Þú hefir gert mér glatt í geði. Þú hefir játað

,, - Þú hefir gert mér glatt í geði. Þú hefir játað."
(Varðstjórinn í Pútím)

,,Ég skil, herra höfuðsmaður. Það er ekki verra til en maður, sem lýgur. Um leið og maður byrjar að ljúga, er maður glataður" ... ,,og næst þegar hann ætlaði að finna stúlkuna, kom skógarvörðurinn þeim á óvart og ætlaði að fremja hina fyrirheitnu hernaðaraðgerð, en kennarinn afsakaði sig með því, að hann hefði komið til að veiða skordýr og væri nú að lesa blóm, og hann óf sig fastan í sínum eigin lygavef og sór og sárt við lagði að lokum, að hann hefði farið út í skóginn, til að snara héra. Svo fór skógarvörðurinn með hann á lögreglustöðina og það munaði litlu að kennarinn væri settur inn." ...
(Jósef Svejk, 11. sveit 91. herdeildar)

Auðvitað segir Hanna Birna ekki af sér og hún á ekki að segja af sér, ekki einusinni láta slíkt hvarfla að sér.

Í gær varð mikið uppþot á heimili frú Ingveldar og Kolbeins skrifstofustjóra og framsóknarmanns. Tilefni uppþotsins, var játning Gísla Valdórssonar. Gestir streymdu að og sýndist sitt hverjum. Sumir vóru á því, að réttast væri að sökkva bæði Gísla og Hönnu Birnu í mykjuhauginn við Framsóknarfjósið. Aðrir töldu nóg að Gísli væri krossfestur ef það mætti verða til þess að Sjálfstæðisflokkurinn og Framsóknarflokkurinn öðluðust eilíft líf. Brynjar Vondalykt og Óli Apaköttur sögðu að Hanna Birna mætti ekki sleppa, hún væri nefnilega dauðasek og það fyrir fleira en lekann um ,,blámanninn" eins og þeir orðuðu það. - En Gýrzli ræfillinn, sagði Vondalyktin (hann kallar Gísla ævinlega Gýrzla, er slíkur bévaður músarungi, að það tekur ekki einusinni að stíga ofaná hann og drepa í honum eins og sígarettustúfi. Niðurstaða fundarhaldanna varð samt á þá leið, að praktískast væri að trúa Hönnu Birnu fyrst um sinn, en leyfa Gísla að krossfestast í friði.

Hanna Birna segir ekki af sér

Þá mun fjúka í öll skjól fyrir betri borgara

Síðan á mánudaginn var hefir ríkt þungt og þrúgandi andrúmsloft á heimili frú Ingveldar og Kolbeins Kolbeinssonar skrifstofustjóra og framsóknarmanns. Ekki hefir vantað að gestkvæmt væri á heimili hjónanna síðastliðna tvo sólarhringa; menn og konur hafa komið og farið, þung á brún eins og einhver í vinahópnum hafi verið myrtur á svívirðilegan hátt. Ástæðurnar fyrir þessum skyndilega alvarleika og sorgaryfirbragði er einkum tværi: 1. Ógurlegur fjöldi fólks, sem mætti síðdegis á mánudaginn niður á Austurvöll til að mótmæla ríkisstjórn frú Ingveldar, Kolbeins og þeirra vina. 2. Ósvífin árás lögreglu og ríkissaksóknara á valinkunna sómamenn, sem þessir tveir aðiljar voga sér að ásaka um að hafa átt mök við vændiskonur.

Í morgun mætti Kolbeinn til vinnu með greinileg ummerki eftir snarpar blóðnasir, en þær hafði hlotið þegar frú Ingveldur rak honum einn salígramm á nasirnar um leið og hún sagði honum, að honum hefði verðið andskotans nær að láta þar vera að skjögra útúrfullur á hóruhús og láta löggudjöfulinn nappa sig og þurfa svo að mæta fyrir rétt og láta hyskið þar hlægja að sér og borga svo fúlgu fjár fyrir uppátækið.

Sambýlifókið, Indriði Handreður og Máría Borgargagn, eru að vonum bæði óánægð og skelkuð eftir að hafa verið gripin, bæði tvö, í bólinu hjá hroðalegri, praktísérandi vændisdrós í Fannborginni. Þau telja, að háborgaralegt mannorð þeirra sé í stórhættu ef fjölmiðlar, t.d. Ríkisútvarpið, sem er ríkisrekinn kommúnistafjölmiðill, nafgreini þau og birti af þeim myndir útaf þessari djöfulsins uppákomu.

Og ef skrílnum, ruslatunnupakkinu og öfundsýkisdrullusokkunum, tekst með ofbeldi að hrekja ríkisstjórnina frá völdum, eru frú Ingveldur, Kolbeinn og þeirra fólk þess fullviss, að þá verði fokið í öll skjól fyrir betri borgara af þeirra kalíberi. 

Siggi hakkari sakhæfur en siðblindur

Og hann hefir klórað og klórað en kanske einum of laust

Það er auðvitað grafalvarlegt mál, ef rétt er að Dagur borgarstjóri sé á iði, jafnvel allur á iði. Þessháttar einkenni benda nefnilega ótvírætt til að pilturinn sé með njálg, bókstaflega undirlagður og sárþjáður af þessum hræðilega hvimleiða sjúkdómi.

En Dagur þar samt ekki að örvænta þó útlitið sé bágborið hjá í þessum tímapunkti, því ekki er algengt að fólk láti lífið af ágangi njálgs í iðrum þess. Hinsvegar má satt rétt vera, að leiðinlegt sé fyrir tauganæmt fólk að horfa uppá merkispersónu á borð við borgarstjóra Reykjavíkur vera iðandi og tifandi af ormaveiki.

Eftir að hafa gaumgæft alvarlegt heilsufarsástand Dags B. Eggertssonar, þá hygg ég að honum hafi orðið á í messunni eins og þjóðskáldinu, sem þannig orkti um viðureign sína við óæskilega farþega, sem tekið höfðu sér stöðu í bláenda skáldsins:
,,Og þeir hafa nagað og nagað
og nú er komið haust
og ég hefi klórað og klórað
en kanske einum of laust.

Niðurstaða mín er því á þá leið, að farsælast sé fyrir borgarstjórann atarna, að hann dragi silkihanskana af kjúkum sér, segi njálgunum stríð á hendur og klóri sér eins og sönnum karlmanni sæmir á þeim líkamsparti hvar bölvuð kvikindin kíkja annað slagið út til að anda að sér heilnæmu lofti.

„Dagur, hættu að vera á iði“

Best verður þegar þeir leggja á flótta með þarmana í buxunum

Mikið held ég hinir vélbyssuglöðu og stríðssinnuðu í sölum Alþingis hafi gott af að heyra smá óm að sprengingum, það gæti tryggt að þá draumi rennblauta drauma að þeirra skapi. Betra hefðu þeir þó af því að sprengjugnýrinn færðist nær og nær og loks svo nálægt þeim, að þeir myndu flýja, hver um annan þveran, með þarmana í buxunum.

Það sást vel á rauðu dílunum í andlitinu á blessuðum gulldrengnum, forsætisráðherranum, í sjónvarpsfréttunum í kvöld, að honum var brugðið; hann var skíthræddur, en þó ekki svo, að hann gæti ekki slegið dálítið um sig með hroka, útúrsnúningum og fávísi. Þessi misheppnaði og samfélagshættulegi stjórnmálamaður, gat ekki á sér setið að kasta svolitlu af skít í alþýðufólkið sem mótmælti utan við Alþingishúsið.

En því er hægt að lofa Sigmundi Davíð Gunnlaugssyni millarðaerfingja og fulltrúa auðvaldsins, að honum á eftir að verða hált á slíkri framkomu sinni við alþýðufólk. Það er nefnilega afar stutt í að þetta sama alþýðufólk grípi í hnakkadrambið á honum og mismuni honum og ráðherrahjörðinni hans og þingmönnum útúr stjórnarráðinu og Alþingishúsinu; útá grátt strætið og hleypi þeim ekki meir inn í hýbýli heiðarlegs fólks. Enda eru kauðar, sem hafa samfélagsleg skemmdarverk og arðrán að lífshugsjón, hvergi í húsum hæfir.

Sprengingarnar heyrðust í þingsal

Ótti þeirra var á rökum reistur

Það er ekki laust við að arðránslýðurinn, sem stendur að núverandi ríkisstjórn, hafi fengið hnút í vömbina og skjálfta hnjákollana um helgina þegar ljóst varð að mótmæli, sem boðað var til á facebook gætu orðið allfjölmenn. Umræddur yfirgangslýður fékk nefnilega á tilfinninguna, að sauðsvartur almúginn væri strax búinn að sjá í gegnum öll frjálshyggju dörtítrix ríkisstjórnarinnar, sem gæti gert það að verkum að fólkið á götunni kynni setja auðvaldsdólgunum stólinn fyrir dyrnar og jafnvel reka þá eins og illa þefjandi kleprahvolpa frá völdum. Þessvega sendu ríkisstjórnarflokkarnir hvor sína búrtík fram á stjá til að glefsa í almenning og gera lítið úr mótmælunum.

Nú er komið á daginn, að ótti burgeisastéttarinnar og þeirra aftaníossa var á rökum reistur, það sannar fjölmennið á fundinum og fylgishrun ríkisstjórnarinnar í könnunum.

Og þetta er aðeins fyrsti fundurinn. Þeir verða fleiri. Og ef til vill verða þeir svo margir og fjölmennir, að hin alræmdu samtök, sem að ríkisstjórninni standa, verða að hrökklast út stjórnarráðinu með öllum þeim skít og allri þeirri skömm, sem þessu ólánsliði hefur tekist að kasta í samfélagið á ferli sínum.

„Gyrðið upp buxurnar“