Af leiðinlegum kéllíngum, Óla Apaketti en minnst um Reyni Trausta og þrælinn hans

Látum vera þó Reynir Trausta og þrællinn hans séu dæmdir fyrir að gera annáluðu heiðarleikatrölli og athafnaskáldi óleik með ábyrgðarlausu flími og skröki. Ég syrgi það ekki, fari þeir vel.

Þá er nú öllu athyglisverðara að fylgjast með skelfilega ljótum og þungbærum kéllíngahrossum, sem þessa stundina eru að fimbulfamba í ræðustól Alþingis, og sýnt er frá í sjónvarpinu. Það er engu líkara en kjósendur hafi sammælst um það fyrir síðustu kosningar, að kjósa allar ljótustu og leiðinlegustu kéllíngarpútur landsins á þing. Gátu þessir smekklausu kjósendur ekki alveg eins komist að sameiginlegri niðurstöðu um að velja skítuga hlandkoppa og mygluð handklæði til þingsetu?, þessháttar áhöld hefðu þó haldið kjafti í stað þess að þyrla leiðindum sínum og samfélagshatri yfir gjörvallan landslýð.

Sem betur fer eru hinar ofurleiðinlegu þingkéllíngar bæði dauðar og ómerkar og verða brátt fluttar eins og hvert annað skran á ruslahaug sögunnar, en þar munu þær fá að dvelja frá eilífð til eilífðar.

Eini þingmaðurinn sem mark er á takandi er eftir allt saman Óli Apaköttur. Hann var um helgina flengdur á bert rassgatið á vertshúsi nokkru í Reykjavík af skapstirðum togarajaxli af gamla skólanum. Óli Apaköttur hafði nefnilega gengið svo langt að reyna að stinga undan togarajaxlinum og því fór sem fór. Þessi atburður varð þess valdandi, að í dag liggur Óli Apaköttur á maganum í bæli sínu með kaldan bakstur á afturendanum.

Ritstjóri og blaðamaður greiði bætur

Það er vont að líta út eins og belja, verra er þó að líta út eins og viss kvenráðherra

Frá því frú Ingveldur vaknaði í morgun hefur henni liðið akkúrat eins og vesælli, illra hirtri og illa fóðraðri belju; eiginlega hefur henni liðið eins og einni af hinum svívirtu kúm í bölvuðu ekkisens Framsóknarfjósinu, en nautgripir þar á bæ hafa jafnan fengið að finna til tevatnsins af hálfu húskarla gömlu Framsóknarmaddömunnar. Og því miður hafa griðkvendin á sama bæ ekki verið beinlínis hliðhollar aumingja blessuðum skepnunum í þessu hryllilega óbótafjósi. En ekki meir um það - í bili.

En frú Ingveldur. Já. Frú Ingveldur og hennar líðan í dag. Það er semsé mergurinn málsins: Eftir að hafa látið vaða á súðum alla helgina, vaknaði frú Ingveldur sem sagt upp í morgun hefur henni liðið eins og belju. Og í þau örfáu skifti, sem henni hefur orðið á að líta í spegil, hefur hún séð fyrir sér heilhakkaða belju, mykjublandaða. Því afréð hún um hádegisbil, að mölbrjóta alla spegla í húsinu.

Ekki bætti úr skák fyrir frú Ingveldi þegar hún fann Brynjar Vondulykt vínandadauðan á búrgólfinu í hvítri skyrtu einni klæða og við hlið hans var andstyggilega íllþefjandi hrúga af einhverju sem ekki er rétt að nefna frekar.

Þegar frú Ingveldur rakst óforvandis á Brynjar Vondulykt í hinu kórrétta lágrétta ölæðisástandi, varð henni ójálfrátt á orði, að hún hefði mátt vita að hún væri að kaupa rottuna í sekknum þegar hún hleypti þessari endemisskepnu inn í gleðskapinn, síðastliðið föstudagseftirmiðdegi.

Afturámóti hafa Kolbeinn Kolbeinsson skrifstofustjóri og Máría Borgargagn verið týnd og tröllum gefin í allan dag og er mjög á reiki hvar þau kunna að vera niðurkomin. En ef frú Ingveldi myndi hugkvæmast að líta útí bílskúr fengi hún að sjá hvernig ódrepandi gleðipinnar fara að í algjöru berrassínustandi á mánudegi.

Að öllu samanlögðu er ljóst hve alvarlegt það er fyrir viðkvæmar kvensálir að finnast þær líta út fyrir að vera eins og beljur. En verra er þó þegar þessar brothættu sálir fá á tilfinninguna að þær séu nákvæmlega eins útlits og viss kvenráðherra í ríkisstjórn íslenska lýðveldisins.

„Ég lít út eins og belja“

Ónotaleg tilfinning

Mikið andskotans ósköp setti að mér ónotalega tilfinningu, að sjá að Karl bretaprins og Ópera Vinfreys væru við útförina hans Nelsons. Það má nefnilega búast við, að ríkisarfinn Karl fari að stíga í vænginn við Óperu í sjálfri jarðarförinn, með þeim saurlifnaðarlátum sem prinsinn er svo frægur fyrir. Og víst má heita, að Ópera sé ólm og svag fyrir slíkri áreytni, þrátt fyrir að staður og stund séu umdeilanleg fyrir þessháttar læti.

Já, Karl bertaprins er alræmdur fyrir lauslæti og hórdómsþorsta. Ber í því sambandi að minnast hvernig hann hagaði sér þegar svo áttu að heita að hann væri kvæntur henni Díönnu heitinni. Karl þessi er sannarlega andlegur samherji og bróðir ekki minni manna og kvenna en Kolbeins Kolbeinssonar, Indriða Handreðs, frú Ingveldar og Máríu borgargagns, svo ekki séu nefdir Brynjar Vondalykt, Óli Apaköttur, Haffi Frænka, Vigga Sleggja og Sigurveig Dræsa.

Það er sorglegt fyrir eitt hrörnandi heimsveldi, að sitja uppi með krúnuerfingja, sem eins er illa innréttaður og Karl prins; mannfjanndinn er margfalt meira en laungraður, hann er blátt áfram viðsjárverður þorpari þegar veikgeðja kvenfólk er annarsvegar. Þó verðum við að vona, að þrjóturinn og skjátan Ópera Vinfreys láti samt ógert að fara að athafna sig á kirkjubekkjunum í jarðarförinni hans Nelsons, svo virðulegu öldungur á ekki skilið að óvandað ónáttúrufólk taki sig ekki til við hans eigin útför og láti náttúruna, eða öllu heldur ónáttúruna, leiða sig í gönur í augsýn allrar heinsbyggðarinnar.

Útför Mandela hafin í Qunu

Framsóknarmaddaman á leið á höggstokkinn

Þið getið rétt ímyndað ykkur hverskonar ofboðslega dóma bestu synir Framsóknar hefðu fengið ef þeir hefðu ekki verið varðir fyrir rétti fyrir svona margar milljónir. Hefði enginn fengist til að verja þessa voluðu bankaþega Framsóknar er næsta víst að þeir hefðu hver um sig verið dæmdir til 200 ára refsivistar ... til 300 ára refsivistar ... Það hefði jafnvel mátt búast við að þeir hefðu verið dæmdir til refsingar sem enga stoð á sér í íslenskum lögum.

En hver á að borga málsvarnarlaunin fyrir þessa veslins öreiga, sem verða innan skamms hraunaðir eins og hverjir aðrir djöflar og andskotar? Ekki eiga þeir fyrir málsvörninni, svo mikið er víst. Og ekki trúum við, að guðfeður þeirra, Halldór og Finnur hlaupi undir bagga með þeim, að maður minnist nú ekki á Framsóknarmaddömuna sjálfa, húskarla hennar og griðkonur. Allt þetta veleðla stóð mun snúa baki við sínum mönnum í Kaupþingi og neita hástöfum að það þekki þá og framsóknarmanninn Al-Thani.

Í dag sagði Héraðsdómur Reykjavíkur A yfir þeim sem þáðu Búnaðarbankann að gjöf. Á morgun verður sami héraðsdómur að segja B og dæma Framsóknarflokkinn og Framsóknarmaddömna á höggstokkinn.

Greiða verjendum tugi milljóna

Þá skulum vér, fyrst Grænlendingar vilja ekki

Núnú, fyrst Grænlendingar eru of huglausir til að reiða hundakjöt til sölu í verslunum skulum vér Íslendingar taka af þeim ómakið, slátra hundum vorum, verka þá og koma þeim fyrir í kjötborðum bestu matvælaverslanna vorra.

Svo er sælkerar vita, er kjöt af hundum ákaflega ljúfengt, einkum kjöt af rottuhundum og labradorum. Í veislum íslenskra góðborgara eru niðursneiddir rakkar, maríneraðir og sykurgljáaðir alltaf á boðstólum, ásamt skyldugu hvítvíni og kókaíni. Manni, sem étið hefr sig belgsaddann af fimmvetra tíkarkrofi, fengið sér kókí nös og franskt eðalhvítvín, líður eins og hann sé kominn til Hymmnaríkis og sitji á hægri hönd Guðs.

Því miður erum vér Íslendingar einlægt of seinir að hugsa, sem aftur á sök á því, að ekkert hundakjöt verður á boðstólum um þessi jól, nema einstaka hundaeigandi taki sig til og varpi heimilishundinum í steikaraofninn, á sama hátt og Gréta litla hrinti Norninni i ofninn hér um árið.

En fyrir næstu jól, næstu jól skohh, verður væntanlega gnótt hundakjöts á boðstólum, reykt, saltað, hakkað, ferskt, gramdmarínerað, grafið og kæst. Þá verður sælkerum vorum lífið glatt og unaðslegt.

Óvíst hvort hundakjöt ratar í verslanir

Stórbóndinn vill áfýja til að fá lengri dóm - svona eiga menn að vera

Að sjálfsögðu áfrýjar Ólafur bóndi og skipakóngur að Miðhrauni hinum skítslega dómi, sem ódámarnir í Héraðsdómi Reykjavíkur felldu yfir honum í dag. Það sér hver maður, að mikilmenni á borð við þennan merka stórbónda, getur ekki verið eftirbátur snigla eins og Hreiðars Más og Sigurðar Einarssonar þegar kemur uthlutun dóma. Ólafur vill nefnilega ekki sitja undir því að fá ekki að minnsta kosti eins langan dóm fyrrnefndir guttar; hann vill fá lengri dóm en þeir, 20 -30 ára dóm og engar refjar. Metnaður bóndans að Miðhrauni, hvað þetta varðar, er til mikillar fyrirmyndar, ekki síst ungum afbrotamönnum, en slík ungmenni eiga umfram allt að læra að líta upp til og virða fullorðna alvörumenn eins og Miðhraunsbóndann.

Við skulum á næstunni helga bænir okkar því áríðandi málefni að dómurinn yfir Ólafi Ólafssyni verði þyngdur svo um munar og biðja Drottinn Guð Almáttugan að sjá til þess, að dómararnir við Hæstarétt færi hinun áfrýjandi stórmenni almennilegan fangelsisdóm, sem hann getur verið stoltur af.

Ólafur áfrýjar til Hæstaréttar

Framsóknarmógúlar hraunaðir - Framsóknarálma reist og refsingarvél frá Marel tekin í notkun

Jæja, þá eru piltarnir, sem Halldór, Finnur og Framsóknarflokkurinn gáfu Búnaðarbankann sáluga, komnir með farmiða austur á Litla-Hraun. Það verður þriflegt þegar krimmarnir á Hrauninu fá þennan líka félega framsóknarselskap inná sig til langdvalar; þar verður eflaust agg og ergelsi áður en yfirlýkur, því siðfágaðir afbrotamenn eru ekkert uppá það komnir að deila húsum með framsóknarþrjótum. Það verður því að setja upp sérálmu, Framsóknarálmu, á Hrauninu til að geyma fénað þeirra Halldórs og Finns, svo aðrir fangar geri sér ekki að leik að taka Framsóknarpeyjana fangbrögðum, lúskri á þeim og græti þá á hverjum degi.

En framfarirnar láta ekki á sér standa á Litla-Hrauni fremur en annars staðar í tíð nýrrar ríkisstjórnar. Nú mun afráðið, að setja rassskellingarvél frá Marel upp á Hrauninu til að flengja óstýriláta fanga vélrænt svo þeir megi sá alvöru málsins. Ekki er að efa, að Framsóknardrengirnir hugumstóru fá að reyna hina snjöllu maskínu á eigin rassi, og er það vel, því áríðandi er að þeir fái að njóta sér sem bestrar þjónustu og verði gersamlega afglæpaðir þegar þeir verða látnir lausir eftir fjölmörg ár.

Hreiðar gæti fengið 9 ára dóm

Frá Miðhrauni á Litla-Hraun

Þau tíðkast nú hin breiðu spjótin hjá dómurum við Héraðsdóm Reykjavíkur. Ekki er nóg með að þessir smásálarlegu og óþakklátu dómarar dæmi landskunna landstólpa í fimm og fimm og hálfsárs dýflissuvist, heldur réðust hinir vígreifu dómarar eins og grimmir kjölturakkar á dánumanninn Ólaf Ólafsson stórbónda og Framsóknarmann að Miðhrauni í Miklhotshreppi og dæmdu hann viðstöðulaust í þriggja ára fangelsi og hefir einn vammlaus bóndi ekkii fengið slíkan dóm síðan Jón Hreggviðsson var á dögum.

Við getum öll verið sammála um, að þessir fráleitu dómar eru eitt andskotans reiðarslag fyrir gjörvalla íslensku þjóðina. Mátti víða heyra gráthljóð og ekkasog frá heimilum og vinnustöðum eftir að fréttist af árás dómara Héraðsdóms Reykjavíkur á nokkra af okkar bestu og farsælustu athafnaskáldum.

Það verða trúlega heilmikil viðbrigði fyrir Ólaf stórbónda, skipakóng og þyrlufflugmann, að hverfa frá gulli slegnum búgarði sínum að Miðhrauni og setjast að meðal ofbeldishrotta, perverta, brennuvarga og þjófa á Litla-Hrauni. Má og heita ólíklegt að svo góður maður og Ólafur bóndi betrist svo um muni við að dvelja langdvölum í slíkum stað, innanum annað eins mannval og fyrir er á Litla-Hrauni.

Dæmdur í fimm og hálfs árs fangelsi

Grýla gamla og hin hryllilegu systkyni hennar

Rétt er það að Grýla gamla er ekki dauð. Hún er í Framsóknarflokknum og æðir þar um þessa dagana og bíður eftir formlegu merki um að fá að veiða fátæklinga og börn þeirra í pokann sinn. Að ætt er Grýla systir gömlu Framsóknarmaddömunnar, sem er einn skelfilegur vomur sem hefur illa gerða húskarla og heimskar griðkonur til snúninga fyrir sig.

Bróðir Grýlu og Maddömunnar er Jólakötturinn, sem að öllu jöfnu heldur til í kaupfélaginu á Sauðárkróki. Því gifturíka kykvendi er einlægt sleppt lausu í desembermánuði ár hvert og fer það þá ránsklóm um landið þvert og endilangt, étur börn af alþýðustétt og les sér til skemmtunar á milli mála af hitaveitumælum í húsum á höfuðborgarsvæðinu, lengra nær ánægja þessa ágjarna kykvendis af lestri ekki.

Já, frú Ingveldur mín, margs er að varast í désémbérmánuði. Þá eru fjálög systra Jólakattarins samþykkt á Alþingi og andvaralausir sakleysingjar steypa sér í stórar skuldir, sem þeir geta stundum aldrei borgað.

Gamla grýla er sko ekki dauð

Hinn venjulegi Bjarni í hroðalegum félagsskap og þar með farinn í hundana

Sjáiði snigilinn, hann talar eins og hann viti hvað venjulegt fólk er! Sem betur fer hefur Bjarni Ben verið blessunarlega laus við umgangast venjulegt fólk, það er að segja alþýðu manna, sem vill skattleggja kvótagreifa og aðra auðkkýfinga.

Það sem Bjarna Ben finnst vera venjulegt fólk, eru nefnilega fyrrnefdir kvótagreifar auk allrahanda vafningsbraskara og ofaní vasa þeirra vill fjármálaráðherrann að sjálfsögðu ekki seilast. Þvert á móti vill Bjarni, ásamt með Sigmundi Kögunnar, Vigdísi Hauks og frú Ingveldi, seilast á kaf ofaní vasa alþýðunnar og færa það sem hann hefur uppúr krafsinu þar í blóðugar höndurnar á þeim sem hann kallar venjulegt fólk.

Æji já, Bjarni Ben er einn af þessum venjulegu mönnum úr Valhöll og Heimdalli, sem á meiri samleið með venjulegu fólki á borð við frú Ingveldi, Kolbeini Kolbeinssyni og Óla Apaketti en Jóni Jónssyni háseta, Jóni Jónssyni verkamanni, Jónu Jónsdóttur fiskverkakonu og Jónu Jónsdóttur stuðningsfulltrúa. Í þessu kristallast óhamingja Bjarna Ben. Og að vera í beinu vinfengi við apparöt eins og Sigmund Davíð og Vigdísi Hauks er ljótt dæmi um hvað einn ,,venjulegur" maður getur lagst lágt; þetta er á mæltu máli kallað að fara í hundana og ætti ekki að vera eftirsóknarvert nokkrum manni.

„Seilast ofan í vasa venjulegs fólks“