hefur slegið útí fyrir þeim af súrefnisskorti í reykfyllta bakherberginu þar sem þau voru að pukrast við að skálda upp meirihlutann í bæjarstjórn Kópavogs.

Nýr bæjarstjóri Kópavogs

Það er jafn gott að vera berrassaður á Íslandi og að búa í Kópavogi

Hver man ekki sönginn góða, ,,Það er gott að búa í Kópavogi," sem steinsteypusöngvarinn Gunnar I. Birgisson kyrjaði til mikilla vinsælda hér um árið með sinni silkimjúku og kvenlegu bassarödd? Þá voru góðir dagar á Íslandi, sem grundvallaðist á því, að þá áttu sjálfstæðismenn allt og máttu allt. Svo fóru góðu dagarnir til andskotans ásamt öllum loftbóluaurunum, sem gufuðu upp í hundraða milljarðatali, og Gunnari I. borgarstjóra í Kópavogi var sparkað útí horn af sínu eigin fólki með þeim orðum að hann væri spilltur stjórnmálamaður!!!

En nú hafa mátulega geggjaðir auglýsingasérfræðingar tekið hið vinsæla lag Gunnars I. til endurskoðunar og endurbóta og heitir það nú í nýrri útsetningu: ,,Það er gott að vera berrassaður á Íslandi." Nú skulum við bara sjá til hvort títtnefndur Gunnar I. Birgisson, fyrrum borgarstjóri í Kópavogi, verði ekki fenginn til að syngja nýju útgáfuna af kópavogsbragnum, ,,Það er gott að vera berrassaður á Íslandi" inná allar auglýsingar sem ætlaðar eru til að leiða fólki í útlöndum fyrir sjónir að ekki sé eins djöfullegt að búa á Íslandi og sagt er, þrátt fyrir eldgos og glæpasamtökin sem kenna sig við sjálfstæði.   

Gott að vera berrassaður á Íslandi