Vandræðagemlingurinn getur trútt um talað.

Hann getur trútt um talað, bölvaður vandræðagemlingurinn hann Mörður, marghertur af flokkadráttum og innanflokks átökum í Alþýðubandalaginu þar sem hann hagaði sér eins og vitfirringur ásamt Össuri Sckarp, Árna Páli og öðrum ámóta númerum. Nú hafa þessir kappar tekið sér háborgaralega stöðu í mannlífinu, vel hægrisinnaðir og fjarskalega gagnslausir sem slíkir. En ógagn er þeirra fag, það verður ekki af þeim tekið.

Þekkja aðeins viðvarandi flokkadrætti

Nýtt afl raunverulegra vinstrisinna í sjónmáli

Það er gott til þess að vita að raunverulegir vinstrimenn, sósíalistar, séu aftur að eignast þingflokk á Alþingi. Í framhaldi af því geri ég ráð fyrir að stofnaður verði róttækur stjórnmálaflokkur á rústum VG, án Steingríms J., Álfheiðar, Svarsfjölskyldunnar og búrtíka- og dekurdýrahjarðar þeirra. Sá flokkur mun, ef að líkum lætur, strax ná góðri fótfestu og halda merki alþýðu manna hátt á lofti.

Þá geri ég ráð fyrir að Guðfríður Lilja, Ögmundu og Jón Bjarnason muni öll ganga í hinn nýja flokk í fyllingu tímans.

Stjórnmálaflokkar eru einungis tæki til að koma hugsjónum og knýjandi verkefnum á framfæri og í framkvæmd. Þegar ljóst er að stjórnmálaflokkur gengur á skjön, eða jafnvel þvert á það sem hann var stofnaður til, er hann sjálfsögðu gagnslaus, ónýtur, nema e.t.v. að hugsjónirnar sem flokkurinn var smíðaður um hafi liðið undir lok.

Og þar sem VG hefur gengið kapítalismanum á hönd með öllum þeim svikum sem í því felast undir styrkri handleiðslu formanns flokksins og engrar breytingar að vænta þar á um ókomna framtíð, er ekki nema um tvennt að ræða í stöðunni: Að Steingrímur, ásamt sínu gaddavírsgengi, yfirgefi VG ekki síðar en á morgun og raunverulegir vinstrisinnar taki við flokknum, eða að raunverulegu vinstrisinnarnir stofni nýjan stjórnmálaflokk. Að mínu mati er síðari kosturinn mun betri, heiðarlegri og raunsærri.

Það er því mikið fagnaðarefni ef Lilja, Atli og Ásmundur bera gæfu til að mynda þingflokk og losa þar með um þá stíflu sem formanni VG hefur tekist að skapa í vinstri helmingi þjóðarlíkamans þar sem hjartað slær.

   

Stofna væntanlega þingflokk

Hlægilegasta ályktun ársins og jafnframt sú heimskulegasta

Þegar árið 2011 verður gert upp, verður sameiginleg ályktun VG-félaga í Grundarfirði og Stykkishólmi áreiðanlega útnefnd hlægilegasta ályktun ársins og jafnframt sú heimskulegasta í flokki ályktanna sem settar voru fram í fullri alvöru. Þvílíkir andskotans apakettir þessir vesalings nágrannar mínir.

Annars hafa þessir platkommar þarna innfrá alla tíð verið svo skemmtilega foringjahollir, að þótt Steingrímur J. ræki ryðgaðan gaddavír uppí endann á þeim myndu þeir brosa útað eyrum og hæla foringjanum á hvert reipi fyrir tiltækið. Auk þess skil ég heldur ekkert í þeim að álykta ekki gegn Jóni Bjarnasyni fyrir óþekkt hans við Steingrím og Samfylkinguna.

Ég, sem tók þátt í því á sínum tíma að stofna VG og á þar á ofan heima á Snæfellsnesi, styð Ásmund Einar heilshugar. Það er nefnilega svo, að Steingrímur J. og hans viðhlægendahirð innan VG hafa eyðilgt þennan flokk að svo miklu leyti sem hægt er að eyðileggja stjórnmálasamtök.

Það er ekki lengur spurning um hvort heldur hvenær ALVÖRU vinstriflokkur verður stofnaður og ég vona svo sannarlega að Ásmundur Einar verði í þeim flokki ásamt Lilju Mós, Guðfríði Lilju, Atla Gísla, Ögmundi og Jóni Bjarnasyni.

Vilja að Ásmundur Einar segi af sér

Kommúnískur anarkisti og landafjandi

Nú held ég tísti aldeilis í tittlingaborg. Ekki hafði Jóni Gnarr fyrr tekist að flæma hinar dáfallegu og velgerðu konur, Hönnu Birnu í Valhöll og frú S. Tomm úr viðulegum embættum og skilja þær eftir á víðavangi, flóandi í tárum, en hann er stokkinn eins og landafjandi vestur í New York og farinn að grobba sig þar við frægar fréttastofur. Og Amríkanar, eins vitlausir og þeir eru, gleypa náttúrlega við vaðlinum í mister Gnarr og trúa öllu sem honum hugkvæmist að ljúga að þeim sér til skemmtunar.

Ef vissu að Gnarr borgarstjóri í Reykjavík er harðlínu anarkisti og kommúnisti myndu þeir eflaust varpa honum tafarlaust í fangelsi og geyma hann þar til eilífðarnóns innanum arabíska terrorista og annan ámóta djöflalýð.

Það er því áríðandi fyrir Jón Gnarr að Bandaríkjamenn komist ekki að því hvern mann hann hefur raunverulega að geyma meðan hann dvelur í landi þeirra.

Borgarstjóri í New York

Mikið fargan herjar á Vilhjálm og Katrínu frá Miðtúni

Æ, ég held það eitthvert fargan á Vilhjálmi Karlssyni og stelpugálunni Kötu frá Miðtúni. En eins og menn vita þá þarf kóngafólk aldrei að kúka eða pissa, sem eru mikil forréttindi sem spara bæði toiletpappír og langar, leiðinlegar og stundum illþefjandi setur á kömrum og klósettum. Nú hafa læknar og siðameistarar Bresku krúnunnar starfað um hríð við að koma innyflum Katrínar gálu frá Miðtúni í konunglegt form, en því miður án sýnilegs árangurs, sem gerir að verkum að hún er enn sem komið er ósamboðin Vilhjálmi Karlssyni. Þessi meinlegi annmarki verðandi drottningar Bretaveldis bendir til að hún verði aldrei drottning, ekkert verði úr fyrirhuguðu brúðkaupi og henni drekkt í staðinn í síkinu utan við Buckinghamhöll.

 Það má því með sönnu segja, að mikið fargan og ófagurt herji á Vilhjálm Karlssoni og Katrínu frá Miðtúni, því ekki dugir Bretum að hafa drottningu sem kúkar og pissar eins og sauðsvartur almúginn.

Ferðamenn streyma til Lundúna

Af skemmtiferð Kolbeins og frillu hans, Jakobínu Ólafar Sigurgeirsdóttur

Ég geri ráð fyrir að það hafi verið óviðjafnanleg skemmtun fyrir farþegana á skemmtiferðarskipinu atarna að sjá hásetana missa hina fárveiku frú á áttræðisaldri í sjóinn þarna lengst norður í ballarhafi. Enda ekki á hverjum degi sem boðið er uppá slíkt númer í skemmtanabransanaum.

Þessi undarlegi atburður í norðurhöfum minnir eilítið á þegar Kolbeinn Kolbeinsson, skrifstofustjóri, missti frillu sína, Jakobínu Ólöfu Sigurgeirsdóttur, milli skips og bryggju þegar hann var að leiða hana um borð í togara að næturþeli. Þannig háttað til að bróðir Kolbeins var smyrjari á umræddum togara og hugðist Kolbeinn nýta koju bróður sín undir skemmtilega samkvæmisleiki með Jakobínu Ólöfu. En í stað þess að komast á fyrirhugan áfangastað lauk ferðalaginu, eins og fyrr segir, milli skips og bryggju og tóku þar við umfangsmiklar björgunaraðgerðir sem skiluðu lengi vel engum árangri. Það var ekki fyrr en Kolbeini hugkvæmdist að bregða tógi utanum Jakobínu Ólöfu miðja að skriður komst á björgunina. Af miklu harðfylgi tókst Kolbeini við illan leik að hífa frillu sína innfyrir lunningu togarans, en þegar þar var komið sögu var hún orðin afar máttfarin, búin að tapa pilsi sínu og kápan vafin í einn göndul um höfuð henni. Skömmu síðar kom lögreglan á vettvang og handtók Kolbein Kolbeinsson en flutti frillu hans, dauða nær en lífi, á sjúkrahús.

Eldri borgari féll í hafið

Varnarsigur er ekki bara varnarsigur

Hið virta matsfyrirtæki, Stroody's ákvað í gærkvöldi að færa íhaldsframsóknarkratíuna á Íslandi niður ruslflokk og vista hana þar í hólfi fyrir spilliefni og bráðdrepandi ýldu. Og samkvæmt aukaákvörðun Stroody´s var Samfylkingin tekin út fyrir sviga og dömpað niður fyrir ruslflokkinn í svokallaða klóakrennu, en þaðan á einginn afturkvæmt.

Í hádegisfréttum RÚV sagði Steingrímur J. Sigfússon, að ákvörðun Stróody´s væri mikill varnarsigur fyrir ríkisstjórnina og samtryggingarkerfi fjórflokksins og kæmi í veg fyrir að ríkisstjórnin neyddist til að segja af sér. 

Það ríkir því líf og fjör í herbúðum íhaldsframsóknarkratíunnar þessa stundina með flugeldaskothríð og glasaglaumi og munu Jóhanna, Bjarnir Ben, Steingrímur J. og Sigmundur Kögunar bráðlega stíga á stokk og flytja heiminum þakkarávörp.

Eða eins og Steingrímur J. sagði í hádegisfréttunum: Varnarsigur er ekki bara varnarsigur, hann er fyrirst og fremst sigur, stórsigur.

Þykjast hafa sigrað eigin grýlu

Þegar sá gállinn er á honum

Djöfull er að lesa orðbragðið sem haft er eftir þessum Birni Blöndali, sem titlaður er aðstoðarmaður borgarstjóra. Ekki er nóg með að Blöndalur þessi þakki framlag Hönnu Birnu og frú Tomm í sömu tóntegund og hann væri að hreyta skömmum í hunda, heldur lætur hann að því liggja enginn héraðsbrestur sé í því fólgin að þær systur í pólitíkinni hrökkluðust eins og vængbrotnar krákur úr forsetastólum borgarstjórnar; það er engu líkara en Gnörrin og Blöndalir þeirra líti svo á að Hanna Birna og frú Tomm séu ekki neitt neitt, bara loft og endaleysa.

Nei, svona framkoma borgar sig ekki fyrir Gnörrin. Mér kæmi ekki á óvart þó handrukkarar Valhallar, væddir hafnarboltakylfum, rörbútum og keðjum, banki fljótlega uppá hjá borgarstjóranum og sýni honum undanbragðalaust hvar Davíð keypti ölið. Þá er ég illa svikin ef Fémínístafélagið lætur sitt eftir liggja að hegna Jóni Gnarr.

Aðför Jóns borgarstjóra Gnarr að þeim Hönnu Birnu og frú Tomm er sannarlega skítsleg og óviðunandi og minnir öðru fremur á fólskan heimilsföður sem finnur lífsgleðina helst í því að terroríséra eiginkonu sína og börn og leggur auk þess höndur á aldraða foreldra sína þegar sá gállinn er á honum.

„Við þökkum þeim fyrir þeirra framlag“

Þar hafði hið grimma og guðlausa hjarta Gnarrsins það loksins af

Það var svo sem við því að búast, að ólukkans Gnarrinu tækist það ætlunarverk sitt að flæma Hönnu Birnu Valhallar grátandi úr embætti forseta borgarstjórnar Reykjavíkur. Og í kaupbæti losnaði hann líka við frú Sóley Tomm úr stóli varaforseta borgarstjórnar. Fyrr má nú gagn gera!

Eins og áður hefur komið fram, eru Hanna Birna og Frú Tomm afar viðkvæmar sálir, þola illa áreiti, og verða einkennilega skapvondar þegar á móti bælæs í smáu sem stóru. Þessa veikleika stúlknanna hefir Gnarrinn notfært ser útí æsar af fullkomnum skepnuskap í anda Gorgs Bjarnfreðarsonar svo að lokum stóð ekki steinn yfir steini í sálalífi þeirra og þær flúðu af hólmi, niðurbrotnar og smáðar eins og Gamli Sorrý Gráni forðum daga.

Hvað við tekur hjá Hönnu Birnu og frú Tomm er ekki gott að vita, en sennilega verður það eyðimerkurganga sem bíður þeirra, a.m.k. fyrsta kastið. Þá gera ýmsir málsmetandi aðilar að því skóna, að frú Tomm hverfi á vit Sjálfstæðisflokksins, í náðarfaðm Hönnu Birnu og Guðlaugs Þórs, að eyðimerkurgöngu lokinni og muni herja þaðan á karlrembusvínið Gnarr Bjarfreðarson.

Auðvitað ætti að draga bévað Gnarrið fyrir lög og dóm fyrir meðferð þess á viðkvæmum sálum, fantaskap þess og íllt innræti. Í dýraverndunarlögum segir í 111. grein: ,,Að gleyma að gefa hundinum sínum að éta, ber merki um grimmt og guðlaust hjarta."  Það ber líka meðki um grimmt og guðlaust hjarta að flæma Hönnu Birnu og frú Tomm úr forsetastólum borgarstjórnar Reykjavíkur og slíkt á alls ekki að fá að líðast.

Hættir sem forseti borgarstjórnar

Ónærgætni Jóns Gnarr eru engin takmörk sett

Ég skil nú ekkert í Jóni Gnarri að voga sér að brúka munn við Hönnu Birnu, fyrrverandi borgararstjóra, vitandi það að hún er mjög viðkvæm fyrir áreiti og kemst iðulega í sorglega geðshræringu, verður frekjuleg í röddinni og augu hennar verða ein logandi ólund, ef henni er svarað af kerskni með það að markmiði að æsa hana upp. Það hefur aldrei þótt til fyrirmyndar að egna óstöðugan og hafi Jón Gnarr skömm fyrir að atast í Hönnu Birnu eins og götustrákur sem gerir sér að leik, útúr leiðindum, að elta taugaveiklaðan hænsnfugl.

Og nú hefir Máría borgargagn tekið af skarið og gert sér lítið fyrir og lýst yfir heilum stuðningi við Sjálfstæðisflokkinn og Hönnu Birnu og segist iðrast sárlega yfir að hafa kosið Gnörrin í síðustu borgarstjórnarkosningum, enda hafi hún verið ofurölvi á kjördag og því hafi farið sem fara fór.

Þá hefir Arnfreður Ths. Lyngdalh vörubifreiðarstjóri heitið Hönnu Birnu stuðningi sínum við næstu kosningar, en hann var einn þeirra ólánsmanna sem köstuðu atkvæði sínu á hinn skuggalega Gnarr Bjarfreðarson, sem margnefnd Hanna Birna úr Valhöll hefur ekki trú á sem borgarstjóra og stjórnmálamanni, hvernig í andskotanum sem hún hefur fundið það út. 

Sjálfstæðismenn gríðarlega svekktir