,,Dúxar geti aldrei orðið annað en drykkjurútar, blaðamenn eða undirkontóristar."

Aumingja blessuð manneskjan að lenda í þessum fjanda. Menn skulu ekki halda að það sé eithvert grín að verða dúx. Að verða dúx heyrir til læknisfræðilegum krankleika sem kölluð er dúxaveikin. Þessi leiðindasjúkdómur virkar, sem alkunna er, eins og blanda af hömlun og lömun auk náladofa í niðsnesinu í sumum tilfellum.

Í Brekkukotsannál, bls 139, er sagt frá dúxasjúkdómnum á þessa leið: - Mér er sagt ég hafi í skóla verið sú tegund af fáráðlingum sem hafa dúxaveikina. Það er talið á Íslandi að þeir sem hafa þessa veiki geti aldrei orðið annað en drykkjurútar, blaðamenn eða undirkontóristar. (Tilvitnun í Brekkukotsannál líkur.)

Því miður hafa læknavísindi enn ekki fundið upp ráð við dúxaveikinni. En sagt er að færir vísindalegir rannsóknarmenn fullyrði, að ekki sé einusinni hægt að nota dúxa til blaðberastarfs og enn síður snjómoksturs. Þá er dúxum ráðið eindregið frá að reyna sig til sjós, því að un borð í skipi fari þeir sér ævinlega að voða eða verði þess valdandi að aðrir menn hrökkvi fyrir borð, falli marga metra niður á lestargólf og stórslasist.

Í viðurkenndum menningarlöndum á borð við Bandaríkin, Saudi Arabíu og Egyptaland, eru dúxar hafðir á sérstökum hælum þar sem umhverfinu stafar ekki hætta af þeim.

Stærðfræðiséní af Suðurnesjum

Gjörspillt snobbkratakéllíng veður elginn.

Það var svo sem auðvitað að frjálshyggjuskotin snobbkratakérling væri á móti því að stjórnmálaarmur hrunelítunnar sætti ábyrgð gjörða sinna. Enda komu krataandskotarnir í veg fyrir réttlætið næði fram að ganga með því að haga atkvæðagreiðslu á Alþingi með þeim hætti að Gjeir Haaardý var einn ákærður, en Árni Matt og Ingibjörg Sólrún voru verðlaunuð með feitum bitlingum í stað þess að vera dregin fyrir dómstóla og dæmd í tugthúsið að Litla Hrauni.

En svona er nú réttlæti kratanna, krataeðlið. Þessum vesalingum er eðlislægt að skríða eins og úrkynjaðir rakkar fyrir valdi kapítalismans. Svo kallar þetta hyski sig jafnaðarmenn!

Hefði sagt sig úr flokknum

Hinar kjarkmiklu og vösku 13 ára stúlkur eiga öflugar frænkur að fyrirmynd

Þegar nánar var grenslast fyrir um hinar kjarkmiklu og vösku 13 ára stúlkur, sem óku bifhjólinu svo snilldarlega með lögregluna eins og andskotann á harðaspretti á eftir sér, kom í ljós, eins og mig grunaði, að þær eru náfrænkur frú Ingveldar og Máríu Borgargagns. Og ekki nóg með það: Heldur eru frú Ingveldur og Borgargagnið helstu fyrirmyndir stúlknanna, en þær bókstaflega dýrka hinar frægu frænkur sínar og hafa heitið því hátíðlega, að þær ætli sér í framtíðinni að verða nákvæmlega eins frú Ingveldur og Borgargagnið. Af því má ráða, að blessaðar telpurnar, 13 ára og bráðum spurningastúlkur, hafa sett sér háleitt markmið.

Þegar frú Ingveldur frétti af afreki hinna ungu bifhjólameistara, glaðnaði svo heldur betur yfir henni þrátt fyrir mánudagstimburmennina, að hún hringdi í leigubílstjóra og skipaði honum að fara í ríkið fyrir sig og kaupa 5 kassa af Carlsberg Elefanti og fimm pottflöskur af stalínískum vodka og færa sér undanbragðalaust á stundinni.

Þegar frú Ingveldur var búin að drekka úr sér timburmennina stefndi hún Máríu Borgargagni og stúlkunum á sinn fund. Þegar þessi pistill er ritaður, stendur gríðarleg veisla sem hæst hjá frú Ingveldi og ekkert til sparað í mat og drykk. Enda ekki á hverjum degi, að frædfólk frú Ingveldar og Máríuborgargagns vinna jafn stórbrotið afrek og bifhjólagelgjunnar unnu í gærkvöldi. Hitt er svo aftur annað mál, að helvítis ljósastaurinn sem telpurnar óku á hefði átt að vera staðsettur annarsstaðar, en sá staurfjandi kom í veg fyrir að þeim tækist að stinga lögregluna af.

Börn veittust að lögreglu

Arnarhóll verði friðaður fyrir Retrói Stefssyni og blindfullum krakkaskröttum

Það var þá þörf á að trylla lýðinn á Arnarhóli, eða hitt þá heldur. Ég veit ekki betur en umræddur lýður sé nógu trylltur, villtur og spilltur fyrir svo ekki sé verið að æsa hann vísvitandi upp og það fyrir tilstilli meintra borgaryfirvalda í Reykjavík. Þess utan hefi ég heyrt að Retró þessi Stefsson sé þeirrar tegundar villimaður og villidýr, að allt fari bókstaflega til andskotans sem hann kemur nálægt; hann kvað meira að segja hafa eyðilagt skrauturtagarð ömmu sinnar með því að hleypa rolluskjátu með tvö lömb inní garðinn. Ærin og lömb hennar átu, sem vonlegt var, öll skrautblóm ömmunnar á sviptundu og ropuðu af offylli á eftir og lögðust fyrir og jórtruðu sæl á svip þar til amman kom á vettvang með haglabyssuna.

Að sjálfsögðu hafa hin illa upplýstu borgaryifvöld ekki hugmynd um, fremur en annað, að Arnarhóll er helgur reitur, sem orkt hefir verið um af stórskáldum í bundnu og óbundnu máli. En fyrst og síðast er Arnarhóll athvarf og griðastaður mestu gleðimanna í Bakkusi konungi, sem þjóðin hefir eignast, og þar er enn fremur varnarþiing þeirra og hymmnaríki. Efst á hólnum gnæfir svo stytta af knálegum náunga, sem sumir vilja meina að sé af Ingólfi einhvejum Arnarsyni, en svo er ekki því styttan er af Bakkusi konungi sjálfum, sem er vel við hæfi á þessum stað.

Illa meinandi óheillakrákur borgarastéttarinnar hafa löngum kallað innbyggjara Arnarhóls öllum illum nöfnum eins og ræfla, ónytjunga, göturæsissvín ... og meira að segja róna. Það merkilega við munnsöfuð og fyrirlitningu borgarastéttarinnar á arnarhólskeisurunum er sam sú staðreynd, að á meðan gleðimenn Arnarhóls eru stálheiðarlegir, upplyftir hugsjónamenn þá eru helstu stertimenni borgarastéttarinnar ýmist forheimskandi afætur eða forhertir glæpamenn af fystu gráðu.

Í fullri vinsemd vil ég benda Gnarrinu og krullhærða sjakalanum frá Samfylkingunni og sagður er læknir, að vernda Arnahól og hemspekingana sem þar búa framvegis fyrir brjáluðum mönnum eins og Retrói Stefssyni og þeim óarga skríl sem honum fylgir og samanstendur af barnungum tækifærisfylliröftum allt ofaní 10 ára að aldri.

Retro Stefson tryllti lýðinn

Til hamingju ,,Hinir síungu." Til hamingju. - En næsta ár heimta ég að komast á bæjarlitamannalaun

Það minnsta sem maður getur gert á þessum þjóðhátíðardegi er að óska listamönnumum, sveitungum mínun, ,,Hinum síungu" til hamingju með verðskuldaða útnefningu sem bæjarlistarmenn Snæfellsbæjar.  Þó bítlahljómsveitin ,,Hinir síungu" státi af hæsta meðalaldri bítlahljómsveita í Evrópu, þá hefur hún aldrei verið betri og vinsælli. Geri aðrir betur sem yngri eru!

Að sjálfsögðu hef ég, eins og aðrir bæjarbúar, átt góð samskifti við áhöfn ,,Hinna síungu: Má þar af handahófi  nefna, að einn þeira keyrði mig heilan vetur, alla daga nema sunnudaga, í skóla, þar eð vel meinandi fólk fékk þá flugu í höfuðið, að hægt að troða einhverju námsefni inní hausinn á mér, sem var auðvitað mesta firra; annar kenndi mér einn vetur, með betri árangri en hægt var að ætlast til, þá ég var skólasveinn í Barnaskóla Ólafsvíkur; þriðji hefur smíðað fyrir mig allmarga glugga og með hinum fjórða sat ég fyrir margt löngu nokkrum sinnum fundi í bæjarstjórn Ólafsvíkur.

Varla þarf að taka fram, að meðlimir ,,Hinna síungur" eru langflestir það sem kallað er ,,góðir framsóknarmenn", en slíkt er af sumum talið hverri persónu fremur til lasts en af öðrum mesti kostur sem prýtt getur nokkurn mann. En það verur víst að hafa það hvernig bítlahljómsveitin Hinir sínungu eru stemmdir í pólitík, - enginn er með öllu gallalaus í henni veröld og ekki verður á allt kosið.

Um leið og ég ítreka hamingjuóskir mínar til minna kæru síungu sveitunga, vil ég af mestu hófsemd og lítillæti mælast til að mér sjálfum verði veittur titillinn ,,bæjarlistamaður Snæfellsbæjar" á næsta ári fyrir ötul, göfug og gefandi bloggstörf mín undanfarin ár. Ekki verður því neitað að Bloggskrif eru list, sem verðaskulda stóran staf, og með það í huga ætti að vera auðvelt fyrir nefndina, sem sér um útnefningu bæjarlistamanna, að setja mig á bæjarlistamannalaun næsta ár. Amen.

Hinir síungu bæjarlistamenn

Hálfíslenski sjómannssonurinn Vilhjálmur

Það lá að, að Vilhjálmur prins, sem kvæntur er Kötu litlu frá Miðtúni, væri indverji að langfeðgatali. En látum það nú vera austurlenskan uppruna prinsins. Hitt vita færri, að Vilhjálmur er íslendingur í föðurætt, faðir hans er nefnilega íslenskur sjómaður í húð og hár. Það atvikaðist þannig, að Díana heitin, sem kölluð var prinsessa, var svo stálheppinn að hitta íslenskann sjómann, Arinbjörn Kolbeinsson háseta á togveiðiskipinu Molduxa, á skemmtistað í Grimsby. Og fyrir utan þann skemmtistað, nánar tiltekið í öskutunnuporti, kom Vilhjálmur litli undir. Á meðan það gerðist lá Karl prins  sauðdrukkinn útí rennblautu moldarflagi með Kamillu frillu sinni og vóru bæða klæðalítil við það tækifæri.

Í ljósi þess, að félagi Ólafur Ragnar Grímsson forseti mun að líkindum láta af forsetaembætti í lok kjörtímabils hans, væri sérstaklega gráupplagt að fá hálfíslenska sjómannsyninum, Vilhjálmi prins, forsetatignina í hendur, án málalenginga.

Vilhjálmur Bretaprins indverskur

Geldingartöng frá Ásmundi og minnispunktur frá brúðkaupi Kolbeins og frú Ingveldar

Helvíti mikill brúðgumi atarna og uppátækjasamur að nauðga frænku brúðar sinnar á sjálfann brúðkaupsdaginn sinn. Fyrrr má nú vera innrætið og kynvillan í manntetrinu. Ég hefi ekki hugmynd um hvað gera skal við svona óbermi, þar eð ódeyfð gelding með graðhestageldingatöng frá Ásmundi Einari, sem dó inní Framsóknarflokkin, er of góð og mannúðleg fyrir svona fjanda. Ég vona bara að nautheimskir Íslendingar, sem hafa talið sér trú um að þeir séu bæði frjálslyndir og kúl og yfirfullir af mannúð, fari ekki að heimta að tiltektarsami índverski brúðguminn fái hæli á Íslandi af mannúðar- og pólitískum ástæðum þar eð honum sé lífsháski búinn í heimalandi sínu.

Og fyrst ég er farinn að skrifa um brúðkaup, er ekki úr vegi að rifja agnarögn upp atburð sem gerðist í brúðkaupi Kolbeins Kolbeinssonar skrifstofustjóra og og frú Ingveldar, sem á þeim tímapunkti starfaði sem íþrótta- og snyrtifulltrúi.

Það gerðist nefnilega í brúðkaupi þeirra sæmdarhjóna, að vinir þeirra, Máría Borgargagn og Indriði Handreður fóru, sökum ölvunar, að eðla sig undir borði í brúkaupsveislunni miðri við mikinn fögnuð Kolbeins brúðguma, sem vildi ólmur að hann og frú Ingveldur létu slag standa og færu í smá-eðlisfræðikeppni við Handreðinn og Borgargagnið. Skipti heldur engum togum, að við lá, að brúðkaupsveislan breyttist úr virðulegu borgarastéttarbrúðkaupi í allsherjar orgíu eins og þær gerast verstar og svæsnastar í pornómyndum. En sem betur fer hóf gamli Kolbeinn Kolbeinsson, afi Kolbeins brúðguma, járnsleginn göngustaf sinn á loft og lúbarði sonarson sinn með honum, ásamt einginkonu hans, sem og Máríu Borgargagn og Hanreðinn eins og vitfirrta hunda, uns þeim skildist að þau ættu að haga sér eins og siðað fólk á þessari hátíðarstund. En brúðkaupsgestum þótti að vonum skemmtilegt að sjá hið dónalega fólk gyrða uppum sig brækurnar og strjúka niðrum sig pilsin eftir barsmíðar gamla mannsins á þeim.

Nauðgaði á brúðkaupsdaginn sinn

Merkilegt að Akureyringar skuli ekki vera lögu drukknaðir í brennivínssvelgnum

Það er ekki að Akureyringum að spyrja þegar brennivínið er annarsvegar. Satt að segja eru aðrir landsmenn furðulostnir að Akureyringar skuli ekki vera, allir sem einn, löngu drukknaðir í þessum óskaplega brennivínssvelg, sem rennur eins og fljót gegnum þennan einstaka bæ. En sennilega eru íbúar í þessum stað orðnir vanir að vera augafullir árið um kring, ár eftir ár, að Bakkus gamli er hættur að bíta á þá og stendur trúlega ráðþrota andspænis þessum harðgerða þjóflokki.

Hleypt inn í hollum í Ríkið

Þær náfrænkur, Framsóknarmaddaman og Rauðsmýrarmaddaman, hafa löngum verið samar við sig, enda margt líkt með skyldum.

Tjahh-há. Svo gamla Framsóknarmaddaman hefur skreiðst helblá, daunill og háfrotnuð uppúr gröf sinni til að útvega blessuðum niðursetningnum sínum, sem nú hefur verið gerður að forsætisráðherra, svo smekklegt sem það nú er, dulítið kot austur á landi.

Þetta góðverk hinnar dauðu og afturgengnu Framsóknarmaddömu er mjög í stíl við góðverkið sem Rauðsmýrarmaddaman, náfrænka Framsóknarmaddömunnar, framdi á Bjarti í Sumarhúsum þegar hún seldi Bjarti vinnumanni sínum draugabælið Sumarhús, eftir að Ingólfur sonur hennar hafði barnað vinnukonu hennar á laun. En hluti af kaupverðinu á Sumarhúsum var að Bjartur tæki hina þunguð vinnukonu með sér að Sumarhúsum og gengist við að hann væri faðir barnsins svo að engin skömm félli á Rauðsmýrarheimilið.

Meðfylgjandi mynd er af Framsóknarmaddömunni hvar hún á góðum degi hvílir lúin bein í gröf sinni.

Sauðfé við heimili forsætisráðherra

Óþarfa afskiftasemi

Ég held að menngreyinu hafi ekki verið ofgott að skemmta sér við mölva rúður í bíl fyrir framan Stjórnarráðshúsið, hvort heldur hann notaði grjót eða slaghamar við verkið.

Ef þetta hefur verið ráðherrabíll átti fortakslaust að láta manninn óáreittan við iðju sína, því fátt fer ráðherrum nýju auðvaldsstjórnarinnar betur en að vera ekið um á glæsivagni, sem duglegur og skemmtanavandur maður hefur beitt slaghamri. Beyglaður og skældur bíll með brotnar rúður er til að mynda hæfilegur lygaknörr fyrir þennan undarlega náunga, sem búið er að gera að forsætisráðherra, þar eð slík bifreið samsvarar sér einkar vel við framferði þessa forsætisráðherra, ósvífin kosningaloforð hans og óumflýjanleg svik hans við þau.

Það er ekki beint aðlaðandi ásjóna, sem við blasir, þegar ríkisstjórnin missir grímuna frá andlitinu eitt andartak.

Braut rúður við Stjórnarráðið