Eltingarleikur Kolbeins við þann mórauða

Já já, allt er gott sem endar vel: þrjóturinn Gona farinn í fangelsi og geitin komin í sálfræðimeðferð eftir hina ömurlegu lífsreynslu.

Þó liggur við að þetta einkennilega mál eigi sér fáheyrða samsvörun á Íslandi. Eða hvaða erindi átti Kolbeinn Kolbeinsson síðastliðið sumar, kviknakinn og augafullur, úti í haga þar sem saklaust lambfé hafðist við á beit? Og hvað gekk Kolbeini Kolbeinssyni til með að elta mórauðan hrút fram allan dal við þetta tækifæri? Og hvernig vék því við, að sami Kolbeinn fannst steinrotaður og brákaður á lærlegg inni í dalbotni þennan sama dag, jafn kviknakinn og fyrr, en sá mórauði húkti skammt frá í einum keng?

Eftir þennan óþverraatburð er víst að Kolbeinn Kolbeinsson ætti að vera, ef dómskerfið og yfirstjórn lögreglumála væru í lagi, að vera byrjaður 10 ára afplánun á Litla-Hrauni fyrir áreitnina við Móra. Það er glæpur sem gleymist ekki svo auðveldlega. En, neinei, Kolbeinn gengur laus og ber höfuðið hátt, djöfuls óbermið atarna, eins og ekkert hafi í skorist, enda siðblindur, siðvilltur, kynvilltur og með geðkrabba. Framkoma hans við Móra, síðastliðið sumar, var þögguð niður eins og hafa gerir þegar rymtur um slík óhæfuverk berast um sveitir.

	Tíu ára fangelsi fyrir samræði við geit
Ábyrgðarmaður færslu Tenging við þessa frétt hefur verið rofin vegna kvartana.

Frænka frú Ingveldar fær veglegt embætti hjá Flokknum

Hvert sem liðið er má sjá framfarir í okkar blessaða þjóðfélagi (sem óviðfelldir einstaklingar kalla ,,þjófafélag", hvað sem þeim er sú viska komin). Síðastliðinn laugardag gerðu landsfeður okkar, þeir Sigmundur Davíð og Bjarni Ben (sem óþverrar og skítmenn uppnefna ,,Kögunarbarnið" og ,,Vafninginn") sér lítið fyrir og gerðu kraftaverk í beinni útsendingu; þeir reistu bæði efnahagslífið og heimilin upp frá dauðum, og má með skotheldum rökum segja, að slíkt krafraverk hafi ekki verið framið síðan Frelsarinn reisti Lasaruz upp frá dauðum fyrir 2000 árum.

Nú í vikunni berst svo sú gleðilega frétt, að Þórey Vilhjálmsdóttir, náfrænka frú Ingveldar, hafi verið kosin formaður Landssambands sjálfstæðiskvenna. Frú Ingveldur, náfrænka Þóreyjar Vilhjálmdóttur, er ollum sómakærum landsmönnum að góðu kunn fyrir frábærlega gefandi störf sín á hvunndagsakrinum og í kvöld- og næturlífinu. Teljum við, sem erum einlægir stuðningsmenn Þóreyjar Vilhjálmdóttur, að henni sé illa í ætt skotið hafi hún ekki ríkulega til að bera ýmsa öfundsverða eiginleika frú Ingveldar.

Þegar þórey var kjörin með viðhöfn í Valhöll, stigu ekki minni öðlingar á svið en Brynjar Vondalykt og Óli Apaköttur og fluttu nýkjörnum formanni árnaðaróskir og reittu af sér brandara og ósvikin gamanmál í leiðinni. Að því loknu steig frú Ingveldur sjálf í pontu og flutti Þóreyju frænku sinni sexfalda drápu, þar sem komu fyrir orð eins og ,,baugalín" og gullhlaðssprund". Lauk svo drápunni með þessum óborganlegu línum: ,, Aldrei skítug aldrei full / alveg ertu rétta sortin".

Það var virkilega dásamlegt fyrir framfarasinnað, rétthugsandi athafnafólk, að vera viðstatt þessa fögru athöfn í Valhöll og njóta þeirra forréttinda að hlýða á snjöll ávörp þeirra Brynjars Vondulyktar og Óla Apakattar og drápu frú Ingveldar. Það er sannarlega bjart framundan hjá íslensku þjóðinni um þessar mundir þegar kraftaverk, uppörvandi ræður og framúrskarandi ljóðmæli og drápur birtast góðu fólki á hverjum degi, meðan illa skeind villidýr og ímyndunarsjúkar eiturjurtir sjá ekkert nema kögunarbarnavafninga, svarthol og eitthvert heilafóstur sem þessi skaðræðiskvikindi kalla Hrun.

Þórey nýr formaður sjálfstæðiskvenna

Flokkur hriplekra grútarstampa

Jújú, ekkert vantar uppá að VG-arar hafi verið afspyrnu hégómlegir og andalþýðlegir við að raða uppá framboðslista sína og hefur þar oftar en ekki sannast, að eftir uppskafningsfullu höfði dansa limirnir. Og svona eftir á að hyggja, eru slík vinnubrögð fjraska rökrétt þegar haft er í huga hverskonar klúbbur það er sem á VG, en innan vébanda hans er sem kunnugt er púkafans, sem hæglega má segja um, að þar séu flestir aumingjar en illgjarnir þeir sem betur mega, svo vitnað sé í skáldið Bólu-Hjálmar.

Eflaust mun VG-urðum í Reykjavík ekki bregðast bogalistin fremur en áður við að stilla upp hraksmánarlegum framboðslista í anda borgarastéttarinnar á Íslandi. En sannast sagna væri VG meiri sómi af, að hafa hriplekan grútarstamp í efsta sæti lista sinna en ýmsa þær hengilmænur og snobbskoffín sem þar hafa trónað.

Frambjóðendur valdir í febrúar

Örfhentir, samkynhneigðir og Júðar eru ekki til í Króatíu

Það er skammt stórra högga á milli hjá Króötum þessadaganna: Fyrst lögðu þeir oss Íslendinga í kapphlaupinu um að komast á heimsmeistaramótið í fótbolta í Brasilíu næsta sumar og nú bæta þeir um betur og hafna hjónavígslum samkynhneigðra. Að þessu tvennu samanlögðu, má heita að Króatar séu ein skelfileg þjóð, jafnvel verri en Íslendingar á dögum Jón Hreggviðssonar og Túre Narfesen.

Nú er það svo, að ég hélt að samkynhneigð væri óþekkt í Króatíu og þar með væri óþarfi að kjósa um samkynhneigð hjónabönd þar í landi, það væri ámóta fáránlegt og að kjósa um aðild að ESB á Íslandi. En eitthvað hefur þessi hugmynd mín verið yfirborðsleg, að ég ekki segi fávís. Varla hefðu Króatar farið að kjósa um þetta málefni ef engir væru hommarnir og lessurnar til að vígja til hjónabands. Nú er þessasri kosningu lokið með því að samþykkt var með meirihluta atkvæðisbærra manna í Króatíu að þar væri enga samkynhneigð að finna og þar með þyrfti að sjálfsögðu engar samkynhneigðar hjónavígslur.

Næsta atkvæðagreiðsla í Króatíu verður um hvort leyfa skuli örfhentum að vera örvhentir og þar á eftir verður kosið um hvort Júðar séu til eða ekki. Það er ekki að spyrja að framförunum í fyrrum Júgúslavíu síðan kommúnistaþrjóturinn Jósef Tító var hæstráðandi þar um slóðir. Það undarlega í því sambandi er, að téður Jósef Tító var króati, hvernig sem það má nú vera í ljósi framfarakosninga í því landi þessa dagana.

Höfnuðu samkynja hjónavígslum

Biðjum að Drottinn færi honum feitan sóknarprest í pottinn

Við skulum sameinast í bæn og lofa Drottinn fyrir að helvítis hrafnarnir tóku bara jólamatinn en ekki sjálfan víxlubyskubinn og átu hann. Þá skulum við biðja Herrann um að skaffa þjóni sínum viðunandi jólamat í stað krásanna sem fóru í kjaftinn á hrafnavörgunum. Kemur okkur þá ósjálfrátt í hug ljóð eftir Stein karlinn Steinarr þar sem hann talar um að einhver kveiki í stofunni hjá sér á aðfangadagskvöld og éti sóknarprestinn. Því dettur okkur lítillátum, smáum og voluðum í huga að krefjast þess af Drottni Allsherjar, að hann komi til móts við aðþrengdan þjón sinn, víxubyskubinn af Sckalholte, og skaffi honum einn feitan sóknarprest, helst með uppsnúið yfirskegg, til að snæða á jólunum í stað rjúpnanna, sem helvískur hrafninn stal af honum. Amen.

Jólamatnum stolið af vígslubiskupi

Góð mistök fyrir kjaftakerlingar beggja kynja

Mistök og ekki mistök. Um það má deila. Meint mistök eru samt ekki skefilegri en svo, að vegna þeirra komust forvitnisjúkar illgjarnar kjaftakerlingar og heilalausar kjaftatífur í efni við sitt hæfi. Það getur varla annað verið en kjaftakelingar beggja kynja gleðist við að fá að blaða í kúnstugum og kynlegum SMS sendingum þjófa, morðingja, dópsala, þingmanna, hórkarla og kvenna, nærbuxnalausra aðila og geðsjúklinga. Reyndar telja hámenntaðir fræðimenn, að þeir sem hafa yndi og unað af að grúska í SMS-skeytum annars fólks, sameini í fari sínu allt það versta sem ofangreindir minnihlutahópar hafa til að bera.

Í dag er mikil örvænting og sorg í brjóstum góðs fólks eins og frú Ingveldar og Kolbein, Máríu Borgargagns og Handreðsins, Óla Apakattar og Brynjar vonulyktar því þau hafa öll verið viðskiptavinir Vódafóns og sent sín á milli fjöldan allan af kjarnyrtum blautlegum SMS-skilaboðum. Án efa munu kjaftatífurnar iða í skinninu og nudda rössum sínum og nágrenni fast við stólseturnar þegar þær fara yfir áminnst skeyti og kryfja þau til mergjar sín á milli.

Að þessu sögðu má slá föstu að mistök Vódafóns eru góð mistök ...

Viðurkenna „skelfileg“ mistök

Alræmt ekkiskáld tilnefnt til verðlauna

Það er viðbúið að unnendur góðra bóka æpi af kátína allir saman og öskri og veini gaman-gaman þegar það rennur upp fyrir þeim, að á meðal 15 tilnefdra bóka til íslensku bókmenntaverðlaunanna er ein þeirra samansett af alræmdu ekkiskáldi, sjálfum spéfuglinum Sjón, sem alla daga gengur um uppábúinn og reynir að telja fólki trú um að hann sé skáld en ekki ekkiskáld.

Nú skulum við vera jákvæð og búast við að hinn óskiljanlegi hraunhræringur ekkiskáldmennisins verði verðlaunaður í bak og fyrir þrátt fyrir að enginn skilji nokkur skapaðan hlut í ,,ritverkinu" og enn færri hafi gaman að því og njóti þess og allir skelli skruddunni aftur með ólund og fussi eftir að hafa þrælast gegnum tvær blaðsíður.

Fram að þessu hefur besti kosturinn við bækur Sjón verið hve fáir bókstafir eru á hverri blaðsíðu. Nú er aðeins að bíða þess, að ekkiskáldið stígi skrefið til fulls og hætti að nota bókstafi, myndir og önnur tákn á blaðsíðum bóka sinna, en með því móti næði list hans algjörri fullkomnun og ris hennar ná inní hymininn og allir væru undurglaðir.

15 bækur tilnefndar

Páfagaukur tekur til máls

Ja hvur bröndóttur, þarf nú að ná enn einni sáttinni um sjávarútveginn. Og ég sem hélt að langt væru um liðið síðan Sjálfstæðisflokkurinn, Framsóknarflokkurinn og LIÚ væru búin að ná þeirri sátt sem skiptir máli og mun blíva um aldir alda. En sennilega hefur Bjarni greyskarnið Ben farið í vitlausan frasa þegar hann allt í einu fór að þvæla eins og páfagaukur um ,,sáttina í sjávarúrveginum." En hafi maður nægilega kristilegt hugarfar er auðvelt að fyrirgefa svona óráðshjal.

Og það er ósköp skiljanlegt að menn verði mökkruglaðir þegar þeir eru að halda uppá 100 ára afmæli Morgunblaðsins í Hörpunni hans Björgólfs og hennar Hönnu Birni og hennar Katrínar róttæku Jakk.

En meðan Bjarni, Sigmundur og aðrir heimsmeistarar og andans jöfrar landsins héldu uppá aldarafmæli gamla Mogga söfnuðust félagar í Strætisrónafélags Íslands saman bak við Hörpuna og migu á hana í háðungarskyni. Það er mál manna, og þarf engan að undra, að jarðbundið hugsandi fólk hafi komist að þeirri niðurstöðu að mannskapurinn að baki Hörpunnar í dag hafi að öllu leyti verið mun merkilegri og gáfaðri en stertimennin sem klúktu innan dyra við skjávarpa og kampavín.

Þarf að ná sátt um sjávarútveginn