Bryndís Loftsdóttir ekki lengur til í gögnum flokksins

Hvar í skrattanum ætli flokkssnatar Sjálfstæðiflokksins hafi grafið upp þennan dauðhreinsaða kvenmann, Bryndísi Loftsdóttur? Þar er áreiðanlega um að ræða einhverja óþörfustu fundvísi í gjörvallri sögu Sjálfstæðisflokksins. Þetta er að minnsta kosti ekki einleikinn andskoti.

Þegar frú Ingveldur, sem er allra kvenna kunnugust innviðum Flokksins, var spurð að því hver í ósköpunum þessi Bryndís Loftsdóttir væri, rak hún upp stór augu og kvað aldrei hafa heyrt þá konukind nefnda. Þegar henni var sagt, að Bryndís þessi væri varaþingmaður samtakanna um sjálfstæðið, sagði frú Ingveldur, að það væri einhver misskilningur, engin Bryndís Loftsdóttir væri til á skrá hjá Sjálfstæðisflokknum.

Nú er það svo, að frú Ingveldur hefur aldrei farið með neitt fleipur, enda óljúgfróð með afbrigðum. Hafi Brynjari grallara og þeim hinum tekist að reka konu að nafni Bryndís Loftsdóttir úr Flokknum, þá er búið að afmá nafn hennar rækilega úr öllum gögnum Flokksins og þar af leiðandi þekkir enginn flokksmaður þá konu meir og enginn þeirra mun kannast við að hafa heyrt hana nefnda á nafn.

Bryndísi sárna ummæli Brynjars

Þjóðin á Sigurjóni skuld að gjalda

Ekki þykir mér of ílagt, að blessaður stjörnubánkustjórinn Sigurjón fái 6 ára orlof frá samfélaginu, eins og hann hefur lagt hart að sér við að bæta kjör alþýðunnar á Íslandi og gert þjóðfélagið mannvænna, barnvænna og kvenvænna. Þessi ötuli störnubánkustjóri, sem unni sér aungrar hvíldar öll þau gæfusömu ár er hann stjórnaði Landsbankanum, á skilið af þjóð sinni, að fá langa og góða hvíld eftir allt erfiðið, sem hann lagði á sig í þágu allra landsmanna. Dugnaður has og ósérhlífni á sér aungva hliðstæðu í sögu þjóðarinnar, nema ef vera skildi dugnaður Steingríms okkar hérna joð, þegar honum tókst berhentum og uppá eigin spýtur að endurreisa Gamla Ísland aftur uppúr Hruninu, beint í klærnar á erkikapítalistunum og fjárglæframönnunum.

Ef okkur auðnast, að verðlauna einn okkar besta mann, í þessu tilfelli Sigurjón stjörnubánkustjóra, með 6 ára eða kanske mun lengra orlofi, þá fær hann eflaust að eyða því með sínum líkum á Litla Hrauni í Árnessýslu. Og það er aldeilis ekki í kot vísað, að fá að búa á Litla Hrauni með vöskum og hugvitssömum drengjum, sem þar hvíla sín lúnu bein eftir erfið og samfélagsbætandi verk.

Brotin gerast vart alvarlegri

Kraftar frú Ingveldar eru meiri en vatn í plastbala á Austurvelli

Sagt er að stelpa sé ekki sterk fyrr en hún getur hræsnað með því að hlaupa um Austurvöll með plastbala með vatni í. Íslendingar urðu svo lánssamir á dögunum, að sterk stelpa á stútúngsaldri, með fáeina blaða- og sjónvarpsmenn á hælunum, sýndi umheiminum þessa miklu aflraunalist errilegra kvenna.

Svo eru til firnasterkar stelpur, sem í uppljóman fémínískrar harðlífisgreddu, vega að ekki eins sterkum kynsystrum sínum úr launsátri á internetinu og ná slíkum góðum árangri, að til hreinna ódæma má telja.

En langsterkastar af öllum sterkum stelpum eru samt þær frú Ingveldur og Máría Borgargagn. Þær eru svo sterkar, að þær munar ekkert um að steinrota marga afrenda karkyns víkinga á einni góðri kvöldstund. Og svo eru þær heitar í ástum, að jafnvel löngu liðnir byskubbar, frá því fyrir siðaskifti, rísa úr gröfum sínum til að reyna að ná ástum þeirra.

Kolbeinn Kolbeinsson skrifstofustjóri, framsóknarmaður og eiginmaður frú Ingveldar, hefir ratað í marga raun í viðskftum sínum við eiginkonu sína. Í síðastliðnum ágústmánuði gerðist sá atburður í lífi Kolbeins, þegar hann var að sinna heilögustu skyldu hjónabandsins á frú Ingveldi, að fólskur geitungur renndi sér innum svefnherbergisglugga þeirra hjóna og stakk Kolbein umsvifalaust í nauðabera rassboruna.  Kolbeini varð svo um þessa tilefnislausu árás geitungsins, að hann rak frú Ingveldi þvílíkan hnykk, að við sjálft lá að höfuðið hrykki af henni og skoppaði útá gólf. En þar eð frú Ingveldur er öllum kynsystrum sínum sterkari, tóks henni ekki einungis að lifa hnykkinn af, heldur kastaði hún knapa sínum af baki eins og ólm meri svo hann slengdist útí vegg. Að svo búnu hóf frú Ingveldur svo æðisgenginn eltingarleik við geitunginn að sængur og koddar rifnuðu og fiðrið fauk útum allt. Að lokum lánaðist henn að myrða hinn illvíga geitung með því að kasta níðþungu náttborði í hann, þar sem hann sat uppí loftinu og reyndi að kasta mæðinni. Af Kolbeini er það að segja, að hann féll þegar í öngvit er hann slengdist utaní vegginn og komst ekki til meðvitundar fyrr en daginn eftir þegar hann rankaði við sér, tjóðraður ofaní rúm á sjúkrahúsi. Þá var honum sagt, að líklega næði hann aftur fullri heilsu, en því miður væri hann höfuðkúpubrotinn, axlarbrotinn og að auki væru ein sex rifbein fremur illa löskuð. Hann gæti þó huggað sig við, að læknateyminu hefði tekist að skera burt ummerkin eftir geitunginn og ennfremur að hann gæti þakkað eiginkonu sinni fyrir, að það óþokkakvikindi væri dautt og komið til Andskotans.

„Þorir að vera hún sjálf“

Og ebólan er líka hér

Það þókti heldur ógeðugt hér á dögunum, þegar Kolbeinn Kolbeinsson upplýsti þingheim, á formlegum framsóknarfundi, að hann hefði smitast af þessari ,,andskotans ebólu", eins og hann orðaði það, eftir náin holdleg samskifti við eiturpödduna Brynjar Vondulykt. - Ég er svo slæmur og illa á mig kominn, sagði Kolbeinn, - að ég get ekki einusinni setið á andskotans rassgatinu og fer því fram á við fundarmenn að ég fái að standa hérna í horninu, meðan á fundinum stendur.

Auðvitað brugðust fundarmenn vel við beiðni Kolbeins, því þá óaði við að hann sæti við borðið hjá þeim með þessa hroðalegu ebólu, sem Brynjar Vondalykt, eða Guð má vita hver, hafði sýkt hann af.

En því miður gat Kolbeinn Kolbeinsson ekki staðið kjur í horninu, því hann gyrti niðrum sig og hljóp þannig til fara á fjórum fótum til félaga sinna og tókst að bíta einn þeirra í ökklann. Sá ógæfusami framsóknarmaður verður jarðsettur á morgun.

Meðfylgjandi mynd var tekin af afturendanum á Kolbeini Kolbeinssyni þegar frú Ingveldur kom með hann til skoðunnar á Landspítalann við Hringbraut.

Fyrsta ebólu-smitið í Evrópu

Góðu fréttirnar og verri fréttirnar - flenging, heilaþvottur og geymsla í gámi

Að mínu mati, ætti að vera nóg fyrir handlangara glæpahundanna í Hvíta húsinu og Pentagon, að flengja strákhelvítið og senda hann síðan í heilaþvott hjá einhverju teboðsviðrininu í Repúblíkanaflokknum. Að geyma stubbinn í fángélsi innanum sódómíska glæpamenn og blámenn í 15 ár er ekki líklegt til að skila neinum sérstökum árangri öðrum en að gera hann að hálfu verri helvítisunga en hann er þegar orðinn.

Góðu fréttirnar er hinsvegar þær, að nú hefir Sjálfstæðisflokkurinn látið slag standa og gerst fullgildur aðili að teboðshreyfingu Repúblíkanaflokksins í USA. Og að undirlagi Halldórs Ásgrímssonar, Finns Ingólfssonar, gifturíka kaupfélagsstjórans á Sauðárkróki og sjálfrar Framsóknarmaddömunnar, hefir Framsóknarflokkurinn sent formlega beiðni um að fá að gerast fullgidur aðili að téðri teboðshreyfingu. Að vísu vildu einstakir framsóknarmólúkkar, af báðum kynjum, ganga enn lengra og sækja líka um inngöngu í Ku Klux Klan, en hógværari öfl í Framsóknarfjóshaugnum töldu affarasælast að stíga eitt skref í einu og láta sér teboðshreyfinguna nægja út þetta ár, og þar við situr.

Verri fréttirnar herma afturámóti, að kófdrukkin framsóknarskessa hafi verið handtekin á Keflavíkurflugvelli fyrir rúmri viku, en hún er grunuð um að hafa ætlað úr landi til að ganga til liðs við Ríki íslams í Írak og Sýrlandi. Var kérlíngarfressið geymt í gámi í umsjá stjörnulögreglustjórans á Suðurnesjum uns af henni rann og forsvaranlegt þótti að hleypa henni út.

Vildi ganga til liðs við Ríki íslams

Þegar sauðskepnan Gorbatsjov hugðist deyða eftirlætishúskarl

Það fer ekki á milli mála að Guðni Ágústsson og sauðskepnan Gorbatsjov eru ákaflega blóðskyldir, þeir hafa nákvæmlega sama andlitsfall, sömu röddina og sömu afstöðu til Framsóknarmaddömunnar og Framsóknarflokksins. Hinsvegar fór ver fyrir sauðnum Jeltsín, en hann erfði drykkjuskapinn frá nafna sínum og er nú geymdur geggjaður og farlama af ofdykkju við rúmið hjá gömlu Maddömunni.

Og ekki hefir Gorbatsjov þessi verið öðrum sauðpéníngi til fyrirmyndar í tiltektum sínum, því hann er blóðmannýgur og illur viðskiftis og hefir þráfaldlega beitt hornum sínum á menn og málleysingja. Versta fólskuverk hanns var þó þegar hann hugðist stanga eftirlætishúskarli Framsóknarmaddömunnar, sjálfann giftusama kaupfélagsstjórnann á Sauðárkróki, útí skurð, með það fyrir augum að skaða hann sem mest. Sem betur fer fór Gorbatsjov mannavillt í það skiptið og stangaði óbreyttan húskarl ofan í skurðinn, stökk á eftir honum og traðkaði á honum þar til hann steindrapst hreinlega. Á eftir fyrirgaf Framsóknarmaddaman Gorbatsjov vígið og sagði að þetta hefði bara verið mannslát en ekki mannskaði, en hefði hann afturámóti unnið á þeim gifturíka væri það mannskaði en ekki mannslát. Svo er nú Framsóknarmaddaman réttsýn og mild í dómum.

En nú segja fréttir, að Gorbatsjov sé á leiðinni í sína síðurstu ferð og eftir sömu frétt að dæma, þá er það Guðni húskarl og náfrændi Gorbatsjovs hefir verið valinn til að myrða hinn lífsglaða sauð. Það má rétt vel vera, að fólskuleg óþokkaverk, barsmíðar, skvik og morð, séu í hávegum höfð á Framsóknarheimilinu, en á öðrum heimilum er slík þokkaiðja illa séð. Því ber að fordæma harðlega fyrirhugað morð framsóknarfjölskyldunnar á Gorbatsjov.

Gorbatsjoff í sinni hinstu ferð

Buster verður innan skamms kallaður til æðri embættisstarfa

Buster karlinn þarf ekki að hafa áhyggjur af framtíðinni, að minnsta kosti ekki áhyggjur af því að vera skotinn í hausinn á næstunni með lögreglubyssu. Þvert á mót stefnir veraldargengi hans allt uppávið því líkur benda til, að hann verði leystur undan fíkniefnastörfum og kallaður til æðri verkefna.

Það vill nefnilega svo skemmtilega til, að Buster eiturlyfjasérfræðingur heyrði um árabil til hirðar sjálfs stjörnusýslumannsins Stones á Selfossi og vann þá mörg afrek, sem vonandi verða færð í letur á bókarformi á næstu árum. Til dæmis varð frægt í undirheimunum þegar Buster reif þrjá fíkniefnadílera á hol og át þá öðrum fíkniefnamiplurum til varnaðar. Þá át hann dóptrompaða kvensnift niðri á Eyrarbakka í hitteðfyrra og var veikur í margar vikur á eftir, af því að umrædd tuðra var í sannleika sgat eitraðri en gengur og gerist með soleiðis fólk.

En nú hefir stjörnusýslumaðurinn Stones, illu heilli, yfirgefið Árnessýslu eftir ofurmannlegan barning og bardaga til margra ára. Þann fyrsta september síðastliðinn, tók herra Stones við embætti lögreglustjóra yfir Suðurnesjum og þeim glæpasjúka lýð sem þar byggir. Og þar sem starf lögreglustjóra á Suðurnesjum er lífhættulegt verkefni, vegna allra þeirra glæpahrotta er þar ganga lausir, hefir stjörnulögreglustjórinn Stones farið þess á leit við dómsmálaráðherra, að hann skipi dópistahrellirinn Buster sérstakan einkavarðhund lögreglustjórans á Suðurnesjum, án auglýsingar.

Það er því allt útlit fyrir, að Buster karlinn fái svo mikið og virðulegt embætti, að hann muni fá stærri bita að bíta í en smákrakka og horfallnar eiturætur.

Buster heldur starfinu

30 ára ekkifrétt dúkkar upp eins og Skrattinn úr sauðarleggnum

Það var svo sem viðbúið, að Svava þessi Johansen, væri undur einlæg í tali um ástina og lífið - já og væri hætt að éta skúkkulaði í þokkabót. Hitt er þó öllu hlálegra, að meint viðtal við Svövu litlu, er afskaplega gömul ekkifrétt og má furðu sæta að það dúkki upp þrjátíu árum eftir að það var tekið.

Það má vel satt vera, að Svava prangari Johansen hafi hætt að graðga í sig súkkulaði og sykur þegar hún var fimmtug, en það eru bara heil þrjátíu ár síðan það var og allsendis óvíst hvernig sykurbind-ind-indið hefur gengið hjá henni í þann rúma aldarfjórðung sem liðinn er síðan. Til dæmis segja mér fróðir heimildarmenn, að uppúr sjötugu hafi Svava verið síður en svo sárhent í sykrinum og slafrað einhver ósköp af þeirri vöru oní sig á hverjum degi.

Síðustu árin hefir gamla fraukan, Svava Jóhansen, búið á elliheimilinu Grind í Hrunamannahreppi og átt þar ágæta daga innanum örvasa gamalmenni á sínu reki. Þegar hún varð áttræð fyrir skemmstu, sló hún upp mikilli veislu á elliheimilinu, sem lauk með því að starfsfólkið varð að kalla til lögreglu og sýslumann, því þá var samkvæmið komið útí þessháttar öfga, sem ekki er sæmandi ellihróum af þessu tagi.

Svava Johansen hætti að borða súkkulaði