Hafa ekki ná sér enn þrátt fyrir margítrekaða áfallahjálp

Jújú, það má ferma barn hvenær sem er. Sömuleiðis er ekkert því til fyrirstöðu að fornmaður Vantrúar verði affermdur eins og gamall ryðkláfur hvenær sem henta þykir. Vitanlega hefir byskubbinn hlegið dátt þegar hann las bréf fornmannsins þess efnis að ferming hans árið 1997 hafi verið ólögleg í lagalegum skilningi. Enda verður kauði færður til affermingar á byskubbstofu og þar verður hann líka flengdur uppa gamla mátann eins og lög gera ráð fyrir.

Síra Baldvin, sem mestur er kennimaður kirkjunnar nú um stundir, hefir fyrir sitt leyti bannfært fornmann Vantrúar og hvetur aðra kirkjunnar þjóna að gjöra slíkt hið sama. Hvað fermingarundirbúninginn varðar er síra Baldvin þeirrar skoðunnar ekkert jafnist á við vöndinn þegar unglíngsskjátur eru uppbyggðar og þessvegna vegni þeim er hann fermir svo vel í lífinu sem raun ber vitni. Frá því síra Baldvin varð prestur og prófastur til Gemlufallsþinga hefir hann bannfært allnokkrar persónur og þá er geyspað hafa golunni í þeim hópi hefir hann látið grafa utangarðs.

Síðastliðið sumar gerðu nokkrir drukknir vantrúarmeðlimir síra Balvini heimsókn með það í hyggju að epa hann upp og ganga síðan í skrokk honum og bera síðan fyrir sig að þeir hafi barið þennan prest í sjálfsvörn. Ráðabrugg vantrúarpiltanna fór allt í handaskolum, að sjálfsögðu, því það var síra Baldvin sem barði þá en þeir ekki hann. Hlupu þeir allir hágrénjandi af fundinum við síra Baldvin og hafa ekki náð sér enn, þrátt fyrir margítrekaða áfallahjálp.

Hvenær má ferma barn?

Gleðigjafinn og mannasættirinn sem hún er

Já. Með oðrum orðum þá er erfitt að álykta annað af orðum Stjána Júl. en að hann sé að segja forsætisráðherra ríkisstjórnarinnar á undur penan hátt að grjóthalda kjafti - og snauta til Tortólu. Svo er nú það. Enda veit aunginn lengur hvort Sigmundur Dávíð er forsætisráðherra á Jómfrúreyjum eða Íslandi og því síður hvort hann er formaður Framsóknarflokksins á Íslandi eða formaður framsóknarfelagsins á Tortólu. En úr því sem komið er, skiptir aungvu andskotans máli hvorumeginn hryggjar hann ríður framsóknartruntunni.

Í nótt dreymdi gömlu Framsóknarmaddömuna, hvar hún liggur karlæg í gólffleti sínu, Jónas nokkurn frá Hriflu og fékk í kjölfarið áköf krampaflog og vætti rúmið. Sagðist henni svo frá þegar hún komst aftur til dálítillar meðvitundar, að Hriflu-Jónas hafi komið vaðandi með fasi miklu gegnum vegginn innað fleti hennar og hótað að berja hana með sviðnum lurki þar til hún hundskaðist til að henda ráðsmanni Framsóknarfjóssins í kaf fjóshauginn. Kvaðst hún enn finna í nösum sér sviðabrækjuna af lurkinum, enda hefði óvætturinn laumað honum beint í andlitið á henni. Nú segist hún ekki lengur þora að láta sér líða í brjóst því viðbúið væri að Hriflon karl héldi áfram að ásækja hana í svefni þar til kröfu hans væri fullnægt.

Ef allt fer á besta veg verður formaður framsóknarflokksins kominn í fjóshauginn fyrir páska og sennilega Vigdís Hauks líka og Karl Garðarsson. En í drottins guðs bænum hættið þið að kalla Vigdísi griðkonu ,,Vigdísi Haugs" því hún á svo sannarlega ekki slíkt bínefni skilið, gleðigjafinn og mannasættirinn sem hún er.

Alþingi þyrfti að gefa ný fyrirmæli

Lögregludagbókarskáldskapur

Í dagbókinni eru dásamlegar sögur,
sem Djöfullinn af ljúfu geði kenndi.
En karlinn orkti kvæði björt og fögur
um kerlinguna sem hann að lokum brenndi.
(Höf. EOS.)

Hinsvegar er skáldskapurinn, sem sagður er vera úr dagbók lögreglu og er um mannkerti sem átti að hafa hellt yfrum sig bensíni, napur, háðslegur og illkvittinn. Sá er orkti í lögregludagbókina er líklega ekki sannkristinn maður og trúlega slæmur innanum sig af skefjalausu svínaketsáti. Og dylgjunar um að bensínmaðurinn sé óþreyjufullur og taugabilaður hælisleitandi er af því tagi sem mannhatarar kunna að meta. Jamm og já ...

Lögregluskáldin liggja á feldi
lúin eftir þunga nótt.
Heimsækir þá gæinn geldi,
sem grénjaði af léttasótt.
(Höf. E. Brandenborg.)

Hótaði að kveikja í sér við Grensásveg

Og þeir skutu hann eins og hænsni fyrir altarinu

Það getur bara allsekki verið að öll þessi hersing af fólki sé að eltast við forsetaembættið; það hefir áreiðanlega ætlað að sækja um einhver allt önnur störf en meinlegur misskilningur á ráðningaskrifstofu hafi gert þau að umsækjendum að forsetaembætti Íslands. Vonandi verður birt leiðrétting á þessari vitleysu og hlutaðeigandi beðnir afsökunar á ónæðinu.

Svona misskilningur leiddi eitt sinn til þess að maður nokkur sem bað ráðningaskrifstofu um að finna fyrir sig starf við skurðgröft og holræsalagnir fékk dag einn bréf frá Biskubsstofu þess efnis að búið væri að ráða hann sem sóknarprest í illu brauði úti á landi. Og þar eð holræsamaðurinn hafði ekki annað þarfara að gera þá llét hann sig hafa að þiggja stafið og fór að messa yfir hausamótunum á skrílnum í sókninni. Og það tóks svo undur vel til með þennan frumlega sálusorgara að sóknarbörnin gerðu uppblástur gegn honum og skutu hann eins og hænsni fyrir altarinu af færi þegar hann var að syngja innganginn að föstumessunni.

Nú má aunginn að halda að hætta sé á að skotveiðimenn geri aðsúg að því fróma fólki, sem sett hefir verið fyrir misskilning á lista yfir umsækjendur að forsetastarfinu, og brenni á það úr launsátri eða opnu færi. Hinsvegar ber hlutaðeigandi umboðsmönnum þjóðarinnar að láta auglýsa aftur, og á skilmerkilegan hátt þannig að ekkert fari á milli mála, starf forseta Íslands og óska eftir viðeigandi heilsufarsvottorðum og greindarprófsvottorðum frá þeim er hyggjast bjóða fram stafskrafta sína.

Baráttan um Bessastaði harðnar

Fuglategundin tortolian kondor

Það þýðir ekkert fyrir Frosta að segjast að hann hefði kanski átt að vita það. Hann átti að vita. Og hann vissi. En því miður fyrir Frosta þá er hann húskarl gömlu Framsóknarmaddömunnar og þar á bæ tíðkast mjög að bera fyrir sig minnisleysi þegar eitthvað óþægilegt kemur uppá. Það er ekki nema von að fuglalífið yfir Framsóknarfjósinu hafi dafnað einkar vel hin síðari ár, einkum hræfuglalífið. Nú hefir hrægammategundin tortolian kondor gert sér lítið fyrir og verpt á þaki Framsóknarfjóssins og sést þar ei lengur til sólar fyrir flögri þessara fugla né heyrist mannsins mál fyrir gargi unganna á þakinu. Vonast góðgjarnir menn til að brátt verði gefið út skotveiðileyfi á þessi illyrmi.

Ekki er fyrir að synja að þjóðin öll bíður í ofvæni eftir næsta framsóknarpokarassi sem hefði kanski átt að vita að hann átti kröfu á einhvern föllnu bankanna. Kolbeinn Kolbeinsson skrifstofustjóri og framsóknarmaður hefir frá Hruni haldið utanum kröfur sinna manna af stakri leynd og jafnframt borið æti í fuglategundina tortolian kondor án þess að nokkur yrði þess var nema innvígðir í Framsóknarfjósinu. Það er því réttmætt að spyrja hvort ekki sé tilhlýðilegt að gefa líka út skotleyfi á Kolbein.

Og með því að böndin berast mjök at Framsóknarfjósinu ok gömlu Maddömunni hefir eitt og annað flögrað að stöku landsmanni. Þegar einstaklingur verður fyrir því að fá bakteríusýkingur er honum gjarnan gefið pensilín eða súlfa til að forða því að sjúklingurinn drepist og fari kanski til Andskotans. Á sama hátt hugsa allmargir á þann veg, að framsóknarmennska sé einhverskonar bakreríu- eða vírussjúkdómur sem á dugi aungin vettlingatök við ef takast á að koma henni fyrir kattarnef. Í því sambandi er áhrifaríkast talið að sprengja Framsóknarfjósið ásamt gömlu Maddömunni, húskörlum og griðkonum í loft upp með kjarnorkusprengju því dynamit og þessháttar púðurkerlingar vinni trauðla á annarri eins óværu, forynju og skrímsli og gamla Framsóknarmaddaman svo sannarlega er.

„Ég hefði kannski átt að vita það“

Áflogaseggur í vafasömum félagsskap

Aldregi, segi og skrifa aldregi, hefði manni dottið í huga að áflogaseggurinn Gunnsi Nelson léti bendla sig við jafn vafasaman pappír og óreiðusveininn Jústín Bíbir. En svo bregðast krosstré sem aðrir raftar og Gunnsi er genginn í björg sem aftaníoss afturúrsiglarans Bíbirs. Bíbir litli og pápi hans eru sem menn vita, en einkum þó kornungt kvenfólk, orðlagðir flugdólgar og drykkjurútar og kemst aunginn Íslendingur lífs eða liðinn með tærnar sem þeir feðgar hafa hælana í þeirri listgrein. Það verður að beina Gunnsa af þessari braut sem fyrst svo land og þjóð megi ekki líða fyrir. Og ekki bætir úr skák að Bíbríngurinn er blátt áfram óður kvennamaður þrátt fyrir að hafi ekki aldur til að þæfa kvennmann, hvað þá byskubsdóttur.

Það er sameiginlegur skilningur allra sem þekkja til Máríu Borgargagns að hún hefði, þá hún var á unga aldri, verðið auðunnin bráð fyrir Jústín Bíbir. Og þó hún sé í dag nokkuð komin til ára sinna, þá lagði hún land undir fót er hún frétti af Bíbirnun hér á landi síðastliðið haust og hafði uppá honum, og það sem meira er um vert þá hafði hún óleyfileg mök við hann og gekk í endurnýjun lífdaga á eftir. Máría Borgargagn fór sem sé eftir hin holdlegu samskipti við drengugluna atrana að viðra sig ákaflega upp við ungmenni sem höfðu ekkert til sakar unnið annað en verða vegi þessarar háskalegu konu. Það var ekki fyrr en eiginmaður hennar, sá margrómaði Indriði Handreður, tók af skarið og fékk náttúrueyðandi meðal handa Borgargagninu að um fór að hægast.

Af fyrrgreindu má ráða að okkar helsti áflogaseggur er á helti hálum ís að vera kominn í slagtog með helvískum Bíbríngnum. Nú verða yfirvöld landsins að koma í veg fyrir með öllum ráðum að hinn kanadíski hrellir komist nokkru sinni inní landið og nái að spilla hér allsherjarreglu með sínu skammarlega framferði og djöfulskap.

Gunnar Nelson dansar við „Sorry“

Eins og sjúklingar sem skrá sig á biðlista

Nú streyma að hótanir allskonar undirmálsdela af báðum kynjum um að þeir ætli í forsetaframboð með vorinu. Í aðra röndina er þessi forsetasótt keimlík því þegar sjúkt fólk skráir sig á biðlista til að fá innlögn á Kleppi. Því er svo að athyglissýki hefir enn sem komið er ekki fengið viðurkenningu sem sjúkdómur og enn lengra er í að komið sé á dagskrá sá sannleiki að þjóðarheill liggi við að taka þessháttar sjúklinga úr umferð. Allt um það, þá er ljóst að hluti landsmanna hyggur á forsetaframboð, en samkvæmt núverandi lögum geta ekki nema um það bil 156 boðið sig fram vegna úreltra reglna um svokallaða ,,meðmælendur." Það er því ljóst að Alþingi verður að breyta þessum fáránlegu lögum og færa fjölda meðmælenda niður í 10 í stað 1500, eða hvað það nú er.

Á sama hátt og Bryndíss Hlöðversdóttir, þá hefir frú Ingveldur ákveðið að taka sér lengri umhugsunarfrest áður en hún tilkynnir framboðð sitt. Í gærkveldi steig hún samt stórt skref í átt til framboðs er hún rak forsætisráðherra öfugan útúr glæsilegu helgarsamkvæmi sínu vegna þess, að hún sagði, að af honum væri skefjalaus vond lykt auk þess hann væri of leiðinlegur fyrir hennar smekk og í satð þess að tala þá kumraði hann eins og hrútskepna um fengitímann. Þegar forsætisráðherrahjónin hrökkluðust úr samkvæminu skvetti frú Ingveldur á eftir þeim úr skólpfötunni og harmaði í leiðinni að hafa ekki haft við höndina næturgagn með tilheyrandi innihaldi til að dreypa á hin brottreknu við útgöngu þeirra.

Að vísu barðist Kolbeinn eignmaður frú Ingveldar gegn því að ráðsmanni Framsóknarfjóssins væri vísað á dyr, en þar er hann var mjög ölvaður um þær mundir, þá veittist eiginkonu hans létt verk að snoppunga hann útí horn þar sem hann lá í rúma klukkustund eins og marglytta í djupu öngviti. Þá er þess að geta að Brynjar Vondalykt og Óli Apaköttur veittu frú Ingveldi lið en Máría Borgargagn og andskotans Handreðurinn streittust á móti en vóru ofurliði borin. Síðar jöfnuðu Vondalyktin og Handreðurinn ágreininginn einir og sér inní fataskáp í hjónaherbergi frí Ingveldar og Kolbeins.

Bryndís þarf lengri umhugsunarfrest

Samtök dýraníðinga

Nú ku dýraníðingar vera búnir að stona með sér samtök til að berjast fyrir réttindum þeirra. Að sögn níðinganna þá finnst þeim sem þeir sitji ekki við sama borð og aðrir landsmenn og séu fórnarlömb fordóma, fáfræði og illgjarns hugarfars. Þá hafa þeir í hyggju að efna næsta sumar til eigin gleðigöngu með lúðrasveit í fararbroddi og skrækjandi kvikfénað í göngunni miðri. Þessa daganna er verið að semja við tilvonandi fjölmiðlafulltrúa samtakanna sem jafnframt mun sjá um bókhaldið og húsnæðið sem illmenni eru strax farnir að kalla ,,svínastíuna."

Forsvarsmenn dýraníðingasamtakanna segja að ekki sé enn tímabært að þeir stofni stjórnmálaflokk eða senda einhvern félagsmann í forsetakosningar enda nægi núverandi stjórnmálaflokkar fyrir þá. Baráttan gegn fordómunum verði fyrsta kastið aðalviðfangsefni samtakanna og á þeim vettvangi sé mikið starf óunnið.

Um náungann sem hengdi kvíguna sína segja talsmenn dýraníðinga að hann hafi sennilega farið yfir strikið og óvíst sé að hann sé dýraníðingur. Líklegra sé að manngarmurinn sé illa haldinn af sadisma og fautaskap, þessháttar fantar eigi ekki erindi í þeirra samtök.

Aðeins Matvælastofnun má kæra

Ætti að varða við barnaverndarlög

Barrakkur Óbama er ekki beinlínis vandur af virðingu sinni ef rétt er að hann hafi boðið ráðsmanni Framsóknamaddömunnar að éta með sér í Hvíta húsinu. Margur hefði haldið að Barrakkur hefði látið eftirmanni sínum, Dúnaldi Trump, eftir að boða hinn dæmalausa ráðsmann, tortúlista og Jómfrúreyjing til kveldverðar og láta hann hakka í sig hamborgara með hvannarótarbrennivíni í coka cola; síðan myndi Jómfrúreyjingurinn vaða elginn um skaðsemi múslima, glæpi Steingríms og Jóhönnu, og eigin kraftaverk og heimsmet. Reyndar er umræðuefnið sem Barrakkur ætlar að reifa yfir diskum með Sigmundi Dávíð vel við hæfi því aungvir eru betur að sér, sem gerendur, í öfgahyggju og terrorisma en stjórnvöld USA, en að fara þylja slík ósköp yfir bústna kútnum úr fjósi Framsóknarmaddömunnar á Íslandi er hreint og beint glæpsamlegt og ætti að varða við barnaverndarlög.

Jafnvel verra er þó að veslings drengurinn hann Sigmundur Dávíð þorir ekki lengur að koma við í Alþingishúsinu að því að þar sitja andstyggilegir hrægammar fyrir honum þess albúnir að rífa hann í sig útaf persónulegu fjármáli sem kemur þeim ekkert við. Það myndi margur míga í buxurnar við tilhugsunina við annað eins.

En nú er að hefjast helgarsamkvæmi hjá frú Ingveldi og Kolbeini manni hennar á heimili þeirra hjóna. Þar verður sungin sexflokksmessa í D-moll og messuvínið verður, eins og áður hefir komið fram, þjóðlegt landabrugg úr 250 lítra ámu frá Ölgerð Framsóknarmaddömunnar. Fyrir rúmri klukkustund vóru frú Ingveldur og Máría Borgargagn orðnar vel druknar og húsbóndinn Kolbeinn að berjast við að skeina sig á toiletinu nær fótavistarlaus af ölmæði. Því er viðbúið að veislan hefjist með dúndurtrukki og ráðherrar og þingmenn mjög í aukanna strax í upphafi. Lögreglan hefir mikinn viðbúnað vegna hátíðarinnar og víkingasveitin er nú þegar í startholunum ef óeirðirnar fara skyndilega úr böndunum. 

Obama býður Sigmundi til kvöldverðar

Dularfullur vökvi í bakgrunni ...

Mér er rétt sama hvort og þá hvernig Sigmundur Dávíð tala eða skrifar um konu sína eða hvort hann nefnir hana nokkurn tíma á nafn á opinberum vettvangi. Hinsvegar finnst mér hlægilegt að þetta ektavíf forsætisráðherrans skuli, eftir allt gasprið í honum um eigin þjóðerniskennd og Íslandi allt, eiga fúlgur fjár á Tortúlu á Jómfrúareyjum. Þá er myndin sem fylgir þessarri frétt á mbl. is af ráðsmannshjónum gömlu Framsóknarmaddömunnar í verulega spaugileg því að í bakgrunni hennar má sjá glasafjöld með einhverjum gullituðum vökva í á heilmiklu borði. Af lit vökvans í umræddum glösum má ætla að annaðhvort sé þarna um að gæða drykk með bræddu gulli úti eða hreinlega að þetta sé þvag, m.ö.o. hland úr einhverjum kykvendum.

Þá er sérkennileg umræða upp sprottin í þjóðfélaginu um tortólískt jómfrúarstand Sigmundar og hennar Önnu; krafist er afsagnar Sigmundar sem sagður er svo djúpt sokkinn í fjóshaug Framsóknarmaddömunnar að haugmetið sé farið að flæða uppí augun á honum; svo liggur hann á knjánum og kjökrar krókódílatárum útaf illri meðferð á sér. Meira að segja félag VG í Reykjavík, sem saman stendur einkum af Álfheiði Ingadóttur, Svavarsfjölskyldunni, Úlfari uppboðshaldara og sóleyjartrommklaninu, lét sig hafa að semja ályktum í leiðinlegum grenjuskjóðustíl þess efnis að forsætisráðherra ætti að hundskast til að segja af sér og boða til kosninga. Þessi ályktun flokkseigenda VG er þeim mun dularfyllri sem rotnunarpestin af þeim er aungu síður vond en óþverrafnykurinn sem leggur úr blessuðu Framsóknarfjósinu.

Það er ekki nema von að frú Ingveldur hafi í gær keypt 250 lítra tunnu fulla af landabruggi fyrir helgarsamkomu sína, en hún, að samt Kolbeini manni sínum, boðið öllum alþingismönnum og ráðherrum, auk annarra stórmenna þjóðskipulagsins, í veisluna, sem ráðgert að standi fram á mánudagskvöld. Ef frú Ingveldur getur ekki komið á skikk hjá þessum villulýð, þá getur það aunginn maður. 

„Nokkur orð um eiginkonu mína“