Taka alslemm eftir að hafa spilað Svarta-Pétri út

Svo hann er að hringja í forustumennin. Það var og. Hvurn fjandann á það að þýða og hver eru þessi forustumenni? Aungin eru forustumennin á Alþingi, so mikið er víst, nema ef til vill paradísarfuglarnir frá Panama. Nei, forustumennin eru annars staðar. Er forsetinn máski að dunda sér við það í kvöld að gera símaat hjá varnarlausu fólki? Einusinni hringdu götustrákar í föður eins kunninga þeirra og tilkynntu honum að þetta væri lögreglan og að sonur hans væri nú undir læknishendi af því að hann hefði brotið á sér títuna í viðskiptum sínum við frillu. Ekki trúi ég því að jafn vænn drengur og hann Guðni Th. sé að kokka upp soleiðis símtöl við alþýðuna. Nei, forustumennirnir búa á Sauðárkróki og rétt neðan við Rauðavatn, ekki þarf að tvítóla neitt með það.

En hvur er þessi Framsóknarflokkur, sem segist ekki treysta Pírötum og Guð má vita hvurjum? Þar í fjósgáttinni má fyrstan frægan telja Ásmund nokkurn Einar, sem var so ofboðslega róttækur sósíalisti að hann skreið inn í Framsóknarfjósið og fór fljótlega upp úr því að aðstoða Sigmund Davíð! Og aðstaða hann við hvað? Ja, það má fjandinn vita - kanski að lesa honum nýjustu tíðindi af Wintris á Tortólu? - hver veit? Hitt er víst, að Ásmundi Einari er ekki treystandi í eins manns meirihluta. Etthvað fleira er kyndugt í þingflokki gömlu útslitnu Framsóknarmaddömunnar. Eins og til dæmis hún litla ungfrú dom Alfredós, sem er hálf í Fjósinu og hálf í Fjóshaugnum með Sigmundi Dávíð. Er eitthvað tilvalið að treysta soleiðis fólki í naumum meirihluta? Þegar öllu er á botninn hvolft þá er öllu vænlegra að treysta drengskap Pírata en húskörlum og griðkvinnum Maddömunnar, þannig er það bara.

Í kvöld geysa stjórnarmyndunarviðræður að heimili frú Ingveldar og Kolbeins. Nú þegar er búið að syngja ,,Maðurinn með hattinn stendur upp við staur, hann borgar ekki skattinn því hann á aungann aur" til heiðurs samherjum í útvegsbændastétt, og einnig ,,Suður um höfin" til minningar um Tortólu, Seychell og Cayman, og nú er það að orga síðasta erindið í ,,svo hlusti englar Guðs í Pardís" til dýrðar Paradísarskjölunum alræmdu. Já, það kann að sjá sóma sinn, fólkið að heimili frú Ingveldar og Kolbeins, - í nokkuð annarlegu ljósi, mundu einhverjir vilja bæta við. En hvað um það, nú stendur til að sunnudagaskólasamtökin, sjálfstæðis og framsóknar, taki alslemm eftir eftir að Sigurður Ingi og Donna Alfredós spiluðu út Svarta-Pétri í andlitið á Kötu, Loga og Pítötunum.

Guðni hringir í forystumennina

Þar álfadrotning átti mál við gandinn

,,Ráðlegt er að hafa í hakk
hagfræðinga og skítapakk."

Svo orkti skáldið mikla þegar það fékk þær fregnir, að æskuvinur hans, hagfræðingurinn, hefði gengið fyrir ætternisstapa í hlálegum slysförum. Vissulega hafa þessar fáguðu ljóðlínur hitt þjóð stórkáldsins beint í hjartastað og satt að segja vóru viðbrögð þjóðarinnar við andláti hagfræðingsins mjög hófleg, einkum eftir að hún las og lærði ljóðlínur hins mikla skáldjöfurs. Og þessa síðustu stjórnlausu daga hafa hagfræðingarnir haft hljótt um sig, hafa hvorki heyrst né sést, sem betur fer mundi margur segja. Hins vegar hafa ,,stjórnmálafræðingar", svo kallaðir, tranað sér mjög fram eins og framhleypnar kjaftakerlingar, sem vaða elginn í sífellu, án þess að hafa raunverulega nokkuð til málanna að leggja annað en kjafæðið eitt.

Er nú svo komið, að fólk er hætt að hlusta á fréttir í útvarpi og sjónvarpi af hræðslu við, að allt í einu verði gusað yfir það vaðli úr ,,stjórnmálafræðingi", sem því geðjast álíka og svett væri framan í það úr fleytifullri rotþró. Fyrir örfáum vikum síðan eltu þau sæmdarhjón, frú Ingveldur og Kolbeinn, einn sona stjórnmálafræðing uppi og léku hann grátt. Hafði eltingarleikurinn þá borist frá Austurstræti og lengst vestur á Seltjarnarnes. Hefðu þeu sæmdarhjón ekki náð ,,stjórnmálafræðingunum" þarna úti á bláodda Seltjarnarness hefði hann stokkið í sjóinn og aldregi upp komið síðan. Og vissulega áttu hjónin ,,stjórnmálafræðingnum" grátt að gjalda, því þessi fræðalingur hafði gerst sekur um að leggjast með Brynjari Vondulykt, sem kona væri, á búrgólfinu hjá þeim frú Ingveldi og Kolbeini. Um leið og frú Ingveldur laust ,,stjórnmálafræðinginn" rothöggi, æpti hún so bergmálaði um Seltjarnarnes: - Svo skaltu ekki voga þér, helvítis óbermið þitt, að gilja okka bestmann meir - og það í okkar eigin búri!

Þegar stórskáldið okkar, sem öll þjóðin elskar og dáir, frétti af dæmalausri eftirför frú Ingveldar og Kolbeins, lyngdi það augum sínum og settist afslappaður við skrifpúlt sitt og reit:

,,Þau eltu hann með brýndan brandinn
og báru orfurliði í fjörutó.
Þar álfadrotning átti mál við gandinn,
og andskotinn að öllu þessu hló.
Já, Fjandinn, Fjandinn, pissaði í sandinn
og frestaði því að nokkur dó."

Vér kunnum stórskáldinu okkar bestu þakkir fyrir yrkinguna.

„Óvissan er lamandi fyrir þjóðfélagið“

Og paradísarfuglinn hlær og geltir

Þegar framsóknarmenn höfðu loks komist að því eftir níu daga yfirlegu að 32 þingmenn væru 32 þingmenn og að það væri einungis eins manns meirihluti, samkvæmt niðurstöðu helstu reiknimeistara Framsóknarfjóssins og enn fremur að ekki væri hægt að treysta Pírötum, sendi Sigurður Ingi Katrínu litlu, með skottið milli lappanna, suður á Bessastaði þar sem Guðni Th. tók á móti henni og hrifsaði af henni stjórnarmyndunarumboðið í forstofunni. Allt var þetta fremur óglæsilegt, og hefir þegar vaknað illur grunur um að reiknikunnátta húskarla og griðkvenna gömlu Framsóknarmaddömunnar sé þeim endemum og annmörkum háð, að Framsóknarflokkurinn sé á aungvan máta stjórntækur; þar sé fólk hvorki læst eða skrifandi og enn síður reiknandi.

Og þar sem stjórnarmyndunarumboðið yfirleitt hvurgi þessa stundina, nema þá einna helst hjá Guðna Th. forseta, liguur beinast við að forseti þessi myndi sjálfur ríkisstjórn með einhverjum glámskyggnum grasösnum. Það getur varla orðið verra en ríkisstjórn með panamaprinsana og paradísarfuglana Ben og Sigmund innanborðs, að viðbættum Óláfi Ísleifssyni. Frumlegast væri þó ef Guðni Th. afhenti Guðbrandi Sveinssyni göturóna stjórnarmyndunarumboðið og segði honum að hundskast til finna fáeina innbrotsþjófa og perverta til að gegna embættum ráðherra í ríkisstjórn með honum. Ef Guðbrandi tækist þetta, gæti forsetinn tekið sér orð Frelsarans í munn, þá Frelsarinn hékk á krossinum: ,,Það er fullkomnað."

Hinu hefir aftur á móti verið haldið leyndu fyrir þjóðinni, að það var Kolbeinn Kolbeinsson skrifstofustjóri og framsóknarmaður, sem kom Sigurði Inga í skilning um, á fundi sem þeir áttu í nótt, að þrjátíu og tveir væru þrjátíu og tveir og að eins mann meirihluti gæti aldrei orðið meira en eins manns meirihluti. Enn fremur tók Kolbeinn svo vel til í höfðinu á Sigurði Inga, að Píratafjöndunum er ekki treystandi, og þá ekki heldur Ásmundi Einari og Lilju don Alfredos. Loks kom Kolbeinn ráðsmanninum í Framsóknarfjóinu í skilning um, að krataeðlið og framsóknarvírusinn er einn og sami sjúkdómurinn. Þegar Kolbeini hafði tekist á snilldarlegan hátt, þó hann væri mökkfullur af alkoholi, kannabiss og amfetamíni, að koma þessum einföldu sanningum inn í tréhöfuðið á framsóknarráðsmanninum, hélt hann sigri hrósandi úr útlegð sinn heim til eiginkonu sinnar, frú Ingveldar, sem háttaði hann þegar niður í hjónarúmið, meðan hún sagði honum, að hann þyrfti einskis að óttast meir, hún væri búin að tala við Ben og Sigmundund og allt væri að verða klappað og klárt. Og paradisarfuglinn hló og gelti ...

Guðni ræðir við aðra formenn

Þegar jöklarnir springa í loft upp

Já, það verður svo sannarlega líf í tuskunum þegar Katla, og jafnvel allur Mýrdaldsjökull, springur í loft upp. Eiginlega er útilokað að gera sér grein fyrir afleiðingum af þvílíkri reginsprengingu, til dæmis er talið, að ef öllum kjarnorkusprengjum stríðsböðlana í heiminum væri safnað saman á einn stað og þær sprengdar allar í einu eins og að sprengja hálfblautan kínverja í samanburði við Mýrdalsjökulssprengingu. Svo segir hotélstjórinn í Vík, að þessháttar sprenging skaði ekki hotélgesti á annarri hæð eða ofar! Hvað ætli gestirnir á annarri hæð segi eftir að milljonatonna bjarg hefir fallið ofan á þakið á hotélinu? Hætt er við að þeir segi mest lítið á eftir, að minnsta kosti hér megin grafar.

Nú, so er sona ógurlegt sprengjugos fádæma góð landkynning og bein ávísun á stórt hagvaxtarskot í ferðaþjónustunni, því allir munu vilja koma hingað og sjá sprunginn jökul. Verra væri aftur á móti, ef konungur Snæfellsnessfjallgarðsins, Snæfellsjökull, tæki sig til með sprengigos, en þegar hann gýs næst verður það sprengigos, því þá mundi hettan af jöklinum byltast út í Faxaflóa, valda flóðbylgju og afmá 101 Reykjavík í einu vetfangi. Þar með væru Alþingi, Café París og Harpan fyrir bí og óþarfi að hafa áhyggjur að þeim skika meir. Jamm.

En í ljósi hugleiðinga um jökulsprenginga á næstunni ætti að vera einboðið að öll byggð á hættusvæði verði rýmd, fólkið, verði ásamt tækjum þeirra tólum og búsmala, flutt á brott í þá landsfjóðunga sem minni hætta er á að stóreflis fjallgarðar fari allt í einu að springa í loft upp. Í þeim efnum er best, að flutningarnir hefjist strax á morgun, því aunginn veit hvenær allt fer í bál og brand og hvítir jökultopparnir endasendast út um víðan völl og á haf út. 

NRK fjallar um Kötlugos

Elísabet hefir í hyggju að bjóða til sín tveimur íslenskum kjarnakonum

Æ, ætli henni sé ofgott, kéllingarrörinu, að eiga dulítið fé á aflandseyjum, sona eins og Sigmundur Dávíð og Bjarni Ben, enda eru þau öll aðalsfólk og langt fyrir ofan okkur hin, sem hímum öfundsjúk og illa lyktandi. Auk þess er Elísbet Englandsdrotting eilítið eins og okkar ástsæla gamla Framsóknarmaddama, báðar 100 ára eða svo og farnar að mygla og kominn mölur í fataskálana þeirra. En eitt hefir Elísabet drottning framyfir Sigmund og B. Ben, að mér er sagt, en það er að hún getur endurm og sinnum verið skemmtileg, en það er Sigmundi og Ben að sjálfsögðu fyrirmunað. Reyndar eru prinsarnir af Panama svo ogn leiðinlegir, að aunginn maður með þokkalega sjálfsvirðingu vill neitt hafa með þá að gera í ríkisstjórn. Meira að segja Sigurður Ingi fitjar upp á trýnið ef hann heyrir á þá þokkapilta minnst.

Af Kolbeini Kolbeinssyni skrifstofustjóra og framsóknarmanni er það að segja, að hann fer enn hulduhöfði. Efir að fór að hvessa á dag varð hann fyrir því óláni að takast á loft í vindhviðu, sem bar hann rakleitt inn í miðjan runna af hansarós og er hann allur rifinn og tættur af þyrnunum eftir þau viðskipti. Eftir að honum tókst að hafa sig út runnaflækjunni, leit hann út eins og hreysiköttur eða fullkomin fuglahræða, svo að Arnibjörn vert Arinbjörnsson á Kaffi Skít þorði ekki að hleypa honum inn aðaldyramegin, heldur bauð honum að skríða inn um gluggann á miðstöðvarkompunni og þar situr Kolbeinn þessa stundina og svograr í sig úr svartadauðaflösku, sem vertinn færði honum á uppsprengdu verði í kompuna. Kolbeinn er þess fullviss, að ef frú Ingveldur, eiginkona hans, kæmi að honum í þessum stað mundi hún myrða hann samstudis. Það sem aftur á móti gerir Kolbein dálítið bjartsýnan í þessum þrengingum, er að Arinbjörn vert hefir haft upp góð orð um að færa honum kvennmann í miðstöðvarkomuna, er nær dregur miðnætti. Þess vegna er tilveran ekki eins grábölvuð og hún lítur út fyrir að vera í augum Kolbeins Kolbeinssonar.

En svo við víkjum aftur að drottningarskottinu henni Elísabetu gömlu, þá ku hún vera tekin upp á hinum og þessum ósiðum eftir hún komst á tíræðisaldurinn. Ekkert er, að sögn sérlegra manna, að hún sé farin að brúka neftóbak, einkum undir vörina, hjá þeirri vitleysu hennar að heimta að fá að valsa nærbuxnalaus um hallargarðinn. Þann ekkisins ósið mun kérlingin hafa tekið upp eftir að hún las í skosku blaði dálítinn fréttabút, hvar sagði af hinni íslensku frú Ingveldi, sem væri nokkurs konar drottning á Íslandi og hreykti sér af því við blaðamann, að hún hlypi oftlega um nærbuxnalaus á lóðinni heima hjá sér og færi jafnvel þannig útbúin í langar fjallgöngur með vinkonu sinni, Máríu Borgargagni. Nú mun englandsdrottning hafa í hyggju að bjóða þessum drottningum og prinsessum af Íslandi til sín og halda þem teboð í hallargarðinum. Á meðan þessu vindur fram, er Kolbeinn Kolbeinsson á hraðri leið að verða útigangsmaður og betlari.  

Drottningin með peninga á aflandseyjum

,,Heldur frelsa oss frá illu"

Eftir að Sigurður Ingi hafði lagt á eftir samtalið við Sigmund Dávíð hlammaði hann sér niður á knén, spennti greipae og ákallaði Almættið með þessum orðum, ,,eigi leið þú oss í freistni, heldur frelsa oss frá illu" upp aftur og aftur þangað til hann valt allur í gólfið og lá þar afvelta um stund. Meðan á þessu stóð, dansaði Sigmundur Dávíð fyrir hugskotssjónum Sigurðar í líki púkafjanda með hnýfla og klær. Nú er að sjá hvort Sigurður Ingi stenst ásókn Hins Illa, eða hvort hann slangrar eins og langdrukkinn auðnuleysingi í félagsskap Sigmundar og Bjarna og heldur áfram að eyðileggja samfélagið með frjálshyggjurugli og auðvaldsgripdeildum.

Það getur á stundum verið erfitt að vera formaður Framsóknarflokksins, ráðsmaður gömlu Framsóknarmaddömunnar í Framsóknarfjósinu, enda greinir sagan frá ýmsum kárínum sem þessir voluðu formenn hafa mátt þola. Sjálfstæðismenn reyndu á sínum tíma að koma Jónasi frá Hriflu á geðveikraspítalann Klepp; Bretar nernámu Ísland þegar Hermann Jónasson var ráðsmaður í Fjósinu og jafnframt forsætisráðherra; kratar sökuðu Óla Jó um að vera innvinklaður í Guðmundar- og Geirfinnsmál; og skemmst er að minnast þess þegar sálarlausir fréttsnápar afjúpuðu Sigmund Dávíð, þáverandi ráðsmann og forsætisráðherra, í beinni útsendingu svo að múgurinn þursti bandbrjálaður út á götur og æpti ókvæðisorð um blessaan wintrisdrenginn og linnti ekki látum fyrr en þingflokkur Framsóknar rak Sigmund eins og hundsræfil úr stóli forsætisráðherra. Allt þetta veit Sigurður Ingi og gerir sér aungva grein fyrir hvort Framsóknarflokkurinn er últrahægrisinnaður frjálshyggjufíflaflokkur eða samvinnuflokkur.

Meðan þessu fer fram halda raunir Kolbeins Kolbeinssonar skrifstofustjóra og framsóknarmanns áfram. Síðasliðna nótt svaf hann undir bárujárnsplötu langt inni í Elliðaárdal og var næstum frosinn í hel. Hann hefir nú sannfærst enn betur um, að setið sé um líf sitt og einungis tímaspurmál hvunær hann fellur fyrir vopni morðingja. Og það eru tveir morðflokkar á eftir honum, það er Kolbeinn viss um, annarsvegar frú Ingveldur, sem áreiðanlega leitar hans með Brynjari Vondulykt og Apakettinum og hinsvegar útsendarar úr Framsóknarfjósinu, sem þyrstir að bíta hann á háls og rífa hann í sig eins og kattafjandi rottu. Undir hádegi leitað Kobeinn svo skjóls, dulbúinn sem göturóni, í knæpu Arinbjörns Arinbjörnssonar verts, en það er eitt hið skuggalegasta veitingahús Reykjavíkur, eingöngu sótt af útskúfuðum eiturætum og hættulegum glæpamönnum, auk illa leikinna kvenmanna, sem sýna öll einkenni þess að vera útlifaðar skækjur. Í þessum félagsska situr Kolbeinn sem sé núna, titrandi og glamrandi og þorir ekki að hræra legg eða lið, nema til að lyfta glasinu að vörunum.

„Engin komment“ um samskipti annarra

Hinn umdeildi Gottfreð Gottfreðsson læknir og árangursríkar lækningar hans

Gottfreð læknir Gottfreðsson er einn þeirra heilsbótarmanna á Íslandi sem ógérningur er að staðsetja, og aunginn veit með vissu hvort hann er ríkisrekinn eða einkarekinn. Þegar hann er að praktíséra á sinni einkastofu er hann jafnframt á fullum sérfæðinglaunum hjá ríkinu, en um leið á himinháum launum hjá einkastofunni, enda er hann ekki feiminn við að heimta fúlgur fjár af sjúklingum sínum, sem sumir hverjir hafa lagst í rúmið, sárþjáðir og fárveikir, af áhyggjum út af skuldum við Gottfreð, vöxtum og vaxtavöxtum, innheimtuaðgerðum, lögtaki. Eftir að Gottfreð Gottfreðsson læknir hefir látið bjóða húsið upp ofan af óskilvísum sjúklingum sínum og þeir komnir á götuna, er einlægt skammt í manninn með ljáinn, sem líknar þessum vesalingum.

Þegar spurt er hvort Gottfreð Gottfreðsson sérfræðingur sé góður læknir verður iðulega jafn fátt um svör og þegar úrskurða á um hvort hann sé einkarekinn eða ríkisrekinn. Sumir eru þeirrar skoðunnar að Gottfreð sé rakinn þorpari, sem hiki ekki við að sprauta alskyns gumsi, sem hann hefir sjálfur sullað saman, í fólk með hinum herfilegustu afleiðingum. Til dæmis er hann grunaður um að hafa ítrekað dælt viðbjóðslegum framsóknarvírusum í sárasaklausa einstaklinga með þeim afleiðingum að sjúklingarnir hafa verið hálfdauðir og fullgeggjaðir á eftir. Einig er Grottfreð grunaður um að hafa hrært saman eiturtegundum, hrafnsgalli og kattarhlandi, sem framkalla krataeðli í fólki ef hrærunni er sprautað í það. Af þessum, og öðrum viðlíka tiltektum Gottfreðs, fer ýmsum sögum, sem allar eiga sér það sameiginlegt, að allir eru sammála um að lækningarnar atarna hafi stytt ævi sjuklingana verulega, eða þeir hafi verið lokaðir inni á Kleppi svo og svo lengi á eftir, allt eftir því hve lengi, eða öllu heldur, hve stutt, þeir tórðu þaðan í frá.

En þó að lækningar Gottfreðs séu umdeildar, og af þó nokkrum fordæmdar, þá er hann í hávegum hafður hjá þeim sem greiða honum laun út úr ríkissjóði, því þeir telja lækningar hans hafi í för með sér mikinn sparnað fyrir ríkið og lífeyrissjóði, þar eð meðalaldur sjúklinga hans, þegar þeir hrökkva upp af, sé ásættanlegur í talnalegum skilningi og mun lægri en hjá ríkisreknum læknum sem taka starf sitt alvarlega.

Framtíð heilbrigðiskerfisins rædd

Þegar menn telja sig eiga erindi á dekk

Þá skreiðist á dekk Björn Leví, titlaður pírati og eflaust eitthvað fleira í þeim dúr. Hann minnir á háseta á netabát í fyrndinni, sem skreið útúrölvaður um borð rétt áður en látið var úr höfn og stóð sem ein líflaus þvara á dekkinu hálfann daginn og glápti á múkkana eins og átjánbarna faðir úr álfheimum, áður en hann skreiddist aftur til kojs. Þessi Leví kemur nú eins og skrattinn úr sauðarleggnum og rífur stólpakjaft út í bláinn, eftir að félagar hans úr Pírataflokknum eru farnir austur í sveit til að skemmta Sigurði Inga, ráðsmanni gömlu Framsóknarmaddömunnar, og búsmala hans. Annað hvort er maðurinn villudýr úr heimi álfa og apakatta elligar vankaður uppvakningur og strandaglópur síðan á öndverðri nítjándu öld, annað kemur ekki til greina.

Reyndar viðurkennir Leví pírati að hann viti náttúrlega ekki hvernig útfærsla hvers máls verður og hefir samt í hótunum að skrifa ekki undir. Í ofanálag lætur Leví að því liggja, með allmiklu þjósti, að hann hafi eitthvað í pokahorninu sem hann kallar sannfæringu. Já, þeir geta leyft sér það, þessir sem ekki fengu að fara með austur í sveitir, en sitja á caféhúsi í Reykjavík, með lattetaumana lekandi úr báðum munnvikjum, og steyta görn framan í eitthvað sem ekki er til og verður ef til vill aldrei til. (Sennilega óvarlegt og ónákvæmt, að segja ,,úr báðum munnvikjum" um Leví og hans lagsbræður, því þeir kunna að vera með aðeins eitt munnvik, sem er allt eins líklegt þegar allt kemur til alls). 

Í nótt leið, hafðist Kolbeinn Kolbeinsson fyrir í skurði suður í Kópavogi, því hann er hræddur um líf sitt eftir að eiginkona hans sló hann úr húsi og sumir félagar hans úr Framsóknarfjósinu fengu þá flugu í höfuðið að hann væri svikari, flokkadjöfull (smb. hjónadöfull) melrakki og rotta. Deginum í dag hefir hann eytt í að ráfa um Elliðaárdalinn, fram og aftur, og gætt þess að aunginn komist nær honum en í fimmhundruð metra fjarlægð, því Kolbeini er fullkunnugt um varga í Framsóknarfjósinu sem eiga sér hreindýrariffla og jafnvel enn öflugri skotfæri, sem þeir mundu ekki hika við að skjóta á hann með. Hvar Kolbeinn mun halda sig næstu nótt er ómögulegt að gera sér í hugarlund, en nú veður gerast válynd með næturfrostum og öðrum ískyggilegum voða. 

Styddi ekki öll mál skilyrðislaust

Þá langar til að bæta fyrir ólánsverk sín á frjálshyggjuáratugunum alræmdu

Jæja, þá virðast framsóknarmenn vera að komast á þá skoðun, að tímabært sé að þeir reyni að bæta fyrir ólánsverk sín á frjálshyggjuárunum alræmdu fyrir Hrun. Borðliggjandi er, að ef Framsókn sýnir auðmjúka iðrun að þessu sinni er ekki fyrir það að synja, að hlé kann að verða á dauðastríði gömlu Framsóknarmaddömunnar, en hún hefir sem kunnugt er legið illaa haldin í kör sinni í tuttugu og tvö ár. Þegar gamla konan frétti af umboði Katrínar til að mixa ríkisstjórn með Framsók, gjörðist hún svo brött að hún rétti sig upp í flatsæng sinni og leit upp um rjáfur Framsóknarfjóssins og bað um að fá kostnaðráætlun um stækkun fjóssins og hlöðunnar því viðbúið væri að nú mundi fjölga húskörlum og griðkonum í hinu hálffallna Framsóknarfjósi.

Og gamla konan hafði fleira á orði í dag. Hún lýsti því yfir, veikum og ryðguðum rómi, að hún ætti nú menn á öðrum bæum en Framsóknarfjósinu og nefndi þar að lútand nöfn Steingríms J. Sigfússonar, Helga Hrafns og Loga samfylkingargoða. ,,Þeir eru allir góðir og gegnir framsóknarmenn", mælti hin aldurhnigna kararkona og strauk sér um tannlausann munninn og bauð viðstöddum að færa sér á stundinni ákavítisflöskurnar í gamla rykfallna skápnum í haughúsinu.

Þó eru býsna margir framsóknarmenn afar uggandi yfir þeirri tilhugun, að gamla Maddaman komist kanski á ról og fari að hnýsast í hluti sem hún ætti aldrei að fá neina vitneskju um. Til að mynda er Kolbeinn Kolbeinsson skrifstofustjóri og framsóknarmaður ákaflega hræddur við skyndileg batamerki þeirrar gömlu og að hún kæfi hann viðstöðulaust í fjóshaugnum ef hún kemst að ýmiskonar klækjum og glæpaverkum sem hann hefur framið og látið fremja í nafni Framsóknarflokksins á næstliðnum þrjátíu árum. Því hefir Kolbeinn ákveðið að fara huldu höfðu, bæði fyrir væntanlegri ofsareiði gömlu Framsóknarmaddömunnar og einnig fyrir frú Ingveldi eginkonu sinni, sem hefir í hyggju að myrða hann, eftir að hún sló hann út um stofugluggan á heimili þeirra fyrr í dag þegar hún frétti af ráðabruggi Framsóknar með kommúnistum og anarkistum.

„Uppbyggingarstjórn“ í farvatninu

Fólska og íllska hægrimanna jaðrar við geðrof þessa stundina

Eins og við manninn mælt ruku fól af hægri meiði stjórnmálanna upp eins og blóðgrimmir rakkar þegar þeir fréttu af því að forseti Íslands heðfi veitt Katrínu Jakobs umboð til stjórnarmyndunnar. Hafa þeir mikla dylgjur í frammi, afar vel ígrundaðar, en einkum og sér í lagi sanngjarnar í garð forsetans, Katrínar og fleira fólks. Vilja hin hægrisinnuðu fól meina, að Guðni Th. hafi veitt Katrínu umboðið, bara af því að hann sé vinstrimaður, og allt sé þetta ólíðræðislegt plott últravinstrisinna og aumingja. Að sjálfsögðu hirða fólin ekkert um að færa rök fyrir dylgjum sínum og skapofsa, því þeim er ýmislegt betur gefið en að feta braut sannleikans þegar poletik er annar vegar. Og eins og fyrri dagin munu þau bara öskra og baða út skönkunum þegar vitleysan og lýgin er rekin öfug ofan í þau.

Á heimili frú Ingveldar og Kolbeins ærðist söfuðurinn, sem þar var fyrir er fréttirnar um stjórnarumboð Katrínar bárust frá Bessastöðum, og réðist á Kolbein Kolbeinsson og Máríu Borgargagn, því þau eru framsóknarmenn. Aldrei hafði frú Ingveldur, eins mikil sjálfstæðisflokkskona hún er, haft minnsta grun um að Framsóknarflokkurinn, jafnvel að undirlagi Kolbeins eiginmanns hennar, mundi nokkurn tíma ljá máls á að fara í ríkisstjórn bæði með kommúnistum og anarkistum, og hún sló mann sinn soleiðis að hann þeyttist út um stofugluggann og glerbrotin, sem áður mynduðu rúðu umrædds glugga, þyrluðust á eftir honum. Þegar frú Ingveldur leit út til að aðgæt hvort Kolbeinn ægi ekki kyrfilega steinrotaður fyrir neðn gluggann var hann horfinn og á þessari stundu veit aunginn hvar hann er niðurkominn.

En fyrst Kolbeinn, djöfulsandskotinn sá arni, var horfinn, snöri frú Ingveldur sér að Máríu Borgargagni, vinkonu sinni og sálufélaga, og hreytti framan í hana að það væri gustukarverk að kyrkja hana í nærbuxunum hennar, ef hún væri í einhverju soleiðis, sem hún væri auðvitað ekki; því að druslan Máría Borgargagn hefði auðvitað ekki klæðst þessháttar flík síðan hún fermdist fyrir margt löngu. Við hið snurmannlega ávarp frú Ingveldar, rak Indriði Handreður, eiginmenni Borgargagnsins, upp roknahlátur, kaldan og viðbjóðslegan; Handreðurinn er nefnilega meir á bandi hægrifólanna en Guðna Th. og Katrínar. Nú er Máría Borgargn innikróuð eins og rotta umkringd blóðþyrstum fressköttum. Ef ekki slitnar upp úr stjórnamyndunarviðræður Katrínar og framsóknar strax á næstu klukkustundum, getur aunginn ábyrgst að aunginn verði myrtur að heimili frú Ingveldar, eða annarra sambærilegra kota, því fólska og íllska hægrimanna jaðrar við fullkomið geðrof þessa stundina.

Katrín komin með umboðið