Ármaður síra Baldvins á kirkjuþingi lætur að sér kveða

Sem kunnugt er hefðir síra Baldvin sagt sig og prófastdæmi sitt úr þjóðkirkjunni og situr þar af leiðandi ekki kirkjuþing. Þar á móti kemur, að ármaður síra Baldvins, síra Gjeir Waaage, eftirmaður Snorra Sturlusonar í Reykjaholti, er á kirkjuþingi og hefir látið höndur standa all-langt fram úr ermum. Samkvæmt forskrift síra Baldvins, hefir síra Gjeir gjört hvurja aðförina annari snarpari að byskubbi og hennar sveinum og hafa góðgjarnir menn mátt ganga á milli til að forða handalögmálum. Gjöra varð hlé á þinginu í dag meðan tilkvaddur timbursmiður gjörði við ræðupúlt kirkjuþings eftir að síra Gjeir hafði farið um það ómjúkum höndum þannig að það brotnaði, liðaðist sundur og féll í stafi við fætur ræðumanns.

Á meðan kirkjuþing hefir staðið, hefir síra Baldvin farið um prófastdæmi sitt og boðað fólk eld og Andskota ef það lætur undir höfuð leggjast að fylgjast með frækinni framgöngu síra Waaage á þinginu. Og síra Baldvin hefir ekki látið þar við sitja, því hann hefir, þrjá sunnudaga í röð, bannsungið byskubb og alla prestkerlingar þjóðkirkjunnar, sem hann kallar ýmist stuttpilsur, nærbuxnagrýlur eða freistingagrélur. Síra Baldvin er nefnilega þeirrar skoðunnar, að dætur Evu þeirrar er varð þess valdandi að Guð rak mannkynið út úr Paradís, eigi ekkert erindi í prestshempu, hvað þá að vera vígðar til sóknarprests eða byskubbs. 

Ef sú verður niðurstaða kirkjuþings, að síra Gjeir Waaage fari mjök halloka fyrir pilsvörgum á þinginu, sé einboðið að hann segi Reykjaholtssöfnuð sinn úr þjóðkirkjunni og gangi til liðs við hin grískrómverskkattólsku kirkju síra Baldvins. Ef það gjörist, mun síra Baldvin láta kné fylgja kviði og ganga svo rækilega frá þjóðkirkjunni að hún verði framvegis aðeins aum deild í Fémínístafélaginu. Þá hefir síra Baldvin gjört sig mjög gildandi í baráttunni fyrir því að allir sértrúarsöfnuðir í landinu, að Vantrú og Hjálpræðishernum meðtöldum, verði upprættir í eitt skipti fyrir öll og fylgismenn Múhámeðs spámanns verði blátt áfram reknir úr landi. Af þessu má sjá, að síra Baldvin er framúrskarandi hugsjónamaður fyrir sanna guðskristni, einn sið, eina þjóð. 

Mögulegt trúnaðarbrot á kirkjuþingi

Svo klappa þeir dulítið á kollinn á henni

Iss, það skiptir aungvu máli þótt tvær undanrennukratakindur úr þingliði VG þykist ekki vilja fylgja Steingrími, Álfheiði og Svavarsfjölskyldunni upp í Valhöll að háborði kapítalismans á Íslandi. Best gæti eg trúað að þetta atriði, rétt eins og atriðið með Samfylkingunni og Pírötum, sé hluti af leikritinu og til þess ætlað að fíflaðir flokksmenn og kjósendur VG verði ekki eins ógurlega reiðir forustusauðunum og allt útlit var fyrir. Við skulum hafa það hugfast, að inngrónir óþokkar skrímsladeildar VG kalla fátt ömmu sína þegar tækifæri til lyga og svika eru í boði, og nú er lag fyrir endemin að leika listir sínar í óheiðarleik og skinhelgi.

Nú kann vel að vera, að einhverjum þyki sem ráðamenn VG séu með þessu óheflaða auðvaldsdaðri að skíta í nytina sína. En svo er ekki. Steingrímur, Álfheiður og Svavarsfjölskyldan eru svo samofin kapítalisma og auðmönnum, að þar kemst vart hnífurinn á milli. Þessu liði er fjandans sama þótt einhverjir fýlupokar segi sig úr VG og fylgið hrapi í skoðannakönnunum, því það hefir margsýnt sig að íslenskir kjósendur eru haldnir alvarlegum minnisglöpum og lítilli dómgreind og það verði auðvelt verk að ljúga þetta lið aftur við fylgis við sig þegar frá líður og á þarf að halda. Og svo er að sjá, að Katrín formaður VG, láti svo vel að stjórn óbótamannanna, sem eiga VG, að bæði Steingrímur og Svavar sjá sér fært að klappa henni dulítið á kollinn í annarra viðurvist.

Nú þegar eru fjölmiðlafíflin, með aðstoð einhverra einskisnýtra hvolpa sem þeir kalla stjórnmálafræðinga, farin að tala um að væntanleg stjórn sé einhverskonar sögulegur atburður, flokkarnir lengst til hægri og lengst til vinstri hafi náð sátt. Rétt er það, að Sjálfstæðisflokkurinn er langt til hægri og styttra niður á hið fasíska eðli hans marga grunar. VG er hins vegar enginn vinstriflokkur og ekki heldur grænn og með tilliti til þess er ekki órökrétt að þessir flokkar starfi saman sem einn væri. Á vegferð VG, frá því flokkurinn var stofnaður, gerðist það til dæmis að Flokkseigendafélagið, sem var illur arfur frá Alþýðubandalaginu, flæmdi, með aðstoð efrimillistéttarfémínísta og undanrennuungviðis, alla sósíalista annað hvort út í horn eða hreinlega úr flokknum. Til að undirstirka ósósíalískt eðli sitt kom Flokkseigendafélagið í veg fyrir að flokkurinn hefði sæmileg tengsl við verkalýðshreyfinguna og með brotthvarfi Ögmundar Jónassonar hvarf síðasta rödd verkalýðshyggju og stéttarbaráttu úr VG. Eftir situr býsna hægrisinnaður og borgaralegur flokkur, sem reynir að byggja tilveru sína meðal kjósenda á síendurteknum lygum og svikum. 

Ekki gott veganesti inn í viðræðurnar

Gott að hafa tungur tvær, helst fleiri, og tala sitt með hvorri

Gott er að hafa tungur tvær (helst fleiri) og tala sitt með hvorri. Vinur minn einn, róttækur sósíalisti, hitti Kolbein Óttarsson Proppa skömmu fyrir kosningar, hvar piltur var úti á akrinum að agítéra fyrir VG. Þessi vinur minn spurði Proppa hvort einhverjar líkur væru á því, eftir kosningar, að VG færi í ríkisstjórn með Sjálfstæðisflokknum. Proppi litli belgdis allur út, varð tveir og hálfur meter á hæð, og blés út úr sér með tilþrifum, að VG færi sko aldrei, aldrei, aldrei í ríkisstjórn með Sjálfstæðisflokknum. Aldrei.

Annar vinur minn hitti annan háæruverðugan frambjóðanda VG, rétt fyrir kosningar, og innti hann eftir því hvort Steingrímur J. réði ekki enn lögum og lofum í VG. Frambjóðandinn kvað nei við, Steingrímur væri eiangraður í flokknum, og hvar sem þessi frambjóðandi færi lýstu kjósendur yfir frati og skömm á Steingrími þessum. Um svipað leyti sat kona í flugvél milli Akureyrar og Reykjavíkur. Í næsta sæti fyrir aftan hana sat margnefndur Steingrímur og skrafaði við sessunaut sinn og var býsna brattur. Þar kom í samtali þeirra tveggja, að Steingrímur lýsti því yfir að ríkisstjórnarsamstarf VG og Sjálfstæðisflokksins að loknum kosningum væri nánast klappað og klárt.

Nú segir undanrennufuglinn Proppi, að ekki séu færri en þrjár ástæður til að VG hefji viðræður við Sjálfstæðisflokkinn. Hvað ætli hafi gerst í höfðinu á Proppa frá því vinur minn átti orðastað við hann þangað til hann varð þess albúinn að skríða upp í bælið hjá hr. Ben? Að vísu eru þessar þrjár ástæður ansi hlálegar, svo ekki sé sagt heimskulegar. Og fyrst VG hafði ekki útilokað neinn flokk fyrirfram, af hverju þá í andskotanum afneitaði Proppi Sjálfstæðisflokknum algjörlega sem samstarfsaðila í ríkisstjórn við almennan kjósanda sem rakst á hann í atkvæðasmölun? Hér eftir er full ástæða til að vara fólk við að taka orð þingmanna VG alvarlega, því þetta fólk virðist ljúga út í eitt, hvurt um annað þvert.

Þrjár ástæður til að hefja viðræður

Eftir gleði gærdagsins mun þingflokkurinn halda sínu striki í dag

Aungann þarf að undra þótt ekki næðist niðurstaða á fundi VG í gær. Sem vera ber var ekki töluð vitleysan á fundinum, en þeim mun meira bar á gáfumannatali og pólitík var alls ekki rædd, því þetta fólk hefir ekki áhuga á soleiðis skítasnakki. Það sem reið baggamuninn var, að einhver hafði verið svo hugulsamur að draga 30 lítra kút, fullan með sjúkrahúsakogara, eða einhverjum háfgerðum tréspíra, með sé inn á fundinn svo að fundarmenn sætu ekki þurrbrjósta og rottimbraðir klukkustundum saman. Úr þessu varð hin besta skemmtun, því þegar nær dró fundarlokum vóru þingmenn farnir að gubba og slást solítið og ein fraukan fékk blóðnasir af knefahöggi á snjáldrið. Þá var samkoman farin að líkjast samkomu fyllirafta í lúgar vertíðarbáts um 1970.

Þegar þingflokkur VG var orðinn leiður á að sitja í fundarherberginu tók hann sig til og fór með það sem eftir var á spírakútnum heim til frú Ingveldar og Kolbeins Kolbeinssonar og hélt áfram að skemmta sér þar í góðu yfirlæti. Að vanda heilsaði Brynjar Vondalykt, hvorki í buxum né nærbuxum, upp á þingflokkinn og sagði honum skemmtisögum af sjálfum sér, Máríu Borgargagni og Indriða Handreði og allir komust í undurgott skap. Og húsmóðirin á staðnum, frú Ingveldur, lét ekki sitt eftir liggja og kleip einn þingskörung VG klunnalega í rassakinnina svo hann grenjaði upp yfir sig af einskærri ofsagleði. Svo bauð þingflokksformaður VG frú Ingveldi og þeim hinum upp á staup úr spírakútnum, en Kolbeinn húsbóndi skenkti þingflokknum úr séníversbrúsa á móti.

Er það var komið æstust leikar til muna og Óli Góði, þingsveinn VG og náfrændi Óla Apakattar, fór að kveða Númarímur og þar á eftir Jesúrímur, sem hann kann þó heldur lítið af, enda var honum stuggað inn í miðstöðvarkompuna og sagt að stunda sínar Jesúrímur þar í myrkrinu. Í framhjáhlaupi sammæltust frú Ingveldur, Kolbeinn og þingflokkurinn að efna til ríkisstjórnar, sem mundi þegar í stað setja lög á kennara og annan verkfallalýð. Í hjónarúmi húsráðenda fór fram frumlegur samkvæmisleikur, sem best er að fara ekki nánar út í, þar eð hann var fullgrófur fyrir viðkvæmar sálir að frétta af. Aðalatriðið er samt, að þingflokkur VG skemmti sér vægast sagt konunglega að frú Ingveldar og Kolbeins, því þar var sannlega riðið röftum og gubbað um gólf. Í dag mun þingflokkurinn halda sínu striki og láta flytja lögheimili sitt annaðhvort að Valhöll við Lágmúla eða hreinlega beint í Framsóknarfjósið.

Óvissa um viðræður

Athyglisvert trúboð hins heilsmurða frelsara

Ja nú ætti að vera úr vöndu að ráða fyrir VG. Það er nefnilega ekki á hverjum degi, sem flokki, sem heitir í þokkabót ,,Vinstrihreyfingin", býðst tilboð um að koma í vinstristjórn, - það hefir ekki gerst síðan í Hruninu, sællar minningar, og það var nú aldeilis vinstristjórn í lagi. Það hefir svo sem ekki legið í láginni, að Logi samfylkingarforstjóri, hefir spilað sig dulítið til vinstri upp á síðkastið, verið aðeins í vinstri buxnaskálminni en dregið þá hægri á eftir sér eins og Þorgeirsboli húðina. Ekki þarf að taka fram að bæði Logi og Þorgeirsboli eru að norðan og máske náskyldir ef að væri gáð; ég gæti best trúað að Oddur spekingur, sem líka er að norðan, væri fljótur að rekja ættir þeirra Loga og Bola saman, svo nauðalíkir sem þeir eru á mynd.

Og ekki er annað að sjá en Logi sé farinn að reka trúboðsmiðstöð, farinn að boða Pétri og Páli einhverskonar fagnaðarerindisgums með krataeðli. Athyglisverðast er hve vel karlinum hefir orðið ágengt með trúboð sitt, því ekki hefir honum munað um að frelsa frú Sædal og fáeina pírata, heldur hefir honum og heppnast að frelsa eina herjans, stórtalandi kúlulánadrottningu til vinstris. Þetta eru heilmikil tíðindi, mundi margur segja, og vart á færi annarra en heilsmurðra frelsara að vinna slík kraftaverk.

Því miður er ekki að sjá, að Vinstrihreyfingin grænt framboð kunni að meta vinstrismalamennsku Loga, því að sú hreyfing er nú þegar komin með báða fætur, og vel það, í hægri buxnaskálmina á brókinni sem Sjálfstæðisflokkurinn léði henni. Það verður áreiðanlega spaugilegt að sjá hina hægrisinnuðu Vinstrihreyfingu sitja á næsta þingi undir stjórnarandstöðu-stórskotahríð róttækra vinstrisinna á borð við Ágúst Ólaf, Óláf Ísleifsson, Torrgerði Kattrínu og Helga Hrafn. Það held ég verði veisla.

Flokkur fólksins til í vinstristjórn

Kampavínið bíður þess að allt verði klappað og klárt

Sigurður Ingi, sem hleypur í hringi, er tilvalinn á þingi. Eða þannig orðaði gamla Framsóknarmaddaman það ofan í sængina sína í morgun þegar hún vaknaði enn einn daginn með lífsmarki. Og sæng gömlu Maddömunnar er öldruð orðin, aldar gömul, og þar undir hafa Hriflon, Hermann og Eysteinn kúrt hjá Maddömunni, en þá var hún ung og skverleg og fjölgaði sér hratt eins og kattarlæða. Eftir það hefir verið jökulkalt í flatsæng Maddömunnar og ráðsmennirnir sem á eftir komu náttúrlausir, hrollkaldir og slepjulegir í hvívetna, og þann næstsíðasta, rak hún úr bólinu um miðja nótt fyrir péníngapérvertískar tilhneygingar. Um Sigurð Inga hefir sú gamla ekkert sagt annað en, að sá sem sofnar hjá hundum vakni við flær.

Í eina tíð stundaði Framsóknarflokkurinn samvinnusósíalisma og var stórstígur í þeim efnum um skeið. Nú er samvinnusósíalisminn löngu fyrir bí og Framsóknarfjósið aðeins mannað einum gifturíkum kaupfélagsstjóra fyrir norðan land, einum ráðalausum ráðsmanni, don alfredó og dóttur hans, auk róttæka sósíalistans úr Dölum vestur, sem stakkst á hausinn í Fjóshauginn og skreið upp síðan sem óvenju róttækur framsóknarmaður. Aungvar kýr eru lengur til nytja í Framsóknarfjósinu, en í fóðurganginum liggur gamla Maddaman og bíður þess eins að fá friðinn. 

Að heimili frú Ingveldar og Kolbeins skrifstofustjóra og framsóknarmanns geysaði gríðarlegur samkundufögnuður alla þessa helgi, sem ekki sér fyrir endann á. Einkum hafa hafa vakið athygli ástúleg faðmlög húsráðenda og Brynjars Vonulyktar, en hefir verið nakinn nenan mittis síðan á fimmtudagskvöld. Þá hafa flokkseigendur VG ekki látið sig vanta í samkvæmi þeirra sæmdarhjóna og hafa bæði frú Ingveldur og Máría Borgargagn látið vel að því fólki og tjáð því innilega væntumþykju sína. Meira að segja Indriði Handreður kleip einn flokkseiganda VG svo þéttingsfast í þjóhnappana, að hann hoppaði upp og kvakaði. Þetta lítur sem sagt alltsaman undurvel út með samruna Sjálfstæðisflokks, Framsóknar og VG og nú bíða kampavínsfloskurnar þess eins að töppunum verði skotið úr þeim þegar allt verður klappað og klárt.

Viðræðurnar „gengið mjög vel“

Sendiherra skríður út úr músarholunni og viðrar veiðihárin

Það má varla seinna vera að sjálfur Sendiherrann geri sér það ómak að skríða út úr músarholunni til að gefa sitt heilbrigðisvottorð á ferðalag VG inn í Sjálfstæðisflokkinn. Og Sendiherrann bregður á leik og dregur dár að Katrínu með því að hún sé greinilega mikilhæfur stjórnmálaleiðtogi og það hafi margan grunað. Hinsvegar lætur Sendiherra Davíðs Oddssonar þess ógetið, að meint mikilhæfni hennar, frá sjónarhóli hans og hinna flokkseigenda VG, er hve leiðitöm hún er húsbændum sínum og auðvelt er fyrir flokkseigendur að stjórna henni til hvers sem vera skal. Og auðvitað er Sendierrann mikli ekkert að tala um að Katrín átti á sínum tíma aðeins að vera tímabundið neyðarúrræði í formaannsstóli þar til Swandeesy Sendiherrans tæki við taumunum. Aðeins skoðannakannanir, sem hvað eftir annað hafa sýnst yfirborðslegar vinsældir Katrínar, hafa aftrað Svavarsfjölskyldunni, Álfheiði og Steingrími frá því að slá Katrínu af eins og kjúkling og krýna Swandeesy í hennar stað.

Nú, í grein mbl., sem hefir meðal annars að geyma viðtalið við Sendiherrann og Icesavesmiðinn, segir eitthvað á þá leið, að innanflokksandstöðu við ríkisstjórnarbrall VG við Íhaldið og Framsóknarmaddömuna væri helst að finna í sjálfum flokkseigendaarmi VG. Þetta er auðvitað alrangt hjá greinarhöfundi, algert kjaftæði, ef svo mætti segja. Katrín væri ekki að senditíkast utan í Bjarna Ben og ráðsmanni Framsóknarmaddömunnar ef Flokkseigendafélagi Svavarsfjölskyldunnar, Steingríms og Álfheiðar væri það eitthvað á móti skapi. Fyrir það fyrsta eru flokkseigendur þessir ríkisstjórnarsjúkir, hreinlega frávita af ráðherrastólasótt. Önnur pólitísk mál, sem VG hefir af sýndarmennsku, verið að slá um sig með, er helber hégómi og hvimleið nauðsyn, í augum flokkseigenda og af þeirra hálfu má slá þau öll af, ef Swandeesy fær ráðherrastól undir botninn á sér og Steingrímur forsetastól Alþingis. Svona er nú róttæku vinstrimennskunni háttað hjá Flokkseigendafélagi VG, enda er þetta háborgaralegt glanspíufólk.

Ef ég mætti gefa Katrínu Jakobsdótt eitt ráð, væri það segja Sendiherranum og öðrum flokkseigendum að troða öllum íhöldum og framsóknarmaddömum upp í bölvað rassgatið á sér. En auðvitað hlustar Katrín ekki á ómenntaða slordóna, þó vinstrisinnaðir séu í raun og veru, ekki fremur en aðra þá sem ekki heyra til búrtíkum og undanrennuaðli Flokkseigendafélagsins. Henni líkar eflaust betur ilmvantsfynkurinn af Sendiherradótturinni og ljúflegt hvískur Sendiherrans sjálfs, sem á sínum tíma þáði upphefð sína í sendiherrastétt af Davíð Oddssyni og Halldóri sáluga Ásgrímssyni. 

Þá er ekki annað eftir, í þetta sinn, en að óska Katrínu fjölmargra ánægjustunda í faðmi hr. Ben, Sigurðar Inga og Sendiherrans.

Svavar hvetur Katrínu til dáða

Samtalakona leggur sinn skerf að mörkum til stuðning Bjarna og Sjálfstæðisflokknum

Mikil samtalakona Katrín, og virðist staðráðin í að leggja sitt að mörkum til að Sjálfstæðisflokkurinn geti nú haldið áfram að vera í stjórn og gæta valdanna fyrir ríka fólkið, braskarana og gjörspillingardólgana. Og Katrín virðist líka heilmikil hugsjónakona, ekki síst þegar kemur að því að þjónusta þá flokksmenn sína, sem eiga þá hugsjón dýrasta að hafa ráðherrastól undir rassborunni á sér og selja flokkinn sinn fyrir lítið til að svo megi verða að VG verði hluti af ríkisstjórnarmeirihluta, og þá skiptir aungvu máli hverjir hinir aðilarnir að stjórninni eru. Þau hafa orðið örlög Vinstrihreyfingarinnar græns framboðs, að vera allragagn og stunda pólitískan hórdóm sem mest má vera.

Og þegar Steingrímur er farinn að láta búrtík sína gelta af ofsa á nýjanleik, er allra veðra von, enda eru Steingrímur og búrtíkin, að ógleymdum Álfheiði og Svavarsfjölskyldunni, háborgaralegt glanspíudót og auðvaldssinnað úr hófi fram. Hvað þessi ,,vinstri" nafnbót á að þýða heiti samtaka þeirra er hulin ráðgáta og verður æ óskiljanlegra með hverju misserinu sem líður. Og verulega hefir fallið á ,,græna" framboðið, svo einsýnt er að Steingrímur og það fólk verður skipta um nafn á félagsskap sínum til að forðast að vera stöðugt aðhlátursefni á hinum heilaga poletiska vettvangi.

Eftir að VG hefir gerst opinber styrktaraðili allra verstu auðvalds- og spillingarpésa landsins, er líklegt að fari að styttast í að Steingrímur og Katrín neyðist til að leggja árar í bát, loka búrtíkina aftur inni í hundakofanum og þá til eilífðar, og lýsa VG gjaldþrota andlega, fjárhagslega og hugsjónalega. Það er gott, því að þá opnast leið fyrir raunverulega og róttæka sósíalista inn á sviðið, en fjölmargir hafa fram að þessu vafrað um í þeirri villu að VG sé sósíalískur flokkur verkalýðssinna og gefinn fyrir stéttabaráttu.

Tilboð um að leiða góða stjórn stendur

Búrtík þríhrossana í VG sleppt lausri úr hundakofanum

Nú, við héldum að Steingrímur, Álfheiður og Svavarsfjölskyldan hefði lokað háværustu búrtík sína inni í hundakofanum og neglt allt aftur með það fyrir augum að hún kæmist aldrei út meir. Nú má ljóst vera, að Steigrímur hefir hleypt villidýrinu út, því það er farið að gelta á almannafæri eins og tvíelleftur baskervillhundur. Miðað við hvering Steingrímur lék búrtík sína, hafði hana að fífli og sparkaði loks þéttingsfast í afturendann á henni, þá er satt að segja hlálegt að heyra enn og aftur í henni spangólið og gjammið, því hjáróma er það og lygilegt.

Sennilega hafa Steingrímur og þau hin komist að því, að þau ættu aungva brúklega búrtík í hirð sinni eftir að aðalbúrtíkin var læst inni í hundakofanum; veimiltíturnar sem til stóð að nota vóru allt í senn raddlausar, blauðar og vitlausar og það sem þó gusaðist út úr þeim var ámátlegt hóst og kjökur. Það var þá ekki um annað að ræða en að sækja aftur hina útskúfuðu búrtík, endurreisa hana og siga henni á lýðinn. Og nú ber vel í veiði, því auk þess að gelta og urra fyrir Flokkseigendafélag VG gefst þessari makalausu mettík að gelta hástöfum fyrir Sjálfstæðisflokkinn, Framsóknarflokkinn, kvótaaðalinn, braskarana og bófana. Þetta köllum við, að ganga í endurnýjun lífdaganna.

En þó er enn merkilegra, en upprisa búrtíkurinnar, að Flokkseigendafélag VG ætlar loks að opinbera sitt innra eðli, eða öllu heldur óeðli, og hjálpa hinum alræmdu samtökum sjálftæðis og framsóknar að halda áfram áratugatiltektum sínum til samfélagseyðileggingar, gjörspillingar og ójafnaðar. Við, sem til þekkjum, vitum þó fullvel, að Flokkseigendafélag VG er aunginn alþýðuselskapur og þar eru allir eins og ljósrit af Pétri Þríhrossi framkvæmdastjóra á Sviðinsvík, sem kvaðst vera það sem á erlendum málum væri kallað sósíalist en var í raun argasta auðvaldspadda og endemi. Þessum auvirðilegu Þríhrossum munar sjálfsagt ekkert um að nota atkvæði alþýðufólks, sem kaus VG í þeirri trú að þar færi staðfastur og róttækur vinstriflokkur, til að framlengja líf sjálfstæðis- og framsóknarauðvaldsins til áframhaldandi skítverka í þágu auðugustu fimm prósenta þjóðarinnar. Já, vinir mínir, það er mikið embætti að vera búrtík þríhrossana í VG.

 

Myndi skapa pólitískan stöðugleika

Þreifa hvað? - Kanski sona eins og Brynjar Vondalykt káfaði á frú Ingveldi?

Þreifa hvurn andskotann? Káfa sona eins og Brynjar Vondalykt káfði á frú Ingveldi þegar hún sló hann í rot með öskubakkanum? Svo væla þessi endemi eins og kettir í dýraboga út af því að það hafi slitnað upp úr einhverjum dauðadæmdum stjórnarmyndunarviðræðum! Ég held að Steingrími, Álfheiði og Svavarsfjöldkyldunni væri nær að stökkva án allra skuldbindinga í ríkisstjórn með Bendrengnum og Sigmundi og það strax í kvöld; það er nú selskapur við hæfi fyrir Flokkseigendafélagið ehf. í VG. Kanski gætu bæði Álfheiður og Svavar fengið að vera ráðherrar í þeirri góðu stjórn. Ef það gerðist væri réttlæti Flokkseigendafélagsins fullnægt og það væri undurgóð fullnæging.

Það er náttúrulega fullkomlega geðugt fyrir kjósendur VG að vita Katrínu á hlaupum heim til B. Ben og Torrgerðar Katrínar og liggja tímum saman í símanum á slefandi snakki við Sigmund Davíð bónda að Hrafnabjörgum. Og ef Katrín er spurð um þetta framferði hennar, þá sperrir hún sig eins og spörfugl og lýsir því yfir að hún og vinir hennar í VG ehf. séu í poletik til að hafa áhrif! Það eru þó áhrifin atarna. Óvíst er hvort væri nokkuð verra að hafa þetta lið undir áhrifum ofskynjunarsveppa, en þessara lygilegu áhrifa sem það þykist ætla að hafa í ríkisstjórn með panamaprinsum og öðru því yfirstéttarslekti sem þeim fylgja.

Þá er það þvættingurinn sem formenn vissra stjórnmálaflokka hafa yfir í belg og biðu um nauðsyn þess að sulla saman ríkisstjórn frá hægri, yfir miðjuna og til vinstri, eða stórn frá miðju til hægri, nú eða stjórn frá vinstri að miðju. Nú er það því iður svo, að þessir átta flokkar, sem eiga fulltrúa á Alþingi, ná ekki nema frá últrahægri og langleiðina að miðju. Það er sem sé aunginn flokkur vinstra megin við strikið. Lengst til hægri tróna Sjálfstæðisflokkurinn, Viðreisn, Miðflokkur Hrafnabjargabóndans og Fokkur Fólsins, örlítið til vinstri raða sér Framsókn, Samfylking og Píratar og aftur örítið þar til vinstri er VG Steingríms, Álfheiðar og Svavarsfjölskyldunnar. Þetta er allt og sumt. Það er svo sem ekkert sem bannar neinum þessara flokka að færa sig um set og setjast að vinstra megin við miðjuna, en það er borin von að slíkt gerist og auðvitað mun það ekki gerast. 

„Núna er bara verið að þreifa“