Í kveld verður veisla gjörr hjá guðforeldrum Kampavínsstjórnarinnar

Þetta er, skal ég segja ykkur opinberun sem talandi er um; slík opinberun hefur ekki verið gjörð síðan Opinberunarbók Biflíunnar var skrifuð. Mikið asskoti held ég auðnuleysingjarnir í VG plumi sig vel með Bjarna, frú S.Á. Andersen og samherjanum Kristjáni Þór, að ekki sé minnst á hr. G.a. Þórðarson, blessaðann styrkjaöðlinginn svorna. Og svo er þarna dalagemsinn, sem var svo ofboðslega róttækur sósíalist að hann gekk í Framsóknarflokkinn og varð aðstoðardrengur hjá Sigmundi heimsmeistara og hafði þann starfa að sleikja frímerki og líma þau utan á póst til Tortólu. Hvernig má það vera, að Ásmundur Einar gat ekki verið í flokki með Steingrími, Katrínu og Swandeesý Sendiherrans fyrir nokkrum árum en veður nú slefandi af ráherrafrygð inn í ríkisstjórn með sama fólki? Er drengstaulinn að gera grín að okkur, eða er honum eitthvað áfátt?

Nú stendur sem hæst lokaundirbúningur að gríðalegu samkvæmi að heimili frú Ingveldar og Kolbeins Kolbeinssonar, en samkvæmið mun hefjast formlega klukkan 19:00 í kvöld. Að vísu er allnokkuð af fólk mætt og búið að þjófstarta og sumir strax orðnir drukknir, ég vil ekki segja blindfullir, en býsna ölvaðir samt. Til marks um gleðina, þá var Brynjar Vondalykt ekki fyrr farinn að finna á sér en hann smeygði leyndarlim sínum út um klaufina og hóf uppáhalds iðju sína: að efna til kynferðislegrar áreytni. Indriði Handriði hefir aftur á móti verið hálf óhress síðustu dægri, eða allt frá því að hans ektakærasta, Máría Borgargagn, braut stólinn á höfðinu á honum. Það höfðu nefnilega borist skilaboð inn á heimilið þess efnis, að Handreðurinn hefði stundað svívirðilega og óbjóðandi saurlifnaðariðju utan heimilis um langa hríð. Fyrstu viðbrögð Borgargagnsins vor, eins og fyrr sagði, að keyra það sem hendi var næst, í þessu tilfelli sterkbyggðan eldhússtól úr tré, í hausinn á helvítinu, sem lagði alblóðugur á flótta og faldi sig á ókunnum stað í tvo eða þrjá daga eftir náðarhöggið.

Um klukkan 19:00 mætir svo öll nýja ríkisstjórnin í einni skrípaprósessíu til kvöldverðar að frú Ingveldar og Kolbeins og samdrykkju til að fagna stjórnarmynduninni. Þar verða og þingmenn ríkisstjórnarflokkanna, nema Jón Gunnarsson sem er í fýlu og Birgir Ármannsons sem er í samkvæmisbanni hjá gestgjöfunum. - Hann er svo ámátlega leiðinlegur, strákanginn, að hann gæti eyðilagt allt, sagði frú Ingveldur í morgun þegar hún var innt efir fyrrnefndu samkvæmisbanni.  

Ráðherrakapallinn opinberaður

Á siðblindurófi inn í endaleysuna

Eftir að hafa lesið svokallaðann stjórnarsáttmála auðvalsflokkanna þrigga, sem myndað hafa ríkisstjórn, er ljóst að stjórnmálaflokknum ,,Vinstrihreyfingunni grænt? framboð er stjórnað af mun ófyrirleitnara og siðblindara forustufólki en maður gat gert sér í hugarlund. Það hefur svo sem ekki farið framhjá þeim er til þekkja, að þeir, sem stálu VG fyrir hálfum öðrum áratug síðan og gerðu þennan auðvirðilega flokk að sínu einkafyrirtæki, væru sjálfhverfar eiturpöddur, sumar hverjar á greinilegu siðblindurófi og væru engann veginn það sem þær segjast vera og almenningur í landinu heldur þær standa fyrir. En að þessi ógeðfelldu apparöt mundu geri sér hægt um vik og drepa flokkinn, sem í upphafi var stofnaður að stærstum hluta af sósíalistum, inn í Sjálfstæðisflokkinn á jafn lítilmannlegan hátt og stjórnarsáttmálinn ber best vitni um, er svo skringilegt, að manni dettur helst í hug að endemin hafi verið orðin gjörsamlega vitstola af stólaleysi.

Á mbl.is í dag er ágæt grein um siðblindu (greinin er að vísu ekki sjáanlega á síðunni eins og er, en birtis vonandi aftur)og ekki er laust við að grunur vakni um að hún hafi verið birt í tilefni dagsins. Í þessum áminnandi pistli, er nánast bein lýsing á einum helsta óþokkanum í forustu VG. Verst er, að þessi ósköp hafa smitast inn í fjöldann allan af flokksmönnum VG þannig að útlokað er að tala við þá eins og fólk um pólitík. Þó er huggun harmi gegn, að nú er loks von um að hægt verði að byggja upp sósíalískan flokk, án siðlausra dela, sem legið hafa eins og mara á raunverulegum vinstrisinnum. 

En þrátt fyrir andlega lágkúru og spillingu VG dólganna, er þó ekki annað hægt en að hlæja að þeirri sérkennilegu endaleysu, að Katrín, Swndeesý, Ásmundur Einar, frú Andersen og Bjarni Ben séu í þann veginn að setjast saman við eitt ríkisstjórnarborð og yfir öllu saman voki þorparinn Steingrímur Joð sem forseti Alþingis.   

Svandís og Guðmundur verða ráðherrar

Það er líka hægt að gleðjast yfir því að nú loks er tækifæri

Jæja, það er þó einn sem gleðst yfir nýrri ríkisstjórn. Það nú allnokkuð, - jafnvel meira en búast mátti við. Og þessi eini glaði kemur úr Samfylkingunni. Aðrir landsmenn eru hóflega glaðir vegna ríkisstjórnarinnar, nema Steingrímur og hinir haukarnir í Flokkseigendafélagi VG, sem ráða sér ekki fyrir kæti og hoppa á öðrum fæti. Og þessi eini glaði úr Samfylkingunni gerir sér líka hægt um vik að hleður Katrínu Jakobsdóttur oflofi, sem jaðrar við fullkomið háð. Meðal annars hrósar sá glaði maður Katrínu fyrir hreinlyndi, nokkuð sem Ögmundur Jónasson, annar helsti stofnandi VG, Jón Bjarnason, Guðfríður Lilja, Atli Gísla og Lilja Mós mundu aldrei gera, enda fengu þau að kynnast þessu afburðahreinlyndi af eigin raun þegar þau voru í vist hjá VG.

Staðreyndin er nefnilega sú, að Katrín hefur aldrei gert annað en að styðja allt sem Steingrímur og hinir argvítugu flokkseiendurnir hafa sagt og gert. Þegar VG klofnaði vegna afstöðunnar til auðvaldsstjórnar Jóhönnu og Steingríms var Katrín Jakk varaformaður, og það var í hennar verkahring að reyna að miðla málum innanflokks, en það gerði hún aldrei og virtist engann áhuga hafa á því. Hinsvegar hefur Katrín þann hæfileika að láta sig alltaf fljóta ofan á, eins og ólíubrák á vatni, en það hefir komið henni, ásamt röð af tilvijunum, í stól forsætisráðherra. Og aldrei mun Katrín setja sig upp á móti Steingrími og flokkseigendunum, hvorki í stóru eða smáu, því hún gerir sér óspköp vel grein fyrir hvað þá bíður hennar og vill ekki fyrir nokkurn mun lenda í rógsvél flokkseigendanna.

Þó er eitt atriði varðandi þess nýju ríkisstjórn, sem ber að fagna: Nú opnast möguleiki fyrir raunverulegan vinstriflokk til að láta til sín taka og verða burðugur. Þó svo að það hafi af stórum hluta verið róttækis sósíalistar sem stofnuðu VG á sínum tíma og kom þeim flokki á koppinn, þá varð VG aldrei vinstriflokkur nema af nafninu til og sósíalistarnir hurfu flestir á braut. Hinsvegar hafa fjölmargir kjósendur haldir að VG væri róttækur flokkur, sóíalískur, og helsti andstæðingur auðvaldsins í landinu, á þessari fáfræði hefir VG flotið, að minnsta kosti þar til nú. Alþýðufylkingin hefur undanfarin ár boðið fram lista til alþingis- og borgarstjórnar í Reykjavík, en án árangurs, því vinstrisinnuðum kjósendum hefir verið skipað að kjósa taktískt því atkvæði greidd Alþýðufylkingunni væru dauð atkvæði. Frá því í vor hefir svo verið unnið marvisst að stofnun Sósíalistaflokks Íslands og er stefnt að því að flokkurinn verði formlega stofnaður þann 20. janúar næstkomandi. Það eru því spennandi tímar framundan hjá vinstriróttæku fólki á Ísland fyrst að taktíski flokkurinn er formlega dáinn inn í Sjálfstæðisflokkinn.

Gleðst yfir nýrri ríkisstjórn

Annað kvöld verður tilkynnt formlega um andlát VG inn í Sjálfstæðisflokkinn

Frekar er hann nú leiðinlegur goggur hann Stefán Pálsson, enda ættaður úr innsta hring undanrennuhjarðar Steingríms, Álfheiðar og Svavarsfjölskyldunnar. Eins og að líkum lætur, er Stefán fjraska spenntur og glaður með nýju stjórnina Steingríms, Framsóknarmaddömunnar og Sjálfstæðisflokksins, en hann hefur þráfaldlega sést á rúntinum síðustu daga kringum Valhöll á mótum Lágmúla og Háaleitisbrautar og starað á Höllina með lostaabros á vör. Það bendir til að þessi undanrennudrengur beri undurhlýjan hug til Sjálfstæðisflokksins og Valhallarinnar hans.

Ekki leikur minnsti vafi á að VG samþykkir stjórnarsáttmálann með yfirgnæfandi meirihluta atkvæða, því Steingrímur og hinir flokkseigendurnir eru fyrir löngu búnir að tryggja, að í flokksráði VG sé rétt fólk, forustuhollt, skoðannadauft og mátulega ruglað. Þetta er allt gott og blessað og því verður það dásamlegt fagnaðarefni þegar flokksráð VG verður eins innilega samtaka, og raun mun bera vitni, í að deyja inn í Sjálfstæðisflokkinn og hrærast þar saman við frjálhyggjuna, ójöfnuðinn, lýgina, svikin, græðgina og valdsins borgaralega sóðaskap.

Þegar tímabært andlát VG inn í grafhýsi Sjálfstæðisflokksins verður tilkynnt formlega annað kvöld, mun loksins skapast grundvöllur fyrir raunverulegan róttækan vinstriflokk, því að óhugandi er að allir hinir kokkáluðu félagar í VG fylgi Steingrími og hans hyski inn á annað tilverustig.

Hlakkar til að skoða sáttmálann

Hlálegir ekkifræðingar

Stjórnmálafræðingar er einhver hlálegasta stétt manna hér á landi. Ekki vantar að þessi grey reyni að halda því að sauðsvörtum almúganum, að þau séu háskólamenntaðir sérfræðingar í stjórnmálum, en í hverju einasta fjölmiðlaviðtali, sem tekið er við stjórnmálafræðinga, sanna þeir enn og aftur að þeir vita andskotakornið ekkert meira um stjórnmál en næsti maður sem þú hittir úti á götu. Það er vandséð til hver er verið að púkka upp á svona sparilið sem þvaðrar einungis um það sem allir vita; fréttamenn gætu allt eins þýfgað Jón Jónsson trillukarl um stjórnmálaástandið og horfurnar á Alþingi.

Hefðu viljað sjá meira á spilin

Þá er betra að steindrepast inn í Sjálftæðisflokkinn

Jæja, so litla drengnum flokkseigendanna í VG finnst enginn eigi né megi blása á Katrínu fornkonu VG fyrir pólitísk axarsköpt hennar. Þó eru varla liðnir nema nokkrir dagar síðan skrýmsla- og skúnkadeild Sjálfstæðisflokksins ötuðu hana kolaryki og uppnefnum og höfðu hana óspart að háði og spotti framan í kjósendur til að fá þá ofan af því að kjósa flokk Katrínar og nú er sama Katrín svo gott sem komin í ríkisstjórn með skrýmsla- og skúnkadeildinni. Það getur því vart verið að Proppi litli sé að bera umræddri skrýmsla- og skúnkadeild á brýn, að hafa stundað ósvífnar árásir á Katrínu.

Nú er Sjálfstæðisflokkurinn orðinn frábærlega góður flokkur í augum Katrínar og Proppa, eftir að þau gengu til liðs við hann; dóu inn í kjallarann í Valhöll, segja sumir. Þar af leiðandi verður að leita þessara ósvífnu árásarmanna á öðrum bæjum. Og það þarf svo sem ekki lengi að leita, því þeir ósvífnu eru auðvitað frá lúseraflokkunum Samfylkingu og Pírötum. Að vísu hefur Proppi formann Viðreisnar með í djöflahópnum sem sækir að Katrínu, af því að sá formaður álpaði út úr sér, að undirbúningurinn að ríkisstjórn Sjálfstæðisflokks, VG og Framsóknar hafi verið kominn á fullt fyrir kosningar. Herra K.Ó Proppi getur þó huggað sig við, að vanmetaskepnurnar úr krataeðlissöfnuðum Samfylkingar, Pírata og Viðreisnar eru þeirrar náttúru, að skjaldan kemur orð af viti út úr þeim og eru þær þar af leiðandi ómarktækar með öllu.

En Proppi gæti þó upplýst fólk um, af hverju VG og Framsókn treystu sér ekki til ríkisstjórnarsamstarfs við Samfylkingu, Pírata og Viðreisn. En fyrst hann treystir sér ekki til þess þá er best að ég hjálpi honum við glæpinn. Raunverulega ástæðan var einfaldlega sú, að reynslan hefir kennt VG og Framsóknarmaddömunni, að þessari tegund kratakraðaks, sem gnæfa yfir alla aðra í Samfylkingu og hjá Pírötum, er ekki treystandi með 10 aura milli herbergja í sama húsi, hvað þá hærri upphæð. Þeirra ær og kýr eru ryðbreddurnar sem þau ævinlega hefja á loft um leið og einhver snýr að þeim bakinu. Það er auðvitað ekki hægt að vera í stjórn með fólki sem vill eitt í dag, annað á morgun, og síðan alltannað daginn þar á eftir. Það fer nefnilega enginn í ríkistjórn með einhverjum ruslahaugum. Þá er nú betra að steindrepast inn í Sjálfstæðisflokkinn og verða að miklum flokki í öðrum heimi.

Gagnrýnir „ósvífnar árásir“ á Katrínu

Hvað segja kunningjar Harra um hann - og alvarlegar áhyggjur bretadrotningar

Hann er gamall, eldgamall. Komst á níræðisaldurinn fyrir fjórum árum síðan hann Harri bretlandseyjaprins. Hvort hann hafi verið glaumgosi? Ekki ber öllum saman um það. Mörgum verður á orði að hann sé fyrst og fremst bölvaður lúði, hreinn og klár leppalúði, blóðnískur og stúrinn. Ýmsir hafa kvartað undan vondri lykt af þessum gamla prinsi, einhverri ókunnri stækju, sem manni verður fökurt af að finna. Þeir eru þó til að, sem fullyrða að sá gamli hafi stundum reynst mesti galgopi, þetta hafi líkst þurrafylliríi hjá honum, en um leið og hann fékk sér neðan í því hafi hann orðið hundleiðinlegur og sent laglegum stelpum tóninn á fremur dónalegum nótum. En hvað segja kunnuir um, að þessi gamli glaumgori sé loks trúlofaður? Í sem fæstum orðum líst þeim ekkert á það, finnst bölvuð skítalykt af þessari trúlofun.

En þegar fréttir bárust af því frá Íslandi í morgun, að þarlendir menn hefðu strax borið kennsl á kærustuna og fullyrtu að þar væri loks kominn í leitirnar Meyvant nokkur Margeirsson frá Ísafirði, búinn að taka upp kvennmannsgervi og engisaxneskt nafn, rak Breta hreint í rogastans. Mörgu gætu þeir trúað upp á Harra gamla glaumgosa og prins, en ekki því að hann ætlaði að taka sér fyrrverandi karlmann sér til ektamaka. Jú, einhverjir mundu svo langt, að þá rámaði í að Harri hefði einhverju sinni fíflað íslenska stelpugæs af frú Ingveldarættinni. En á gjörvöllum Bretlandseyjum kannast enginn við að hafa heyrt minnst á persónuna Meyvant Margeirsson frá Íslandi. Á þessari stundu leita blaða- og fréttamenn og ljósmyndarar að gömlum myndum af kærustu Harra til að geta fundið vísbendingu um hvurs kyns hún hafi verið áður og fyrr. Trúlega kemur lítið út úr þeirri leit annað en það, að Meyvant hafi látið breyta kónganefinu sínu í beint nef um leið og hann gerðist kona.

Í Bökkínghámhöll er haft fyrir satt, að hina ævaforna amman Harra, Elísabet bretadrotning, sé búin að heimta að kærasta drengsin verð færð henni svo hún geti sjálf flett upp um hana og komist að hinu sanna í málinu. Þá hefir kerlingin og svo heimtað, að Harri sjálfur verði látinn undirgangast nákvæma skoðun hjá kvennsjúkdómalækni. Af þessu má ráða, að þjóðhöfðingja Bretaveldis sé ákaflega brugðið við fregnina af fyrra lífi Meghanar og vilji ganga úr skugga um hvort verið geti að þessi manneskja hafi áður heitið Meyvant Margeirsson og sé frá eskimóabyggðum á Íslandi. 

Glaumgosi festir ráð sitt

Fyrra líf Meghanar Markelu

Það er nú svo með það. Harri bretlandseyjaprins er búinn að fá sér konuefni og hyggur á brúðkaup með vorinu. Allt gott og blessað með það svo langt sem það nær. Hinsvegar er mörgum, ef ekki allflestum, hulin fortíð Meghan Markle, en svo heitir kærastan, hvaðan hún kemur og hverra manna hún er. Í sem stystu máli, þá er Meghan þessi fædd og uppæskuð á Ísafiði á Íslandi og hét í þann tíð er hún Íslendingur Meyvant Margeirsson og var þá karlkyns, svo sem nafið bendir til.

Á unglingsárum sínum var Meyvant settur til sjós, en það átti síðar eftir að verða vendipunktur í lífi hans. Um fermingu þókti piltur furðu kvennsamur og leitaði sér ásta hjá sér eldri persónum, helst rosknum konum. Að þessu var hlegið á Ísafirði, drengurinn var sagður með róttækan ömmukomplex, svo var hlegið enn meira. En á sjónum kom nokkuð fyrir einn kaldsaman bræludag. Það var mikill veltingur þann dag, afli af skornum skammti og ekkert að éta, því kokkurinn var fullur og hafði læst matvælageymslunni og eldhúsinu svo að mönnum voru allar bjargir bannaðar. Matsveinninn hélt sig uppi í brú hjá kallinum, báðir pöddufullir og samtaka í að svelta aðra úr áhöfninni. Þennan örlagaríka dag bilaðist Meyvant Margeirsson á sönsum; glorhugnraður, kaldur og hrakinn fékk hann þá flugu bak við eyrað að hann væri kerlingarefni. Þegar hinn drykkfeldi skipstjóri lagði að bryggju þrem dögum síðar sagði Meyvant, þá orðinn blár af hungri og vosbúð, starfi sínu lausu og yfirgaf heimahagana með hraði. Í nokkur ár spurðist nákvæmlega ekkert til Meyvants, nánustu ættingjar vissu ekki neitt, héldu jafnvel að hann væri dauður, en allt í einu skýtur honum upp sem Meghan Markle og er kominn í náið ástarsamband við sonarson hennar hátignar Elísabetar bretadrotningar.

Nú velta Ísfirðingar, sem og aðrir landsmenn, því fyrir sér hvort Harri bretlandseyjaprins viti nokkuð um fyrra líf eiginkonuefni síns, því þeim þykir skrýtið að slíkur ofurprins sem Harri er skuli endilega vilja ganga að eiga einn týndan kynskipting vestan af fjörðum Íslands. Ef Harra er fullkunnugt um að konuefni hans hét áður Meyvant Margeirsson, þá þykir mönnum þar vestra einsýnt að eitthvað sér verulega bogið við þennan bretlandeyjaprins, sem er í þann veginn að gerast tengdasonur Ísafjarðar. Þegar foreldrum Meyvants/Meghan vóru sögð tíðindin af syni þerra, sem nú er orðin dóttir þeirra hjóna, lögðust þau bæði í rúmið, fárveik, og báðu Drotinn í auðmýkt að taka þennan bikar frá sér. Nóg væri að eldri sonur þeirra, Verklás Daníel sæti í fangelsi fyrir ferfalt ránmorð og dóttirin Sólborg Hera væri lögst í flæking og bæri vonda sjúkdóma milli landshluta, svo að ekki bætist við að týndur sonur þeirra komi allt í einu og óforvandis í leitirnar sem verðandi tengdadóttir Karls Elísabetarsonar.

Harry Bretaprins trúlofaður

Þar sem áður stóð Brekkukot skála hinir andlegu öreigar í kvöld

Þegar hersingin slagaði út um dyrnar og niður brattar tröppurnar sást fyrst hve drullufull þau voru. Einn þeirra var strax búinn að míga í sig, það sást á dökka blettinum á, sem náði frá buxnaklauf niður að báðum knjám. Þá heyrðist að ein hvenpersónan, sem hafði verið í samsætinu, rak upp hrossahlátur sem hún fylgdi eftir með undarlega grófum klámvaðli og óviðeigandi líkamshreyfinum. Karlpéningurinn lét heldur ekki sitt eftir liggja, því einn af þessum kónum nam staða á miðri gangstéttinni, veiddi út leyndarlim sinn og mé í stórum boga út á strætið. Þetta var fyrirfólk þjóðarinnar að fagna vel útfærðu samsæri, sem í þann veginn er að ganga upp. Platsósíalistar með pípuhatt, kampavínssósíalistarnir, sauðdrukknir íhaldsbesefar og mökkaðir frammarar, hverjir innan um aðra, patandi og fálmandi, en undurkátir í sátt og eindrægni, og andi Péturs Þríhross sveimaði eins og geitungur yfir hinum glaða selskap í tröppum ráðherrabústaðarins.

Þar sem ráðherrabústaðurinn stendur nú, klúkti eitt sinn lítill torfbær, þar hét í Brekkukoti. Í Brekkukoti bjó sá maður, hann Björn heitinn í Brekkukoti, sem síðastur manna hefði skálað í kampavíni við þeirrar tíðar auðvald og péníngabraskara. Og líklega hefði honum þókt lítið leggjast fyrir það fólk sem telur sig pólitíska afkomendur Einars og Brynjólfs, að velta ofurölvi út úr húsinu sem hann Guðmundur hérna Gúðmúndsen í Gúðmúndsenbúð reisti á sínum tíma á rústum Brekkukots, í innilegum faðmlögum við alræmda spillingarpésa og braskaralýð. Og líklega hafa þeir Einar og Brynjólfur velt sér nokkra hringi í gröfum sínum þegar hersingin skröglaðist út eins og villtur höfuðsóttarlýður.

Þeir sem lesið hafa Brekkukotsannál sér til gagns vita að hann Björn sálugi í Brekkukoti fór eftir sérstakri hagfræði, sem galgopar kapítalismans munu aldrei skilja. Og víst er að þokkasöfnuðurinn í VG hefir aldrei skilið þá hagfræði og mun aldrei skilja, því þetta er úrkynjað undarennuætt, sem gerir jafnmikið grín að hagfræði þeirra í Brekkukoti og hún gerir að minningu Einars og Brynjólfs. Vissulega mun þessi söfnuður eymdarinnar gera mikið úr málamiðlunarsigrum sínum í væntanlegum stjórnarsáttmála, stórsóknarfórninni miklu, og svar þeim er gagnrýna bastarðinn með þjósti á þá leið að það fái enginn allt sem hann vill í samstarfi ,,ólíkra" flokka. Og eflaust á þetta lið eftir að opna margar kampavínsflöskur og skála mikið og slaga ennþá meira um gólf í ráðherrabústaðnum næstu misserin, nema einhver alvarlegur siðferðisbrestur skjóti upp kollinum í einhverjum flokkanna og þeir verði hrópaðir niður af múgnum eins og gerðist stundum hjá lágkúrulegum og vondum smákóngum fyrr á öldum. En því fyrr sem það gerist, því betra, og í kjölfarið fái VG makleg málagjöld fyrir að hafa hlaupið með atkvæðin sem fólkið greiddi þeim beint í fangið á erkiíhaldinu, auðvaldinu, kapítalistunum, ómennskunni. 

Vill engu svara um freyðivín

Klæddur úr annarri buxnaskálminni og nærbuxurnar öfugar neðan þjóhnappa

Hvurn fjandann ætli það eigi að fyrirstilla hjá mbl.is að birta trekk í trekk sömu endajaxlamyndina af kerlingarstráinu henni Katrínu? Sonalagaðar myndasýningar gætu, áður en varir, farið að fara í bág við lög frá Alþingi um einelti og annan þessháttar framgangsmáta. Það er nú það, drengir mínir og stúlkur. So telst það tæplega til frétta, að einhverjir þingflokkar séu boðaðir til funda á morgun. Annars eru alvörustjórnmálamenn, eins og þeir sem nú sitja á þingi, alveg hættir að tala um fundi; í þeirra munni heita fundir samtöl og í huga sumra þeirra eru þessi samtöl oðrin að slíkri þráhyggju að þeir tala um þau að minnsta kosti í annarri hvurri setningu sem þeir blása út úr sér.

En víkjum þá smá-stund að mikilvægara máli: Í morgun kom frú Ingveldur að manni sínum brennivínsdauðum í forstofunni. Að sjálfsögðu er raunarlegt að svo undurgóður framsóknarmaður og Kolbeinn skuli láta slíkt henda sig í miðjum klíðum ríkisstjórnarmyndunar sem flokkurinn hans á aðild að. Frú Ingveldi er svo sem sama hvar bóndi hennar hrýtur úr sér vímuna, en það sem vakti dálitla athygli hennar í þetta sinn var útgangurinn á Kolbeini. Hann hafði greinilega verið kominn úr annarri buxnaskálminni þegar hann geyspaði golunni, í nærbuxunum öfugum og þokkabót ber að ofan. Það sem frú Ingveldi þókti samt forvitnislegast var það, að einhver hafði gert sér hægt um vik og skrifað og teiknað á bak hans brjóst og kvið. Að vísu var líka búið að raka allt hárið af helmingi höfuðs hans, en því tók eiginkona hins áfengislátna ekki strax eftir, því hún fór að lesa það sem ritað hafði verið á líkama hans.

Það hið fyrsta sem frú Ingveldur las af nöktum búki hins gagnmerka framsóknarmanns var eftirfarandi tilkynning fyrir neðan naflann á honum: ,,Ég, Kolbeinn Kolbeinsson, er alræmdur öfuguggi, svín, rotta og skrifstofustjóri." Á milli herðablaðanna stóð aftur á móti: ,,Sendið þennan mannræfil í spilliefnadeild Sorpu." En á briguna var ritað: ,,Frú Ingveldur er lostafull kjaftatífa og skítur í blómapottana heima hjá sér," og fyrir ofan þessa aðdróttun var viðbjóðsleg teiking, sem fékk blóðið í frú Ingveldi til krauma. Og rasskinnar Kolbeins fóru ekki varhluta af skreytilist hins miskunarlausa þorpara, en þar stóðu eftirfarandi orð: ,,Hér býr Brynjar Vondalykt" og við þau var teiknuð ör sem vísaði í átt að miðjunni. - Það er best að leyfa helvítinu að vakna þar sem hann er niðurkominn, hugsaði frú Ingveldur, hann hefir þá lesmál við hæfi að dunda sér við á menan hann fær sér afréttinginn.   

Þingflokkarnir boðaðir á fund á morgun