Fleira er dapurlegt en forgangsröðun ríkisstjórnarinnar

Alveg rétt, forgangsröðun ríkisstjórnarinnar er dagpurleg. En hún er meira en dapurleg, hún er glæpsamleg, enda ekki við öðru að búast úr þeirri átt.

En það eru fleira dapurlegt en forgangsröðun ríkisstjórnarinnar. Katrín Jakobsdóttir og Swandees Svarsdóttir eru ókræsilegt dæmi um dapurlega stjórnmálamenn, eða öllu heldur ekkistjórnmálamenn, nema í þeim skilningi að þar fara kvinnur sem lögðu höfuðáherslu á að viðhalda því kerfi og þjóðskipulagi sem fyrir var þegar þær tróðu rössum sínum í ráðherrastóla á sínum tíma, endurreisa Gamla Ísland, sem hafði orðið fyrir grófum kapítalískum skakkaföllum, vernda kvótakerfið í sjávarútvegi og fjármagnseigendur, sækja um aðild að auðvaldsbákninu ESB þvert ofaní stefnu VG, gerast lamuESBsinnar af sál og líkama og fara gegn alþýðu landsins í Isaveglæpnum. Fyrr má nú öfugt gagn gera! Fleira miður geðslegt má til tína af svikum, tjóni, ómennsku og skrípalingshætti Katrínar, Swndeesar og þeirra félaga í flokkseigendafélagi VG frá ríkisstjórnarárum þeirra, en þeg læt þetta duga að sinni.

Eftir ríkisstjórnarþáttöku VG sendur uppúr, að flokkurinn er harðkapítalískur, skipaður óbetranlegum svikurum og mannleysum og á þar af leiðandi það eitt skilið að vera lagður niður við fyrstu hentugleika. Það er nefnilega nóg af auðvaldsflokkum á Alþingi, svo Vinstrihreyfingin grænt framboð, sem í upphafi var stofnuð af langmestu leyti af sósíalistum, sé ekki svamlandi eins og eitthvert viðundur í þeim drullupolli. Ef Katrín, Swandees, Steingrímur og Árni Þór telja að þau eigi erindi í pólitík, vil ég benda þeim vinsamlegast á að ganga í Sjálfstæðisflokkinn, Framsóknarflokkinn eða Samfylkinguna, allt eftir hentugleikum hvers og eins, því þar eiga þau betur heima en í stjórnmálaflokki sem stofnaður var til að vera flokkur vinstrisósíalista.

Forgangsröðun ríkisstjórnarinnar dapurleg

Ljótu helvítis fíflin

Það eru ljótu helvítis ekkisens fíflin, sem eru að verki þarna í Kænugarði. Ef heldur sem horfir, ætti félagi Pútín ekki að hika öllu lengur við að fara með óvígan her inní Úkraínu og innlima þetta ólánssama land inní Rússland og reka fíflin úr landi og allar götu til Andskotans.

Og að ráðast á styttu af félaga Lenín, sýnir svo ekki verður um villst hve skríllinn á götum Kænugarðs er mökkruglaður og viti sínu fjær af ómengaðri heimsku. Því miður er félagi Jósef Stalín illa fjarri um þessar mundir, en hann hefði aldeilis látið þessa ólmu ofbeldisseggi finna rækilega til tevatnsins. En ef einhver mannskapur í Pútín karlinum verður hann að láta til skarar skríða ekki síðar en í kvöld og bjarga þar með friðsömu fólki í Úkraínu frá frekari óþægindum.

Lenín-styttan rifin niður í Kíev

Bæði með buxurnar á hælunum

Það má heita densilegur andskoti, að gera sér að leik að etja saman, fyrir framan alþjóð, tveimur pólitískum stórsyndurum með brækurnar á hælunum. Auðvitað er svonalagað stórhlægilegt og lítt til þess fallið, að auka virðingu kjósenda við alþingi og ríkisstjórn. Eftir að hafa setið aðgerðalaus og undigefin við ódáminn Steingrím í ríkisstjórn í fjögur ár, er Katrín ekkipólitíkus ómarktæk í hverju einu sem lýtur að stjórnmálum. Um Bjarna þarf ekki að fjölyrða, hans pólitík tilheyrir úrkynjaðri og óforskammaðri stjónmálastefnu, sem ber í sér hrun og spillingu í hverju spori.

En þetta er allt gott og blessað, og ef fólki þykir gaman að innantómu blaðri tveggja afdankaðra stjórnmálalarfa er það því ekki ofgott. Hitt er þó öllu gleðilegra, að frú Ingveldur og Máría Borgargagn hafa notið dagsins í dag með því að rétta sig af á jólaglöggi, sem Kolbeinn gerði sterkara og bragðbetra með brennsluspritti. Og þeirra á milli er ekki töluð vitleysan, ólíkt því sem er þegar Katrín Álfheiðar og Steingrímsdóttir J. og Bjarni karlinn Ben ræðast við.

Þegar Jón bóndi Hreggviðsson að Reyn mælti þau orð, að allir hundar gerðu sér að leik að míga utaní Sigurð Snorrason böðul, má segja að hann hafi spáð því sama um stjórnmálamenn á fyrrihluta tuttugustu aldar. Það er nefnilega ekki nóg með að stjórnmálaforingjar dagsins í dag eigi það sameiginlegt að vera með buxurnar á hælunum alla daga, heldur leggja hundar, allt niðrí litla hvolpa, lykkju á leið sína til að kasta af sér vatni utaní bera spóaleggina á þessum guðsvoluðu ,,foringjum."

Heilbrigðiskerfið fram yfir þróunaraðstoð

Efnilegasti sonur borgarastéttarinnar

Snemma beygist krókurinn að því sem verða vill. Það er nú upplýst að unglingaskríllinn í Sogamýri, undir forsæti þrettán ára verðandi landsstólpa, voru félagar í barnadeild Heimdalls, sem kölluð hefur verið Fool jugend.

En það er aðdáunarvert hve hinn 13 ára efnispiltur gekk einarðlega til verks, bæði hvað varðar veisluna og sjálfa og viðskifti hans við lögregluna. Það er augljóst að svona drengur hefur verið alinn upp við að hann eigi allt og megi allt, en það er einmitt grundvallarhugsunarháttur allra sannra Sjálfstæðismanna um leið og þeir komast uppúr vöggunni.

Þegar ég heyrði fréttina af drengnum djarfa og efnilega úr Fool jugend og Sjálfstæðisflokknum rifjaðist upp fyrir mér eftirfarandi ljóð þjóðskáldsins, en það fjallar alltso um annan efnispilt að hitta, sem síðar varð lögreglustjóri:

Hann litli Jón skaut Gunnu systur sína
af sextán skrefa færi og tókst ða hitta,
þá sagði móðir hans, hún stóra Stína:
,,Sá stutti verður einhvern tíma skytta."

Samkvæmi 13 ára pilts leyst upp

Fullkominn dónaskapur og ribbaldaháttur

Nei takk, ég ætla ekki að matreiða annan eins óþverra og hnetusteik, hvorki á jólunum né í annan tíma. Af hnetum og grasajukki verður fólk glært og bláleitt undir húðinni, heilsulaust dofið og geðvont - og drepst fyrir aldur fram, þá búið að vera samferðarfóki sínu til ama og leiðinda í alltof langan tíma.

Í staðinn fyrir óþverra eins og hnetusteik og hundbelgjarglás úr spínati, gulrótum og vallarfoxgrasi á fólk að éta feitt salkjöt á jólunum, svið, skötu og vel reykt og kæst hrútakjöt. Af feitu saltkjöti og sviðum með miklu smjöri og rjóma verður fólk kátt og gratt og vílar ekkert fyrir sér; af skötunni og hrútahangiketinu birtir yfir huganum og minnið skerpist uppúr öllu valdi.

En hnetusteik!, Guð minn almáttugur! - ég myndi aldrei gefa hröfnunum, vinum mínum, né snjótittlingunum aðra eins viðurstyggð, enda myndu svo gáfaðir fuglar ekki leggja sér slíkt ómeti sér til goggs. Mér er til ef, að einusinni glorsoltnir sílamávar væru tilkippilegir að éta þvílíka ófæðu. - En að bjóða fólki uppá hnestusteik og skyldan skít er svo fáránleg kórvilla, að um fullkominn dónaskap og ribbaldahátt er að ræða.

Útbúðu þína eigin hnetusteik

Fyrirmynd andlegra aumingja á Íslandi

Þau kunna til verka yfirvöldin í Sádi-Arabíu, þessari mestu vinaþjóð Bandaríkjamanna á Arabíuskaganum. Og ekki kæmi mér á óvart, að hérlendis sé hægt að finna rostafulla hægrimenn, sem væru meir en til í að taka Sádi- Araba og Georg Búsh til fyrirmyndar þegar kemur að refsingum fyrir eitt og annað, sem þeim hugnast ekki fullkomlega.

Frægt er, að hægri menn á Íslandi eru mjög svag fyrir að lögerglan beri vopn og brýna nauðsyn beri til að hér sé starfræktur her. Þessi refsiglöðu kvikindi gæla allar stundir við, að fólk sé aflífað áns dóms og laga, þrátt fyrir að þeir tali á annan hátt á opininberum vettvangi. Fram að þessu hafa hægrimennirnir notað peningavöld sín, ítök í stjórnsýslunni og meðal atvinnurekenda til að hegna og útskúfa einstaklingum, sem sýna Valdinu ekki þá virðingu sem þeim þykir tilhlýðileg í auðvaldsþjóðfélagi (auðvaldsþjófafélagi).

Það er því næst í hæsta máta ógeðfellt, að kjósendur skuli hafa reist holdgerfinga Hrunsins uppúr rústunum, heita af spillingu, mannfyrirlitningu og andsamfélagslegum viðhorfum, og leitt þá inní Stjórnarráðið. Það er sannarlega ekki bjart framundan hjá þjóð sem þannig fer að ráði sínu.

Afhöfðaður fyrir fíkniefnasmygl

Oft er í holti heyrandi nær og svo er nú það

Auðvitað kennir margra grasa í njósnahljóðritunum, sem gerð voru þarna um árið í Alþingishúsinu. Þar kvað meðal annars vera að finna frábærar upptökur af því þegar þingmenn af gagnstæðu kyni fara saman á klósettið til að skerpa ástúðlega samstöðu í þinginu og ekki síður fróðleg atriði, sem varða ósjálfstæði þingmanna, óheiðarleik þeirra lágkúru og kjaftakerlingaeðli. Það væri aldeilis matur fyrir kjósendur að komast í þau ósköp og sjá svart á hvítu hvern andskotann þeir hafa kosið á þing.

Fyrir þremur árum kom heiðursmaðurinn Kolbeinn Kolbeinsson fyrir upptökubúnaði á heimili sínu, því hann vildi fræðast um hvað frú Ingveldur væri að bardúsa meðan hann væri í vinnunni. Því miður varð Kolbeinn fyrir gríðarlegum vonbrigðum þegar hann skoðaði gögnin í upptökutækjunum. Það kom nefnileg uppúr dúrnum, að frú Ingveldur var ekki að þvo og strauja þvott eða stunda fagra prjóna- eða útsaumslist. Ó nei. Aldrei hafði Kolbeinn fyrr kynnst öðrum eins óþverra og þeim sem kona hans iðkaði þegar hann var að heiman og hann var niðurbrotinn maður í margar vikur á eftir.

Birgitta segist ekkert vita um hleranir

Afkomandi séra Ottó Katz lætur vaða á súðum

Það þarf aungvan að undra þótt Jiri Rusnok láti útúr sér að hann vilji ekki vera við útför Mandela heitins, enda er Rusnok þessi afkomandi séra Ottó Katz, sem var snemma á síðustu öld prestur í Prag.

Ottó Katz er helst minnst fyrir sérdeilis áhugaverð messulæti, óþrjótandi brennivínsþorsta, og síðast en ekki síst fyrir að tapa þjóninum sínum í spilum.

Í frægri guðsþjónust lýsti séra Ottó Katz því yfir, að hann vildi láta skjóta alla messugestina, kallaði þá ýmsum óviðurkvæmilegum nöfnum eins og kláðagemlinga, þorskhausa, þorpara og hengilmænur. Ennfremur lét þessi sérkennilegi drottins þjónnn hafa eftir sér, að í Paradís ráfuðu menn um með snyrtar neglur og þrælpúðraðir og yfir þeim spilaði fílharmónían lög eftir Brahms, þangað til að þeir vildu heldur vera í helvíti en himnaríki. Því til viðbótar lýsti hann því yfir í vitna viðurvist, að prestsstaðan væri sæmilegt embætti og vel launað; hann væri fulltrúi þess, sem ekki er til og léki sjálfur hlutverk guðs og fyrirgæfi engum manni syndir hans frekar en hann vildi.

Af þessu geta menn séð, að afkomanda séra Ottó Katz getur ekki verið neitt heilagt, ekki einusinni jarðarför Nelsons Mandela.

Langar ekki að vera við útför Mandela

Segir nú af Kóralbassanum og Búkollu

Athæfi kóralbassana í Samáralind í dag er svo alvarlegt athæfi, að við svo búið má ekki standa. Hljóðmengun frá svona ruddamennum er enda sambærileg við olíuslys á rúmsjó eða náttúruhamfarir og geta valdið hrekklausum borgurum óbætanlegum miska. Því ber að draga þessa öskurapa fyrir dómstóla og láta þá taka út ábyrgð gjörða sinna.

Í eina tíð kynntist ég sönnum kóralbassa. Sá karl var hávaxinn og þykkur, svo sem vera ber af kóralbassa. Honum þókti gott í staupinu, en hafði því miður aldrei ráð á að kaupa sér brjóstbirtu, svo hann varð að lifa á snöpum og var oft hvimleiður öðrum mönnum. Kóralbassinn átti sér fyrir eiginkonu svarkinn Búkollu, sem var þess valdandi að hann átti aldrei handbært fé í fórum sínum og neyddist því til að betla þegar þorstinn svarf að honum. Þau urðu endalok Kóralbassans, að hann fórst í hjónarúminu á heimili sínu þegar hann var að sinna hjónabandslegum skyldum sínum við Búkollu, hann  fékk sem sé hreint og klárt reiðarslag, sprakk á limminu þegar hæst stóð í stönginni. Er skemmst frá að segja, að Búkolla fyrirgaf manni sínum aldrei þetta óhapp og sótti af þeim sökum meðal annars um að slíkur ódráttur yrði grafinn utangarðs eins og hundsspott, en þessari frómu beiðni hennar var hafnað.

Óvænt söngatriði í Smáralind

Það er afar vandasamt verk að handtaka kvenmann í annarlegu ástandi

Það er sannarlega vandasamt verk að handtaka blindfullann kvenmann, það sannaðist best þegar lögreglan hugðist járna Máríu Borgargagn fyrir þjófnað á bifreiðarverkstæði við Smiðjuveginn í Kópavogi. Tildrög málsins voru á þá leið, að Máría Borgargagn kom fótgangandi í annarlegu ástandi á umrætt bifreiðarverkstæði og hnuplaði þar loftlykli sem hún stakk inná sig bera. Viðgerðakarlarnir á verkstæðinu sáu til Máríu og gerðu lögreglunni viðvart. Tveir lögregluþjóna komu á vettvang og fundu Máríu von bráðar í næstu götu og hugðust taka hana höndum. En Máría Borgargagn er engin smákerling. Skjótráð dró hún hinn þjófstolna loftlykil, volgan uppúr nærbuxnastreng sínum (Máría var aldrei þessu vant í nærbuxum) og steinrotaði báða lögregluprjónana með honum. Að því loknu fór hún sína leið, glöð og óð eftir vel unnuð dagsverk.

Þegar verðir laganna röknuðu úr öngvitinu, ruku þeir beina leið á bifreiðarverkstæðið, þar sem Máría hafði stolið loftlyklinum, og handtóku alla bifreiðavirkjana fyrir að hafa ginnt þá útí lífshættulegar aðstæður af litlu tilefni.

Viðurkenndar handtökuaðferðir ógiltar