Farin að minna á geðlausar lurður

Ég er sammála Guðfríði Lilju með það að brottrekstur Jóns Bjarnasonar úr ríkisstjórn eru mikil mistök þeirra sem að honum stóðu, og auðvitað var Jón beittur ógeðfelldum rangindum. Ef Jón hefði verið auðsveipur Jóhönnu og Steigrími í ESB-málinu væri hann örugglega enn ráðherra. En Jón fékk að gjalda skoðanna sinna, sem um leið er stefna flokksins sem hann starfar fyrir, og því fór sem fór. Þetta er afar sorgleg niðurstaða og til skammar fyrir forystu VG.

En það er líka stórundarlegt hvað fólk eins og Guðfríður Lilja, - já, og Ögmundur Jónasson, - geta látið bjóða sér. Þau eru satt að segja farin að minna óþyrmilega á geðlausar lurður án nokkurrar pólitískrar reisnar. Skilur þetta fólk ekki að VG er búið spil og að ríkisstjórnin sem þau fórna öllu fyrir er púra hægristjórn? 

Mín nýársósk er, að Guðfríður Lilja Grétarsdóttir, Ögmundur Jónasson og Jón Bjarnason taki sig saman í andlitinu og yfirgefi VG og ríkisstjórnina og gangi til liðs við alþýðuna í landinu. Hafi þau ekki kjark til þess, bíður þeirra fátt annað pólitísk niðurlæging í fangi auðvaldsins, óréttlætisins og rangsleitninnar. Þeirra er völin.

„Mér finnst þetta rangt“

VG-liðar eiga að reka Steingrím J. úr flokknum

Steingrímur J. Sigfússon lýgur því blákalt, að brottrekstur Jón Bjarnasonar tengist ekki Evrópusambandsumsókninni. Það er hreinn viðbjóður að horfa uppá svona málatilbúnað og það sé ráðherra í þokkabót og flokksformaður sem leyfir sér svona hræsni og lygaþvætting.

Steingrímur J. Sigfússon hefur afrekað það að flæma þrjá þingmenn VG úr flokknum a tiltölulega stuttum tíma, og tveir eða þrír í viðbót sitja klofvega á borðstokknum. Þess utan er fylgu VG í frjálsu falli, stefnumál og hugsjónir sviknar, auk þess sem formaðurinn hefur einungis verið formaður hluta flokksins, á hina hefur hann litið á sem andstæðinga sína og ekkert viljað af þeim vita.

Það vita allir hvað gert er við skipstjóra sem missir hluta af skipshöfn sinni í sjóinn sökum óaðgæslu og hroka og fær auk þess ekki bröndu úr sjó. Þessháttar skipstjóri er auðvitað rekinn áður enn honum tækist að gera meira af sér, svo sem eins og að sökkva skipinu með manni og mús og setja útgerðina á hausinn. Að minnsta kosti væru vinir Steingríms í Samherja fljótir að reka slíka skipstjórnarmenn af skipum sínum.

Svo væri gott fyrir samfylkingarfólk að gera sér grein fyrir, að brotthvarf Árna Páls tengist að hluta þeirri staðreynd að hann fer svo mikið í taugarnar á Steingrími, á sama hátt Jóhanna Sig þolir ekki Jón Bjarnason. Árni Páll er nefnilega að gjalda þess nú, að hann var stuðningsmaður Ólafs Ragnars í Alþýðubaneingrími dalaginu sáluga.

Ef félagar í VG gera ekki uppreisn gegn Steingrími og reka hann úr flokknum, mun Vinstrihreyfingin grænt framboð heyra sögunni til innan nokkurra missera. 

Tengist ekki Evrópumálunum

Yfirvofandi andlát Hreyfingarinnar ofaní fjórflokksdíki ríkisstjórnar

Ætli sé ekki bara farsælast að Hreyfingin andist þegjandi og hljóðalaust inní ríkisstjórnina? Það myndi þó skýra línurnar örlítið hvað varðar baráttuna gegn samtryggingu fjórflokksvaldsins. Ég efast ekki um að Hreyfingarliðar eiga samleið með Steingrími, Jóhönnu, Össuri og Álfheiði Ingadóttur, enda nægilega hægrisinnaðir til að mala og kumra í fanginu á slíku heiðursfólki.

Og það sannast hér enn sem áður, að ,,Júdasar líkar lenda leiksbróður sínum hjá", eins og Hallgrímur sálugi Pétursson segir í Passíusálmum sínum.

Eiga samleið með stjórninni

Smá-ópíum í rassinn á almenningi

Jæja já, - gaman gaman. Það er nefnilega það.

Svo Steingrímur og Jóhanna hafa í huga að nota hreyfingarfólkið fyrir smá-ópíum í rassinn á almenningi. Það var viðbúið.

Og hreyfingarliðar tilbúnir tilbúnir til að flikka uppá endurreisn Gamla Íslands, - náttúrlega út frá stefnuskrá Hreyfingarinnar. Nema hvað?

Það er áreiðanlega fjarska gaman að taka þátt í svona skeinisblaðapólitík.

Og þegar Steingrímur og Jóhanna verða búin að farða á sér nefin með Hreyfingunni, verða Birgitta, Þór og Margrét loksins komin í eina sæng aftur með Þráni Bertelssyni. Það er því til mikils að vinna fyrir þau, blessuð.

Í viðræðum við ríkisstjórnina

Helmingurinn lygi, hitt allt eintóm svik

Það er greinilega ekki mikill vilji hjá ríkisstjórninni til að breyta fiskveiðistjórnunarkerfinu svo einhverju nemi, fyrst að erkikvótasinnarnir Kristján Möller og Björn Valur eru kallaðir til af kvótakarlinum Guðbjarti Hannessyni og kvótakerlingunni Katrínu Jakobsdóttur. Þetta kallar maður nú að gefa kjósendum fokkmerki á tyknesku.

Það væri lang heiðarlegast af ríkisstjórnarflokkunum að hætta þessum leikaraskap og lýsa því yfir að engu verði breytt varðandi stjórnun fiskveiða, enda hefur ekkert slíkt staðið til af hálfu stjórnarinnar frá upphafi. Allt tal um breytingar af hálfu þessa fólks, hvað þá gjörbreytingu, á kvótakefinu, var einugnis ómerkilegt loforðasnakk sem aldrei átti að standa við; helmingurinn af fiskveiðiloforðum Samfylkingarinnar og VG voru semsé nefnilega skotheld lygi en hinn helmingurinn eintóm svik.

Varðandi fiskveiðistjórnunarmál er Fjórflokkurinn samstiga frá upphafi til enda. Í þeim efnum eru Steingrímur J., Bjarni Ben, Sigmundur Davíð, Jóhanna Sig, Þorsteinn Már, Friðrik Jón, Vilhjálmur Egilsson og Gylfi Arnbjörnsson samherjar.

Það er í senn bæði sorglegt og hlálegt, að núverandi ríkisstjórnarflokkar voru kosnir af fólkinu til að skapa nýtt Ísland, en í stað þess endurreisti ríkisstjórnin Gamla Ísland!

 

Unnið að forsendum fyrir nýju frumvarpi

Ógeðfelld góðverk

Í mínum augum er það ógeðfelld ófyrirleitni og niðurlæging fyrir land og þjóð þegar fyrirtæki, sem sópað hefur af sér aflaheimildum landsmanna á vafasaman hátt, og lýtur forystu fyrrverandi stjórnarformanns Glitnisbanka, tekur sig til og purðar tugum milljóna í ,,góðverk" á sínu heimasvæði. Það er full ástæða til að vara fólk við ,,góðmennsku" af þessu tagi og taka þau ekki góð og gild. Því að með svona gjöfum eru hinir gjafmildu auðherrar fyrst og fremst að blekkja alþýðu manna í því skyni að auðvelda sér að deila og drottna yfir henni. 

Vonska auðmanna er slæm, en góðmennska þeirra er jafnvel verri, því hún er gjarnan knúin áfram af græðgi og óendanlegri hræsni.

Og félagi Ólafur Ragnar Grímsson á auðvitað ekki að láta sjá sig á góðgerðarsamkomum Samherja né annarra slíkra. Það er smekkleysa ad hálfu forseta Íslands. 

Samherji gefur 75 milljónir

Mistök að hafa ekki hrakið verkalýðsforstjórana frá völdum

Hver á nú að taka mark á syfjulegu umlinu í verkalýðsforstjóranum Sigurði Bessasyni, í ljósi þess að hann og hinir verkalýðsforstjórarnir tóku fullan þátt í frjálshyggjufirringunni sem að lokum lagði efnahagskerfi þjóðarinnar á hliðina? Það er ennfremur í minnum haft þegar verkalýðsforstjórarnir skriðu eins og hverjir aðrir blauðir auðvaldsrakkar undir borð þegar alþýða manna blés til mótmæla gegn fjárglæframafíunni, sem lauk með því að ríkisstjórn verkalýðsforstjóranna hrökklaðist frá völdum. 

Það voru hinsvegar stór mistök í búsáhaldabyltingunni að hafa ekki rekið verkalýðsforstjórana frá völdum eins og vini þeirra í Sjálfstæðisflokknum.

Getum ekki sætt okkur við atvinnuleysið

Verðandi tengdadóttir Íslands

Þetta hjónaband Sínedu Ó. Konnor er vægast sagt dularfullt, svo ekki sé meira sagt. Að skilja eftir 16 daga frá hjónavígslu er aldeilis nóg af svo góðu. Það hlýtur einhver andskotinn að hafa verið ónormal í þessu sambandi. Kanske hefur kynvilla verið með í spilinu, - hver veit? Annað eins hefur víst gerst. Þessi Herridge-náungi hefur að minnsta kosti komið manni fyrir sjónir eins og hann hafi eitt og annað miður geðslegt í pokanum. Svo getur verið að helvítis beinið sé haldinn merargirnd, en ef svo fer málið aldeilis að vandast. Slíkir þokkapiltar eiga stundum til að barna ellefta boðorðið með því að taka venjulegann kvennmann frillutaki og giftast honum með pompi og prakt. Svo kemur náttúrlega hið rétta í ljós og þar með er hjónabandinu samstundis lokið eins og gefur að skilja.

En góðu fréttirnar eru, að nú er Síneda Ó. Konnor á lausu og hvet ég því alla íslenska karla á sæmilegum giftingaraldri, að taka sig nú saman í andlitinu og fara á fjörurnar við Sínedu, því hún alveg upplögð sem tengdadóttir Íslands.

Skilin eftir 16 daga hjónaband

Þegar ein báran rís, er önnur, þriðja, fjórða og fimmta vís

Ekki er það efnilegt hjá blessaðri manneskjunni henni Ónordal. Það er eins og ólánið ætli ekki af henni að ganga. En sumir virðast ekki geta stigið hænufet öðruvísi en að flækja sig í buxunum og velta útaf eins og karöflupoki. Fyrst lendir Ónordal í því að vera kosin til Alþingis fyrir einhver hræðilegustu samtök þjóðarinnar, þar næst gera þeir hana að varaformanni samtakanna og loks hverfur Tómás hennar úr landi eins og hver önnur súrálssletta. Verra getur það ekki orðið fyrir eina saklausa konukind. Og hefur nú sannast grátlega á frú Ónordal, að þegar ein báran rís er önnnur, þriðja, fjórða og fimmta vís.

Einusinni þaut Kolbeinn Kolbeinsson úr landi ásamt Indriða handreði og settust þeir að í Hamborg í Þýskalandi. Þar kváðust þeir hafa vellaunuð verk að vinna og báði konur sínar að hafa sig afsakaða um stundarsakir og brýndu fyrir þeim, áður en þeir fóru af landi brott, að haga sér skikkanlega og passa sérstaklega vel á karlkyninu, sem væri til alls líklegt eins og venjulega.

Segir ekki af okkar mönnum meir fyrr en þeir birtast mánuði síðar á Keflavíkurflugvelli, rauðþrútnir í framan og illa til reika, og með pappíra í fórum sínum, sem hljóðuðu uppá 5 milljón króna skuld við fyrirtæki eitt við Herbertsstrasse í Hamborg. Og svo varð ríkisstofnunuin, sem Kolbeinn er skrifstofustjóri hjá, að borga reikninginn ásamt því að biðja frúna, sem veitir fyrirtækinu í Herbertsstrasse, fyrirgefningar á framkomu þeirra félaga og óskilvísi. 

Býr áfram á Íslandi

Gluggagægir rotaður í Reykjavík

Já. Það hefur löngum verið vitað að Gluggagægir ræfilinn væri haldin sjúklegu óeðli. Enda liggja ekki aðrir en stórbilaðir menn á gluggum og glápa inní hús með frygðarglampa í augum. Af þessháttar iðju eru, því miður, margar ljótar sögur, sem sumar hafa endað með skelfingu.

Einusinn lá Gluggagægir á herbergisglugga frú Ingveldar þegar hún var í mestu makindum að máta allrahanda falleg og eggjandi undirföt. Hún varð vör við að einhver var að stara innum gluggann til að fylgjast með henni. Og eins og fyrri daginn var frú Ingveldur fljót að hugsa, greip stóra og þunga eirstyttu og stakk henni af heljaraflu útum rúðuna og beint framaná trýni Gluggagægis, sem hné undir eins niður, dauðrotaður og blóðugur. Síðar kom í ljós, að hann var með opna buxnaklauf og nærbuxnalaus. Það þótti sýna betur en nokkuð annað í hvaða tilgangi menn taka uppá að stunda gluggagægjur.

Gluggagægir handtekinn