Af Siggu Títu sem vildi verða sjúkraliði

Það var á sínum tíma draumur Siggu Títu að verða sjúkraliði. Meðan á þessum skringilega draumi stóð hjá Títunni, hafði hún nánast aungva hugmynd um í hverju starf sjúkraliða er fólgið; henni þókti bara starfsheitið svo undur flott og aðlaðandi, að hún taldi sig reiðubúna að leggja allt í sölurnar til að fá skreyta sig nafnbótinni ,,sjúkraliði." Kérlíngin, mamma hennar, var ekki sterkari á svelli viskunnar um hvað sjúkraliði er. Hún hélt, kérlíngarskömmin, að sjúkraliði væri sennilega gerviliður úr járni til að setja í fólk.

Drauminn um að öðlast sjúkraliðatign missti Sigga Títa strax í fyrstu heimsókn sinni að heimili frú Ingveldar og eiginmanns hennar, Kolbeins Kolbeinsonar skrifstofustjóra. Í þeirri heimsókn varð Sigga Tita svo heppin að hitta Máríu Borgargagn einslega inni í búri. Það var reglulega áhrifarík og ánæguleg stund fyrir Siggu Títu.

Dagin eftir, að hafa þegið heimboð frú Ingveldar og fengið að kynnast hinu víðfræga Borgargagni þar í búrinu, sagði Sigga Títa móður sinni, að nú væri hún búin að missa áhugann á að verða sjúkraliði, en hefði þess í stað ákveðið að verða það sem kallað er ,,lespíja" á fagmáli menntafólks. Móðirin glenti glyrnur sínar uppá gátt við að heyra sinnaskipti dóttur sinnar, svo þær ætluðu hreinlega útúr höfðinu á henni. - Ja hvur andskotinn, varð móðurinni að orði þegar hún hafði numið þessi býsn af vörum dóttur sinnar, - þú ætlar þó ekki að segja mér, Sigga litla, að þú sért orðin sódónísk? Ef svo er, þá skalt þú ekki halda að þú fáir að búa undir mínu þaki stundinni lengur. En hvað illyrmið Máríu Borgargagn varðar, þá get ég sagt þér það strax, að ef til hefir verið vergjörn meri og beggja handa járn þá er það sú kona. Að láta Máríu Borgargagn gjéra sig að kynvillingi er samasem að gefa sig Djöflinum sjálfum í Helvíti. Svo rak móðir Siggu Títu dóttur sína að heiman og bað hana aldrei þrífast.

Mikið eftir óunnið í kjaraviðræðum

Illkvittnisheimska og sjálfsafneitun

Og maddama Nordal stormaði gegnum mannfjöldan með hæðnisglott á vör. Henni þykir víst voða spaugilegt að opinberir starfsmenn, einkum lögregluprjónar með aungvann verkfallsrétt, sitji fyrir henni, þá hún kemur til ríkisstjórnarfundar, og heimti hærra kaup. Maddaman og sálufélagar hennar í Flokknum, sem af illkvittnisheimsku kennir sig við sjálfstæði, hafa ímigust á opinberum stafsmönnum, nema þeim er þau hafa sjálf ráðið til ríkis og bæjar af pólitískum ástæðum.

Svo syngur þessi ruddafengni skríll kommúníska lagleysu eftir kommúnistadólga beint uppí eyrun á ríkistjórnarlimunum. Það hlýtur að kosta foringja ríkisstjórnarinnar mikla sjálfsafneitun, að lauma ekki vítisvél í handsprengjuformi útum glugga stjótnarráðsins, inní uppreisnarmannaþvöguna miðja og sprengja hana til Andskotans.

Sungu Maístjörnuna við stjórnarráðið

Meinlegur misskilningur

Stundum skolast eitt og annað til þegar greint er frá afrekum sjálfstæðismanna í fjölmiðlum. Meira að segja lögreglunni verður það á, að hrasa á svelli sannleikans þegar hún segir frá einstökum afrekum fólks, sem tilheyrir umræddum minnihlutahópi.

Í fréttinni um ,,mann sem var að ónáða konur á veitaingastað í Austurstræti" hefir slæðst inn meinleg villa, sem breytir eðli málsins svo illilega, að óviðunandi er. Fyrir það fyrsta var hinn drukkni sjálfstæðismaður ekki að ónáða konur í veitingahúsinu. Honum varð það einungis á, að reyna við Kolbein Kolbeinsson skrifstofustjóra og framsóknarmann til að hafa af honum ástir í formi skyndikynna inni á salerni veitingastaðarins. Því miður fyrir sjálfstæðismanninn, komst eiginkona Kolbeins, frú Ingveldur, á snoðir um fyrirætlun hans, sem aftur gerði það að verkum, að hún sló sjálfstæðismanninn hreinlega í öngvit. Enda er frú Ingveldur ekkert uppá það komin, að ókunnugir slordónar séu að kássast uppá Kolbein Kolbeinsson inná brennivínsknæpum.

Brynjar Vondalykt, sem var sjónarvottur að rothöggi frú Ingveldar, ber, að hann hafi ekki orðið vitni að eins snyrtilegu og fagmannlegu knokkáti í mörg herrans ár. Frú Ingveldur hafi einfaldlega sökkt sjálfstæðismanninum eins og fötu fullri af blýi. En hinsvegar sé Kolbeinn Kolbeinsson bölvaður ræfill og öfuguggabesefi, sem sé vís með að stunda viðbjóðslegan hórdóm með hverju sem er, þannig að frú Ingveldur haafi verið í fullum rétti með að aftengja ófétið sem ætlaði að fífla Kolbein til fremur ókræsilegra athafna við sig.

Ónáðaði konur og var kýldur í andlitið

Ríkisrekin lögregla er auðvitað tímaskekkja á 21. öldinni

Nú, fyrst ríkisrekna lögreglan hagar sér svona, þá er um að gera fyrir fjármálaráðherra, og hina litlu auðvaldssveinana og litlu auðvaldsgriðkurnar í ríkisstjórninni, að nota tækifærið og einkavæða lögregluna. Það er auðvitað nauðsynlegt, einkum í þjóðhagslegu tilliti, að stofnuð verði lögreglufélög, bæði í hlutafélagaformi og einkahlutafélagaformi. Það væri til dæmis mjög viðkunnanlegt, að lögreglan í sjávarþorpunum væri í eigu einhvers, eða einhverra kvótagreifa, en á höfuðborgarsvæðinu væri lögreglan einfaldlega hlutafélag á markaði, að sjálfsögðu í meirihlutaeigu kjölfestufjárfesta, og skráð í Kauphöllinni. Svo myndi kostnaðurinn vera greiddur úr ríkissjóði, þegjandi og hljóðalaust.

Raunar er einkavæðinglögreglunnar komin á nokkurn rekspöl, því hugmyndin hefir verið tekin til alvarlegrar umræðu á heimili frú Ingveldar og Kolbeins Kolbeinssonar. Meðal annars hafa forsætisráðherra og fjármálaráðherra verið kallaðir á vettvang til að taka við frumskipunum varðandi undirbúning á að einkavæða lögregluna og ríkislögreglustjóra, en einkum þó og sérílagi stjörnusýslumanninn Stones á Suðurnesjum.

Þegar allt lögreglustóðið, eins og það leggur sig, verður orðið varanleg eign ábyrgra manna, þýðir ekkert andskotans múður og pex. Ef lögregluslánarnir láta sér detta í hug að rífa kjaft við sína yfirboðara og eigendur, til dæmis að heimta hærri laun eða þvíumlíkt, þá verður þeim auðvita fleygt fyrir borð og samið við starfsmannaleigur á evrópska efnahagssvæðinu um að fá ódýra lögregluþjóna einhvers staðar að úr andskotanum til að verja ríkisstjórnina og betri borgara landsins fyrir stjórnarbyltingum og hermdaverkum hverskonar.

Ráðuneytið hótar lögreglu lögsókn

Þokkalegt uppátæki

Það er þokkaleg uppátæki hjá einni pínulítilli skítaþjóð, að láta sig hafa það, að dæma sína bestu menn í margra ára fangelsisvistun. Önnur eins firn hafa ekki gerst í heiminum síðan í Frönsku byltingunni, sællar minningar. Og ekki virðist jafnréttishugsjónin hátt metin hjá þessum svokölluðu dómstólum, eins og sést best á því að Sigurjón bánkastjóri fékk 42 mánaða dóm en Sigríður Elín bara 18. Svona helvítis kynjahalli er með öllu óþolandi og engum bjóðandi í lýðræðissamfélagi á tuttugustu og fyrstu öldinni.

En úr því að Íslendingar ætla að senda Sigurjón Þ. og Sigríði Elínu á Hraunið, þá er það lágmarkskrafa lýðræðissinna og fémínísta, að þau fái að vera saman í klefa meðan á afplánun stendur. En til vara er krafan, að þau verði ekki látin í klefa með Ólafi útvegsbónda frá Miðhrauni II. og Sigurði Einarssyni frá Kaupþingum.

Sigurjón í 3½ árs fangelsi

Predikun í Gemlufallssókn

Mikið er þetta nú dásamlegur vitnisburður hjá henni Jónu Hrönn. Það hlýtur eiginlega að vera ólýsanleg tilfinning fyrir konu, að hlaupa í spik af stressi í sjálfu miðju neyslukapphlaupinu, og linna ekki látum fyrr en hún er hætt að komast gegnum venjulegar dyr öðruvísi en að láta einhvern nærstaddan ýta á eftir sér, kanske með einhverju verkfæri. Þá er augljóst, að það er gríðarlega erfið lífsreynsla fyrir mjög digran prest, að stíga í stólinn og predika hófsemdarfullt líferni yfir sóknarbarnaskjátunum. En hver er svo sem ekki alsæll með sitt eða sín sérstöku áföll í lífinu?

Síðastliðinn sunnudag steig síra Baldvin, prestur í Gemlufallssókn, í stólinn og sagði sókanbörnum sínum til syndanna. Að venju var musteri síra Baldvins troðfullt útúr dyrum og kómust færri að en vildu. Síra Baldin lagði útaf kaflanum um kvenpresta í hinu nýja guðspjalli, sem hann hefir sjálfur samið. Og síra Baldvin var ekkert að tvítóla við efnið og hóf predíkun sína á þessum guðrækilegu orðum: - Þér faríséar og fúlmenni, sem eruð svo heillum horfnir, að þið hikið ekki við að skipa kérlíngar í prestsembætti, helst spikfeita kvenvarga, sem eru að minnstakosti jafn syndugir og þið! Með þessu framferði yðar, hafið þér smánað guðskristni í heiminum, rekið laungutaung framan í Jésú Krist frelsara vorn, og gert fyritlitlegt gys að Guði, skapara hymins og jarðar! Haldið þér máske, að Jésús frelsari minn og vinur hafi verið einhver breima kéllíngarskrukka með brjóstahaldara og ístrustrekkjara um sig miðjan? Er yður ekki sjáfrátt fyrir heimsku, rugli og villu? Það mætti halda það ...

Sannlega fóru sóknarbörn síra Baldvins heim til sín að messu lokinni, niðurbrotin, sum hágrátandi, en öll framúrskarandi skelkuð. Einstaka sóknarbarn lét sér í hug koma, að kæra predíkun síra Baldvins til lögreglunnar og byskubbsins, því hann hafði hótað að leggja hendur, sem í hans tilfelli eru hroðalegir sleggjuhrammar, á hvurn þann, sem vogaði sér að reyna að draga kvenprest, honum til aðstoðar í Gemlufallsprestakalli. - Ég læt engum líðast, hafði síra Baldvin öskrað á söfnuðinn, -að vanhelga guðshús mín í Gemlufallsþingum með öðru eins guðlasti og forsmán og svokallaður kvenprestur er, hvort heldur slík fígúra er grindhoruð eins og útigangsköttur eða svo sílspikuð, að fitutaumarnir seytla útúr munnvikjunum á henni.

Þjáðist af streituspiki

Ótrúverðugur þorskhaus

Skelfilegur andskotans þorskhaus held ég þessi Marteinn Schulz sé. Sennilega er þessi þorpari eitthvað skyldur Karli Scultz leynilögreglumanni, sem gerði garðinn hvað frægastann við ,,lausn" Guðmundar- og Geirfinnsmála á síðustu öld. Manngarmurinn virðist hafa þotið eins og eldibrandur um Snæfellsnes,sem reyndar er allsendis óvíst hann hafi gert, og myndað staði, sem þekktir eru af póstkortum - og síðan ekki söguna meir.

Það sem gerir Schulz þennan einkar ótrúverðugan og líklegan til að hafa aldrei á Snæfellsnes komið, er sú dularfulla staðreynd, að hann minnist ekki svo sem einu orði á langbesta og frægasta bloggara Snæfellinga, sem líklega er hvað mestur bloggari á Íslandi og í Evrópu. Þessi staðreynd er svo skammarleg fyrir Schulz, að réttast væri að leita hann uppi og flengja, honum og hans líkum til viðvörunnar.

Að þrjóturinn skuli hafa ,,heillast" af grjóthrúgu nokkurri innan Búlandshöfða,sem minnir helst á vörtu og heitir að sögn Kirkjufell, segir náttúrulega meir en nokkur orð á hvurju menningarstigi maðurinn er. Og fegurðarskyn hans tekur greinilega í aungvu fram fegurðarskyni þeirra katta er verið hafa staurblindir frá fæðingu. Ja svei og aftur svei og sveiattan.

Ísland í hnotskurn á Snæfellsnesi

Frú Gnarresen er ótvírætt tímamótahvalreki

Það skoðast, sem einn sérdeilis lukkulegur búhnykkur fyrir Alþingi og Íslendinga alla, Heiða Kristín Gnarresen orðin þingmaður með fullan tillögu- og atkvæðisrétt á Alþingi. Annar eins hvalreki hefir vart rekið á fjörur löggjafarsamkomunnar síðan Árni Johnsen var fyrst kjörinn á þing. Og þvílík andlitslyfting fyrir Björtu framtíðna hans Gvöndar Steingríms, að fá frú Gnarresen í þingflokkinn, ekki síst vegna þess að hin virðulega frú var, að eigin sögn, hætt í pólitík (eins og hún hafi einhvern tíma verið í stjórnmálum)útaf lekandi fýlu útí Gvönd formann.

Eins og öllum er ljóst, þá er afrekalisti Björtu framtíðarinnar á Alþingi mjög langur; raunar svo langur, að manni dettur ekki minni mælieining í hug um þessi ósköp en ljósár. Til frekari glöggvunar, þá lítur listinn í heild sinni svona út: 1.) Tillaga um að breyta klukkunni annað hvort afturábak eða áfram um klukkustund. 2.) Um fleiri atriði á þessum lista er ekki að ræða. Til að lengja afrekalistann um að minnsta kosti 100%, hefir litla frú Gnarresen gripið til þess örvæntingarúrræðis, að leggja til við þingheim, að hann hundskist til að leggja bílum sínum skikkanlega í ,,nærumhverfi Alþingis." (Afskaplega gáfulegt og langskólalegt orð ,,nærumhverfi" og heppilegt til notkunnar fyrir nútímastjórnmálaskörunga).

En í meirihluta hverjum starfa þessi fáu bæjarfulltrúar Björtu framtíðarinnar hans Gvöndar og hennar frú Gnarresen í sveitarfélögum utan Reykjavíkur?

Lagasetning eða bílasala?

Ástæðan fyrir annríki lögreglunnar í nótt

Annasamar nætur lögreglu um þessar mundir standa í beinu sambandi við þá nöturlegu staðreynd, að þessa dagana eru hinir svokölluðu Sjálfstæðismenn að peppa sig upp fyrir landsfundinn, sem þeir hyggjast halda síðar í þessum mánuði. Svo mikil er sálarvonskan í þessu fólki, auk harðlífis, uppivöðslusemi og laungreddu, að það gengur um gnístandi tönnum, þess albúið að slíta hreðjarnar undan andstæðingum sínum við fyrsta tækifæri.

Á heimili frú Ingveldar og Kolbeins söfnuðust saman í gærkvöldi undur og býsn af allrahanda frjálshyggjudrjólum, múlímahöturum og auðvalspervertum. Um miðnætti tók þessi harðskeytti söfuður, að syngja hergöngukvæði sín úr kalda stríðinu, blóta Karli Marx með miklum áherslum og lofa kjarnorkubombuna með ekki minni áherslum. Síðan hljóp mannsöfnuðurinn útá stræti borgarinnar, gjörtrylltur af baráttuhug, og tók til við að fremja óskunda.

Nú í morgunsárið voru allar fangageymslur lögreglunnar á höfuðborgarsveæðinu troðfullar af ofstækisfullum, froðufellandi frjálshyggju- og auðvaldsbullum. Í sumum fangaklefunum eru allt uppundir 10 manns, allir bláþrútnir af þeirri tegund geðveiki, sem þeir kalla ,,sjálfstæðishugsjónina." Það verður eflaust dægilegt fyrir skúringakonur lögregluembættisins, að þrífa upp hroðann í fangaklefunum eftir hina vitskertu hugsjónamenn og hugsjónakonur.

Annasöm nótt hjá lögreglu

Er Kolbeinn að flytja að Suðurgötu 3?

Í dag hótaði frú Ingveldur Kolbeini eiginmanni sínum að reka hann að heiman og koma honum fyrir fullt og fast fyrir á heimili Samtakanna 78 við Suðurgötu 3. Kolbeinn bar sig að vonum aumlega undan hótununni og bar fyrir sig, að hann hefði ekki hagað sér svo illa, að réttlætanlegt væri að setja hann niður í þeim stað sem frú Ingveldur nefndi. En frú Ingveldur situr enn við sinn keip og vill Kolbein útaf heimili sínu útaf verknaði hans með Indriða Handreði og Brynjari Vondulykt síðastliðna nótt. Hún hafði sem sé komið að þeim kumpánunum í einni bendu inni í miðstövarkompunni, öllum berrössuðum neðan mittis.

Nú er frú Ingveldur ýmsu vön af bónda sínum, en þó ekki því sem fyrir augum hennar blasti í miðstöðvarkompunni í nótt; það verður auðvitað ekki nefnt einu orði af augljósum velsæmisástæðum. Hinsvegar negldi hún kompuhurðina klossfasta og dró naglana ekki úr fyrr en eftir hádegi í dag, þegar hún hleypti manni sínum og félögum út, illa timbruðum og ferlega útleiknum eftir vistina, því ekki varð samkomulagið gott þeirra í milli í þrengslunum þegar þeir fóru að þynnast upp og þurftu að æla og gera aðrar þarfir sínar. Það varð sem sé mikið grénj og kveinstafir, auk pústra og smásparka, í blindunni í miðstöðvarkompunni.

Hvort Kolbeinni verði mættur eins og beiningarmaður við dyrnar á hinu nýja og glæsilega húsnæði að Suðurgötu 3 í bítið á mánudagsmorgun, skal ósagt látið á þessari stundu. En óneitanlega ber hótun frú Ingveldar dálítinn keim af ásetningi. Það var víst lyktin, megn óþefurinn, sem gaus á móti henni, er hún lauk upp dyrum miðstövarkomunnar, sem gerði að það að verkum að henni þókti ófært að láta lengur hér við sitja. Raunar hefir frú Ingveldur nefnt fleiri vistunarkosti en Suðurgötu 7 fyrir Kolbein. Þar koma víst einkum til greina Hundahótelið, vitfirringahæli og Hjálpræðisherinn. Af Kolbeini sjálfum er það að segja, að nú undir kvöld tókst honum að koma fram nokkrum hefndum, er honum af hreinni útsjónarsemi, auðnaðist að loka frú Ingveldi og Máríu Borgargagn inni á gestaklósettinu, níðþröngri og gluggalausri vistarveru án loftræstingar.

Nýtt húsnæði Samtakanna 78